The king of War นิยาย บท 1299

“อย่าลืมล่ะ นับตั้งแต่ตอนพวกเราถูกส่งมาหาหยางเฉินที่ภูเขาหนิง พวกเราก็ไม่สนใจชีวิตแล้ว ถ้าปล่อยให้มันฟื้นฟูกลับมาได้อย่างสมบูรณ์ มันก็คือวันล่มสลายของราชวงศ์หลงกับราชวงศ์เย่แล้ว!”

“แต่ถ้าเราสู้อย่างเต็มที่ ต่อให้ฆ่ามันไม่ได้ ขอแค่ทำให้มันเจ็บหนักได้ มันก็ถือว่าภารกิจของเราได้ลุล่วงแล้ว!”

“พวกเรา ฆ่ามัน!”

หลังจากที่เขาตะโกนออกมา ผู้แข็งแกร่งทั้งสิบเอ็ดคนก็ได้ระเบิดพลังที่แข็งแกร่งที่สุดออกมา แล้วพุ่งเข้าใส่หยางเฉินพร้อมตะโกนออกมาว่า “ฆ่า!”

หยางเฉินยืนอยู่ตรงหน้าประตู ราวกับรับรู้ไม่ได้ว่าผู้แข็งแกร่งเหล่านี้น่าสะพรึงกลัวแค่ไหน ยังคงยืนอยู่ที่เดิม แค่แววตาที่แสดงออกมา มีความเห็นใจที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น

เหมือนกำลังเห็นใจเหล่าผู้แข็งแกร่งที่กำลังพุ่งเข้ามา เหล่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อยากฆ่าเขาให้ตาย

กษัตริย์ทั้งสามแห่งพันธมิตรตระกูลเดอะคิง ตอนนี้ก็กำลังทำหน้าตกใจ ผู้แข็งแกร่งทั้งสิบเอ็ดคนนี้ ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพกันทั้งนั้น ไม่ว่าใคร ถ้าไปอยู่ในเมืองใดก็ตาม ก็สามารถก่อตั้งสำนักระดับแนวหน้าได้เลย

แต่ในตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งมากมายขนาดนี้ กลับร่วมมือกันฆ่าชายหนุ่มที่อายุยังไม่ถึงสามสิบ

“ในเมื่อพวกคุณเลือกที่จะตาย งั้นผมจะสงเคราะห์ให้!”

หลังจากที่คำพูดของหยางเฉินสิ้นสุดลง เขาก็ได้ยกมือขึ้นทันที วินาทีต่อมา เขาก็ยกขาแล้วกระทืบลงพื้นอย่างแรง

“ตูม!”

เกิดเสียงสนั่นขึ้น เกิดรอยแตกบนพื้นขนาดเท่าแขนพุ่งไปทางพวกผู้แข็งแกร่งแดนเทพ โดยมีจุดที่เขากระทืบเท้าเป็นศูนย์กลาง

“โครม!”

แผ่นดินสั่นสะเทือน ราวกับเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ภูเขาทั้งลูก ราวกับกำลังสั่นคลอน

เหล่าผู้แข็งแกร่งที่ตั้งใจจะพุ่งเข้าใส่หยางเฉิน ร่างกายก็ได้โซเซอย่างแรง ยืนยังยืนไม่นิ่ง แล้วจะพุ่งไปหาหยางเฉินได้ยังไง?

“ไป!”

หยางเฉินได้กระทืบลงพื้นอีกครั้ง หินหลายสิบก้อนกระเด็นขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสิบเอ็ดคนด้วยความเร็วที่น่ากลัว

“ฉึกฉึกฉึก…..”

ท่านกลางความตกใจของกษัตริย์ทั้งสาม ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นและชั้นกลาง ได้ถูกฆ่าตายในพริบตา

ร่างกายของพวกเขาราวกับถูกสะกดแล้วพากันล้มลงกับพื้นทันที

ส่วนพวกผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายกับชั้นยอด ถ้าไม่ได้ล้มลง แต่ตรงหน้าอกของทุกคน ต่างถูกก้อนหินเล็กมากมายเจาะทะลุ รังสีวิถีบู๊บนร่างกาย ได้ลดฮวบไปทันที

ผืนแผ่นดินได้กลับมาสงบอีกครั้ง สภาพเละเทะไปหมด!

