The king of War นิยาย บท 1291

มู่เชียนเชียนก็รีบพยักหน้า:“ใช่ๆ ข้าเคยได้ยิน ระดับที่แข็งแกร่งกว่าแดนราชาขั้นสูงสุด คือกึ่งแดนเทพ ขึ้นไปอีก ก็คือผู้แข็งแกร่งแดนเทพแล้ว”

“คุณปู่ลู่เมื่อครู่ก็บอกแล้ว ผู้แข็งแกร่งปริศนาคนหนึ่ง สังหารผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดที่อยู่เบื้องหลังตระกูลจางไป เช่นนั้นความสามารถของผู้แข็งแกร่งปริศนา อย่างน้อยก็อยู่ขั้นกึ่งแดนเทพ หรือเป็นแดนเทพเลย”

“กองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง ไม่มีทางที่คิดไม่ถึงจุดนี้ ถ้าหากพวกเขาจะมาที่ตระกูลลู่ จะต้องส่งผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพมาแน่ๆ หรืออาจจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ”

“พี่เสี่ยวจะรับมือไหวได้อย่างไร?”

สองพี่น้องไม่เห็นด้วยอย่างหนัก พวกนางไม่มีทางให้หยางเฉินไปเสี่ยงแน่นอน

ลู่หยวนทงและลู่ชวนสีหน้าดูไม่ดี กว่าจะได้คำตกลงของหยางเฉินมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ แต่กลับถูกลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนพูดจาไม่เห็นด้วยออกมา

พวกเขากลัวว่าหยางเฉินจะกลับคำ ลู่ชวนตะโกนด่าออกมาทันที:“หุบปาก!”

“เจ้ารู้อะไร? ความเก่งกาจของคุณเสี่ยว พวกเจ้าไม่ได้รู้อะไรด้วยซ้ำ ตอนนี้ตระกูลลู่อยู่ในช่วงวิกฤต ถ้าคุณเสี่ยวไม่ออกมือช่วย ตระกูลลู่จะต้องจบสิ้นลงแน่”

“หรือว่า พวกเจ้าอยากจะเห็น คนของตระกูลลู่ ถูกกองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางฆ่าตายทั้งหมด?”

หลังจากต่อว่าลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียน ลู่หยวนทงรีบมองไปทางหยางเฉิน พูดด้วยสีหน้าขอร้อง:“คุณเสี่ยว พวกเรารู้ว่าความเป็นมาของท่านไม่ธรรมดา ความสามารถเก่งกาจ ตอนนี้ก็มีเพียงท่าน ถึงจะช่วยตระกูลลู่ได้!”

“คุณเสี่ยว เห็นแก่เรื่องราวหลายวันมานี้ ได้โปรดออกมือปกป้องตระกูลลู่ด้วย พวกเราจะขอบพระคุณอย่างยิ่ง!”

ลู่หยวนทงก็รีบเปิดปากขอร้อง

ตาทั้งสองข้างของลู่ฉิงเสว่ก็แดงขึ้น กัดที่ริมฝีปากไว้แน่น นางไม่อยากให้หยางเฉินต้องเข้ามาพัวพันกับการต่อสู้ของตระกูลลู่ แต่ว่า ถ้าหากหยางเฉินไม่ออกมือช่วย ตระกูลลู่ก็จะจบสิ้นลงในพริบตา

แต่ว่า ถึงแม้หยางเฉินออกมือช่วย แล้วจะช่วยตระกูลลู่ได้จริงหรือ?

“คุณปู่ เช่นนี้ดีหรือไม่ พวกเราปล่อยหนิงโจวไป ก่อนที่กองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางยังมาไม่ถึง พวกเราย้ายคนในตระกูล ออกจากหนิงโจวกันเถอะ”

ลู่ฉิงเสว่พูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดที่นางคิดได้ ไม่เพียงสามารถหลีกเลี่ยงการตายของคนในตระกูลลู่ ยังสามารถหลีกเลี่ยงหยางเฉินที่จะถูกกองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางจ้องเล่นงาน

“หุบปาก!”

ลู่หยวนทงตะโกนด่า:“ความคิดแม่หญิง เจ้าจะไปรู้อะไร? ออกไป? เจ้าคิดว่ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง จะปล่อยให้พวกเราออกไปหรือ?”

หยางเฉินขมวดคิ้ว:“ข้าบอกแล้ว ถ้าหากตระกูลลู่มีเรื่องลำบาก ข้าจะออกมือช่วยเต็มที่ ผู้นำตระกูลลู่เชิญกลับไปเถอะ!”

ตั้งแต่ที่ลู่หยวนทงกระทำกับลู่ฉิงเสว่เหมือนกับสินค้า แล้วขายให้กับเขา ก็ทำให้เขาเริ่มไม่พอใจกับลู่หยวนทงคนนี้แล้ว

ตอนนี้ ตาแก่นี้ยังจะมาตะโกนด่าว่ากับลู่ฉิงเสว่อีก ทำให้เขาไม่พอใจขึ้นไปอีก

“เช่นนั้นก็ขอบคุณคุณเสี่ยวมากเลย!”

ลู่หยวนทงกลัวว่าหยางเฉินจะกลับคำ รีบกล่าวขอบคุณ จากนั้นก็พาลู่ชวนออกไป

หลังจากที่ลู่หยวนทงและลู่ชวนจากไป มู่เชียนเชียนก็รีบพูด:“พี่เสี่ยว ถ้ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจางพาคนมา พี่อย่าไปเด็ดขาด!”

“ขนาดผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดยังถูกฆ่า ถึงแม้พี่ออกมือ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร พี่อย่าได้ทำเรื่องโง่ๆ”

ลู่ฉิงเสว่ตาแดงแล้วพูด:“พี่เสี่ยว ข้ารู้ว่าพี่เก่งมาก แต่ว่าครั้งนี้ ศัตรูของตระกูลลู่ แข็งแกร่งยิ่งนัก”

พูดไป นางก็หยิบบัตรเครดิตออกมาใบหนึ่ง ยัดเข้าไปในมือของหยางเฉิน พูดสะอึกสะอื้นว่า:“พี่เสี่ยว ในบัตรนี้มีเงินเก็บทั้งหมดของข้าอยู่ น่าจะมีสักสี่ห้าล้าน พี่เอาเงินพวกนี้ออกไป อย่าได้กลับมาอีก”

มู่เชียนเชียนก็รีบหยิบบัตรเครดิตออกมาใบหนึ่ง ยัดเข้าไปในมือของหยางเฉิน:“พี่เสี่ยว ในนี้ก็มีหนึ่งล้านกว่า พี่ก็รับไว้”

เห็นลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียนที่สีหน้าร้อนรน เร่งให้เขารีบออกไป ในใจของหยางเฉินก็รู้สึกซาบซึ้ง

“พี่เสี่ยว พี่รีบไปซิ!”

ลู่ฉิงเสว่เห็นหยางเฉินไม่ขยับตัว ก็ร้อนรนขึ้นมา รีบเร่งให้ไป

มู่เชียนเชียนตาก็แดง มองไปที่หยางเฉินแล้วพูด:“พี่เสี่ยว พี่จะต้องออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัย ไม่ต้องสนใจพวกเรา รีบไปเถอะ!”

หยางเฉินส่ายหัว คืนบัตรเครดิตให้กับลู่ฉิงเสว่และมู่เชียนเชียน พูดด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน:“ข้าจะทิ้งพวกเจ้าแล้วจากไปได้อย่างไร?”

“พี่เสี่ยว พี่อย่าคิดอะไรโง่ๆเลย พวกเราไม่สามารถออกจากที่นี่ได้ แต่ด้วยความสามารถของพี่ ออกจากที่นี่ ก็ยังง่ายดายมาก……”

ลู่ฉิงเสว่พูดไม่จบ ก็ถูกหยางเฉินพูดตัด:“พอแล้ว พวกเจ้าก็ไม่ต้องห้ามข้าอีกแล้ว ข้าจะไม่ไปจากที่นี่แน่นอน”

“พวกเจ้าวางใจเถอะ ถ้ากองกำลังเบื้องหลังของตระกูลจาง กล้ามาที่ตระกูลลู่จริงๆละก็ ข้าไม่มีทางปล่อยพวกมันไปแน่!”

ตอนนี้ หยางเฉินสีหน้าหนักแน่น ทั้งตัวให้ความรู้สึกความน่าเกรงขามของผู้แข็งแกร่ง

“มาแล้ว!”

และตอนนี้เอง หยางเฉินมองไปยังทิศทางคฤหาสน์ของตระกูลลู่อย่างกะทันหัน แล้วเปิดปากพูด

“ผู้นำตระกูล แย่แล้ว จางโฉงพาคนมาอีกแล้ว!”

ในห้องของลู่หยวนทง คนใช้คนหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้าที่หวาดระแวง พูดออกมาเสียงดัง

“สุดท้าย ก็ต้องเผชิญหน้าสินะ?”

ลู่หยวนทงสีหน้าเคร่งเครียด ลุกขึ้นช้าๆ เปิดปากพูด:“ไปกันเถอะพวกเรา!”

ลู่ชวนและคุณฉีอยู่ด้านซ้ายและขวาของเขาเดินตามเขาไป

ด้านนอก ผู้แข็งแกร่งของตระกูลลู่ออกมาครบแล้ว ลู่หยวนทงยืนอยู่ด้านหน้าสุด ด้านหลังเต็มไปด้วยผู้คน

ก็เห็นโรลส์-รอยซ์ต่อๆกัน ขับเข้ามา หยุดอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลลู่

ต่อจากนั้น จางโฉงเดินออกมาจากรถคันหนึ่ง จากนั้นระหว่างที่ลู่หยวนทงตะลึงอยู่ จางโฉงก็รีบวิ่งไปข้างรถหรูอีกคัน เปิดประตูรถด้วยตัวเขาเอง ตัวโค้งคำนับนิดหน่อย พูดด้วยสีหน้าที่ต่ำต้อย:“กษัตริย์ไป๋ ถึงที่ตระกูลลู่แล้ว ท่านช้าหน่อย!”

บูม!

วินาทีนั้น ในหัวลู่หยวนทงก็มีเสียงดังขึ้น สีหน้าสิ้นหวัง

จางโฉงเป็นถึงผู้นำตระกูลของหนึ่งในตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในหนิงโจว ตอนนี้กลับเหมือนหมาปั๊กตัวหนึ่ง เปิดประตูให้กับคนอื่น

ประเด็นคือ จางโฉงยังเรียกอีกฝ่ายว่ากษัตริย์ไป๋

มองทั่วจิ่วโจว ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นคิง จะมีสักกี่คนกัน?

กษัตริย์ไป๋!

นั้นเป็นหนึ่งในตระกูลเดอะคิงทั้งห้าของจิ่วโจว ผู้ที่เป็นคิงของตระกูลเดอะคิงไป๋ไม่ใช่หรือ?

ลู่ชวนก็สีหน้าสิ้นหวัง พูดด้วยความตะลึง:“นี่……นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน? ”