The king of War นิยาย บท 1222

หัวยินเจ๋ที่ก่อนหน้านี้ยังสลบไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย จู่ๆ ก็ๆ ได้ระเบิดพลังที่น่ากลัวขนาดนี้ออกมา นั่นจึงทำให้เหล่าคนที่อยู่ในห้องทดลองต่างช็อกไปตามๆ กัน

“ดอกเตอร์แบล็กเรารีบออกจากที่นี่เถอะ ไม่อย่างนั้นมันจะอันตรายเกินไป”

ชายหนุ่มที่สวมชุดกาวน์คนหนึ่งได้พูดกับชายวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้า

ชายวัยกลางคนคนนี้ เป็นถือดอกเตอร์แบล็ก

ในตอนนี้ ดอกเตอร์แบล็กกำลังทำหน้าตื่นเต้น สองตาจ้องมองไปยังหัวยินเจ๋ที่กำลังคลุ้มคลั่ง แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “นี่สิ ผลงานชิ้นเอกของฉัน!”

พูดจบ หัวยินเจ๋ที่กำลังคลุ้มคลั่งก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขา

ทันใดนั้นเอง ขาของดอกเตอร์แบล็กก็ได้ขยับ แล้วไปอยู่ตรงหน้าหัวยินเจ๋อย่างกะทันหัน และได้ชกหมัดออกไปอย่างแรง

“ตุบ!”

เกิดเสียงสนั่นขึ้น ร่างกายของหัวยินเจ๋ได้ถูกเขากระแทกจนถอยไปหลายก้าว “ฮ่าฮ่า เยี่ยม!”

ดอกเตอร์แบล็กได้หัวเราะออกมาเสียงดัง จากนั้นก็ขยับขา แล้วพุ่งใส่หัวยินเจ๋อีกครั้ง

“ตุบตุบตุบ!”

ภายใต้อาการตกใจของพวกนักทดลองที่ใส่ชุดกาวน์สีขาวเหล่านั้น ดอกเตอร์แบล็กกลับพุ่งเข้าหาหัวยินเจ๋ซะเอง

“นี่มัน….”

นักทดลองทุกคนต่างก็ช็อกไปตามๆ กัน “ดอกเตอร์แบล็ก เก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”

การที่ได้เป็นสมาชิกของทีมทดลองนั้น พวกเขารู้ดีว่าหัวยินเจ๋ในตอนนี้ ได้แข็งแกร่งเกินแดนเทพชั้นยอดไปแล้ว

หรือก็คือได้ก้าวขั้นแดนเหนือธรรมชาติขั้นต้นในตำนานแล้วนั่นเอง ถ้าอยู่ข้างนอก แล้วพวกตระกูลบู๊โบราณเหล่านั้นไม่ออกโรง ก็ไม่มีใครที่สามารถสู้หัวยินเจ๋ได้อย่างแน่นอน

แต่ว่า ในความคิดของพวกเขา สิ่งที่น่าเสียดายคือ หัวยินเจ๋ได้เสียสติไปแล้ว งานทดลองของพวกเขาในตอนนี้ก็คือการหาทางควบคุมหัวยินเจ๋ให้ได้

การทดลองที่ผ่านมาตั้งหลายปี พวกเขาได้ล้มเหลวจนมากเกินไป ตัวทดลองทุกคนภายหลังจากที่เสียสติก็จะมีจุดจบที่ร่างกายระเบิดจนตาย

แต่หัวยินเจ๋กลับเป็นตัวทองลองที่เข้าใกล้ความสำเร็จที่สุดของทีมทดลองนี้แล้ว

หัวยินเจ๋ไม่ได้ระเบิดจนตาย แถมยังสามารถอยู่ในสภาวะบ้าคลั่งได้อย่างต่อเนื่อง สิ่งที่พวกเขาต้องทำต่อจากนี้ก็คือหาวิธีควบคุมหัวยินเจ๋ให้ได้

แน่นอนว่า หยางเฉินไม่นับว่าเป็นตัวทดลองของทีมพวกเขา

ทีมทดลองที่อยู่ภายใต้การควบคุมของดอกเตอร์แบล็ก มีอยู่ทั่วโลก ทีมที่เห็นอยู่นี้ เป็นเพียงหนึ่งในทีมอีกมากมายที่อยู่ในโลกเท่านั้น

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

จู่ๆ ดอกเตอร์แบล็กก็คำรามออกมา

ระหว่างที่ทุกคนกำลังตกใจอยู่นั้น หัวยินเจ๋ที่กำลังบ้าคลั่งอยู่ ก็ได้หยุดลงจริงๆ สายตาที่สองเหม่อลอย

“ยกมือขึ้น!”

ดอกเตอร์แบล็กสั่ง

“พรึบ!”

