The king of War นิยาย บท 1355

“ถึงแล้ว!”

รถจอดอยู่ที่ประตูหน้าวัง ซ่านกวนโหรวยิ้มบอกว่า “คุณปู่ฉันรออยู่ด้านในวังแล้ว ฉันจะพาคุณไปเจอเขา”

หยางเฉินตามซ่านกวนโหรวอยู่ ไปยังด้านในวัง

ไม่นาน ด้านในตำหนัก มองเห็นกษัตริย์ซ่านกวนนั่งอยู่บนบัลลังก์แล้ว

กษัตริย์ซ่านกวนกับกษัตริย์คนอื่นไม่เหมือนกันสักเท่าไร เขาแต่งตัวเรียบง่ายมาก ใส่เพียงชุดสามัญชนโบราณสีอ่อนที่หลวมสบายชุดหนึ่ง แต่ว่านั่งบนบัลลังก์ กลับยังคงเห็นได้ชัดว่าสูงศักดิ์ไร้ที่เปรียบ

เวลานี้ บนหน้าเขามีรอยยิ้มที่เมตตาระดับหนึ่ง กำลังจ้องหยางเฉินอยู่

“คุณหยางมาเยือน เป็นเกียรติแก่คฤหาสน์ซ่านกวนของผมมาก!”

ทันใดนั้นกษัตริย์ซ่านกวนยิ้มพูดขึ้น เป็นฝ่ายลุกขึ้นก่อน เดินลงมาจากบนบัลลังก์

จนกระทั่งระยะห่างจากหยางเฉินไม่ถึงหนึ่งเมตรจึงหยุดลงมาแล้ว เป็นฝ่ายยื่นมือข้างหนึ่งออกไปหาหยางเฉินเอง

ถึงแม้หยางเฉินจะกำลังสงสัยว่า กษัตริย์ซ่านกวนจัดฉากให้ตนเองกับตระกูลหลี่เกิดความขัดแย้งกัน แต่โดยเฉพาะไม่มีหลักฐาน เขาจึงไม่ได้สะเทือนอารมณ์ ยื่นมือออกไปจับด้วยกันกับกษัตริย์ซ่านกวน

หยางเฉินยิ้มบอกว่า “ฝ่าบาทเกรงใจไปแล้วครับ!”

“ผมให้คนเตรียมงานเลี้ยงไว้เรียบร้อยแล้ว ขอเชิญคุณหยางย้ายไปอีกที่!” กษัตริย์ซ่านกวนต้อนรับแบบกระตือรือร้น

ตอนที่กษัตริย์ซ่านกวนต้อนรับหยางเฉินอย่างกระตือรือร้น หลี่เป่าเฟิงที่โดนหยางเฉินโจมตีทีเดียวจนเจ็บหนักกระทั่งหมดสติ ก็ถูกยอดฝีมือตระกูลหลี่พากลับตระกูลหลี่แล้ว

“สารเลว สรุปเป็นใครกัน นึกไม่ถึงกล้าทำร้ายลูกชายของฉัน?”

ในห้องของหลี่เป่าเฟิง ภาพคนวัยกลางคนผู้หนึ่ง ถามด้วยท่าทางโกรธแค้น

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายคนนั้นที่พาหลี่เป่าเฟิงกลับตระกูลหลี่ รีบบอกว่า “คุณชายเฟิงโดนชายหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบปีคนหนึ่ง โจมตีทีเดียวเจ็บหนักจนสลบไปครับ”

“หือ?”

ชายวัยกลางคนสีหน้าอึมครึมกว่าเดิมในชั่วขณะหนึ่ง “ถึงแม้เป่าเฟิงจะไม่มีพรสวรรค์ แต่ก็เป็นผู้แข็งแกร่งของแดนราชาขั้นปลาย ดูจากอาการเจ็บที่เขาได้รับ อย่างน้อยน่าจะโดนผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นทำร้ายเข้า”

“ข้างกายเป่าเฟิงมีนายที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายคนนี้คุ้มครองอยู่ เขาจะโดนคนหนุ่มที่อายุไม่ถึงสามสิบปีคนหนึ่งทำเจ็บหนักได้อย่างไร?”

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายที่รับผิดชอบคุ้มครองหลี่เป่าเฟิงรีบพูดอธิบาย “กัวเชิ่งแห่งตระกูลกัวก็อยู่ ยังมีซ่านกวนโหรวแห่งราชวงศ์ซ่านกวนก็อยู่เช่นกัน พวกเขาล้วนปกป้องชายหนุ่มคนนั้นกันหมด ผมไม่มีทางลงมือจริงๆ ครับ”

“กัวเชิ่ง! ซ่านกวนโหรว!”

ชายวัยกลางคนทำหน้าโกรธเคือง “เห็นลูกชายของฉันหลี่หยางรังแกง่ายมากงั้นเหรอ?”

“ชายหนุ่มที่ทำเป่าเฟิงเจ็บหนักคนนั้น จำเป็นต้องชดใช้!”

