The king of War นิยาย บท 1292

ประตูรถเปิดออก ก็มีชายชราผมขาวที่ใส่ชุดจีนคนหนึ่งก้าวลงจากรถ

“กษัตริย์เซว ค่อยๆ เดินครับ!”

“กษัตริย์หม่า ค่อยๆ เดินครับ!”

หลังจากที่ต้อนรับกษัตริย์ไป๋แล้ว จางโฉงก็เข้าไปเปิดประตูรถให้กษัตริย์เซวกับกษัตริย์หม่าด้วยตนเอง

ตอนแรกลู่หยวนทงยังนึกว่ามีแค่กษัตริย์ไป่คนเดียวซะอีก พอได้ยินจางโฉงเรียกชื่อกษัตริย์เซวกับกษัตริย์หม่า สีหน้าก็ซีดยิ่งกว่าเดิม

ห้าตระกูลเดอะคิงแห่งจิ่วโจว ตอนนี้กษัตริย์สามในห้านั้นมาเยือนตระกูลลู่อย่างพร้อมหน้ากัน

ตระกูลลู่นี่ช่างมีหน้ามีตาซะจริง!

“คาราวะกษัตริย์ไป๋!”

“คาราวะกษัตริย์เซว!”

“คาราวะกษัตริย์หม่า!”

ทุกคนของตระกูลจางต่างพากันคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ส่งเสียงออกมาเสียงดัง จนสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน

“ลู่หยวนทง ฉันมาอีกแล้ว!”

จางโฉงหรี่ตายิ้มแล้วมองไปที่ลู่หยวนทงด้วยสีหน้าที่ขบขัน

ลู่หยวนทงถึงกับเซ ถอยหลังไปหลายก้าว ร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

ลู่ชวนก็ไม่ต่างกัน ขาทั้งสองข้างสั่นเครือไม่ยอมหยุด

ในตอนนี้ ข้างหลังของกษัตริย์ไป๋กษัตริย์หม่าและกษัตริย์เซวต่างมีผู้แข็งแกร่งหลายคนยืนอยู่ แรงกดดันของวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวปกคลุมอยู่ทั่วร่าง ใช้ก้นคิดก็ยังรู้ว่าผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งชั้นนำของกษัตริย์ทั้งสามคนนี้อย่างน้อยก็เป็นแดนราชาขั้นสูงสุด

ในบรรดาผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ เอาใครออกมาก็สามารถจัดการกับตระกูลเศรษฐีของหนิงโจวได้ทั้งหมดเเล้ว แต่ว่าตอนนี้ กลับมารวมกันอยู่ที่บ้านตระกูลลู่กันทุกคน เพื่อจัดการกับตระกูลลู่

“ผู้แข็งแกร่งของแกสินะที่ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงไป?”

สายตาที่แหลมคมของกษัตริย์ไป๋จ้องไปที่ลู่หยวนทงอย่างกะทันหัน แล้วถามด้วยเสียงที่ดังลั่น

“ผะ….ผม นายท่าน ผมเปล่านะ ผมเปล่าจริงๆ ผมเป็นแค่ผู้นำของตระกูลเล็กๆ จะไปมีผู้แข็งแกร่งที่สามารถสังหารผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นสูงสุดได้ยังไงครับ?”

ลู่หยวนทงรีบปฏิเสธทันที แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือว่า “มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทุกอย่างมันเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดครับ!”

“เข้าใจผิดเหรอ?”

กษัตริย์ไป๋ยิ้มออกมาอย่างไม่ชอบใจ “แม้แต่ผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรตระกูลเดอะคิงยังกล้าฆ่า แล้วยังกล้ามาบอกฉันว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดอีก?”

“ส่งตัวคนทำออกมา แล้วฉันจะให้แกได้ตายอย่างไม่ทรมาน!”

“ตุบ!”

ลู่หยวนทงคุกเข่าลงทันที แล้วพูดอย่างหวาดกลัวว่า “นายท่าน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากส่งตัวคนทำให้ท่าน แต่ผมไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนทำ!”

ในตอนนี้ ลู่หยวนทงรู้สึกสิ้นหวังแล้วจริงๆ ในสายตาของเขา ตระกูลเดอะคิงนั้นเป็นดั่งดวงดาวบนฟ้า เกินที่จะเอื้อมถึง

ณ ตอนนี้ สามในห้าของตระกูลเดอะคิงทั้งห้าแห่งจิ่วโจว แถมกษัตริย์ของตระกูลเหล่านี้ยังพาคนมาหาคนกับเขาที่ตระกูลลู่ด้วยตนเอง

“ไม่รู้เหรอ?”

กษัตริย์ไป๋ยิ้มออกมาอย่างไม่ชอบใจ “ในเมื่อไม่รู้ ถ้าอย่างนั้นก็ฆ่าคนของตระกูลลู่ให้หมด”

“ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ผู้แข็งแกร่งที่เคยช่วยตระกูลลู่จะยอมออกมารึเปล่า”

พอได้ยินอย่างนั้น ลู่หยวนทงก็ทำหน้าสิ้นหวังพูดทั้งน้ำตาว่า “นายท่าน ช่วยไว้ชีวิตตระกูลลู่ด้วยนะครับ!”