The king of War นิยาย บท 1588

หยางเฉินขมวดคิ้วอย่างแรง เขากำลังเร่งรีบกลับไปที่เมืองเยี่ยนตู หากไม่มีเครื่องบินส่วนตัว ไม่มีทางที่จะพาหม่าชาวที่อยู่ในอาการโคม่าไปได้

ในตอนนี้ ตำแหน่งทายาทของเฝิงจื้อเอ้า ถูกกษัตริย์เฝิงปลดไปแล้ว

นี่ควรทำอย่างไรดี?

กว่างเหวินพูดว่า “คุณหนู โปรดกลับไปกับพวกเราเถอะ!”

เฝิงเจียหยีพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันจะไม่กลับไปกับพวกนาย!”

กว่างเหวินพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “ฝ่าบาทมีคำสั่ง ถ้าคุณหนูปฏิเสธที่จะกลับไป ก็ให้พวกเราใช้กำลังกับท่าน ได้โปรดคุณหนูอย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลย”

ทันใดนั้น พลังอำนาจของวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของกว่างเหวิน

แน่นอนว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก

ในขณะนี้ ไม่เพียงแต่กว่างเหวินเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนที่ติดตามกว่างเหวิน ก็ยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ และโมเมนตัมวิถีบู๊บนร่างกายต่างพากันระเบิดออกมา

เฝิงเจียหยีโกรธจัด “กว่างเหวิน พ่อของฉันเคยปฏิบัติต่อคุณอย่างไร? นี่เป็นวิธีที่คุณตอบแทนท่านหรือ?”

กว่างเหวินพูดอย่างเฉยเมย “ขอพูดตามตรงกับคุณหนู ผมเป็นคนของฝ่าบาทมาโดยตลอด ในตอนนั้นฝ่าบาทนั่นแหละเป็นคนส่งผมไปติดตามองค์ชายใหญ่”

เฝิงเจียหยีนิ่งอึ้ง จากนั้นก็ยิ้มเยาะเย้ย “ที่แท้ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องเท็จ เสด็จปู่ ช่างระวังจริงๆ แม้แต่ลูกชายของตัวเอง ก็ไม่กล้าไว้ใจ! ถ้าฉันเดาไม่ผิด พ่อของฉันจัดการเรื่องเครื่องบินส่วนตัวรวมถึงข่าวที่ฉันจะไปกับหยางเฉิน คุณเป็นคนเปิดเผยกับเสด็จปู่ใช่ไหม”

กว่างเหวินไม่ตอบ แต่เฝิงเจียหยีรู้คำตอบอยู่แล้ว

เฝิงจื้อเอ้าจัดเครื่องบินส่วนตัวให้กับหยางเฉิน รวมถึงเรื่องที่ให้ เฝิงเจียหยีติดตามหยางเฉิน เดิมทีเป็นความลับมาก ยกเว้นกว่างเหวินซึ่งเป็นคนที่เฝิงจื้อเอ้าไว้วางใจมากที่สุด และไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

ตอนนี้ กษัตริย์เฝิงรู้แล้ว ต้องเป็นกว่างเหวินที่เป็นคนปล่อยข่าวรั่วไหลออกไป

“พาคุณหนูกลับตระกูล!”

ทันใดนั้นกว่างเหวินก็พูดขึ้น

ตามคำสั่งของเขา ผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนในระดับแดนเหนือมนุษย์ ต่างก้าวไปข้างหน้าทีละคน

หนึ่งคนดำรงอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม และอีกหนึ่งคนดำรงอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

และแดนวิถีบู๊ของเฝิงเจียหยี อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเท่านั้น และไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้เลย

แต่เธอยังคงระเบิดโมเมนตัมวิถีบู๊ออกมา และพูดอย่างโกรธเคือง “ถ้าต้องการพาฉันไป เว้นแต่จะข้ามศพฉันไปก่อน!”

ผู้แข็งแกร่งทั้งสองที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์แสดงสีหน้าลำบากใจ มองไปที่กว่างเหวิน

กว่างเหวินพูดอย่างไร้อารมณ์ “ลงมือได้!”

คราวนี้ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ทั้งสองคนไม่ลังเลอีกต่อไป และพุ่งเข้าไปหาเฝิงเจียหยีทางด้านซ้ายและด้านขวา

โมเมนตัมที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งของเฝิงเจียหยีได้ระเบิดออกมา ยกมือขึ้นก็เป็นการโจมตีหนึ่งกระบวนท่า

เพียงแต่ว่า อยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งที่มีพลังเหนือกว่าเธอมาก พลังโจมตีของเธอแค่นี้ ถือได้ว่ามันจิ๊บจ๊อยมาก

“คุณหนู ขอล่วงเกินแล้วล่ะ!”

