The king of War นิยาย บท 1338

“ท่านกำลังรนหาที่ตาย!”

ขณะที่หยางเฉินพยายามลงมือสังหารผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอีกคน อีกฝ่ายก็มีปฏิกิริยาตอบสนองแล้ว ดวงตาเบิกกว้างด้วยความโกรธ เริ่มโจมตีเข้าใส่หยางเฉินด้วยฝ่ามือ

หยางเฉินมีการเตรียมพร้อม ทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา ทันทีที่อีกฝ่ายเหวี่ยงกำปั้น เขาก็กระทืบเท้าในทันใด แรงสะท้อนที่แข็งแกร่งทำให้เขาถอยกลับในทันที

การจู่โจมของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม เกือบจะถึงศีรษะของเขาแล้ว

“อาจารย์ ช่วยข้าด้วย!”

หยางเฉินเข้าไปซ่อนตัวอยู่ข้างหลังผู้ไร้นาม

เขารู้ดีว่า ลำพังความสามารถในปัจจุบันของเขา มันคือขีดจำกัดที่จะสามารถทำร้ายผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้ในทันทีแล้ว

คิดจะทำร้ายผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอีก มันไม่มีโอกาสเลย อีกฝ่ายมีความระแวดระวังมาก

“ไปตายซะ!”

หยางเฉินหลบหลีกการโจมตีของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ก่อนจะโกรธจัด เขากลายเป็นสายฟ้าแลบ วิ่งตรงเข้าไปหาหยางเฉินแล้ว

เพียงแต่ว่า ผู้ไร้นามยืนขวางอยู่หน้าหยางเฉิน หากเขาต้องการฆ่าเขา ก็ต้องผ่านผู้ไร้นามไปก่อน

“ตายซะ!”

ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว เหวี่ยงหมัดเข้าใส่ผู้ไร้นาม พยายามจะฆ่าผู้ไร้นามด้วยหมัดเดียว

“ไม่เจียมกะลาหัว!”

ผู้ไร้นามมีสีหน้าเหยียดหยาม โบกมือเบาๆ แล้วพูดว่า “ฆ่ามัน!”

“ปัง!”

ผู้ไร้นามยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่ได้ก้าวไปไหนแม้แต่ครึ่งก้าว เหวี่ยงหมัดออกมา

ท่ามกลางความตกใจของทุกคน หน้าอกของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามก็ยุบลง ร่างกายพุ่งกระเด็นออกไปราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่

ก่อนที่เขาจะร่วงลงกับพื้น พลังชีวิตของเขาก็สลายไปอย่างสมบูรณ์

ผู้ไร้นามแข็งแกร่งมาก ฝืนมาถึงขั้นนี้ได้อย่างคาดไม่ถึง สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้ในเสี้ยววินาที

หยางเฉินมองดูเงาร่างที่บังอยู่ข้างหน้าเขา เขาตกใจเล็กน้อย ดินแดนวิถีบู๊ของอาจารย์ไปถึงระดับไหนแล้ว?

แม้แต่หลงฝูที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าก็ยังเกรงกลัวผู้ไร้นาม เห็นได้ชัดว่าระดับวิถีบู๊ของเขาอย่างน้อยก็อยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหก

นี่เป็นเพียงการเดาของหยางเฉินเท่านั้น ท้ายที่สุดแล้วระดับวิถีบู๊ในตอนนี้ของเขานั้นต่ำเกินไป เพิ่งก้าวสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์

“ท่านคือใครกันแน่”

ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าของเมืองหวยเฉิงผู้นั้น ในเวลานี้ได้มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างที่สุด

เขาย่อมสัมผัสได้ถึงพลังแห่งวิถีบู๊ที่ผู้ไร้นามระเบิดออกมาชั่วครู่ ที่อยู่เหนือไปจากแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ผู้ไร้นามสามารถสังหารผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามได้ภายในเสี้ยววินาที หรือบางทีอาจจะฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าได้ภายในไม่กี่วินาที

ผู้ไร้นามมองไปยังผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า “มาทางไหนก็รีบกลับไปทางนั้นเลย!”

ทันทีที่เขาพูดจบ ทุกคนก็ตกตะลึง ร่างกายของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าก็สั่นสะท้าน เลือดไหลออกมาจากมุมปาก

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจและความกลัวอย่างรุนแรง

ภาพนี้ทำให้ทุกคนตกใจ แม้แต่หยางเฉินก็เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ผู้ไร้นามไม่ได้เคลื่อนไหว แต่ด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว ก็สร้างความช้ำในให้กับผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าได้แล้ว เป็นความสามารถอันน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน?

