The king of War นิยาย บท 1609

ชั่วขณะนั้นหยางเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปมาก อย่างไรเสียก็นึกไม่ถึงว่า ที่คฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว คาดไม่ถึงยังมีคนกล้าฆ่าตนเอง

และไม่ใช่เขาคิดเองว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับเจ้าเมืองเหมียวสนิทสนมกันมากมาย ถึงได้คิดว่าจะไม่มีใครกล้าฆ่าตัวเอง แต่เพราะที่นี่เป็นคฤหาสน์เจ้าเมืองกลับมีนักฆ่าแบบคาดไม่ถึง

ชั่วพริบตาเดียวอีกฝ่ายระเบิดพลังวิถีบู๊ออกมา บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแล้ว พอลงมือ ก็ต้องการจะเอาชีวิตของตนเอง

หยางเฉินไม่ทันได้คิดมาก ใช้ตำราเทพสงครามขึ้นมาทันใด สายเลือดคลั่งถูกกระตุ้นเช่นกัน ลักษณะพลังอันคลุ้มคลั่ง ระเบิดออกมาจากบนตัวเขา

เขาต่อยออกหมัดหนึ่ง ไปรับมือผู้แข็งแกร่งเพ้าดำโดยตรง

“ตึง!”

หมัดและฝ่ามือปะทะเข้าหากันด้วยกำลังอันบ้าคลั่ง โดยมีตำแหน่งที่หมัดและฝ่ามือของสองคนปะทะกันเป็นจุดศูนย์กลาง โหมพัดไปทั่วสารทิศ

“ตึกๆๆ!”

ภายใต้กำลังอันนี้ หยางเฉินถอยหลังไปโดยตรงเจ็ดแปดก้าว

มองกลับมาที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ ไม่ถอยแม้แต่น้อย ชั่วขณะที่หยางเฉินเพิ่งทรงตัวนิ่ง ก็เข้ามาฆ่าทางเขาอีกครั้ง

“สารเลว!”

หยางเฉินตะโกนออกมา ในดวงตาที่แดงฉาน ปกคลุมด้วยไฟโกรธเต็มที่

ชั่วขณะที่เขายืนตัวตรง กระโดดจากพื้นดินฉับพลัน ราวกับเสือชีตาห์กระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปยังฝ่ายตรงข้าม

“ตึง!”

วินาทีต่อมา การโจมตีของทั้งสองระเบิดใส่กัน กำลังอันบ้าคลั่งที่ไม่มีอะไรเทียบได้ ระเบิดออกมาโดยตรง

“ตูมๆๆ!”

พื้นดินโดยรอบของสองคน สั่นสะเทือนรุนแรง พลังอันคลุ้มคลั่ง เหมือนอยากจะทำลายโลกนี้ให้พังพินาศ

หยางเฉินมีเพียงความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหก ถึงจะอาศัยความช่วยเหลือจากสายเลือดคลั่งและตำราเทพสงคราม ก็ได้เพียงฝืนเพิ่มความสามารถขึ้นมาถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด ส่วนอีกฝ่ายกลับเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดตัวจริง

เดิมทีทั้งสองคนไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน แต่ว่าหยางเฉินไม่ได้หวาดกลัวสักนิด พุ่งไปทางอีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้งต่างระเบิดการโจมตีที่แกร่งสุดออกมา

ผู้แข็งแกร่งภายในคฤหาสน์เจ้าเมือง ล้วนรู้สึกถึงการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ระเบิดออกมาทางด้านลำธารมังกรสีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปกันหมด

“การต่อสู้ลอยมาจากลำธารมังกรทางนั้น สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

“ลำธารมังกรทางนั้น ไม่ใช่พื้นที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมืองเหรอ? ไม่มีการอนุญาตของเขา ใครก็ตามห้ามเหยียบเข้าไปสักก้าว แต่ตอนนี้กลับมีผู้แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กัน สรุปมันเรื่องอะไรกัน?”

“พวกเราต้องเข้าไปเสริมกำลังหรือเปล่า?”

......

ในคฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว ทุกที่ล้วนเป็นเสียงร้องตกใจของผู้แข็งแกร่ง

ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าลำธารมังกรเกิดการต่อสู้ขึ้นแล้ว กลับไม่กล้าตัดสินใจเข้าไปดูเองโดยพลการ เพราะที่นั่นคือสถานที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมือง

ตอนที่ทุกคนต่างสงสัยว่าทางลำธารมังกรนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น มีเสียงหนึ่งลอยจากในอากาศกะทันหัน “ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามเข้าไปที่ลำธารมังกรเด็ดขาด!”

พอได้ยิน แววความตื่นตกใจบนหน้าทุกคนเข้มข้นเพิ่มกว่าเดิม ต่างเอ่ยปากตอบ “ครับ เจ้าเมือง!”

เจ้าเมืองสั่งไม่ให้ใครคนใดไปที่ลำธารมังกรเห็นได้ชัดว่าทางนั้นเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

เวลานี้ ทางด้านข้างลำธารมังกรหยางเฉินยังเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เข้าโจมตีไปครั้งแล้วครั้งเล่า โดนโจมตีกระเด็นไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาสามารถรู้สึกได้อย่างแจ่มชัด พละกำลังหดหายไปไม่หยุด

กลัวว่าอีกไม่นานนัก จะใช้พละกำลังจนแทบไม่เหลือ

มองกลับมาดูที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ เดิมคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แกร่งกว่าเขาในทุกด้านมากเหลือเกิน