The king of War นิยาย บท 1305

“เสด็จพ่อ ถ้าหากผู้แข็งแกร่งแดนเทพทั้งสิบสองคนที่ราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ส่งออกไป ตายด้วยมือของหยางเฉินจริง เขาต้องฟื้นฟูกลับสู่สภาวะสูงสุดแล้วแน่นอน”

“เขาต้องมาหาราชวงศ์หลงของเราแน่ ถึงเวลา ถึงพวกเราพยายามอย่างสุดความสามารถก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!”

หลงเคอยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกกลัว

แค่นึกถึงหยางเฉินมีพลังของระดับแดนเหนือมนุษย์ ร่างกายของเขาเริ่มสั่นอย่างไม่สามารถควบคุม

ปัจจุบัน จักรพรรดิหลงที่แข็งแกร่งที่สุดในราชวงศ์หลง อย่างมากก็เป็นแค่กึ่งแดนเหนือมนุษย์ ทว่าหยางเฉินเขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของจริง!

เขาเคยได้ยินมาว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อน หยางเฉินสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามบนยอดเขาหนิง

ปัจจุบัน หยางเฉินยังมีชีวิตอยู่ นั่นก็หมายความว่าหยางเฉินสามารถเอาชีวิตรอดจากผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม

“ตอนนี้ พวกเราทำได้แต่ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาแล้ว”

จักรพรรดิหลงถอนหายใจอย่างกะทันหัน เอ่ยปากพูด

“พวกเขา?”

หลงเคอถามด้วยความสงสัย “เสด็จพ่อ พวกเขาที่ท่านว่าหมายถึงใคร?”

จักรพรรดิหลงมองหลงเคอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ตอนนี้ ฉันปลูกฝังแกแบบเป็นผู้สืบทอดของฉัน ในเมื่อเป็นแบบนั้น แกก็คือจักรพรรดิหลงในอนาคต เรื่องบางเรื่องก็สามารถบอกแกได้แล้ว!”

หลงเคอทำหน้าประหลาดใจ หรือว่าจักรพรรดิหลงยังมีความลับอะไรที่ไม่ได้บอกตนเอง?

ยิ่งไปกว่านั้น ความลับนี้ยังสามารถช่วยราชวงศ์หลงรับมือหยางเฉินที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์?

แต่เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือเมื่อกี้จักรพรรดิหลงพูดแล้ว กำลังปลูกฝังเขาแบบเป็นผู้สืบทอด และยังพูดว่าเขาคือจักรพรรดิหลงในอนาคต

แบบนี้ไม่เท่ากับว่าความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เขาทำในครั้งนี้ จักรพรรดิหลงไม่ได้คิดลงโทษเขาอย่างหนัก?

“ขอบคุณเสด็จพ่อ!”

หลงเคอรีบพูดขอบคุณ

ในแววตาส่วนลึกของจักรพรรดิหลงมีแววของความทนไม่ได้ปรากฏขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังเอ่ยปากพูดออกมา “แกรู้หรือเปล่าทำไมสี่ราชวงศ์ใหญ่ถึงสามารถยืนได้อย่างมั่นคงไม่เคยล้ม?”

“ต้องบอกก่อน เมื่อร้อยปีก่อนเป็นเก้าราชวงศ์ใหญ่ ถึงแม้มีห้าราชวงศ์ใหญ่ถูกลดตำแหน่งให้เป็นตระกูลเดอะคิง แต่ก็ไม่ถึงขั้นถูกสี่ราชวงศ์ใหญ่ของเราทิ้งระยะห่างมากขนาดนี้”

หลงเคอส่ายหัว “เสด็จพ่อโปรดอธิบายด้วย!”

“เพราะเมื่อหนึ่งปีก่อน คนคนนั้นของเยี่ยนตูอาศัยกำลังของตัวเองเอาชนะห้าราชวงศ์ใหญ่ที่ร่วมมือกันหวังครอบครองเยี่ยนตู ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่พวกเขาถูกลดตำแหน่งเป็นตระกูลเดอะคิง มีผู้แข็งแกร่งลึกลับมาหาพวกเราทั้งสี่ราชวงศ์ใหญ่”

“ในตอนนั้น ปู่ของแกบรรลุถึงระดับแดนเทพชั้นยอดแล้ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งลึกลับคนนั้น กลับไม่สามารถทำอะไรได้แม้แต่นิดเดียว”

“อีกฝ่ายเอาชนะปู่ของแกด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!”

หลังจากได้ยินคำพูดพวกนี้ของจักรพรรดิหลง บนใบหน้าของหลงเคอเต็มไปด้วยความตกใจ “เอาชนะผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วยการโจมตีครั้งเดียว? แบบนั้นไม่เท่ากับความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย อย่างน้อยก็ต้องเป็นถึงกึ่งแดนเหนือมนุษย์”

จักรพรรดิหลงพยักหน้า “แต่ปู่ของแกบอกกับฉันว่าความแข็งแกร่งของคนคนนั้นต้องอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์แน่นอน อย่างน้อยก็ต้องเป็นแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง!”