หลี่หยางในเวลานี้ ทั่วทั้งตัวล้วนเป็นแรงอาฆาต

ถึงแม้เขาจะมีลูกชายหลายคน พรสวรรค์ด้านบูโดของหลี่เป่าเฟิงก็ไม่ใช่คนที่แกร่งสุดด้วย ทว่ากลับเป็นลูกชายที่เขารักเอ็นดูที่สุด

ปัจจุบันนี้ หลี่เป่าเฟิงเจ็บสาหัสจนหมดสติ กลัวว่าต่อให้ฟื้นแล้ว การฝึกฝนวิถีบู๊คงต้องเสียหายแล้ว

ตระกูลชั้นนำเหมือนตระกูลหลี่แบบนี้ ความสามารถวิถีบู๊มักจะหมายถึงทุกอย่าง ถึงแม้พรสวรรค์ด้านบูโดของหลี่เป่าเฟิงไม่ใช่แกร่งสุด แต่ก็ไม่เลวเอามากๆ อนาคตมีความหวังจะก้าวสู่แดนเทพ

แต่ว่าตอนนี้ การฝึกฝนวิถีบู๊ของเขาถูกทำลาย ต่อไปต้องคงกลายเป็นคนไร้ค่าในที่สุด และต้องค่อยๆ ออกห่างจากศูนย์กลางอำนาจของตระกูลหลี่ไป

ทุกอย่างนี้ ล้วนเป็นหยางเฉินก่อให้เกิด

ผู้แข็งแกร่งที่พาหลี่เป่าเฟิงกลับมาคนนั้น รีบบอกว่า “องค์ชายใหญ่ครับ ชายหนุ่มคนนั้น เหมือนว่าเบื้องหลังไม่เล็กเลย แม้แต่ซ่านกวนโหรว อยู่ต่อหน้าเขา ยังวางท่าทีไว้ต่ำมากครับ บอกว่าชายหนุ่มคนนี้ เป็นแขกพิเศษของกษัตริย์ซ่านกวน”

“ไม่ว่าเขาเป็นใคร กล้าทำลายการฝึกฝนของลูกชายฉันพัง จำเป็นต้องชดใช้ทั้งนั้น”

หลี่หยางไม่ได้สนใจคำพูดของฝ่ายตรงข้าม กัดฟันพูดว่า “ถ้าไม่ให้เขาชดใช้ ราชวงศ์ซ่านกวนคงเห็นพวกเราตระกูลหลี่เป็นพวกอ่อนแอจริงๆ แล้ว”

พูดจบ เขาก็ออกไปแบบโมโหเดือดดาล ก่อนออกไปยังพาผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนหนึ่งไปด้วยแล้ว

หยางเฉินยิ้มกริ่มจ้องกษัตริย์ซ่านกวนไว้พูดว่า “ก่อนจะตอบคำถามนี้ ผมอยากจะถามฝ่าบาทสักเรื่องครับ”

กษัตริย์ซ่านกวนขมวดคิ้วแล้ว ถามว่า “คุณอยากถามอะไรผม?”

“บนสายการบินที่ผมนั่งมาเมืองราชวงศ์ซ่านกวน เจอกับคนของตระกูลหลี่และตระกูลกัว เกี่ยวข้องกับราชวงศ์ซ่านกวนหรือไม่ครับ?”

หยางเฉินไม่ได้ถามว่าเกี่ยวข้องกับกษัตริย์ซ่านกวนหรือไม่ แต่ถามว่าเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ซ่านกวนหรือไม่ นี่ก็ไว้หน้ากษัตริย์ซ่านกวนแล้ว

พูดแบบนี้ออกมา ทุกคนต่างทำหน้าตกใจ

รอยยิ้มบนหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนเลือนหายในชั่วขณะนั้น สีหน้าค่อยๆ อึมครึมลงไปแล้ว

เห็นแบบนี้ ชั่วขณะหนึ่งซ่านกวนโหรวร้อนใจ รีบพูดว่า “นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน?”

“คุณหยาง คุณเข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า? คุณปู่เพียงแค่เชิญคุณมาที่ราชวงศ์ซ่านกวน และไม่ได้กำหนดเวลาตายตัว จะจัดฉากคุณเจอกันกับคนของตระกูลหลี่และตระกูลกัวได้อย่างไรกัน?”

สำหรับคำอธิบายของซ่านกวนโหรว หยางเฉินไม่ได้สนใจ

ฟังขึ้นมา กษัตริย์ซ่านกวนไม่มีความเป็นไปได้ว่าจะจัดฉาก แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเฉินออกเดินทางมุ่งมายังเมืองราชวงศ์ซ่านกวนจากเมืองราชวงศ์หลง

น้อยมากที่จะมีคนเดินทางระหว่างสองเมืองราชวงศ์ แต่ละเมืองราชวงศ์ แทบจะเป็นเอกเทศต่อกันหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการไปมาหาสู่ระหว่างสองเมืองราชวงศ์

หลี่เป่าเฟิงก็ดี กัวฉูฉู่ก็ดี ยังล้วนเป็นคนของตระกูลชั้นนำในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน ยังเป็นสองคนที่หมั้นหมายกันอีก

พวกเขาเป็นคนที่สถานะแบบนี้ โอกาสไปเมืองราชวงศ์หลงน้อยมาก และดันเจอกันกับหยางเฉินแล้ว?

ซ่านกวนโหรวยังอยากอธิบายต่อไป กลับถูกกษัตริย์ซ่านกวนขัดจังหวะ “นี่คือคุณหยางกำลังสงสัยผม?”

หยางเฉินไม่ได้ลังเล พยักหน้าแล้ว “โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทุกอย่างนี้มันบังเอิญเหลือเกินครับ”

ทันใดนั้น บรรยากาศทั้งในห้องเหมือนแข็งทื่อ ผู้มีอำนาจกลุ่มหนึ่ง ต่างทำหน้ากังวล