The king of War นิยาย บท 1339

เขาเกือบตายในราชวงศ์หลง ตอนนี้แม้แต่ราชวงศ์เย่ก็อำพรางตัวได้ดีขนาดนี้เชียวหรือ?

เมื่อห้าสิบปีที่แล้ว กษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ปัจจุบันนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด?

“ท่านแน่ใจไหม?” หยางเฉินถามอย่างไม่เต็มใจ

หลงจิ้นพยักหน้า “ถึงจะเป็นข่าวลือทั้งหมด แต่ก็ใช่ว่าเรื่องเหล่านี้จะไม่มีมูล จักรพรรดิของราชวงศ์เย่เมื่อห้าสิบปีก่อน เป็นบุคคลอัจฉริยะอย่างแท้จริง”

หยางเฉินไม่พูดอะไรอีก สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

หากเป็นเมื่อก่อน เขาจะฆ่าสมาชิกของราชวงศ์เย่โดยไม่ลังเล แต่หลังจากผ่านประสบการณ์ที่ราชวงศ์หลงในวันนี้ เขาก็ไม่กล้าก้าวเข้าสู่ราชวงศ์เย่ง่ายๆ

เหมือนที่หลงจิ้นพูดไว้ เมื่อห้าสิบปีก่อน กษัตริย์องค์ก่อนของราชวงศ์เย่ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว ปัจจุบันผ่านไปห้าสิบปี เขาจะแข็งแกร่งได้ถึงขั้นไหกันนะ?

หากเขาต้องการคิดบัญชีกับราชวงศ์เย่ เกรงว่าจะทำได้แค่รอ

ในเวลานี้ คนรับใช้ได้เคาะประตูห้องและพูดกับหลงจิ้นว่า “ฝ่าบาท คนของราชวงศ์เย่มาแล้ว บอกว่าต้องการคุยธุระสำคัญบางอย่าง”

“คนของราชวงศ์เย่?”

ประกายเย็นชาระยิบระยับอยู่ในแววตาของหลงจิ้น เขามองหยางเฉินอย่างเป็นกังวล พอเห็นยางเฉินดูเป็นปกติ เขาจึงสั่งการคนรับใช้ “ให้พวกเขารออยู่ในวังหลงหวงก่อน!”

“รับบัญชา!”

คนรับใช้เดินออกไป

“คุณหยาง ต้องการให้ข้าเก็บรักษาสมาชิกของราชวงศ์เย่ตลอดไปหรือไม่?”

เจตนาฆ่าที่รุนแรงแวบผ่านดวงตาของหลงจิ้น

ตอนนี้ในหัวใจของเขา จดจำหยางเฉินได้อย่างแม่นยำ ในขณะเดียวกัน เขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังที่มีต่อราชวงศ์เย่

ถ้าไม่ใช่เพราะราชวงศ์เย่หลอกให้หลงเคอลุ่มหลง ส่งผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนไปลอบสังหารหยางเฉิน เรื่องราวต่อมาก็จะไม่เกิดขึ้น

เจตนาฆ่าที่รุนแรงฉายแววผ่านดวงตาของหยางเฉินเช่นกัน เขาพูดอย่างเย็นชา “ท่านไปพบคนของราชวงศ์เย่ก่อน ดูว่าพวกเขาต้องการพูดเรื่องอะไร?”

“จะลงมือหรือไม่ ข้ามีแผนของตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน หลงจิ้นก็รีบตอบรับ “ใช่ ข้าจะไปพบสมาชิกของราชวงศ์เย่ ดูว่าพวกเขามีลับลมคมในอะไรซ่อนเร้นอยู่

หลงจิ้นไม่ได้รีบร้อนจะไปวังหลงหวงในตอนนี้ แต่ยื่นอึ้งอยู่กับหยางเฉิน

เวลานี้ ภายในวังหลงหวง

ชายวัยกลางคนที่มีลมปราณแห่งวิถีบู๊อันแข็งแกร่งกำลังนั่งรออยู่บนเก้าอี้หวาย ข้างหลังเขามีชายชราสองคนที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า ลมปราณแห่งวิถีบู๊ที่เปล่งออกมาจากชายชราสองคนนี้ เกรงว่าน่าจะไปถึงแดนเทพชั้นยอด

ชายวัยกลางคนมองดูอายุราวๆ ห้าสิบห้าปี แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหรา สีหน้าเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

“ฝ่าบาท ราชวงศ์หลงทำเกินไปแล้ว พวกเรารอมาครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ก็ไม่เห็นหลงหวงมาสักที”

ชายชราที่อยู่ข้างหลังชายวัยกลางคนกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

ในสายตาที่ดื้อรั้นของชายวัยกลางคน ฉายประกายเย็นชา “ทำเกินไปแล้ว!”

“ราชวงศ์หลงในตอนนี้ น่าจะรู้ดีว่าต้องร่วมมือกับราชวงศ์เย่ของเราเท่านั้น จึงจะสามารถจัดการกับราชวงศ์อื่นๆ รวมถึงตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ของพวกเขาได้”

“แม้ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขายังกล้าข่มขู่เรา ทำเกินไปจริงๆ!”

ชายวัยกลางคนชื่อเย่ชาวฝาน เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นปลาย องค์ชายใหญ่แห่งราชวงศ์เย่ และเป็นทายาทของกษัตริย์ราชวงศ์เย่คนปัจจุบัน

แค่นี้ก็รู้แล้วว่า เขามีตำแหน่งอะไรในราชวงศ์เย่

ชื่อของเย่ชาวฝาน ยังแสดงให้เห็นความคาดหวังของกษัตริย์เย่ที่มีต่อเขาด้วย เขาหวังว่าวันหนึ่งเย่ชาวฝาน จะสามารถบุกทะลวงสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์ได้อย่างราบรื่น กลายเป็นสุดยอดผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง

“ฝ่าบาท ในเมื่อราชวงศ์หลงไม่ไว้หน้าเรา พวกเรากลับกันดีกว่า ข้าเชื่อว่าวันหนึ่งราชวงศ์หลงจะมาขอร่วมมือกับราชวงศ์เย่ของเราเอง”

ชายชราอีกคนกล่าวขึ้น