The king of War นิยาย บท 1498

เพราะผู้แข็งแกร่งที่ใส่ชุดดำพรางตาตรงหน้าคนนี้ หยางเฉินเคยเห็นมาก่อน เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดข้างกายกษัตริย์ซ่านกวนคนหนึ่ง แทบจะทุกครั้งที่อยู่ข้างนอก ล้วนสามารถเห็นคนคนนี้ยืนอยู่ด้านหลังกษัตริย์ซ่านกวนได้ ชื่อหลี่ไท่ไป๋

เวลานี้ หลี่ไท่ไป๋ปรากฏตัวอยู่ในห้องของเขาอย่างคาดไม่ถึง ยังเป็นลักษณะท่าทางดุดันอีกด้วย นี่ไม่ใช่การลองเชิง แต่ว่าอยากจะฆ่าตนเองจริงๆ

ชั่วขณะหนึ่งหยางเฉินสีหน้าดูแย่ สายตาเย็นชาจ้องหลี่ไท่ไป๋แล้วพูดว่า “แกบุกเข้าห้องฉันกลางดึก แถมยังอยากฆ่าฉันอีก กษัตริย์ซ่านกวนรู้เรื่องนี้ไหม?”

“หรือว่า แกทรยศกษัตริย์ว่านกวนแต่แรกแล้ว มีคนให้แกลงมือกับฉัน ถ้าฆ่าฉันได้ก็ดีที่สุด ถ้าฆ่าไม่ได้ ยังกระตุ้นความแค้นระหว่างฉันกับราชวงศ์ซ่านกวนขึ้นได้?”

ลูกตาของหลี่ไท่ไป๋หดลง แทบจะนึกไม่ถึงว่า หยางเฉินจะเดาเป้าหมายของเขาออกได้อย่างว่องไว

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง!”

เมื่อสักครู่หยางเฉินแค่ลองเชิงดู แต่จากในสายตาของหลี่ไท่ไป๋ กลับมองความจริงจนเข้าใจแล้ว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่คือคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ถ้ากษัตริย์ซ่านกวนอยากฆ่าเขาจริง ต้องลงมือตั้งนานแล้ว คงไม่รอจนถึงตอนนี้ โดยเฉพาะถ้ากษัตริย์ซ่านกวนอยากลงมือต่อเขา อย่างน้อยจะส่งผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์คนหนึ่งออกมา แต่ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนหนึ่ง

ภายในคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน คนที่มีโอกาสใกล้ชิดเขา ได้เพียงเป็นคนของคฤหาสน์ราชวงศ์ คนนอกอยากจะลงมือ ได้เพียงทำผ่านผู้สอดแนมในคฤหาสน์ราชวงศ์

ตระกูลมหาเศรษฐีแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงราชวงศ์ ภายในจะต้องมีผู้สอดแนมที่อิทธิพลด้านนอกแอบแฝงมา

“เหอะ!”

หลี่ไท่ไป๋ทำเสียงเย็นชา “คนตายคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์รู้มากขนาดนั้น”

เพิ่งพูดจบลง เขาขยับเท้าทันใด แทบจะในชั่วพริบตา ปรากฏตัวด้านข้างของหยางเฉิน ยกมือก็คือตบทีหนึ่ง

“ตึง!”

เสียงกระแทกที่หนักอึ้งดังขึ้น หลี่ไท่ไป๋ตบฝ่ามือหนึ่งตรงหน้าอกของหยางเฉิน

ภายในความตื่นตกใจของเขา ร่างกายของหยางเฉินเพียงแค่ลอยออกไป จากนั้นยืนขึ้นมาอย่างนิ่งเฉยไร้ที่เปรียบอีกรอบ ดูขึ้นมา ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใด

“แก วิถีบู๊ของแกไม่ได้เสียหาย!”

ในลูกตาของหลี่ไท่ไป๋ ชั่วขณะนั้นหวาดผวาเต็มที่

ถึงแม้ผู้คนมากมายกำลังสงสัยว่า วิถีบู๊ของหยางเฉินเสียหายแล้ว แต่ตอนที่ยืนยันว่าวิถีบู๊ของหยางเฉินไม่ได้ถูกทำลายลงอย่างแท้จริง กลับยังทำให้คนตื่นตกใจอย่างมาก

แน่นอนว่า สิ่งที่หลี่ไท่ไป๋ไม่รู้คือ หยางเฉินถูกทำลายแดนวิถีบู๊จริง แต่คุณสมบัติร่างกาย กลับยังคงเป็นร่างกายของเมื่อช่วงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม

เพราะเหตุนี้เอง ดังนั้นถึงหยางเฉินจะโดนเขาโจมตีทีหนึ่งลอยไป แต่ว่าไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิด

หยางเฉินแอบรู้สึกดีใจ ก่อนหน้านี้เขาเพียงแค่คาดเดา ร่างกายของตนเองยังรักษาร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามไว้ ในที่สุดปัจจุบันนี้ได้รับการพิสูจน์แล้ว

หลี่ไท่ไป๋เป็นผู้แข็งแกร่งของแดนเทพชั้นยอด การโจมตีทีหนึ่งของเขา กลับเพียงแค่ทำให้เขากระเด็นออกไป แต่ร่างกายยังสมบูรณ์ดีเหมือนตอนแรก และไม่ได้รับบาดเจ็บสักนิดเดียว

“ไม่ใช่!”

ไม่นานหลี่ไท่ไป๋ก็ตอบสนองเข้ามาเช่นกัน ถ้าหยางเฉินยังมีวิถีบู๊อยู่จริง จะโดนเขาตีทีเดียวลอยไปได้อย่างไร?

ด้วยความสามารถแดนเทพชั้นยอดของเขา การโจมตีเมื่อสักครู่นั้น เพียงพอที่จะเอาชีวิตของหยางเฉินได้

แต่ถ้าวิถีบู๊ของหยางเฉินเสียหายไปแล้ว นี่จะอธิบายอย่างไรอีก?

ทำไมหยางเฉินสามารถลุกขึ้นมาได้ โดยเฉพาะดูขึ้นมาไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“วิถีบู๊ของแก สรุปเสียหายหรือเปล่า?” หลี่ไท่ไป๋กัดฟันถามไป