The king of War นิยาย บท 1321

สรุปบท บทที่ 1321 หลงจิ้นมาถึง: The king of War

อ่านสรุป บทที่ 1321 หลงจิ้นมาถึง จาก The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง

บทที่ บทที่ 1321 หลงจิ้นมาถึง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“หยางเฉิน ข้าก็เป็นพี่ชายคนโตของแกนะ พี่รู้ผิดแล้ว แกช่วยขอร้องคุณพ่อให้หน่อย ขอให้ปล่อยพี่เถอะ ต่อไปพี่จะไม่ไปกวนใจแกอีกแล้ว”

“หยางเฉิน แกรีบช่วยขอร้องคุณพ่อให้หน่อยสิ!”

“หยางเฉิน พี่ขอร้องละ พี่ผิดไปแล้ว พี่ยอมรับว่าผิดไปแล้วจริง ๆ ขอละ....อ๊าก ก ก.......”

ตามมาด้วยเสียงกระดูกแตกหักดังมา สองขาของอวี๋เหวินปิงถูกผู้แข็งแกร่งในตระกูลอวี๋เหวินบดขยี้จนแหลก เสียงสุดเจ็บปวดของอวี๋เหวินปิง ดังระงมไปทั่วตระกูลอวี๋เหวิน

ครู่เดียว เสียงแผดร้องเงียบลง อวี๋เหวินปิงเจ็บร้าวจนสลบไป

“หยางเฉิน เจ้าวางใจได้ ต่อไปข้าจะไม่ปล่อยให้อวี๋เหวินปิงไปกวนใจเจ้าอีกอย่างแน่นอน”

อวี๋เหวินเกาหยางมองหน้าหยางเฉิน พูดด้วยสีหน้ามั่นเหมาะ

หยางเฉินผงกหัวเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ต่อไปมีอะไร ติดต่อหาผมเลยนะครับ ผมต้องไปก่อนละ!”

วันนี้ที่เขามา ก็จะมาดูให้เห็นว่าอวี๋เหวินเกาหยางสบายดี

ตั้งแต่รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ว่าอวี๋เหวินเกาหยางไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของตน ปีนั้นที่เขาไล่พวกเขาสองแม่ลูกออกจากเยี่ยนตูไป ก็เป็นการช่วยชีวิตเขาสองแม่ลูก บุญคุณความแค้น ทุกอย่างลงเอยที่เข้าใจกันอย่างดีแล้ว

ในสายตาของหยางเฉิน อวี๋เหวินเกาหยางก็คือคุณพ่อของเขาคนหนึ่ง

“ถ้าตระกูลอวี๋เหวินมีเรื่อง ข้าก็จะหาเจ้าเป็นแน่ และแน่นอน เจ้าต้องจำไว้นะ ตระกูลอวี๋เหวิน เป็นบ้านของเจ้าตลอด!”

อวี๋เหวินเกาหยางพูดอย่างจริงใจ

หยางเฉินผงกหัวรับ “ครับคุณพ่อ ผมไปละ!”

“ได้!”

อวี๋เหวินเกาหยางพูดตอบตาแดง ๆ

ทั้งสองคนไม่รู้ได้เลย การพบกันครั้งนี้ จะเป็นการบอกลากันไปตลอด

ออกจากบ้านตระกูลอวี๋เหวิน หยางเฉินก็ตรงไปที่บ้านตระกูลเย่

“หยางเฉิน เจ้าไม่เป็นไรนะ ดีจัง!”

เย่ม่านพอได้เห็นหยางเฉิน ให้รู้สึกดีใจอย่างมาก

กับเย่ม่านแล้ว หยางเฉินยังรุ้สึกไม่สบายใจอยู่ เพราะเหตุเนื่องมาจากตัวเขา นำพาซึ่งความยุ่งยากแก่ตระกูลเย่ไม่น้อย

“ตระกูลเย่ไม่เป็นไรก็ดีละ”

หยางเฉินเอ่ยปากพูด แล้วเปลี่ยนสีหน้าจริงจังว่า “ผมอาจจะยังไม่สามารถให้เสี่ยวซีมาพบกับท่านได้ ผมขอเวลาอีกสักหน่อย รอให้ผมจัดการเรื่องรอบตัวผมให้เรียบร้อย แล้วจะพาเธอมาพบกับท่านแน่นอน”

