The king of War นิยาย บท 1578

เมื่อผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ระเบิดรังสีวิถีบู๊ในร่างกายจนถึงขีดสุด จนเกินกว่าที่ร่างกายจะรับไหว ร่างกายก็จะระเบิด ความรุนแรงนั้นมากกว่าแดนของตัวเองไปมาก

หรือก็คือ เดิมทีเฝิงจื้อหย่วนก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดอยู่แล้ว เมื่อเขาระเบิดตัวเอง ก็จะระเบิดพลังที่สูงกว่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด อย่างน้อยก็รุนแรงถึงระดับการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของ แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด

ไป๋หลี่เยี่ยนก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ต่อให้เป็นเขา การที่ต้องรับการโจมตีสุดแรงของแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ก็เกรงว่าจะลำบากอยู่เหมือนกัน

“ไป๋หลี่เยี่ยน ฉันจะให้แกตาย!”

เฝิงจื้อหย่วนขยับเท้า มาอยู่ตรงหน้าไป๋หลี่เยี่ยนอย่างรวดเร็ว แล้วใช้แขนทั้งสองข้างกอดไป๋หลี่เยี่ยนไว้แน่นๆ

พอรับรู้ได้ว่าเฝิงจื้อหย่วนกำลังเค้นวิถีบู๊ในร่างกาย รูม่านตาของไป๋หลี่เยี่ยนก็หดเล็กลง แล้วพูดด้วยความโมโหว่า “นี่แกบ้าไปแล้วรึไง? หยุดการระเบิดตัวเองเดี๋ยวนี้!”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…..”

เฝิงจื้อหย่วนหัวเราะเสียงดัง “ไป๋หลี่เยี่ยน แกรู้จักกลัวแล้วใช่มั้ย? ถึงฆ่าแกไม่ได้ ฉันก็จะทำให้แกได้ชดใช้อย่างสาสม!”

หลังจากที่เขาพูดจบ รังสีวิถีบู๊ในตัวเขา ก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

เดิมทีเฝิงจื้อหย่วนที่กินยาตายทำให้อายุขัยแทบไม่เหลือ จนกลายเป็นคนแก่ เส้นผมของเขาก็ค่อยๆ กลับมาดำอีกครั้งรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าก็ฟื้นฟูกลับมาด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

รังสีที่น่าสะพรึงกลัวทะลักออกจากร่างกายของเขา

ไป๋หลี่เยี่ยนที่พยายามดิ้นรนออกจากการพันธนาการของเฝิงจื้อหย่วน แต่ก็ได้รู้ว่า ตัวเองที่ใช้ความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด กลับไม่สามารถหลุดออกจากเฝิงจื้อหย่วนได้เลย

คนของราชวงศ์เฝิง ต่างจ้องมองไปยังเฝิงจ้อหย่วนที่ทำหน้าบ้าคลั่งด้วยความช็อก

ในแววตาของกษัตริย์เฝิง เหมือนจะทนไม่ได้ สองมือกำแน่น ถึงเรื่องจะมาถึงขั้นนี้ เขาก็ยังไม่สามารถลงมือกับไป๋หลี่เยี่ยนได้เพราะเขาเป็นผู้นำของราชวงศ์เฝิง ถ้าเขาลงมือ ก็เท่ากับราชวงศ์เฝิงเปิดศึกกับราชวงศ์ไป๋หลี่

หนึ่งตระกูลราชวงศ์โบราณกับหนึ่งตระกูลบู๊โบราณ ไม่เป็นตระกูลที่อยู่คนละระดับกันเลย

ราชวงศ์ไป๋หลี่เป็นถึงตระกูลบู๊โบราณ เบื้องหลังน่าสะพรึงกลัวมาก ไม่ใช่สิ่งที่ราชวงศ์เฝิงจะสามารถท้าทายได้

ฝีมือของไป๋หลี่เยี่ยนแข็งแกร่งมาก แต่ในราชวงศ์ไป๋หลี่ เขาไม่ได้แกร่งที่สุด ผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกับเขาก็ยังมีอยู่อีกมาก

ส่วนผู้นำของราชวงศ์ไป๋หลี่นั้น ฝีมือน่าจะถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าไปแล้ว เป็นผู้แข็งแกร่งที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกอย่างแท้จริง

ดังนั้นในตอนนี้ เขาจึงทำได้แค่มองดูลูกชายของตัวเองที่กำลังจะไปโลกหน้าเท่านั้น

สองตาของหม่าชาวแดงก่ำ จ้องเขม็งไปที่เฝิงจื้อหย่วน แล้วตะโกนไปว่า “พ่อผมขอร้องล่ะ ยอมแพ้เถอะ! ขอแค่ยังมีชีวิต ทุกอย่างยังเป็นไปได้! ผมเชื่อว่า ต้องมีสักวัน ผมต้องทำให้ราชวงศ์ไป๋หลี่ได้ชดใช้อย่างแน่นอน!”

เขาอยากพุ่งเข้าไปห้ามเฝิงจื้อหย่วน แต่รังสีวิถีบู๊ที่ออกจากตัวเฝิงจื้อหย่วนกับไป๋หลี่เยี่ยนมันรุนแรงเกินไป เขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้เลย

แต่ว่า เฝิงจื้อหย่วนได้ตัดสินใจไปแล้วว่าจะใช้การระเบิดตัวเองมาทำให้ไป๋หลี่เยี่ยนเจ็บหนักแล้ว แล้วเขาจะห้ามได้ยังไง?

เฝิงจื้อหย่วนปลดปล่อยรังสีที่น่ากลัวออกจากร่าง ระหว่างที่รังสีรอบตัวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างเนื้อของเขาก็มีแผลเต็มไปหมด ในเวลาเพียงไม่กี่อึดใจ เขาก็กลายเป็นคนที่มีเลือดเต็มตัวไปหมด

ร่างกายของเขา ด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ค่อยๆ บวมขึ้น เหมือนกับลูกโป่ง

ไป๋หลี่เยี่ยนที่ถูกเขากอดไว้แน่นๆ ตอนนี้ก็ใช้แรงทั้งหมดที่มี พยายามดิ้นให้หลุดออกจากการพันธนาการของเฝิงจื้อหย่วน

แต่ว่า ต่อให้เขาพยายามแค่ไหน มันก็ไม่เป็นผล

“พ่อครับ อย่านะ! ผมขอร้องล่ะ!”

หม่าชาวตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด ทนเห็นพ่อของตัวเองต้องมาตายด้วยวิธีแบบนี้ไม่ได้

ในตอนนั้นเอง รังสีวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว ก็ได้ระเบิดออก

ในตอนนี้ สายตาทุกคู่ก็พากันหันมอง เพราะคนที่ระเบิดพลังนั้นออกมา ไม่ใช่เฝิงจื้อหย่วนกับไป๋หลี่เยี่ยน หากแต่เป็นหยางเฉินที่ถูกไป๋หลี่เยี่ยนทำให้เจ็บหนัก แล้วนั่งขัดสมาธิฝึกตนมาโดยตลอดนั่นเอง

“ตู้ม!”

พื้นดินที่อยู่รอบๆ หยางเฉินค่อยๆ แตกออก จนเกิดเป็นรอยร้าวที่เหมือนกับใยแมงมุมแผ่กระจายไปทุกทิศอย่างต่อเนื่อง

“แดนเหนือมนุษย์ขั้นหก!”

ตอนที่กษัตริย์เฝิงมองไปยังหยางเฉิน เขาก็ทำหน้าตกใจ