The king of War นิยาย บท 1224

คำพูดของต้วนหวูหยาทำให้หม่าชาวสงบลง

เขามองไปที่ต้วนหวูหยาพักใหญ่ ถึงได้พูดไปว่า “ผมเชื่อใจคุณ แต่ผมไม่เชื่อใจราชวงศ์!”

ต้วนหวูหยาเงียบไปทันที

เขานั้นรู้ดีว่า ความสัมพันธ์พี่น้องของหม่าชาวกับหยางเฉินนั้นลึกซึ้งแค่ไหน ตอนนี้หยางเฉินไม่ได้สติ จะฟื้นขึ้นมาได้อีกรึเปล่าก็ยังไม่รู้

ถ้าเขาพาหยางเฉินไปที่ราชวงศ์ต้วน ใครจะรับประกันว่าหมอวิเศษของราชวงศ์ต้วนจะยอมช่วยรึเปล่า?

ต่อให้เขายอม แล้วต้วนหวงล่ะจะยอมมั้ย?

หยางเฉินจะเป็นอันตรายรึเปล่า สำหรับหม่าชาวแล้ว สิ่งเหล่านี้ต่างก็เป็นอะไรที่ไม่สามารถมั่นใจได้

“ฉันสามารถรับประกันกับเธอได้ ฉันจะไม่มีทางปล่อยให้คุณหยางได้รับอันตรายใดๆ เด็ดขาด!”

ต้วนหวูหยาทำหน้าจริงจัง และพูดต่อว่า “พูดตามตรง ฉันในวันนี้ เป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่สุดในราชวงศ์ต้วน แถมยังเป็นผู้สืบทอดของราชวงศ์ต้วนด้วย”

“บอกได้เลยว่า ในราชวงศ์ต้วน นอกจากพ่อของฉัน ก็ฉันนี่แหละที่มีอำนาจที่สุด ในเมื่อเธอเชื่อใจฉันได้ ก็ต้องเชื่อใจฉันว่าจะสามารถปกป้องคุณหยางได้”

หม่าชาวสามารถรับรู้ได้ว่าต้วนหวูหยานั้นต้องการที่จะช่วยหยางเฉินจริงๆ แต่เขาก็รู้สถานการณ์ตอนนี้ดี ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ต้องรู้ไปถึงหูของราชวงศ์ทั้งสี่แน่

หยางเฉินอายุแค่นี้ ก็มีความแข็งแกร่งระดับแดนเหนือธรรมชาติ สำหรับเหล่าตระกูลชั้นสูงแล้ว ถือเป็นสิ่งล้ำค่าที่หาได้ยากเลย

อายุแค่นี้ ก็มีพรสวรรค์ในวิถีบู๊ได้ถึงขนาดนี้ เชื่อว่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพทุกคนจะต้องอยากค้นหาความลับที่ซ่อนในตัวหยางเฉินอย่างแน่นอน

ถึงต้วนหวูหยาจะน่าเชื่อถือ แต่ยังไงพวกเขาก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน รวมๆ แล้วก็แค่วันเดียว

ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าหลังจากที่ต้วนหวูหยาพาตัวหยางเฉินไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“ต้องขออภัยด้วยครับ!”

หม่าชาวทำหน้าเกรงใจ

เขาไม่สามารถเอาชีวิตของหยางเฉินไปเสี่ยงได้ ต้วนหวูหยายังคงดึงดัน “เสี่ยวหม่า ฉันเข้าใจว่าเธอกังวลอะไร แต่เธอเองก็น่าจะเข้าใจดี คุณหยางในตอนนี้ ค่อนข้างวิกฤต จะฟื้นขึ้นมาได้อีกรึเปล่า จะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็ยังไม่อาจรู้ได้”

“ยิ่งเสียเวลา คุณหยางก็ยิ่งอันตราย น้องหมอวิเศษยังช่วยไม่ได้เลย แล้วเธอยังจะรอต่อไปอีกเหรอ?”

พอได้ฟังคำพูดของต้วนหวูหยา หม่าชาวก็เริ่มคล้อยตาม เขาจึงหันไปมองเฝิงเสียวหว่านย่างอัตโนมัติ

แล้วเห็นสีหน้าที่ซีดเซียวของเฝิงเสียวหว่าน ยังคงทำใจไม่ได้ และยังเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“พี่หม่า ฉันพยายามอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่รู้จริงๆ ว่าพี่หยางจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่”

เฝิงเสียวหว่านพูดกับหม่าชาวด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

ทันใดนั้น หม่าชาวก็รู้สึกกดดันมาก สำหรับเขา เฝิงเสียวหว่านเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถรักษาหยางเฉินได้

แต่ว่าตอนนี้ ความหวังเพียงหนึ่งเดียวของเขา เหมือนมันได้พังทลายลงไปแล้ว

ราชวงศ์ต้วนจะสามารถรักษาหยางเฉินให้หายได้รึเปล่า เขาเองก็ไม่รู้ เขารู้แค่ว่า ถ้าหยางเฉินไปราชวงศ์ต้วนแล้ว ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากอย่างแน่นอน

แต่ถ้าไม่ไปราชวงศ์ต้วน แล้วเสียเวลาต่อไป อาการของหยางเฉินก็มีแต่จะเลวร้ายลงไปเรื่อยๆ ไม่ใช่รึไง? 

ในใจของเขาสับสนวุ่นวาย ทั้งไม่อยากให้หยางเฉินไปราชวงศ์ต้วน ทั้งอยากให้หยางเฉินไปราชวงศ์ต้วน

ต้วนหวูหยาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาอยากให้หมอวิเศษของราชวงศ์ต้วนรักษาหยางเฉินให้หายจริงๆ ก่อนหน้านี้ในศึกชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู หยางเฉินให้เขารับมือกับผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนตามลำพัง ความจริงก็เพื่อให้เขาได้ขัดเกลาวิถีบู๊

ตอนนี้ ถึงแม้ต้วนหวูหยาจะยังไม่ได้บรรลุถึงขั้นแดนเทพชั้นยอด แต่เขาก็รับรู้ได้ว่า เขานั้นอยู่ห่างจากแดนเทพชั้นยอดอีกแค่นิดเดียว

ถ้าไม่มีหยางเฉิน ก็ไม่มีเขาในตอนนี้ ไม่แน่เขาอาจจะตายจากการลอบสังหารของราชวงศ์หลงแล้วก็ได้

ในใจของเขา หยางเฉินมีพระคุณต่อเขา เขาจึงไม่อยากให้หยางเฉินตาย มันก็เท่านั้นเอง

“ได้ ผมจะยอมให้พี่เฉินไปกับคุณ”

ผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดหม่าชาวก็ยอมตกลง

ถ้าไม่ใช่ว่าไม่มีทางเลือก เขาจะเลือกแบบนี้ได้ยังไง?

ต้วนหวูหยาเองก็แปลกใจเหมือนกัน ไม่คิดว่าหม่าชาวจะยอมเอาด้วยจริงๆ แววตายังแสดงความตื้นตันออกมา แสดงว่าหม่าชาวเชื่อใจเขา ถึงได้ตัดสินใจเลือกแบบนี้