หัวยินเจ๋ยกมือขึ้นทันที

“ก้าวไปข้างหน้าสามก้าว!”

ดอกเตอร์แบล็กทำหน้าตื่นเต้น และได้ออกคำสั่งไปอีกครั้ง

หัวยินเจ๋ทำตามคำสั่งอีกครั้ง!

จากนั้น ดอกเตอร์แบล็กก็ได้ออกคำสั่งให้หัวยินเจ๋ทำอะไรอีกหลายอย่าง และหัวยินเจ๋ก็ทำตามทุกคำสั่ง

“นะ……นี่มันสำเร็จแล้วเหรอ?”

เหล่านักทดลองในทีมต่างพากันตกใจ

ตอนแรกที่หัวยินเจ๋บ้าคลั่ง แล้วดอกเตอร์แบล็กก็เข้าไปสู้ด้วย พวกเขายังคิดว่าการทดลองล้มเหลวไปแล้ว

แต่ว่าตอนนี้ พวกเขากลับรับรู้ด้วยความตกใจว่า ไม่ว่าดอกเตอร์แบล็กจะสั่งอะไร หัวยินเจ๋ก็จะทำตามทุกอย่าง

“ฮ่าฮ่า เยี่ยม! สำเร็จแล้ว! ในที่สุดก็สำเร็จสักที!”

แต่หยางเฉินนั้นแตกต่างออกไป ยังสามารถแข็งแกร่งได้อีก ถ้าในวันหนึ่ง หยางเฉินเกิดพัฒนาไปจนถึงขั้นแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอด แล้วการทดลองเกิดประสบความสำเร็จขึ้นมา ข้างกายของดอกเตอร์แบล็กก็จะมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดอยู่ในการควบคุมทันที

ในเวลาเดียวกัน ราชวงศ์หลง

หลงเคอพาผู้แข็งแกร่งแดนเทพแค่คนเดียวกลับมาที่ราชวงศ์หลง พอหลงหวงได้รู้ว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายอีกคนถูกหยางเฉินฆ่าตายไปแล้วก็ตกใจจนถึงกับช็อกไปเลย

“แกพูดว่าอะไรนะ? หยางเฉินได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายสองคนในเวลาเดียวกันอย่างนั้นเหรอ?”

หลงหวงพูดด้วยสีหน้าที่ตกใจ

หลงเคอคุกเข่าลงพื้นอย่างระมัดระวัง และรีบตอบไปว่า “เสด็จพ่อ สิ่งที่กระหม่อมพูดล้วนแล้วแต่เป็นความจริงทั้งสิ้น เหล่าผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของราชวงศ์ทั้งสี่ตาก็เห็นกับตา”

“ฝ่าบาท สิ่งที่องค์ชายพูดล้วนเป็นความจริง หยางเฉินได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายสองคนพร้อมกันจริงๆ แม้แต่หัวยินเจ๋ที่เป็นแดนเทพชั้นยอดก็ยังแพ้ให้กับมัน ตอนนี้เป็นตายร้ายดียังไงก็ยังไม่รู้พ่ะย่ะค่ะ!”

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายที่เหลือรอดคนนั้นรีบอธิบาย

“ถ้าเสด็จพ่อไม่เชื่อที่กระหม่อมพูด เสด็จพ่อก็ลองถามราชวงศ์เย่ได้ เขาเองก็เห็นกับตาว่าหยางเฉินได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายสองคนไปแล้วจริงๆ”

หลงเคอรีบพูดต่อ

หลงหวงไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่สีหน้ากลับเคร่งขรึมจนน่ากลัว พร้อมกับใบหน้าที่เป็นกังวลอย่างมาก

ต่อให้เป็นเขา ก็ไม่กล้าพูดว่าจะสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนเทพขั้นปลายสองคนได้ แต่หยางเฉินกลับทำได้

มันทำให้เขาเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า ชายหนุ่มที่อายุเพียงยี่สิบแปดปี จะสามารถแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ?

นั่นไม่เท่ากับว่า ต่อให้เขารับมือด้วยตนเอง ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉินสินะ?

“นอกจากเรื่องนี้ ยังมีอีกเรื่องที่กระหม่อมต้องกราบทูลกับเสด็จพ่อ!”

จู่ๆ หลงเคอก็พูดออกมา พร้อมกับแววตาที่ดูหวาดกลัว

“ว่ามา!”

“เสด็จพ่อ ในศึกชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงเรา ต้องการที่จะสังหารต้วนหวูหยาผู้สืบทอดของราชวงศ์ต้วน แต่การลอบสังหารกลับล้มเหลว ต้วนหวูหยาจึงพูดว่า ราชวงศ์ต้วนจะทำสงครามกับราชวงศ์หลงพ่ะย่ะค่ะ!”

หลงเคอพูดออกอย่างกล้าๆ กลัวๆ