The king of War นิยาย บท 1231

“เสด็จพ่อ ข้าไม่ต้องการจวนเล็กจริงๆ ได้โปรดให้โอกาสพี่รองอีกครั้ง!”

ต้วนหวูเหยียนเอ่ยปากในทันใด

ในเวลานี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่กล้าพูด คนอื่นๆ ใครจะกล้าพูดแทนต้วนหวูหยาได้อีกบ้าง?

เมื่อกษัตริย์ต้วนมองไปที่ต้วนหวูเหยียน สายตานั้นเต็มไปด้วยความปลื้มอกปลื้มใจ พูดด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้นมาก “ข้าได้ให้โอกาสแก่เขาแล้ว เขาเองต่างหากที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี จะโทษใครไม่ได้”

“เจ้าเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับพิธีการแต่งตั้งในวันพรุ่งนี้!”

จากนั้นกษัตริย์ต้วนก็กวาดสายตามองไปรอบๆ และพูดว่า “เรื่องที่สองที่ข้าต้องการพูดในวันนี้ คือปรึกษาหารือกับทุกท่านว่าจะจัดการกับหยางเฉินอย่างไร!”

ทุกคนมีสีหน้าตกใจกับคำพูดของกษัตริย์ต้วน

ต้วนหวูหยาพาหยางเฉินมาที่ราชวงศ์ต้วนเป็นเวลาสามวันแล้ว

ถึงอย่างไรหยางเฉินก็มีบทบาทสำคัญในการแข่งขันแย่งชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู พวกเขาย่อมรู้ดีว่าหยางเฉินคือใคร

ดูเหมือนว่ากษัตริย์ต้วนจะรู้คำตอบอยู่ในใจแล้ว มิฉะนั้นเขาจะไม่มีทางยกเลิกตำแหน่งรัชทายาทของต้วนหวูหยา

ต้วนหวูหยาเป็นคนพาหยางเฉินกลับมา แต่ตอนนี้กษัตริย์ต้วนบอกว่าต้องการหารือว่าจะจัดการกับหยางเฉินอย่างไร เห็นได้ชัดว่ากำลังเตรียมการลงมือกับหยางเฉิน

“เสด็จพ่อ หยางเฉินยังหนุ่มยังแน่น แต่ก็มีความสามารถต่อกรกับยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ ถ้าข้าใช้ประโยชน์จากเขาได้ บางทีก็อาจจะเก็บเขาไว้ แต่ถ้าไม่ ข้าขอแนะนำให้ฆ่าเขา!”

ต้วนหวูเหยียนเอ่ยปากขึ้นมาก่อน

เขารู้เรื่องที่ต้วนหวูหยาเป็นฝ่ายเริ่มเข้าไปผูกมิตรกับหยางเฉินในเมืองเยี่ยนตูตั้งนานแล้ว

อาจกล่าวได้ว่า ต้วนหวูหยาเป็นพันธมิตรแนวร่วมกับหยางเฉินในเวลานี้ หากหยางเฉินรอดชีวิต มันจะเป็นภัยคุกคามอย่างใหญ่หลวงสำหรับเขา

เพราะถึงอย่างไรในราชวงศ์ต้วน มีเพียงต้วนหวูหยาเท่านั้นที่มีภัยคุกคามต่อตำแหน่งของเขา

เมื่อหยางเฉินรอดชีวิต ด้วยความสามารถของเขา เกรงว่าในราชวงศ์ต้วนทั้งหมดจะมีเพียงกษัตริย์ต้วนเท่านั้นที่ปราบเขาอยู่

“องค์ชายห้าพูดถูก หากหยางเฉินมีประโยชน์กับข้า ก็เก็บเขาไว้ แต่ถ้าไม่ ฆ่าเขาทิ้งเสียดีกว่า!”

ชายชราจากราชวงศ์ต้วนคนหนึ่งกล่าวขึ้น

“ในการแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู หยางเฉินไม่ใช่แค่ล่วงเกินราชวงศ์เย่ ราชวงศ์หลง และสมาคมบูโดเท่านั้น แม้แต่ยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ของเมืองเหมียวก็ยังถูกเขาทำให้ขุ่นเคือง”

ทายาทสายตรงของราชวงศ์ต้วนอีกคนหนึ่งกล่าวว่า “คนประเภทนี้ได้สร้างศัตรูไปทุกที่ แม้ว่าจะมีประโยชน์กับข้า แต่ก็แฝงภัยอันตรายเอาไว้ ข้าขอแนะนำให้ฆ่าเขาทิ้งก่อนที่เขาจะฟื้นขึ้นมา!”

เหล่ายอดฝีมือของราชวงศ์ต้วนที่สนับสนุนต้วนหวูหยา ในเวลานี้ก็เลือกที่จะเงียบเช่นกัน

ต้วนหวูหยาถูกตัดสิทธิ์จากตำแหน่งรัชทายาท หากพวกเขายังคิดต่อต้านต้วนหวูเหยียนอีก ก็แสดงว่าหาเรื่องให้ตัวเองแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ยังเห็นได้ชัดว่ากษัตริย์ต้วนไม่ต้องการให้หยางเฉินมีชีวิตอยู่

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็มายกมือลงคะแนนเสียง เพื่อเห็นด้วยกับการฆ่าหยางเฉิน ยกมือ!”

กษัตริย์ต้วนพูดพลางมองไปรอบๆ ฝูงชน

“พรึ่บๆๆ…”

ทุกคนในห้องประชุมรวมถึงกษัตริย์ต้วนได้ยกมือขึ้น

“ดี ทุกคนให้ผ่าน!”

กษัตริย์ต้วนเอ่ย สายตาพลันจับจ้องไปที่ต้วนหวูเหยียน แล้วออกคำสั่ง “เจ้ารีบพาคนไปฆ่าหยางเฉินเดี๋ยวนี้!”

“รับด้วยเกล้า เสด็จพ่อ!”

ต้วนหวูเหยียนรีบตอบอย่างมีความสุขในทันใด

ในเวลาเดียวกัน หลังจากที่ต้วนหวูหยาออกมาจากห้องประชุม เขาก็กลับไปที่จวนเล็กเป็นอย่างแรก

“องค์ชายรอง!”

เมื่อเห็นต้วนหวูหยากลับมา ยอดฝีมือแดนเทพชั้นปลายคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามา ด้วยสีหน้ากังวลใจเป็นอย่างมาก

“ตู๋โยว ข้าขอสั่งให้เจ้าพาคุณหยางกับหยู่เยียนออกไปจากราชวงศ์ต้วนเดี๋ยวนี้!”

ต้วนหวูหยารีบสั่งการ

“องค์ชายรอง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ตู๋โยวมีสีหน้าตกใจมาก

เขาไม่ได้เป็นยอดฝีมือของราชวงศ์ต้วน และเคยได้รับการช่วยชีวิตจากต้วนหวูหยา จากนั้นจึงคอยติดตามต้วนหวูหยามาโดยตลอด

ในราชวงศ์ต้วน เขาอาจไม่เชื่อฟังคำสั่งของกษัตริย์ต้วน แต่เขาต้องเชื่อฟังคำสั่งของต้วนหวูหยา