ทันทีที่ทั้งสองพูดจบ ก็ลงมือพร้อมกัน

“ใครกล้าแตะต้องเธอ คนนั้นต้องตาย!”

เมื่อเห็นผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์กำลังจะจับตัวเฝิงเจียหยีในเวลานนี้ น้ำเสียงที่เย็นชามาก ก็ดังขึ้นทันที

ทันใดนั้น ก็มีพลังอำนาจของวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัว เข้ามาปกคลุมผู้แข็งแกร่งทั้งสามคนรวมถึงกว่างเหวินด้วย

มือที่ชูขึ้นมาของผู้แข็งแกร่งทั้งสองคนที่อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ ชั่วขณะก็หยุดชะงักบนอากาศ ไม่กล้าปล่อยลงมาจับบนร่างกายของเฝิงเจียหยี

ถ้าไม่ให้หยางเฉินยุ่งเรื่องของราชวงศ์เฝิงเขาก็ไม่ยุ่ง แต่ถ้าไม่ให้ยุ่งเรื่องของเฝิงเจียหยีเขาทำไม่ได้

ในเวลานี้กว่างเหวินมองไปที่หยางเฉินและพูดว่า “คุณหยาง ฝ่าบาทสัญญากับคุณไว้ว่าจะให้คุณนั่งเครื่องบินส่วนตัวของราชวงศ์เฝิงเพื่อไปจากที่นี่ ซึ่งใจกว้างกับคุณมากแล้ว หวังว่าคุณจะไม่วุ่นวายเรื่องของคนอื่น”

ดวงตาที่เคร่งขรึมของหยางเฉินจับจ้องไปที่กว่างเหวิน และพูดอย่างเย็นชา “ไม่ว่ายังไงฉันก็จะเข้าไปยุ่งเรื่องของเฝิงเจียหยีล่ะ?”

กว่างเหวินไม่กลัวเลย ดวงตามีแววความเย็นชาแวบผ่าน และในขณะเดียวกัน โมเมนตัมวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัว ก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา

“ถ้าคุณหยางต้องการแทรกแซง อย่าโทษพวกเราที่หยาบคายกับคุณ!”

กว่างเหวินพูดอย่างเย็นชา “พวกเรารู้ว่า ด้วยความแข็งแกร่งของคุณหยาง ถ้าจะฆ่าพวกเรา มันง่ายนิดเดียว แต่อย่าลืมว่า ข้างกายคุณยังมีคนที่อาการโคม่าเป็นตัวภาระของคุณ”

“นี่นายกำลังขู่ฉันเหรอ?”

ดวงตาของหยางเฉินเย็นชาจนน่ากลัว แม้แต่กษัตริย์เฝิงก็ไม่กล้าทำอะไรเขา เป็นแค่ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งจากราชวงศ์เฝิง ก็กล้าที่จะมาคุกคามตัวเอง

กว่างเหวินพูดด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก “ผมแค่ตักเตือนคุณด้วยความหวังดี คุณหยางเป็นคนฉลาด คงจะเข้าใจว่า เรื่องสำคัญเร่งด่วนในตอนนี้คือ เร่งรีบกลับไปเมืองเยี่ยนตู แต่ไม่ใช่การเข้าไปยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องของคนอื่น”

ชั่วขณะเฝิงเจียหยีรู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย และรีบพูดอย่างรวดเร็ว “หยางเฉิน คุณไม่ต้องสนใจฉัน คุณควรรีบไปจากเมืองราชวงศ์เฝิง”

หยางเฉินเหลือบมองหม่าชาวที่อยู่ข้างๆเขาซึ่งยังมีอาการโคม่า จากนั้นมองไปที่เฝิงเจียหยีที่มีใบหน้าวิตกกังวล เขาก็ขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่าตัวเองไม่มีเหตุผลพอที่จะต้องพาเฝิงเจียหยีไปด้วย สำหรับเฝิงเจียหยี หยางเฉินทำได้เพียงเห็นอกเห็นใจเธอเท่านั้น

พรุ่งนี้เช้าก็เป็นวันประลองศึกชิงเจ้าแห่งราชาในเมืองเยี่ยนตู เพื่อสืบทอดตี้ชุน เพื่อให้ได้ไม้เท้าตี้ เขาจึงจำเป็นต้องเร่งรีบกลับไปที่เมืองเยี่ยนตูให้ทันเวลา

ในขณะนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของหยางเฉินก็ดังขึ้นทันที

ทันทีที่รับสาย เสียงที่เร่งรีบก็ดังขึ้น “อย่านั่งบนเครื่องบินส่วนตัวของราชวงศ์เฝิงไปจากที่นั่นเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น เครื่องบินจะระเบิดหลังจากบินขึ้นไปแล้วสองชั่วโมง!”