The king of War นิยาย บท 1496

ในขณะนั้น กษัตริย์ซ่านกวนลำบากใจมาก หลี่เจียงสงเองก็เป็นเจ้าบ้านตระกูลหลี่ และหลี่จ้งก็เป็นคนให้เขามาหาหยางเฉิน ไม่ว่าจะอย่างไร ถ้าไม่ให้เขาเข้าไปพบหยางเฉินก็จะดูเสียมารยาท

"ในเมื่อเขาอยากจะเจอ ก็ให้เขาเข้าไปเจอเถอะ"

หลังจากเงียบไปสักพัก กษัตริย์ซ่านกวนก็พูด

เขาไม่มีเหตุผลพอที่จะห้ามเขาไม่ให้ไปพบได้ ถ้าห้ามไปก็คงทำให้ตระกูลหลี่ไม่พอใจ และอาจจะยังทำให้หยางเฉินไม่พอใจตามไปด้วย

กษัตริย์ซ่านกวนพูดเสริมว่า "แต่ว่า แกต้องตามไปด้วย ไปดูว่าตกลงแล้วเขาต้องการพูดอะไรกับหยางเฉิน"

"ครับท่านพ่อ!"

ซ่านกวนจื่อฉินหันหลังแล้วเดินออกไป

เมื่อหลี่เจียงสงเจอซ่านกวนจื่อฉินอีกครั้ง ก็ยิ้มและถามว่า "องค์ชายสามเป็นยังไงบ้างครับ ฝ่าบาทให้ผมเข้าไปหาคุณหยางไหมครับ?"

ซ่านกวนจื่อฉินยิ้มและพูดว่า "ผมจะพาเจ้าบ้านหลี่ไปหาคุณหยางเองครับ"

ไม่นาน ทั้งสองคนก็มาถึงที่พักของหยางเฉิน ซ่านกวนจื่อฉินเดินเข้าไปเคาะประตูห้องอย่างระมัดระวัง และพูดว่า "คุณหยางครับ เจ้าบ้านหลี่มาหาครับ บอกว่าท่านลืมของสำคัญไว้ที่ตระกูลหลี่ เขาจึงเอามาคืนให้ท่านด้วยตัวเองเลยครับ"

"ทันทีหลังจากนั้น หลี่เจียงสงก็พูดขึ้นมาว่า คุณหยาง ท่านดูสิ่งนี้ ผมสามารถเอาของเข้าไปให้ท่านได้ไหม?"

หยางเฉินที่ฝึกอยู่ในห้อง เมื่อได้ยินเสียงของซ่านกวนจื่อฉินก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับสายตาที่สงสัย

เขารู้ว่าตัวเองนั้นไม่ได้ลืมของไว้ที่ตระกูลหลี่ แล้วคำพูดนี้ของหลี่เจียงสงนั้นหมายความว่าอะไร?

"ให้เจ้าบ้านหลี่เข้ามาได้ครับ!" หยางเฉินพูด

ประตูห้องถูกเปิดออก จากนั้นหลี่เจียงสงกับซ่านกวนจื่อฉินก็เดินเข้ามา

หยางเฉินเหลือบไปมองซ่านกวนจื่อฉิน และพูดว่า "ผมมีเรื่องจะคุยกับเจ้าบ้านหลี่พอดี ต้องขอให้องค์ชายสามออกไปก่อนนะครับ!"

ซ่านกวนจื่อฉินตะลึงไปสักพัก เพราะกษัตริย์ซ่านกวนกำชับมาว่าให้เขาอยู่ใกล้ๆ หลี่เจียงสงตลอดเวลา และให้จับตาดูว่าพวกเขาพูดเรื่องอะไรกัน ไม่นึกว่าหลี่เจียงสงยังไม่ทันได้พูดอะไรหยางเฉินก็จะไล่เขาออกมาแบบนี้

"นี่……"

ซ่านกวนจื่อฉินลังเลอยู่สักพักและพูดว่า "คุณหยางครับ ร่างกายท่านเพิ่งจะหายได้ไม่นาน เสด็จพ่อของผมยังกังวลเล็กน้อย จึงให้ผมดูแลท่านอย่างใกล้ชิด"

หลี่เจียงสงแอบยิ้มอย่างลับๆ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสิ่งที่ซ่านกวนจื่อฉินพูดนั้นหมายถึงอะไร?

หยางเฉินขมวดคิ้วพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า "ทำไมเหรอครับ? นี่องค์ชายสามกังวลว่าเจ้าบ้านหลี่จะทำร้ายผมอย่างนั้นเหรอครับ?"

ซ่านกวนจื่อฉินที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจอย่างมาก พร้อมกับรีบส่ายหัว "ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ เดี๋ยวผมจะออกไปเดี๋ยวนี้เลยครับ!"