ได้ยินดังนั้น นัยน์ตาเย่ม่านเริ่มแดง เธอเพิ่งได้รับการยอมรับชึ่งกันและกันกับฉินซีได้ไม่นาน สองแม่ลูกกว่าจะอยู่กันอย่างอบอุ่นได้ คิดไม่ถึงเลย ไม่ทันรัย ทั้งคู่ก็ต้องจากกันอีก

แน่นอน หล่อนเข้าใจสถานกาณ์ปัจจุบันของหยางเฉินดี ถ้าฉินซีไม่ได้อยู่ข้างตัว เขาก็จะสามารถลงมือจัดการกับเรื่องราวต่าง ๆ ได้เต็มที่

“ฉันเชื่อในตัวเจ้านะ เจ้าจะต้องสามารถจัดการกับเรื่องราวในมือได้อย่างราบรื่น!”ความเข้าใจของเย่ม่านกับลูกเขยคนนี้ มีเต็มร้อยในความมั่นใจ

ในเวลาเดียวกันนั้น ที่บ้านตระกูลอวี๋เหวิน

มีผู้เฒ่าในชุดขาวร่างหนึ่ง ปรากฏขึ้นในบัดดล

“เจ้าเป็นใครกัน!”

พอได้เห็นผู้เฒ่านั้น อวี๋เหวินเกาหยางสีหน้าเครียดลง

จากผู้เฒ่าคนนี้ เขาได้สัมผัสถึงพลังกดดันที่ใหญ่มาก

“หลงจิ้น ในตระกูลราชวงศ์หลง!”

หลงจิ้นในสีหน้าที่เรียบสงบ ถามไปว่า “แกก็คือผู้นำตระกูลอวี๋เหวิน อวี๋เหวินเกาหยาง พ่อเลี้ยงของหยางเฉิน ใช่ไหม?”

ตอนนี้ได้รู้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามมาจากตระกูลราชวงศ์หลง ความตระหนักถึงอันตรายของอวี๋เหวินเกาหยาง เข้าสู่ขั้นสูงสุดในระดับหนึ่ง

เขาย่อมรู้ดีอยู่ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฉินกับราชวงศ์ตระกูลหลง เลวร้ายขนาดไหน

“แกคิดจะทำอะไร?”

อวี๋เหวินเกาหยางจู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกเครียดขึ้นมา

ในใจอวี๋เหวินเกาหยางเตรียมพร้อมในการระวังภัยเต็มที่ จากตัวของหลงจิ้น เขารู้สึกอึดอัดแทบจะขาดใจ ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนภูเขาลูกใหญ่ อัดทับตัวเขาจนหายใจไม่ออก

คนในตระกูลอวี๋เหวินอื่น ๆ ต่างมีสีหน้าตึงเครียด

“ท่านมาที่ตระกูลอวี๋เหวินของเรา มีธุระอะไรหรือ?”

หลงเทียนหยู่หายใจกระหืดกระหอบวิ่งเข้ามาข้างหน้าหลงจิ้น พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ปู่จิ้น ผมรู้นะ ท่านไม่คิดอยากปฏิบัติตามคำสั่งของเสด็จปู่”

“คุณปู่ก็รู้ดีอยู่ หยางเฉินในเวลานี้ พลังฝีมือเก่งฉกาจมาก ถ้าท่านไปลงมือทำคนรอบข้างของเขา เขาต้องเอาคนทั้งหมดในตระกูลราชวงศ์หลงเป็นศพพลีฝังร่วมไปด้วยเป็นแน่”

“คำสั่งเสด็จปู่แบบนี้ ไม่ได้ใช้สติในการคิดเลย ผมขอร้องท่านปู่จิ้นได้โปรดวางมือ ให้ถือว่าเป็นการทำเพื่อราชวงศ์หลง ขอได้โปรดอย่าได้ลงมือเลย”