ซ่า!

หลงเคอสูดอากาศที่เย็นวูบเข้าปอด พูดด้วยความตกใจ “เสด็จพ่อ ในเมื่อคนคนนั้นเป็นฝ่ายมาราชวงศ์หลง และยังเอาชนะคุณปู่ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรแน่นอนมั้ง?”

“ถูกต้อง!”

จักรพรรดิหลงพยักหน้า “เขาต้องการให้ราชวงศ์หลงของเราเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขา ทุกสิบปี พวกเขาจะส่งผู้แข็งแกร่งมาราชวงศ์หลง เพื่อคัดเลือกคนรุ่นหลังที่มีพรสวรรค์ด้านวิถีบู๊”

“เมื่อไหร่ที่ราชวงศ์หลงมีคนรุ่นหลังที่สามารถเข้าตาพวกเขา ก็จะถูกพวกเขาพากลับไปที่ตระกูลของพวกเขา”

หลงเคอนึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน พูดด้วยความประหลาดใจ “ผมจำได้แล้ว จะมีคนกลุ่มหนึ่งมาราชวงศ์หลงของเราทุกสิบปี ยิ่งไปกว่านั้นชมการประลองของคนรุ่นหลังของราชวงศ์หลง”

“ผมจำได้ เมื่อสามปีก่อน พี่ใหญ่หลงเยว่ก็หายตัวไปหลังจากการประลองครั้งนั้น ตอนนั้นท่านบอกว่าหลงเยว่ตายแล้ว”

เพียงแต่ หลังจากที่เขาพูดคำพูดประโยคนี้ นึกอะไรขึ้นได้อย่างกะทันหัน ทันใดนั้นมองไปทางจักรพรรดิหลงด้วยความหวาดกลัว “เสด็จพ่อ ท่านหมายความว่ายังไง?”

หลงเคอรู้สึกตื่นตระหนกแล้ว เขาเริ่มสัมผัสได้ว่าพ่อของตนเองกำลังจะทำอะไรบางอย่าง

“เสด็จพ่อ ท่านจะฆ่าผม?”

เขามองไปทางจักรพรรดิหลงด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อแล้วถาม

จักรพรรดิหลงไม่ได้พูดอะไร แต่ตอนที่มองไปทางหลงเคอ ในแววตามีความเศร้าโศกปะปนอยู่หลายส่วน

ผ่านไปสักพักก่อน จักรพรรดิหลงถึงเอ่ยปากพูด “เพราะยังไง คนที่ทำให้ราชวงศ์หลงเกิดความสูญเสียมากขนาดนี้ในครั้งนี้ก็คือแก เสด็จพ่อก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่ไม่ทำแบบนี้ไม่ได้”

“แกน่าจะเข้าใจเสด็จพ่อ ใช่หรือเปล่า?”

พูดจบ จักรพรรดิหลงก้าวเท้าเข้าไปหาหลงเคออย่างกะทันหัน

ถึงแม้หลงเคอสามารถคาดเดาความเป็นไปได้แบบนี้แล้ว แต่ตอนที่ได้ยินจักรพรรดิหลงยอมรับจากปากของตนเอง เขายังคงไม่สามารถยอมรับความจริงของเรื่องนี้ได้

“ไม่!”

หลงเคอพลางก้าวถอยหลังด้วยสีหน้าที่ไม่อยากเชื่อ พลางตะโกนเสียงดังไปด้วย “เสด็จพ่อ ผมก็ได้รับอนุญาตจากท่านก่อนเหมือนกัน ถึงส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนออกไปฆ่าหยางเฉินที่หนิงโจว”

“มันก็เท่ากับว่าท่านก็ต้องการร่วมมือกับราชวงศ์เย่เพื่อฆ่าหยางเฉิน ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้น ทำไมถึงโยนความผิดทั้งหมดมาที่ตัวผม?”

“ผมรับไม่ได้! ผมรับไม่ได้!”

ในขณะที่เขากำลังพูด จักรพรรดิหลงต้อนเขาถอยจนไปชิดติดกับกำแพงไม่มีทางถอยอีกแล้ว

“ลูกพ่อ แกจำเอาไว้ แกคือผู้สืบทอดของราชวงศ์หลง ก็ต้องเตรียมตัวเสียสละเพื่อราชวงศ์ทุกเมื่อ”

จักรพรรดิหลงพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม “แกไปอย่างสบายเถอะ คนเป็นพ่ออย่างฉันจะไม่ทำให้แกรู้สึกเจ็บปวด และสัญญาว่าจะดูแลครอบครัวของแก”