The king of War นิยาย บท 1283

“ผมแค่รับปากว่าจะตามคุณมาที่ตระกูลลู่ แต่ไม่ได้รับปากว่าจะโจมตีตระกูลลู่”

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยความรู้สึกผิด

เมื่อมีคนเริ่ม คนต่อมาก็พูดทันทีว่า “ใช่แล้ว พวกเราไม่ได้รับปากที่จะโจมตีตระกูลลู่”

พูดจบ คนที่สองก็มองไปที่ลู่ชวนและพูดว่า “ประธานลู่ ที่พวกเรามาที่ตระกูลลู่ในวันนี้ ก็เพื่อยืนยันว่าคนที่ฆ่าผู้แข็งแกร่งของตระกูลเราเป็นผู้แข็งแกร่งของตระกูลลู่หรือเปล่า”

“ในเมื่อคุณก็พูดมาแล้ว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลลู่ของพวกคุณ งั้นผมขอตัวก่อนล่ะ!”

พูดจบ เขาก็รีบออกไปพร้อมกับผู้แข็งแกร่งประจำตระกูล

“ใช่แล้ว ในเมื่อการตายของผู้แข็งแกร่งของเรา ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลลู่ ถ้าอย่างนั้นก็ขออภัย ลาก่อนประธานลู่”

“ผมก็จะไปเหมือนกัน!”

…

ภายในเวลาเพียงไม่กี่สิบวินาที สมาชิกของแต่ละกองกำลังก็หลั่งไหลมาถึงตระกูลลู่ นอกจากตระกูลหลิว ทั้งหมดต่างออกไปอย่างสิ้นหวัง

เพียงชั่วครู่ สีหน้าของหลิวฮวนได้ซีดลงชั่วขณะ ส่วนสองผู้แข็งแกร่งที่เก่งที่สุดของตระกูลหลิว ในเวลานี้ได้นอนอยู่บนพื้น

ลมพัดผ่านมา หลิวฮวนรู้สึกเย็นวาบถึงกระดูกไปทั้งตัว เดินโซเซถอยหลังกลับไปหลายก้าว

“หลิวฮวน สองคนนี้น่าจะเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลของพวกคุณใช่ไหม?”

ลู่ชวนจ้องไปที่หลิวฮวนด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “คุณว่า ถ้าสองคนนี้ตายในตระกูลลู่ จากนี้ไปตระกูลหลิวจะยังมีคุณสมบัติทัดเทียมกับตระกูลลู่ของเราอยู่หรือไม่?”

ครั้งนี้ขาของหลิวฮวนอ่อนแรง คุกเข่าลงกับพื้นทันที

“ประธานลู่ ผมผิดไปแล้ว ผมรู้สึกผิดแล้ว!”

หลิวฮวนพูดด้วยความตื่นตระหนก “ได้โปรดปล่อยตระกูลหลิวสักครั้ง พวกเขาจะตายไม่ได้ จะตายไม่ได้จริงๆ!”

เพื่อฝึกฝนผู้แข็งแกร่งระดับแดนราชาขั้นกลางและแดนราชาขั้นต้น ตระกูลหลิวได้ใช้ทรัพยากรทางการเงินไปเกือบครึ่งหนึ่ง ในหนิงโจว หากปราศจากผู้แข็งแกร่งระดับแดนราชา ตระกูลไหนจะกล้าถูกเรียกว่าเป็นตระกูลที่มั่งคั่งได้อีก?

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นนั้นไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางอีกคนหนึ่ง ซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน ขอเพียงลู่ชวนยินดี สองคนนี้จะมีแต่ตายกับตายเท่านั้น

แม้แต่เขาที่เป็นทายาทของตระกูลหลิว ก็ยังถูกฆ่าตาย

อาจกล่าวได้ว่าตระกูลหลิวในตอนนี้นั้นเหนือกว่าตระกูลลู่มาก

“ในเมื่อไม่อยากตาย ก็บอกผมมาสิว่า ใครที่สั่งให้คุณนำตระกูลเหล่านี้มาสร้างปัญหาในตระกูลลู่ของเรา?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของลู่ชวนหายไป ถามอย่างเกรี้ยวกราด

เป็นไปตามคาด สีหน้าของหลิวฮวนเปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของลู่ชวน

“ประธานลู่ คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร?”

หลิวฮวนแสร้งทำเป็นไม่รู้ รีบพูดขึ้นว่า “ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นคนหนึ่งของตระกูลหลิวถูกผู้แข็งแกร่งของตระกูลลู่สังหาร ดังนั้นพวกเราจึงมาที่ตระกูลลู่”

“คุณกำลังโกหก!”

ลู่ชวนตะโกนว่า “เรื่องที่มีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นของตระกูลอื่นถูกฆ่าอันนั้นผมเชื่อ แต่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นของตระกูลหลิวถูกฆ่า ผมไม่เชื่อ!”

“ประธานลู่ สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง!” หลิวฮวนกำลังจะร้องไห้แล้ว

“ดี ถ้าอย่างนั้น ผมจะถามคุณว่า ระหว่างตระกูลลู่กับตระกูลหลิว คุณคิดว่าใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอกว่ากัน?”

ลู่ชวนหรี่ตาลงและพูดจาข่มขู่ “บอกมาตามความจริง ถ้าคุณกล้าโกหก ผมจะฆ่าคุณเดี๋ยวนี้!”

