The king of War นิยาย บท 1253

ต้วนหวูเหิง มองความกังวลของบิดาออกแล้ว จึงเอ่ยปากพูดปลอบใจ

“หวังว่านะ!”

กษัตริย์ต้วนถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

ในขณะเดียวกัน หยางเฉินพาต้วนหวูหยา ยังมีต้วนหยู่เยียนและตู๋โยวด้วย กลับมาที่เมืองเยี่ยนตู

“ต่อไป พวกคุณก็พักอยู่ที่นี่เถอะ!”

ในเขตคฤหาสน์แห่งหนึ่งที่ไม่ไกลจากยอดเมฆามาก หยางเฉินพาสองสามคนนี้มาที่ด้านหน้าคฤหาสน์แยกเดี่ยวหลังหนึ่ง เอ่ยปากบอกไป

ก่อนหน้าที่จะมา เขาส่งลั่วปิงมาซื้อคฤหาสน์หลังนี้เอาไว้แล้ว

“รบกวนคุณหยางแล้วนะครับ!”

ต้วนหวูหยาพูดด้วยท่าทางซาบซึ้งใจ

หยางเฉินส่ายหน้าแล้ว จากนั้นพูดแบบหน้าตากังวล “ผมฆ่าต้วนหวูเหยียนแล้ว อู่หยู่หลานต้องมาหาผมเพื่อแก้แค้นแน่ ถ้าเกิดผมเจอเรื่องไม่คาดคิดเข้า ยังหวังว่าพวกคุณช่วยผมคุ้มครองครอบครัวได้”

“คุณหยาง คุณวางใจได้ครับ ถ้าเกิดมีวันนั้นจริง ผมจะคุ้มครองครอบครัวของคุณให้ดีแน่นอนครับ”

ต้วนหวูหยาพูดจาแบบหน้าตาจริงจัง จากนั้นพูดอีกว่า “แต่คุณไม่ต้องกังวลจนเกินไป โดยเฉพาะอู่หยู่หลานเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของราชวงศ์อู่ อยากเข้าสังคมจริง กลัวว่าไม่ง่ายขนาดนั้นครับ”

“ผมได้ยินมาว่า ตระกูลวิถีบู๊ที่แท้จริงบางส่วน ภายใต้สถานการณ์ปกติ ล้วนไม่อนุญาตผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เข้าสังคมครับ”

“พูดได้ว่า ถ้าเกิดผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เข้าสังคมมา ในความหมายบางอย่างคือทำลายกฎเกณฑ์ลงแล้ว ดังนั้นระหว่างตระกูลใหญ่ๆ ล้วนมีการกำหนดหลังจากปรึกษาหารือกันครับ”

หยางเฉินพยักหน้า “หวังว่าจะเป็นแบบนี้นะ!”

ตอนนี้สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดก็คืออู่หยู่หลานจะมาเมืองเยี่ยนตู ถ้ามีเพียงเขาคนเดียว เขากลับไม่กลัวอะไรทั้งนั้น อย่างแย่ที่สุดก็แค่วิ่งหนีไป

ด้วยพรสวรรค์วิถีบู๊ของเขา เชื่อว่าใช้เวลาอีกไม่นานเท่าไร ก็สามารถตามแดนวิถีบู๊ของอู่หยู่หลานทัน

แต่ว่าปัจจุบันนี้ ครอบครัวของเขา ล้วนอยู่ด้วยกันกับเขาหมด

ถ้าเกิดอู่หยู่หลานจ้องเขาเอาไว้แล้ว ครอบครัวของเขาก็จะมีอันตรายถึงชีวิต

ในฐานะผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ เขารู้ดีถึงความน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์อย่างมาก

แต่ในเวลานี้เอง มือถือของต้วนหวูหยาดังขึ้นมากะทันหัน พอหยิบขึ้นดู ชั่วขณะนั้นสีหน้าเขาแข็งทื่ออยู่บ้าง “เป็นเสด็จพ่อของผมโทรมา!”

พูดจบ เขากดปุ่มเปิดลำโพงลง

เสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งลอยมา “หวูหยา บอกคุณหยางด้วย อู่หยู่หลานมาที่ราชวงศ์ต้วนแล้ว เพิ่งออกไป แคกๆๆ......”

เสียงพูดจบลง เขาไอขึ้นมาอย่างรุนแรง

“เสด็จพ่อ!”

ต้วนหวูหยาสีหน้าเปลี่ยนในพริบตาเดียว พูดด้วยท่าทางเป็นห่วง “เสด็จพ่อ หล่อนลงมือต่อท่านแล้ว?”

กษัตริย์ต้วนพูดเสียงทุ้ม “หล่อนแกร่งมาก แม้แต่การโจมตีทีเดียวของหล่อน ฉันยังต้านทานไม่ไหว พูดง่ายๆ ก็คือ หล่อนเพียงแค่ทำร้ายฉันเจ็บหนัก และไม่ได้ลงมือกับคนอื่นในราชวงศ์ต้วน”

“สำหรับการตายของต้วนหวูเหยียน หล่อนโกรธแค้นมากๆ น่าจะไปหาคุณหยางที่เมืองเยี่ยนตู พวกนายเตรียมตัวให้พร้อม”

หลังวางสายโทรศัพท์ลง สามสี่คนต่างเงียบงันกันหมด

หยางเฉินสีหน้าดูแย่อย่างยิ่ง เมื่อกลัวอะไร สิ่งนั้นมักจะมาหาจริงๆ

ด้วยความสามารถปัจจุบันนี้ของเขา ต่อให้ทุ่มออกไปสุดกำลัง เกรงว่าคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอู่หยู่หลาน

สิ่งสำคัญที่สุดคือ อู่หยู่หลานมาแล้ว จะปล่อยคนอื่นไปได้เหรอ?

“คุณหยาง ขอโทษนะคะ! เป็นฉันเอง ถ้าคุณไม่ใช่เพราะช่วยชีวิตฉัน คงไม่ต้องฆ่าต้วนหวูเหยียนทิ้ง”

ทันใดนั้นต้วนหยู่เยียนพูดแบบสะอึกสะอื้น บนใบหน้าอันงดงาม เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดในใจ

หยางเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย “นี่ไม่เกี่ยวกับเธอ ต่อให้ไม่มีเธอ ฉันก็จะฆ่าต้วนหวูเหยียนอยู่แล้ว”