แม้ว่าซ่านกวนจื่อฉินสั่งให้เขาอยู่ฟังเรื่องที่หยางเฉินกับหลี่เจียงสงพูด แต่ทว่าซ่านกวนจื่อฉินเองก็ไม่กล้าทำให้หยางเฉินไม่พอใจ อย่างไรก็ตามก็ไม่มีใครรู้ว่าวิถีบู๊ของหยางเฉินฟื้นกลับมาหรือยัง

ทันทีที่ซ่านกวนจื่อฉินออกไป หยางเฉินก็หันไปจ้องหลี่เจียงสงแล้วพูดว่า "เจ้าบ้านหลี่มีเรื่องอะไร ตอนนี้คงพูดได้แล้วนะครับ?"

หลี่เจียงสงก็วิ่งไปดูหน้าประตูอีกครั้ง เมื่อเห็นว่ารอบๆ ไม่มีคนอยู่ เขาถึงพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ ว่า "คุณหยางรู้เรื่องที่ราชวงศ์ซ่านกวนจะแต่งงานกับตระกูลหลี่แล้วใช่ไหมครับ?"

หยางเฉินเองก็คิดไม่ถึงว่าสิ่งที่หลี่เจียงสงจะพูดคือเรื่องนี้ เขามองไปที่อีกฝ่ายแล้วถามว่า "นี่คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่?"

หลี่เจียงสงพูดอย่างรวดเร็วว่า "จริงๆ แล้วนี่มันเป็นเกม เกมหนึ่งของกษัตริย์ซ่านกวนน่ะครับ"

"โอ้?"

ทันทีที่เขาออกไป หยางเฉินก็ลืมตาขึ้นมาด้วยสายตาที่เย็นชา

หยางเฉินหัวเราะเยาะ "ดูเหมือนว่า ทุกคนคงเห็นฉันเป็นแค่หมากตัวหนึ่งสินะ"

เขาเชื่อในสิ่งที่หลี่เจียงสงพูดว่าราชวงศ์ซ่านกวนเป็นคนไปขอตระกูลหลี่แต่งงาน แต่คนของราชวงศ์ซ่านกวนกลับบอกเขาว่า ที่ซ่านกวนโหรวตอบตกลงกับตระกูลหลี่ก็เพื่อเขา

ก่อนหน้านี้เขารู้อยู่แล้วว่ากษัตริย์ซ่านกวนไม่ใช่คนธรรมดา แต่ไม่นึกเลยว่าแก่ขนาดนี้แล้วยังร้ายกาจได้ขนาดนี้ แต่ก็ต้องยอมรับว่ากษัตริย์ซ่านกวนนั้นเป็นคนฉลาดจริงๆ

ไม่ว่าจะยังไง ราชวงศ์ซ่านกวนเป็นฝ่ายได้รับประโยชน์จากเรื่องนี้มากที่สุด

หลังจากที่หลี่เจียงสงออกไปได้ไม่นาน กษัตริย์ซ่านกวนก็มาหาหยางเฉินด้วยตัวเอง

"กษัตริย์ซ่านกวน มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ใช้คนมาก็ได้ ทำไมถึงมาหาผมด้วยตัวเองแบบนี้ล่ะครับ?" เมื่อเห็นกษัตริย์ซ่านกวน หยางเฉินก็ถามด้วยน้ำเสียงเบาๆ

กษัตริย์ซ่านกวนก็หัวเราะ "คุณหยางเป็นแขกคนสำคัญของราชวงศ์ซ่านกวนของเรา ผมจะกล้าใช้คนมาได้ยังไงล่ะครับ?"

หยางเฉินเองก็ไม่ใช่คนโง่ ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นกษัตริย์ซ่านกวนมาหาตัวเอง แต่ทันทีที่หลี่เจียงสงมาหาตัวเขาเอง กษัตริย์ซ่านกวนกลับโผล่หัวออกมาแบบนี้ แน่นอนว่ามันต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่

"คุณหยาง ที่ผมมาในวันนี้ผมอยากบอกกับคุณว่า ไม่ว่าตอนไหนคุณก็เป็นแขกคนสำคัญของราชวงศ์ซ่านกวนของเรา ไม่ว่าหลี่เจียงสงจะพูดอะไรกับคุณ คุณอย่าไปเชื่อเขานะครับ" จู่ๆ กษัตริย์ซ่านกวนก็พูดออกมา

หยางเฉินหัวเราะเบาๆ "แน่นอนว่าผมต้องเชื่อกษัตริย์ซ่านกวนอยู่แล้วครับ จะว่าไปเจ้าบ้านหลี่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมนะครับ แค่เอาของของผมมาคืนแค่นั้นเอง"

กษัตริย์ซ่านกวนหัวเราะ "เป็นอย่างนั้นจริงๆ เหรอครับ?"

นัยน์ตาลึกๆ ของเขายังคงมีความสงสัยอยู่