หลิวฮวนตัวสั่นไปทั้งตัว รีบบอกว่า “ตระกูลลู่และตระกูลหลิวมีความสามารถทัดเทียมกัน ถูกเรียกว่าเป็นสองตระกูลใหญ่ที่แข็งแกร่งที่สุดแห่งหนิงโจว”

“ก่อนหน้านี้คุณบอกว่า ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นของตระกูลหลิวถูกฆ่าตายในตระกูลหลิวของคุณงั้นหรือ?”

ลู่ชวนยังคงถามต่อ

หลิวฮวนพยักหน้าอีกครั้ง “เป็นความจริง!”

“อย่างที่คุณพูด ตระกูลหลิวและตระกูลลู่มีความสามารถทัดเทียมกัน ถ้าอย่างนั้นหลังจากที่ตระกูลหลิวได้สังหารผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นแล้ว ยังสามารถออกจากตระกูลหลิวได้อย่างปลอดภัยได้อีกหรือ?

“คุณบอกผมที เป็นเพราะการรักษาความปลอดภัยของตระกูลหลิวหละหลวมเกินไป? หรือเป็นเพราะผู้แข็งแกร่งลึกลับคนนั้นที่ฆ่าผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลิวนั้นมีความสามารถมากเกินไป?”

ลู่ชวนถามซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลิวฮวนกลัวลนลาน รีบพูดว่า “เป็นเพราะผู้แข็งแกร่งคนนั้นมีความสามารถมากเกินไป”

“คนที่สามารถเข้าออกตระกูลหลิวได้อย่างอิสระ แล้วยังสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นแห่งตระกูลหลิวได้อีก นอกจากนี้ยังสามารถเอาตัวรอดในขณะที่ตระกูลหลิวมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางอยู่ ผู้แข็งแกร่งประเภทนี้ อย่างน้อยน่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายสินะ?”

ลู่ชวนซักไซ้ว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยบอกผมทีว่า ถ้าตระกูลลู่ของเรามีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายอยู่ในครอบครอง เราจะยังเก็บตระกูลหลิวของพวกคุณไว้หรือไม่?”

“หลิวฮวน ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย ใครกันแน่ที่สั่งการอยู่เบื้องหลังให้คุณทำแบบนี้?”

ลู่ชวนขึ้นเสียงและถามด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด

แม้แต่ทายาทอย่างหลิวฮวนก็ถูกฆ่า แล้วลู่ชวนจะปล่อยพวกเขาไปได้อย่างไร?

“พรึ่บ!”

“พรึ่บ!”

ผู้แข็งแกร่งสองคนของตระกูลหลิวรีบคุกเข่าลงแทบเท้าของลู่ชวน

“ประธานลู่ ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย จากนี้ไปพวกเราจะยอมจำนนต่อตระกูลลู่ ไม่มีวันทรยศแน่นอน!”

ทั้งสองรีบอ้อนวอน

ลู่ชวนเหลือบมองทั้งสองอย่างเฉยเมย ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองไปที่อาจารย์ฉีที่อยู่ข้างๆ

อาจารย์ฉีย่อมเข้าใจความหมายของลู่ชวน เขาพยักหน้า

หมายความว่าเขาสามารถปราบสองคนนี้ได้

ลู่ชวนจึงพูดขึ้นว่า “ถ้าอย่างนั้น ผมจะให้ทางออกแก่พวกคุณ ถ้าต่อไปคุณกล้าทรยศตระกูลลู่ ก็จะถูกฆ่าอย่างไม่ให้อภัย!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทั้งสองก็ดีใจและรีบพูดว่า “ประธานลู่ไม่ต้องห่วง เราจะไม่ทรยศคุณแน่นอน!”

ในไม่ช้า ข่าวที่น่าตกใจก็แพร่กระจายออกไป หลิวฮวน ทายาทตระกูลหลิว ตายในตระกูลลู่

ครู่หนึ่ง บรรดาตระกูลที่ติดตามหลิวฮวนไปยังตระกูลลู่ แต่ละคนล้วนอยู่ในความตื่นตระหนก

แม้แต่หลิวฮวนก็ตายในตระกูลลู่ ใครๆ ก็นึกภาพออกว่าตอนนี้ตระกูลลู่ แข็งแกร่งขนาดไหน

ทุกคนรู้ว่าหลังจากวันนี้เป็นต้นไป ที่อยู่เบื้องล่างตระกูลหลี่และตระกูลจางจะมีเพียงตระกูลลู่เท่านั้น

บางทีตระกูลลู่นั้นมีความแข็งแกร่งที่จะแข่งขันกับตระกูลหลี่และตระกูลจางแล้ว

ในเวลาเดียวกัน คฤหาสน์ตระกูลจาง

“ไอ้สารเลว! ตระกูลลู่ไม่เห็นผู้อื่นอยู่ในสายตา กล้าฆ่าคนของตระกูลหลิว!”

ผู้นำของตระกูลจางมีสีหน้ามืดมนจนถึงขีดสุด

ที่หนิงโจว ทุกคนรู้ดีว่าตระกูลหลิวอยู่ข้างตระกูลจาง แต่ตอนนี้ตระกูลลู่ได้ฆ่าหลิวฮวนตายแล้ว แม้แต่สองผู้แข็งแกร่งที่เก่งกาจที่สุดของตระกูลหลิว ก็ยังก้มหัวยอมจำนนต่อตระกูลลู่

มันคือการตบหน้าอย่างแรงสำหรับตระกูลจาง