The king of War นิยาย บท 1590

หยางเฉินพูดคำนี้ออกมา ชายหนุ่มคนที่อยู่ในตระกูลอู่หวง สีหน้าเปลี่ยนไปทันที และชายชราที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก สีหน้าดูแย่มาก

เขาสามารถรับรู้และสัมผัสได้ ความแข็งแกร่งของหยางเฉินนั้นไม่ธรรมดา อายุยังน้อย วิถีบู๊ของเขาได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว

เพียงแต่ว่า เขาก็ยังคงสงสัยในคำพูดของหยางเฉิน

เขาเองก็กำลังคิดตัวเองก็อยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว การที่จะระเบิดความแข็งแกร่งให้เทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ดนั้น มันยากเพียงใด

ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องนี้ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน แดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ระเบิดพลังความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด”

ชายหนุ่มแห่งตระกูลอู่หวงในเวลานี้ได้ตั้งสติขึ้นมา และยิ้มเยาะเย้ย “เจ้าหนุ่ม นายคิดว่าอู่กว่างเป็นคนโง่จริงๆเหรอ? ทำไมนายไม่บอกว่า ตัวนายก็คือแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ดล่ะ?”

หยางเฉินไม่ตอบสนองอู่กว่างแต่มองไปที่ชายชราแห่งตระกูลอู่หวงด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด และพูดอย่างเย็นชา “ในเมื่อพวกนายทุกคนต้องการที่จะเป็นคนโง่ ถ้างั้นฉันก็จะตอบสนองตามความต้องการ”

อู่กว่างพูดอย่างโกรธเคือง “ท่านเฉวียน จัดการพวกเขาให้สิ้นซาก!”

ขณะที่พูดจบ อู่เฉวียนก็เตรียมพร้อมในการต่อสู้ และรีบวิ่งไปหาหยางเฉินทันที

“ไม่รู้จักประมาณตัวเอง!”

หยางเฉินเยาะเย้ย คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานเทคนิคการหายใจขั้นที่เจ็ด ในเวลาเดียวกันก็กระตุ้นสายเลือดคลั่ง เห็นเพียงเลือดสีแดงในดวงตาของเขา

ความคลุ้มคลั่งของโมเมนตัมวิถีบู๊ แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา

ในเวลานี้ อู่เฉวียนก็วิ่งไปข้างหน้าเขา ยกมือขึ้นเพื่อตีอย่างแรง และตะโกนด้วยความโกรธ “ไปตายซะ!”

“ตูม!”

เหมือนสายฟ้าแลบและหินเหล็กไฟ หยางเฉินก็กระแทกหมัดออกไปทันที และได้ยินแต่เสียงที่ดังสนั่น โมเมนตัมวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัว ก็กระจายออกไปทุกทิศทุกทาง

อู่กว่างซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลออกไป ภายใต้การจู่โจมของโมเมนตัมวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ร่างกายได้ถอยหลังไปเจ็ดหรือแปดก้าวถึงจะหยุด

เมื่อเขายืนนิ่ง เขาจึงตกใจเมื่อค้นพบว่า หยางเฉินยังยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้ขยับแม้แต่ก้าวเดียว ในทางกลับกันอู่เฉวียนได้ถอยหลังไปห้าหรือหกก้าว

ในเวลานี้ อู่เฉวียนที่ใส่ชุดคอจีนสีดำ เต็มไปด้วยรอยรู ลักษณะของอู่เฉวียนดูเหมือนขอทานที่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง

ยังมีรอยเลือด หยดลงมาจากมุมปากของเขา

พลังรัศมีในร่างกายก็ซับซ้อนวุ่นวายมาก ใบหน้าซีดเซียว และเห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของหยางเฉิน

สำหรับหยางเฉินนั้น มองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่สงบ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันไม่อยากเป็นหมากรุกของคนอื่น แต่ถ้าพวกนายต้องการที่จะเป็นหมากรุกของคนอื่น ก็เข้ามาได้เลย ฉันจะต้านรับไว้”

“พุด!”

ในที่สุดอู่เฉวียนก็ไม่อาจควบคุมเลือดที่พุ่งออกมาจากส่วนลึกของลำคอ และพ่นออกมาทันที โมเมนตัมของแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ก็สลายไปในทันที

“ท่านเฉวียน!”

สีหน้าของอู่กว่างเปลี่ยนไปทันที รีบวิ่งมาข้างกายอู่เฉวียน

หยางเฉินไม่แม้แต่จะมองอู่กว่าง หลังจากเตือนอู่กว่างแล้ว ก็หันหลังกลับและขึ้นเครื่องบิน

เสียงคำรามดังขึ้น เครื่องบินส่วนตัวหายไปในท้องฟ้า

เมื่อเห็นหยางเฉินจากไป อู่เฉวียนพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “คราวนี้ พวกเราเหมือนตัวหมากรุกของราชวงศ์เฝิงจริงๆ หากเมื่อสักครู่หยางเฉินต้องการจะฆ่าพวกเรา พวกเราคงไม่มีใครสามารถหลบหนีได้ แต่เมื่อพวกเราถูกฆ่าตาย ตระกูลอู่หวงคงจะไม่ปล่อยหยางเฉินไปอย่างแน่นอน”

อู่กว่างพูดด้วยความโกรธ “กษัตริย์เฝิงช่างมีกลอุบายที่แยบยลจริงๆ! กล้าที่จะใช้คนตระกูลอู่หวงเป็นหมากรุก ช่างน่าเกลียดจริงๆ”