The king of War นิยาย บท 1584

กษัตริย์เฝิงมองไปที่เฝิงจื้อเอ้า สีหน้าเคร่งขรึมอย่างถึงที่สุด เขารู้ว่าสิ่งที่เฝิงจื้อหย่วนพูดมีเหตุผล ไป๋หลี่เยี่ยนเกือบตายอยู่ที่ราชวงศ์เฝิง ถึงราชวงศ์เฝิงจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ยังไงเรื่องมันก็เกิดขึ้นที่ราชวงศ์

ด้วยความบ้าอำนาจของตระกูลบู๊โบราณ ต้องไม่มีทางปล่อยราชวงศ์เฝิงไปง่ายๆ แน่

กษัตริย์เฝิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ถึงเวลาที่ราชวงศ์เฝิงต้องเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างแล้ว”

พอได้ยินอย่างนั้น เฝิงจื้อเอ้าก็ดีใจขึ้นมาทันที

ทว่า ในวินาทีต่อมา กษัตริย์เฝิงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ฉันตั้งใจจะให้เจียหยีแต่งไปที่ราชวงศ์อู่ ตอนนี้ถ้าเราสองตระกูลมาร่วมมือกัน เมื่อกี้เราก็สามารถรับมือกับ ราชวงศ์ไป๋หลี่ได้”

จากการคาดการณ์ของเขา ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของราชวงศ์ไป๋หลี่น่าจะมีมากกว่าราชวงศ์เฝิงสองเท่า ราชวงศ์อู่แข็งแกร่งพอๆ กับราชวงศ์เฝิง ถ้าสามารถร่วมมือกันได้ ก็พอจะรับมือกับราชวงศ์ไป๋หลี่ได้

เฝิงจื้อเอ้าถึงกับหน้าเกร็งไปทันที หันมองกษัตริย์เฝิงแล้วพูดไปว่า “เสด็จพ่อ สิ่งที่ลูกต้องการจะสื่อคือ เราสามารถหาทางฟื้นฟูความสัมพันธ์กับหยางเฉินได้ เขาอายุยังน้อย ก็บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว แถมยังมีสายเลือดคลั่งอีกเบื้องหลังต้องมีคนใหญ่คนโตคอยสนับสนุนอยู่แน่”

“หม่าชาวเป็นพี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกับเขา ขอแค่เรายอมรับหม่าชาว แล้วเป็นฝ่ายขอโทษเอง พวกเขาต้องไม่มีทางปฏิเสธความหวังดีของเราอย่างแน่นอน”

“อีกอย่าง ตอนนี้พวกเขากำลังลำบาก ถ้าเราเป็นฝ่ายมอบมิตรภาพให้เอง สำหรับพวกเขาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่ดีมากๆ เหมือนกัน”

กษัตริย์เฝิงขมวดคิ้ว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “แกหมายถึงให้ฉันไปขอโทษหยางเฉินอย่างนั้นเหรอ?”

เฝิงจื้อเอ้รีบอธิบาย “ลูกไม่ได้หมายความอย่างนั้น ลูกสามารถเป็นคนออกหน้าได้ เพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเรากับพวกเราให้ดีขึ้น”

กษัตริย์เฝิงพูดด้วยความโมโห “หุบปาก! คิดจะให้ราชวงศ์เฝิงของเราไปก้มหัวให้กับลูกนอกคอกที่ถูกขับไล่ออกไป นอกจากฉันตายเถอะ! เรื่องนี้ ต่อไปห้ามพูดถึงอีก! ฉันจะติดต่อกับทางราชวงศ์อู่ เพื่อพูดถึงเรื่องการแต่งงานแล้วรอให้ราชวงศ์เป็นฝ่ายมาสู่ขอ”

พูดจบ กษัตริย์เฝิงสะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป

พอเห็นแผ่นหลังที่กำลังโกรธเกรี้ยว เฝิงจื้อเอ้าก็ขมวดคิ้ว เขารู้ดี การแสดงออกของหยางเฉินกับหม่าชาวก่อนหน้านี้ได้ทำให้กษัตริย์เฝิงโกรธมาก ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลเรื่องอำนาจที่อยู่เบื้องหลังหยางเฉิน เกรงว่ากษัตริย์เฝิงคงลงมือกับหยางเฉินไปนานแล้ว

พอคิดได้อย่างนั้น เฝิงจื้อเอ้าก็พูดด้วยสีหน้าที่กังวลว่า “กษัตริย์เฝิง ได้สูญเสียพันธมิตรที่ดีมากไปคนหนึ่งไปจริงๆ แล้ว”

ไม่รู้ทำไม เขารู้สึกมั่นใจในตัวหยางเฉินมาก

ชายหนุ่มที่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพ พรสวรรค์ด้านวิถีบู๊ก็โดดเด่นมาก คนแบบนี้มีศักยภาพที่ไร้ขีดจำกัด ขอแค่ยังมีชีวิตรอด ต่อไปต้องมีชื่อเสียงที่สั่นไปทั่วโลกแน่นอน

“พ่อคะ พ่อเรียกหาหนูเหรอคะ?”

พอเฝิงจื้อเอ้ากลับไปถึงที่พัก เฝิงเจียหยีก็มาถึง เธอยังไม่รู้เรื่องที่กษัตริย์เฝิงจะให้เธอแต่งไปอยู่ที่ราชวงศ์อู่

เฝิงจื้อเอ้าชี้ไปยังโซฟาที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดไปว่า “นั่งก่อน!”

หลังจากที่เฝิงเจียหยีนั่งลงไปแล้ว จู่ๆ เฝิงจื้อเอ้าก็พูดออกมาว่า “แกคิดว่า หยางเฉินเป็นยังไงบ้าง?”

เฝิงเจียหยีชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่เข้าใจว่าจู่ๆทำไมพ่อของตนถึงได้ถามออกมาแบบนี้

จู่ๆ ภาพของหยางเฉินก็ปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอ คนที่อายุไล่เลี่ยกับเธอ แต่กลับมีความสามารถเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอด