The king of War นิยาย บท 1293

ในตอนนี้ หยางเฉินกำลังอยู่ในวิลล่าของลู่ฉิงเสว่ นั่งอยู่บนโซฟาของห้องโถงด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนก็นั่งอยู่ข้างเขาเหมือนกัน หลังจากที่เกลี้ยกล่อมอยู่นาน แต่หยางเฉินกลับยังคงหัวรั้น ไม่ยอมจากไปสักที

“พี่เสี่ยว ต้องทำยังไงพี่ถึงจะยอมไปคะ?”

ลู่ฉิงเสว่พูดด้วยดวงตาที่แดงก่ำ น้ำเสียงยังดูโมโหเล็กน้อย

เธอไม่อยากทำให้หยางเฉินเดือดร้อนจริงๆ แต่ไม่ว่าจะพูดยังไง หยางเฉินก็ไม่ยอมจากไป

“ฉิงเสว่ คุณให้ผมไปตอนนี้ แล้วผมจะไปที่ไหนได้?”

หยางเฉินยิ้มออกมาอย่างขมขื่น จากนั้นก็ทำหน้าจริงจัง “อีกอย่าง ถ้าผมไปแล้ว ตระกูลลู่จะทำยังไง? คนพวกนั้นไม่มีทางปล่อยพวกคุณไว้อย่างแน่นอน”

และในตอนนั้นเอง ลู่หยวนทงก็พุ่งเข้ามาในวิลล่า ตะโกนเสียงดังว่า “คุณเสี่ยว ช่วยไปกับผมหน่อยนะ!”

ระหว่างที่พูด เขาก็ดึงแขนเย่เทียนเตรียมที่จะออกไป

แต่หยางเฉินกลับไม่ได้ขยับตัว ขมวดคิ้วแล้วพูดไปว่า “เจ้าบ้านลู่คุณจะให้ผมตามคุณไปไหนเหรอครับ?”

ลู่หยวนทงรีบตอบไปว่า “กษัตริย์ไป๋กษัตริย์เซวและกษัตริย์หม่าแห่งตระกูลเดอะคิงบอกว่าอยากเจอคุณ คุณรีบไปกับผมเร็ว ไม่อย่างนั้นตระกูลลู่ได้จบสิ้นแน่ พวกเขาจะฆ่าทุกคนของตระกูล”

“คุณปู่คะ!”

ลู่ฉิงเสว่พูดด้วยความโมโห “นี่คุณปู่กำลังจะส่งพี่เสี่ยวไปตายนะคะ!”

“แกเอาอะไรมาพูด?”

ลู่หยวนทงพูดด้วยความโมโหว่า “ฉันจะส่งคุณเสี่ยวไปตายได้ยังไง? แต่เป็นเพราะนายท่านเหล่านั้นบอกว่าอยากเจอคุณเสี่ยวต่างหาก ขอแค่คุณเสี่ยวออกหน้า พวกเขาจะต้องไว้ชีวิตตระกูลลู่แน่”

“เป็นอย่างนั้นเหรอครับ?”

หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองข้างลง ตอนที่มองไปยังลู่หยวนทง แววตายังดูโมโหอีกด้วย

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นข้างนอกเขารู้ดีทุกอย่าง

การที่ลู่หยวนทงพาเขาไป ก็เพื่อแลกกับความปล่อยภัยของตระกูลลู่เท่านั้น เป็นอย่างที่ลู่ฉิงเสว่พูด มันคือการส่งเขาไปตายนั่นเอง

พอถูกหยางเฉินถามมาอย่างนั้น ลู่หยวนทงก็รู้สึกละอายใจขึ้นมา จึงรีบพูดไปว่า “เป็นอย่างนั้นจริงๆ ถ้าพวกเขากล้าฆ่าคุณจริงๆ ตระกูลลู่ของเราก็จะสู้ตายกับพวกเขาเลย!”

“หึ!”

