The king of War นิยาย บท 1582

ในตอนนี้ บนตัวของหยางเฉินรังสีวิถีบู๊เพิ่มสูงขึ้น เขาที่บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว ตอนนี้คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานกับสายเลือดคลั่งทำให้ความแข็งแกร่งสูงเกินแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอดไปแล้ว

ถึงกษัตริย์เฝิงจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แต่ตอนนี้กลับสัมผัสถึงแรงกดดันอันมหาศาลจากตัวของหยางเฉิน

สีหน้าของเขาเคร่งขรึมอย่างถึงที่สุด ดวงตาอันเย็นชา จ้องเขม็งไปที่หยางเฉินแล้วพูดขึ้นว่า “แกน่าจะรู้ถ้ามันฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน จะทำให้ราชวงศ์ต้องเจอกับภัยอันตรายอะไรบ้าง?”

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจว่า “เขาเคยพูดแล้ว ตั้งแต่นี้ไป ไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับราชวงศ์เฝิงอีก การที่เขาจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน มันเกี่ยวอะไรกับราชวงศ์เฝิงของคุณ?”

กษัตริย์เฝิงกัดฟันแล้วพูดไปว่า “ต่อให้มันจะไม่ยอมรับในฐานะของตัวเอง แต่ในตัวของมันก็ยังคงมีเลือดของราชวงศ์ไหลเวียนอยู่ เมื่อไหร่ก็ตามที่ไป๋หลี่เยี่ยนถูกฆ่า  ราชวงศ์ไป๋หลี่ก็มีแต่จะเอาความโกรธมาลงที่ราชวงศ์เฝิงเท่านั้น”

“หึหึ!”

หยางเฉินขำออกมาอย่างไม่ชอบใจ “คุณเป็นถึงผู้นำของราชวงศ์ ได้แต่มองดูลูกชายของตัวเองถูกบีบจนต้องระเบิดตัวเอง ก็ยังไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วย ตอนนี้หลายชายของคุณจะแก้แค้นให้ผู้เป็นพ่อ คุณกลับเข้ามาขัดขวางการแก้แค้นของเขา?”

สำหรับกษัตริย์เฝิงแล้ว หยางเฉินมีความรู้สึกที่อยากฆ่าแล้วจริงๆ

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เฝิงจื้อหย่วนถูกบีบจนต้องระเบิดตัวเอง ถ้ากษัตริย์เฝิงยื่นมือเข้ามา ก็จะสามารถหยุดยั้งได้ แต่กษัตริย์เฝิงยอมให้ลูกชายตายก็ไม่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วย ช่างเป็นคนที่เลือดเย็นจริงๆ

ตอนนี้หม่าชาวจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยน กษัตริย์เฝิงไม่เพียงไม่คิดจะช่วย แต่กลับยังเข้ามาขวาง ถึงขั้นอยากฆ่าหม่าชาวด้วย

พอเห็นหยางเฉินที่ขวางอยู่ด้านหน้า แล้วหันมองไปยังหม่าชาวที่กำลังโจมตีใส่ไป๋หลี่เยี่ยนอย่างบ้าคลั่ง กษัตริย์เฝิงก็รู้สึกร้อนใจมาก สีหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยความลังเล

เขาไม่อยากให้ไป๋หลี่เยี่ยนตายที่ราชวงศ์เฝิง ยิ่งไม่อยากให้ไป๋หลี่เยี่ยนตายด้วยน้ำมือของหม่าชาว แต่หยางเฉินก็ดันมาขวางเขาเอาไว้ นั่นจึงทำให้ในใจของเขายุ่งเหยิงไปหมด

ราชวงศ์ไป๋หลี่ เขาไม่อาจล่วงเกิน แต่หยางเฉินที่อยู่ตรงหน้า ที่มาไม่แน่ชัด ยังหนุ่มยังแน่น ระดับของวิถีบู๊ก็บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว ไหนจะสายเลือดคลั่งในตัว ที่มาต้องไม่ธรรมดาแน่เขาเองก็ไม่กล้าล่วงเกินเหมือนกัน

ผู้แข็งแกร่งชุดดำที่ลึกลับคนนั้น เอามือกอดอก สายตาจ้องมองไปที่หยางเฉิน

เฝิงจื้อเอ้าจ้องมองกษัตริย์เฝิงด้วยสีหน้าที่ตื่นเต้น กลัวกษัตริย์เฝิงจะลงมือกับหยางเฉิน

ส่วนผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์คนอื่นๆ ของราชวงศ์เฝิงต่างก็ทำหน้าตื่นเต้น ไม่ว่าหม่าชาวจะฆ่าไป๋หลี่เยี่ยนหรือไป๋หลี่เยี่ยนฆ่าหม่าชาว มันต่างก็เป็นความบรรลัยสำหรับราชวงศ์เฝิงเหมือนกัน

แรงอาฆาตแล่นไปทั่วร่างหยางเฉิน สายตาจับจ้องไปที่กษัตริย์เฝิง พร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ

ถึงเขาจะสามารถระเบิดพลังถึงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอด แต่เขายังไม่ได้ปลุกสายเลือดคลั่งออกมาทั้งหมด เมื่อต้องสู้กันอย่างแลกชีวิต ต่อให้กษัตริย์เฝิงจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด เขาก็มีดีพอที่จะสู้ด้วยสักตั้ง

ในตอนนี้ ไป๋หลี่เยี่ยนกำลังเจ็บหนัก พละกำลังแทบจะถึงขีดจำกัดแล้ว หันมองไปที่หม่าชาว ด้วยความที่มีลูกแก้วดูดเลือดอยู่ในร่างกาย ความแข็งแกร่งไม่ได้ลดน้อยลงเลย และยังแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

คาดว่าอีกไม่นาน ไป๋หลี่เยี่ยนก็น่าจะถูกหม่าชาวฆ่า

ดังนั้น หยางเฉินก็ไม่ต้องกังวลอะไร แค่ขัดขวางไม่ให้กษัตริย์เฝิงโจมตีใส่หม่าชาวก็พอ ไป๋หลี่เยี่ยนก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว

“แกมั่นใจแล้วใช่มั้ย ว่าจะขัดขวางฉัน?”

หลังจากที่เงียบไปพักใหญ่ จู่ๆ กษัตริย์เฝิงก็ถามขึ้นมา