The king of War นิยาย บท 1341

หลงจิ้นเพิ่งฆ่าผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ที่ถามหยางเฉินเมื่อครู่นี้ ถ้าหยางเฉินไม่ออกคำสั่ง เขาจะไม่ลงมือกับผู้แข็งแกร่งอีกคนของราชวงศ์เย่ง่ายๆ

แม้ว่าเขาจะลงมือแล้ว แต่ก็ไม่สามารถฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดได้ภายในเสี้ยววินาทีแบบที่เพิ่งทำไปเมื่อครู่

เมื่อกี้เป็นคำสั่งกะทันหันจากหยางเฉิน และเขาพร้อมที่จะลงมืออยู่แล้ว ดังนั้นจึงอาศัยเสี้ยวเวลาที่หยางเฉินออกคำสั่ง ก่อนที่อีกฝ่ายจะทันได้ตอบโต้ เขาก็โจมตีอย่างรุนแรง

ระหว่างผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด มีระยะห่างเพียงก้าวเดียวเท่านั้น หากผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดต่อสู้ด้วยชีวิต แม้หลงจิ้นจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ ก็เป็นเรื่องยากที่จะสังหารคู่ต่อสู้ได้

เย่ชาวฝานที่ถูกหยางเฉินเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้า ในเวลานี้หน้าตาดูซีดเซียวอย่างยิ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเทพหกคนของราชวงศ์เย่ถูกหยางเฉินฆ่าหมดแล้ว ตอนนี้ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดอีกคนก็ถูกฆ่าตาย

สำหรับราชวงศ์เย่ในปัจจุบัน ทุกครั้งที่มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพตาย ความแข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะอ่อนแอลงอย่างมาก

“ไม่เกี่ยวกับข้า! ไม่เกี่ยวกับข้า!”

เย่ชาวฝานตะโกนลั่นทันทีด้วยสีหน้าหวาดกลัว

สำหรับผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดอีกคนของราชวงศ์เย่ ในเวลานี้ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ยืนห่างออกไปไกล

“ถ้าอย่างนั้น ท่านก็ไปลงนรกได้แล้ว!”

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบ เขาก็เพิ่มกำลังไปที่ขาทันที

“แกร๊ก!”

เสียงกระดูกหักดังชัดเจน ลำคอของเย่ชาวฝานถูกหัก ตายตาไม่หลับ

ในเวลานี้มีเพียงความเงียบงัน ทุกคนมองไปที่หยางเฉินอย่างตกตะลึง

การสังหารผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์เย่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่เย่ชาวฝานคือทายาทของราชวงศ์เย่ กษัตริย์เย่ตั้งความหวังกับเขาไว้มากมาย จนถึงขนาดตั้งชื่อตามแดนเหนือมนุษย์ แค่นี้ก็รู้แล้วว่ากษัตริย์เย่ให้ความสำคัญกับเย่ชาวฝานมากแค่ไหน

ตอนนี้หยางเฉินดันมาฆ่าเย่ชาวฝานตาย แค่คิดก็รู้แล้วว่ากษัตริย์เย่จะโกรธแค่ไหนหากได้ยินข่าวนี้

ในเวลานี้ กลุ่มของเย่ชาวฝานทั้งสามคน เหลือเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนสุดท้าย พอเห็นหยางเฉินมองมาที่ตน เขาก็รู้สึกอ่อนยวบไปทั้งตัว คุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง

“คุณหยาง ได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย!”

หยางเฉินมองไปยังผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่ที่คุกเข่าลงแทบเท้าของตนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ใดๆ ท่ามกลางความตกใจของทุกคน จู่ๆ เขาก็กระทืบเท้ากับพื้น

“พรึ่บ!”

หินก้อนหนึ่งมาพร้อมพลังจากเท้าของหยางเฉิน เหมือนกับกระสุนที่พุ่งออกมาจากหน้าอก แทงทะลุหว่างคิ้วของผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่

จนถึงตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งสามของราชวงศ์เย่ ได้เสียชีวิตลงทั้งหมดแล้ว

สมาชิกของราชวงศ์หลงต่างมีสีหน้าหวาดกลัว ไม่กล้าหายใจแรง

ความสามารถที่หยางเฉินแสดงออกมาเมื่อครู่นั้นแข็งแกร่งเกินไป ด้วยวิธีการของเขา ต่อให้เหยียบราชวงศ์หลงให้ราบเป็นหน้ากลอง ก็เป็นเรื่องง่ายดายสินะ?

เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ที่หยางเฉินมาที่ราชวงศ์หลง พวกเขาก็รู้สึกโชคดีมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะหลงจิ้นและหลงเทียนหยู่ยืนกรานที่จะอยู่เคียงข้างหยางเฉิน ราชวงศ์หลงในปัจจุบันคงถูกหยางเฉินสังหารหมดเพียงลำพังสินะ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ทุกคนก็มองไปที่หลงจิ้นด้วยสายตาที่เปี่ยมด้วยความซาบซึ้ง

ในขณะเดียวกัน หลงจิ้นก็มองไปที่หยางเฉินด้วยสีหน้าอารมณ์ซับซ้อน สิ่งที่หยางเฉินทำนั้นถือเป็นการฉีกหน้าราชวงศ์เย่อย่างแท้จริง

“คุณหยาง ท่านมีอะไรจะสั่งการอีกไหม?”

หลงจิ้นหันไปทางหยางเฉินในทันใด แล้วถามด้วยความเคารพ

หยางเฉินกล่าวเรียบๆ “หลงหวงอยู่ก่อน ส่วนคนอื่นๆ ออกไปได้!”