เรื่องที่หลงเทียนหยู่พูดกับหลงจิ้น ทำเอาคนตระกูลอวี๋เหวินตะลึงงง พวกเขารู้แต่ว่าหยางเฉินเก่งฉกาจมาก แต่คิดไม่ถึงว่า หยางเฉินในปัจจุบันนี้ จะเก่งฉกาจถึงขนาดนี้ ถึงขนาดกับตระกูลราชวงศ์หลง จะให้ล่มสลายก็ให้ล่มสลายไปได้

หลงจิ้นไม่ปริปากพูด นัยน์ตาลุ่มลึกทั้งคู่ จ้องหน้าหลงเทียนหยู่ตลอด

เขาก็กำลังวิเคราะห์สิ่งที่หลงเทียนหยู่พูด และก็คาดเดาไว้ ถ้าเขาลงมือจัดการกับอวี๋เหวินเกาหยาง จะมีผลอย่างไร

หลงเทียนหยู่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่ออีก ที่จะต้องพูดก็พูดหมดแล้ว ในราชวงศ์ตระกูลหลง พลังฝีมือหลงจิ้น แค่เพียงด้อยกว่ากษัตริย์หลง และตัวเขาเองก็ยังเป็นสายเลือดสายตรงของราชวงศ์ตระกูลหลงด้วย

ในบางเรื่อง เขาก็ยังต้องคิดคำนึงถึงราชวงศ์ตระกูลหลง

หากแม้นหลงจิ้นจะลงมือจริง หลงเทียนหยู่ก็ไม่มีทางที่จะขัดขวางได้

อาศัยจังหวะที่หลงจิ้นยังไม่ได้ลงมือ อวี๋เหวินเกาหยางก็ได้แอบพิมพ์ข้อความ ส่งไปให้หยางเฉิน

ขณะนั้นเอง หยางเฉินที่อยู่ในบ้านตระกูลเย่ ได้รับข้อความขอความช่วยเหลือจากโทรศัพท์ของอวี๋เหวินเกาหยาง สีหน้าเปลี่ยนไปในฉับพลัน “กษัตริย์หลง แกกำลังหาเรื่องเล่นกับไฟเสียแล้ว!”

เพียงพูดจบคำ ตัวเขาก็หายออกไปจากบ้านตระกูลเย่

ที่บ้านตระกูลอวี๋เหวิน หลงจิ้นก็ยังไม่ได้ลงมือ นิ่งขรึมอยู่พักใหญ่ สายตาส่องออกไปที่ประตูทางเข้าบ้านตระกูลอวี๋เหวินโดยไม่มีใครสังเกต แล้วพูดขึ้นว่า “ข้าเป็นคนในราชวงศ์ตระกูลหลง คำสั่งกษัตริย์หลง ข้าจำต้องปฏิบัติ!”

“คุณปู่จิ้น!”

สีหน้าหลงเทียนหยู่เปลี่ยนไปในฉับพลัน ยื่นมือขวางไว้ตรงข้างหน้าอวี๋เหวินเกาหยางอย่างไม่ลังเล พูดด้วยความโมโห “ปู่จิ้น หรือท่านคิดจะดูราชวงศ์ตระกูลหลงล่มสลายไปอย่างนั้นหรือ?”

“โดยฐานะและตำแหน่งของท่าน ถึงท่านจะละทิ้งภารกิจนี้ เสด็จปู่ก็คงทำอะไรคุณปู่ไม่ได้”

“แต่ว่า ถ้าท่านลงมือทำอะไรตระกูลอวี๋เหวิน ก็จะทำให้ราชวงศ์ตระกูลหลงมีอันต้องล่มสลายไปได้!”

“ท่านก็เป็นสายเลือดของราชวงศ์ตระกูลหลง หรือจิตใจท่านจะทนดูคนในราชวงศ์ตระกูลหลงที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ต้องรับกรรมไปด้วย เพราะการตัดสินใจผิด ๆ ของเสด็จปู่?”

“ท่านปู่จิ้น ผมขอร้องเถอะ โปรดได้กรุณาวางมือของท่าน ปล่อยตระกูลอวี๋เหวินเถอะ!”

หลงเทียนหยู่คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่า หลงจิ้นจะลงมือจัดการตระกูลอวี๋เหวินจริง ๆ จิตใจร้อนรุ่มขึ้นมาทันที

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War