“เราเป็นคนจากจวนผู้ว่าการเมืองหวยเฉิง หยางเฉินฆ่าท่านปู่ของเรา ท่านปกป้องหยางเฉินขนาดนี้ ถึงขนาดสังหารผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิง ไม่เห็นเมืองหวยเฉิงของเราอยู่ในสายตาแล้วเหรอ?”

ผู้แข็งแกร่งจากเมืองหวยเฉิงกัดฟันพูด พยายามเอาสถานะของตัวเองมาข่มขู่ผู้ไร้นาม

“ออกไป!”

ผู้ไร้นามตะโกนอย่างโกรธจัดอีกครั้ง โจมตีอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง ร่างกายของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าถอยหลังออกไป 7-8 ก้าวก่อนที่จะหยุด

“ไสหัวกลับไปบอกเจ้าเมืองของพวกท่านด้วย บอกว่าข้าคือผู้ไร้นาม!”

ผู้ไร้นามกล่าวอย่างเย็นชา

เมื่อได้ยินการแนะนำตัวของผู้ไร้นาม ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าก็หรี่ตาลงราวกับว่าได้เห็นบางสิ่งที่น่ากลัว

หยางเฉินย่อมเข้าใจดีว่า หนี้บุญคุณที่หลงจิ้นพูดถึงคืออะไร

ตามความตั้งใจเดิมของหยางเฉิน เขากำลังจะโค่นล้มราชวงศ์หลง แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในภายหลังทำให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจ ไม่คิดโค่นล้มราชวงศ์หลง

โชคดีที่เขาพอใจกับสถานการณ์ปัจจุบันของราชวงศ์หลงเป็นอย่างมาก

ตัวการสำคัญหลงหวงถูกหลงฝูฆ่าตายกับมือ หลงเทียนหยู่ก็มีหลงฝูพาไปที่กองยุทธการ หลังจากหลงจิ้นได้ขึ้นเป็นหลงหวง ก็จะไม่เป็นศัตรูกับหยางเฉินอีกต่อไป

ในบรรดาราชวงศ์ทั้งสี่ หยางเฉินไม่มีความขัดแย้งกับราชวงศ์ซ่านกวนอยู่แล้ว

ราชวงศ์ต้วนก็รู้ดีว่าหยางเฉินแข็งแกร่งเพียงใด จะไม่มีทางโจมตีหยางเฉินอีกต่อไป

ตอนนี้ราชวงศ์หลงก็อยู่ภายใต้การควบคุมของหลงจิ้น ดังนั้นจึงจะไม่พุ่งเป้าไปที่หยางเฉิน

เช่นนี้ ในบรรดาราชวงศ์ทั้งสี่ มีเพียงราชวงศ์เย่เท่านั้น ที่ยังไม่มีคำอธิบายใดๆ

หยางเฉินมองไปทางหลงจิ้นแล้วถามขึ้น “ท่านรู้อะไรเกี่ยวกับราชวงศ์เย่หรือไม่?”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด สีหน้าของหลงจิ้นก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย รีบบอกว่า “คุณหยาง ได้โปรดตามข้ามา!”

ในไม่ช้าทั้งสองก็มาถึงที่พักส่วนตัวของหลงจิ้น ไม่มีใครอื่นนอกจากพวกเขาสองคน

หลงจิ้นจึงถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณหยาง ท่านจะไปที่ราชวงศ์เย่หรือ?”

หยางเฉินไม่ปิดบังอะไร พยักหน้าพลางพูดว่า “ราชวงศ์เย่ส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนไปฆ่าข้า ยังไม่ได้คิดบัญชีแค้นนี้ ข้าจะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ได้อย่างไร?”

หลงจิ้นรีบบอกว่า “คุณหยาง พูดตามตรง ราชวงศ์เย่ก็เหมือนกับราชวงศ์หลง เบื้องหลังนั้นมีผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ ไม่เพียงแต่ราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลง แต่ราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่านกวน ก็ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์เช่นกัน”

“ผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นดูเหมือนว่าจะแยกตัวออกมาจากราชวงศ์ของตัวเอง แต่เมื่อราชวงศ์ตกอยู่ในอันตราย พวกเขาจะกลับไป”

“ส่วนราชวงศ์เย่ ข้าได้ยินข่าวลือมาว่ากษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ ตอนนี้อาศัยอยู่อย่างสันโดษในเมืองราชวงศ์เย่ ว่ากันว่าเมื่อ 50 กว่าปีก่อน กษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว”

“ตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ ก็ได้ฝึกฝนอย่างสันโดษ ปัจจุบันผ่านไปห้าสิบปี ไม่มีใครรู้ว่าตอนนี้เขาแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน”

“ถ้าท่านไปที่เมืองราชวงศ์เย่ เกรงว่ากษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่จะรับรู้ได้ทันที”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หลงจิ้นพูด หยางเฉินก็หน้านิ่วคิ้วขมวด