ผู้แข็งแกร่งทั้งสิบเอ็ดคนที่พุ่งเข้าใส่หยางเฉินเมื่อกี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นหกคนกับชั้นกลางสองคนตายไปจนหมด

เหลือแค่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดของราชวงศ์หลงเพียงคนเดียวที่ตอนนี้ยังสามารถลุกขึ้นมาได้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายสองคนที่เหลือนอนอยู่บนพื้น ถึงจะยังไม่ตาย แต่ความสามารถในการกลับมาต่อสู้อีกครั้งก็ไม่เหลือแล้ว

จากผู้แข็งแกร่งแดนเทพสิบเอ็ดคนที่พุ่งเข้าหาหยางเฉิน จนตอนที่พวกเขาล้มตายจนหมด มันใช้เวลาเพียงไม่กี่วิเท่านั้น

ตั้งแต่ต้นจนจบ หยางเฉินเพียงแค่ยกขาขึ้นลงเท่านั้น

ครั้งแรกที่กระทืบเท้า ภูเขาก็สั่นสะเทือนไปทั้งลูก

ครั้งที่สองที่กระทืบเท้า ผู้แข็งแกร่งสิบเอ็ดคน เหลือเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนเดียวที่ยังยืนอยู่

กษัตริย์ทั้งสามจ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าราวกับการทำสงครามของชูร่า ร่างกายต่างพากันสั่นอย่างควบคุมไม่ได้แววตาก็เปี่ยมไปด้วยความหวาดกลัว

การเป็นเจ้าแห่งตระกูลเดอะคิง พวกเขาได้เห็นอะไรมามากมาย แต่ก็ไม่เคยเห็นอะไรที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มาก่อนเลย

“ผมจะไว้ชีวิตคุณ ไสหัวกลับไปยังราชวงศ์ของคุณ บอกเจ้านายของคุณว่า ถ้ายังกล้ามาละลานผมอีก ผมก็ไม่รังเกียจที่จะไปราชวงศ์ของพวกคุณด้วยตนเองสักครั้ง!”

หยางเฉินพูดออกมาอย่างเรียบเฉย

จนถึงตอนนี้ กษัตริย์ทั้งสามถึงได้เข้าใจว่า ที่แท้ไม่ใช่ว่าหยางเฉินฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนนั้นไม่ได้ เเต่เพราะตั้งใจที่จะไว้ชีวิตเขาไว้คนหนึ่ง เพื่อไปให้ส่งสารไปยังราชวงศ์

ลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนอยู่ข้างเขานี่เอง ต่อให้หยางเฉินจะเร็วสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางช่วยพวกเธอได้อย่างแน่นอน

หลงฮุยหวงขยับขา พริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าของลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนแล้ว ใช้มือคว้าไปที่คอของหญิงสาวข้างละคน จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “หยางเฉิน เมื่อกี้ฉันบอกแล้ว ไม่ฆ่าฉัน แกจะต้องเสียใจ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..”

หยางเฉินนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนจะมาที่นี่ ยิ่งนึกไม่ถึงว่าเขาได้ปล่อยหลงฮุยหวงไปแล้ว แต่หลงฮุยหวงกลับกล้าใช้ลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนมาข่มขู่เขา

ลู่ฉิงเสว่กับมู่เชียนเชียนไม่ใช่คนในวิถีบู๊เลย บนตัวไม่มีออร่าของวิถีบู๊แม้แต่นิดเดียว ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้นคนหนึ่ง ก็ยังสามารถสังหารทั้งสองได้อย่างง่ายดายเลย

ยิ่งถ้าเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดล่ะ?

หลงฮุยหวงใช้มือข้างหนึ่งบีบไปที่คอของลู่ฉิงเสว่ ส่วนมืออีกข้างก็บีบไปที่คอของมู่เชียนเชียน เพียงออกแรงนิดเดียวร่างของหญิงสาวทั้งสองก็ถูกยกลอยจากพื้นแล้ว

หญิงสาวทั้งสองรู้สึกแค่ว่าชีวิตของตัวเองกำลังค่อยๆ ลดหายไป แววตามีแต่ความสิ้นหวัง แต่หญิงสาวทั้งสองยังคงจ้องมองมาที่หยางเฉิน ราวกับจะบอกว่า ไม่ต้องสนใจพวกเธอ

“อยากตายใช่มั้ย!!”

หยางเฉินคำรามออกมา

ก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าของเขาได้สลายเป็นผุยผงตามเสียงคำราม แรงอาฆาตอันน่าสะพรึงกลัวเอ่อล้นออกมาจากตัวเขา

ท่ามกลางความตกใจของกษัตริย์ทั้งสาม ดวงตาของหยางเฉินแดงฉาน ส่วนผมที่เคยดำของเขา ก็ได้เปลี่ยนเป็นสีขาวด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ในเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วิ หยางเฉินราวกับได้เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทั่วร่างปกคลุมไปด้วยจิตสังหาร

“นี่มัน…..”

พวกกษัตริย์ไป๋ สีหน้ามีแต่ความหวาดกลัว ราวกับมองเห็นปีศาจร้ายที่ขึ้นมาจากนรก

พอหลงฮุยหวงได้เห็นความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนตัวของหยางเฉิน แววตาของเขาก็ปรากฏความหวาดกลัวขึ้นมาเหมือนกัน ตอนที่ถูกส่งมาฆ่าหยางเฉิน เขาก็ได้เตรียมใจที่จะถูกฆ่าแล้ว

ในตอนนี้ หญิงสาวทั้งสองคนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับหยางเฉิน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ทำให้อย่างเฉินโมโหถึงขนาดนี้แน่นอน จนเกิดการกลายร่างขึ้น