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “ในเมื่อพวกเขาอยากเจอผม งั้นก็ให้พวกเขากลิ้งมาหาผมเอง!”

หยางเฉินในตอนนี้ วางอำนาจอย่างถึงที่สุด ถึงขั้นกล้าให้กษัตริย์ทั้งสามแห่งตระกูลเดอะคิงมาหาเขาด้วยตนเองทำเอาลู่หยวนทงตกใจจนแทบร้องไห้เลย

“คุณเสี่ยว คุณอาจจะไม่รู้ อำนาจที่หนุนหลังจางโฉงก็คือสามตระกูลเดอะคิงผู้ยิ่งใหญ่แห่งตระกูลเดอะคิงทั้งห้า ตอนนี้พวกเขาได้รวมกันเป็นพันธมิตรตระกูลเดอะคิงแล้ว”

“ทั่วทั้งจิ่วโจว ความแข็งแกร่งของตระกูลเดอะคิงเป็นรองแค่ราชวงศ์เท่านั้น”

“ผมรู้ว่าคุณมีเบื้องหลังที่ไม่ธรรมดา แต่นายท่านเหล่านั้น บอกว่าอยากเจอคุณ พวกเขาเป็นถึงกษัตริย์ทั้งสามแห่งพันธมิตรตระกูลเดอะคิงเลยนะ!”

“คุณรู้รึเปล่าว่าในจิ่วโจวพวกเขาเป็นตัวแทนของอะไร? พวกเขาเป็นตระกูลที่กุมอำนาจสูงสุดในเมืองหนึ่งเมืองเลยนะ!” ลู่หยวนทงขอร้องด้วยความขมขื่น พูดด้วยสีหน้าที่อ้อนวอนว่า “คุณเสี่ยว ถือว่าปมขอร้องคุณล่ะ ช่วยไปพบนายท่านเหล่านั้นกับผมหน่อยนะ ไม่อย่างนั้นตระกูลลู่คงต้องถึงคราวล่มสลายแล้ว!”

“ผมขอร้องให้คุณช่วยเห็นแก่บุญคุณที่ตระกูลลู่ช่วยชีวิตคุณไว้ คุณช่วยตระกูลลู่สักครั้งจะได้มั้ยครับ?”

อย่ามองว่าลู่หยวนทงทำหน้าอ้อนวอน แต่ว่าในใจของหยางเฉินนั้นเหมือนดั่งกระจกที่ส่องแสง ทำไมเขาจะมองไม่ออกว่าลู่หยวนทงจะส่งเขาไปตาย เพื่อระงับความโกรธของพวกกษัตริย์แห่งตระกูลเดอะคิง

“เจ้าบ้านลู่ คนที่ช่วยชีวิตของผมไว้คือฉิงเสว่กับเชียนเชียน มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลู่เลย”

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าพวกเขาอยากเจอผม ก็ให้พวกเขากลิ้งมาเอง”

“นี่แก…..”

ในที่สุดลู่หยวนทงก็ทนไม่ไหวจนโมโหขึ้นมา แล้วพูดด้วยสีหน้าที่โหดเหี้ยมว่า “ไอ้หนู แกอย่าคิดว่าตัวเองมีฝีมือหน่อยแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ”

“ครั้งนี้ คนที่อยากเจอแกเป็นกษัตริย์ทั้งสามแห่งพันธมิตรตระกูลเดอะคิง การที่แกกล้าให้พวกเขามาหาแกที่นี่มันถือเป็นการรนหาที่ตายชัดๆ!”

“ถ้าแกอยากรนหาที่ตาย งั้นฉันจะสงเคราะห์ให้ ฉันจะเอาความคิดของแกไปส่งต่อ บอกพวกเขาว่าแกมันไม่รู้จักเจียมตัวขนาดไหน!”

พูดจบ เขาก็จากไปด้วยความโมโห

พอลู่หยวนทงออกไป ลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนก็ร้อนรนขึ้นมาทันที