The king of War นิยาย บท 1581

ผู้แข็งแกร่งชุดดำมองมาที่หยางเฉิน แล้วพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า “ถูกต้อง! เขาคลุ้งคลั่งอย่างสมบูรณ์แล้ว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป ต่อให้เขาไม่ตาย ก็ต้องกลายเป็นศพเดินได้ที่ไม่มีสติอยู่ดี”

พอได้ยินอย่างนั้น หยางเฉินก็ช็อกไปทันที ผลข้างเคียงของลูกแก้วดูดเลือดรุนแรงถึงขนาดนี้เลย?

“แต่ว่า ตอนนี้ยังมีทางที่จะทำให้เขากลับเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”

ในตอนที่หยางเฉินไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีนั้นเอง ผู้แข็งแกร่งชุดดำก็ได้พูดออกมาอีกครั้ง “นั่นก็คือการเอาลูกแก้วดูดเลือดที่อยู่ในร่างเขาออกมา ว่ากันว่า บรรพบุรุษของราชวงศ์ไป๋หลี่ใช้สายเลือดตระกูลหล่อเลี้ยงราชวงศ์ไป๋หลี่เอาไว้ ตอนนี้ก็มีเพียงสายเลือดบรรพชนไป๋หลี่ที่สามารถปลุกลูกแก้วดูดเลือดให้ตื่นแล้วแสดงศักยภาพที่แท้จริงของมันออกมาได้”

“เพียงแต่ ผลลัพธ์นี้ ไม่ใช่สิ่งที่มดปลวกอย่างแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งจะสามารถทนรับได้ หลังจากที่ลูกแก้วดูดเลือดถูกสายเลือดบรรพชนไป๋หลี่ปลุกขึ้นมา มันจะระเบิดพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไร้เทียมทานออกมา พลังนี้ จะทำให้เขาเเข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนไม่สามารถทนรับพลังนี้ได้ และถูกลูกแก้วดูดเลือดกลืนกินสติทั้งหมดไป”

เมื่อได้ฟังที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูด หยางเฉินจึงรีบถามไปว่า “ต้องทำยังไง จึงจะสามารถเอาลูกแก้วดูดเลือดออกจากตัวของน้องชายผมได้?”

ถึงนี่จะเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับผู้แข็งแกร่งชุดดำที่สวมหน้ากากโลหะคนนี้ แต่ว่าตอนนี้หม่าชาวได้เสียการควบคุมไปแล้ว สิ่งที่แสดงออกมาทั้งหมดก็เหมือนกับที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดไม่มีผิด

เขาจึงจำเป็นต้องเชื่อในสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูด

ผู้แข็งแกร่งชุดดำขำออกมาเบาๆ “ทำไมฉันต้องบอกแกด้วย?”

หยางเฉินถึงกับอึ้งไปทันที ด้วยความร้อนรน เขาจึงคิดแค่ว่าจะช่วยหม่าชาวยังไง แต่กลับลืมไปว่าตนกับผู้แข็งแกร่งชุดดำคนนี้ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนเลย

หยางเฉินจึงถามไปว่า “ต้องทำยังไง คุณถึงยอมบอกผมว่าจะเอาลูกแก้วดูดเลือดออกจากร่างกายของน้องชายผมยังไง?”

ผู้แข็งแกร่งชุดดำมองมาที่หยางเฉิน หยางเฉินยังคงมองไม่เห็นสีหน้าของอีกฝ่าย มองเห็นแค่เพียงหน้ากากโลหะที่เงางามเท่านั้น

ผ่านไปพักใหญ่ ผู้แข็งแกร่งชุดดำก็พูดออกมาว่า “ถึงลูกแก้วดูดเลือดจะดูน่ากลัวมาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีวิธีที่จะสะกดมันได้ ตอนนี้ลูกแก้วดูดเลือดได้แทรกซึมเข้าไปในร่างของน้องชายแกแล้ว ถ้าคิดจะเอามันออกมา ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ก็ทำไม่ได้”

“แต่ว่า ในตำนานบอกว่า ลูกแก้วดูดเลือดก็มีสิ่งที่สามารถปราบมันได้เหมือนกัน ถ้าแกสามารถตามหาสิ่งที่ปราบลูกแก้วดูดเลือดเจอ ก็จะบังคับให้ลูกแก้วดูดเลือดที่อยู่ในตัวของนายชายแกออกมาได้”

หยางเฉินรีบถามไป “สิ่งที่สามารถปราบลูกแก้วดูดเลือดได้คืออะไรครับ?”

ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดออกมาว่า “ไม้เท้าตี้!”

“ไม้เท้าตี้?”

หยางเฉินขมวดคิ้ว ลำพังแค่ชื่อ ก็รับรู้ได้ว่าไม้เท้าตี้ต้องไม่ธรรมดา สิ่งที่สามารถกลายเป็นลูกแก้วดูดเลือดอย่างไม้เท้าตี้ มันจะไปเป็นของธรรมดาได้ยังไง?

ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดต่อ “ไม้เท้าตี้เป็นสมบัติของตี้ชุน มีเพียงผู้นำหมู่บ้านของตี้ชุนถึงจะมีสิทธิ์ได้ครอบครองไม้เท้าตี้”

เขาพูดถึงแค่นี้ก็หยุดลง สายตาทอดมองไปยังหม่าชาวที่กำลังโจมตีไป๋หลี่เยี่ยนอย่างบ้าคลั่ง แล้วพูดออกมาอย่างใจเย็นว่า “จากสภาพของเขาตอนนี้ อย่างมากก็ทนได้แค่สามวัน แต่ฉันสามารถจัดการผนึกลูกแก้วดูดเลือดในตัวเขาไว้ชั่วคราวได้แต่พลังอันนี้มันแข็งแกร่งเกินไป ฉันจึงผนึกได้แค่เจ็ดวันเท่านั้น”

“แต่ว่า ทันทีที่ผนึกลูกแก้วดูดเลือด ก็จำเป็นต้องหาทางจัดการปัญหาเรื่องลูกแก้วดูดเลือดทันที ไม่อย่างนั้นหลังผ่านไปเจ็ดวัน ผนึกคลายออก พลังทั้งหมดของลูกแก้วดูดเลือดที่ถูกผนึกในเจ็ดวันจะทำให้ร่างกายของน้องแกระเบิดออกทันที”

“แต่ถ้าไม่หาทางจัดการกับลูกแก้วดูดเลือด ถ้าเขาไม่ตายก็ต้องกลายเป็นศพเดินได้ จะเอายังไงแกตัดสินใจเอง”

พอได้ฟังที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำพูดจบ หยางเฉินก็ช็อกไปอย่างสมบูรณ์

เขาต่อต้านการออกสู่โลกภายนอกของตี้ชุนมาโดยตลอด เดิมทีเขามีโอกาสสองครั้งที่จะได้เป็นผู้นำแห่งเยี่ยนตู แล้วรับสืบทอดตี้ชุนจากตรงนั้น แต่เขาต่อต้านการปรากฏของตี้ชุนมาโดยตลอด เขารู้สึกว่าตำนานของตี้ชุนน่ากลัวเกินไป ถ้าออกสู่โลกภายนอก นอกจากว่าเขาจะสามารถควบคุมได้ ไม่อย่างนั้นผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนต้องไม่ปฏิบัติตามกฎของโลกภายนอกอย่างแน่นอน และกลายเป็นภัยเงียบที่น่ากลัวที่สุดของโลกใบนี้

แต่ว่าตอนนี้ สิ่งเดียวที่สามารถช่วยหม่าชาวได้คือไม้เท้าตี้ แล้วไม้เท้าตี้ยังเป็นของรักของหวงของตี้ชุนอีก ดังนั้น ถ้าเขาอยากได้ ก็มีแต่ต้องสืบทอดตี้ชุนเท่านั้น