The king of War นิยาย บท 1609

ชั่วขณะนั้นหยางเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปมาก อย่างไรเสียก็นึกไม่ถึงว่า ที่คฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว คาดไม่ถึงยังมีคนกล้าฆ่าตนเอง

และไม่ใช่เขาคิดเองว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับเจ้าเมืองเหมียวสนิทสนมกันมากมาย ถึงได้คิดว่าจะไม่มีใครกล้าฆ่าตัวเอง แต่เพราะที่นี่เป็นคฤหาสน์เจ้าเมืองกลับมีนักฆ่าแบบคาดไม่ถึง

ชั่วพริบตาเดียวอีกฝ่ายระเบิดพลังวิถีบู๊ออกมา บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแล้ว พอลงมือ ก็ต้องการจะเอาชีวิตของตนเอง

หยางเฉินไม่ทันได้คิดมาก ใช้ตำราเทพสงครามขึ้นมาทันใด สายเลือดคลั่งถูกกระตุ้นเช่นกัน ลักษณะพลังอันคลุ้มคลั่ง ระเบิดออกมาจากบนตัวเขา

เขาต่อยออกหมัดหนึ่ง ไปรับมือผู้แข็งแกร่งเพ้าดำโดยตรง

“ตึง!”

หมัดและฝ่ามือปะทะเข้าหากันด้วยกำลังอันบ้าคลั่ง โดยมีตำแหน่งที่หมัดและฝ่ามือของสองคนปะทะกันเป็นจุดศูนย์กลาง โหมพัดไปทั่วสารทิศ

“ตึกๆๆ!”

ภายใต้กำลังอันนี้ หยางเฉินถอยหลังไปโดยตรงเจ็ดแปดก้าว

มองกลับมาที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ ไม่ถอยแม้แต่น้อย ชั่วขณะที่หยางเฉินเพิ่งทรงตัวนิ่ง ก็เข้ามาฆ่าทางเขาอีกครั้ง

“สารเลว!”

หยางเฉินตะโกนออกมา ในดวงตาที่แดงฉาน ปกคลุมด้วยไฟโกรธเต็มที่

ชั่วขณะที่เขายืนตัวตรง กระโดดจากพื้นดินฉับพลัน ราวกับเสือชีตาห์กระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปยังฝ่ายตรงข้าม

“ตึง!”

วินาทีต่อมา การโจมตีของทั้งสองระเบิดใส่กัน กำลังอันบ้าคลั่งที่ไม่มีอะไรเทียบได้ ระเบิดออกมาโดยตรง

“ตูมๆๆ!”

พื้นดินโดยรอบของสองคน สั่นสะเทือนรุนแรง พลังอันคลุ้มคลั่ง เหมือนอยากจะทำลายโลกนี้ให้พังพินาศ

หยางเฉินมีเพียงความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหก ถึงจะอาศัยความช่วยเหลือจากสายเลือดคลั่งและตำราเทพสงคราม ก็ได้เพียงฝืนเพิ่มความสามารถขึ้นมาถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด ส่วนอีกฝ่ายกลับเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดตัวจริง

เดิมทีทั้งสองคนไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน แต่ว่าหยางเฉินไม่ได้หวาดกลัวสักนิด พุ่งไปทางอีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้งต่างระเบิดการโจมตีที่แกร่งสุดออกมา

ผู้แข็งแกร่งภายในคฤหาสน์เจ้าเมือง ล้วนรู้สึกถึงการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ระเบิดออกมาทางด้านลำธารมังกรสีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปกันหมด

“การต่อสู้ลอยมาจากลำธารมังกรทางนั้น สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”

“ลำธารมังกรทางนั้น ไม่ใช่พื้นที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมืองเหรอ? ไม่มีการอนุญาตของเขา ใครก็ตามห้ามเหยียบเข้าไปสักก้าว แต่ตอนนี้กลับมีผู้แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กัน สรุปมันเรื่องอะไรกัน?”

“พวกเราต้องเข้าไปเสริมกำลังหรือเปล่า?”

......

ในคฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว ทุกที่ล้วนเป็นเสียงร้องตกใจของผู้แข็งแกร่ง

ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าลำธารมังกรเกิดการต่อสู้ขึ้นแล้ว กลับไม่กล้าตัดสินใจเข้าไปดูเองโดยพลการ เพราะที่นั่นคือสถานที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมือง

ตอนที่ทุกคนต่างสงสัยว่าทางลำธารมังกรนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น มีเสียงหนึ่งลอยจากในอากาศกะทันหัน “ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามเข้าไปที่ลำธารมังกรเด็ดขาด!”

พอได้ยิน แววความตื่นตกใจบนหน้าทุกคนเข้มข้นเพิ่มกว่าเดิม ต่างเอ่ยปากตอบ “ครับ เจ้าเมือง!”

เจ้าเมืองสั่งไม่ให้ใครคนใดไปที่ลำธารมังกรเห็นได้ชัดว่าทางนั้นเกิดเรื่องใหญ่แล้ว

เวลานี้ ทางด้านข้างลำธารมังกรหยางเฉินยังเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เข้าโจมตีไปครั้งแล้วครั้งเล่า โดนโจมตีกระเด็นไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาสามารถรู้สึกได้อย่างแจ่มชัด พละกำลังหดหายไปไม่หยุด

กลัวว่าอีกไม่นานนัก จะใช้พละกำลังจนแทบไม่เหลือ

มองกลับมาดูที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ เดิมคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แกร่งกว่าเขาในทุกด้านมากเหลือเกิน

“เฮือก!”

หยางเฉินพ่นเลือดออกมา กลิ่นอายวิถีบู๊บนตัวลดฮวบลง

เขารู้สึกว่าอวัยวะภายในของตนเองเคลื่อนที่ ทรวงอกได้รับบาดเจ็บหนัก ทำให้เขาหายใจยากลำบากอยู่บ้าง

เขาดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น ขาทั้งคู่กำลังสั่นเทาเล็กน้อย

ครั้งนี้ ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำไม่ได้รีบร้อนรุกรานเขาไป แต่ว่าบีบเข้าใกล้ทางหยางเฉินทีละก้าว

หยางเฉินจ้องอีกฝ่ายแบบตาไม่กะพริบ ใช้งานตำราเทพสงครามอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาได้รับบาดเจ็บหนักเกิน การใช้งานวิชา สำหรับเขานั้นเดิมทีไม่มีผลขึ้นมามากเท่าไร

ปัจจุบันนี้สิ่งที่พึ่งพาได้ เหมือนมีเพียงสายเลือดคลั่ง

ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำเดินตรงมาระยะห่างจากหยางเฉินประมาณสี่ห้าเมตร ก่อนจะหยุดลงกะทันหัน จ้องหยางเฉินไว้แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันอยากฆ่าแก ยังง่ายดายเหมือนขยี้มดตัวหนึ่งให้ตาย เมื่อกี้แกไม่ใช่ยังบอกว่า แกจะไม่ตายหรอกเหรอ?”

หยางเฉินกัดฟันเอาไว้แน่น ในดวงตาคู่หนึ่ง เต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น

“ผู้ครอบครองสายเลือดคลั่งเหรอ? แค่เท่านี้เอง! พูดตามจริงนะ แม่ของแกเปลี่ยนสายเลือดคลั่งไว้บนตัวแก เป็นการไม่รู้จักใช้ของที่มีอยู่อย่างจำกัดเอาซะเลย”

“แกคิดบ้างหรือเปล่าว่า แกในตอนนี้ อายุยังน้อย ก็ครอบครองการฝึกฝนของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหกแล้ว เป็นเพราะพรสวรรค์ด้านบูโดโดดเด่นเหนือคนอื่นจริง?”

“เรื่องที่ฉันบอกแกได้คือ เหตุผลที่ความเร็วการฝึกฝนของแกไวขนาดนี้ ไม่ใช่พรสวรรค์ด้านบูโดของแกโดดเด่นหรอก แต่เป็นเพราะแกครอบครองสายเลือดคลั่งไงล่ะ”

ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำหัวเราะเยาะต่อเนื่อง ในคำพูดเต็มไปด้วยการเหยียดหยามหยางเฉิน

ความโกรธในดวงตาของหยางเฉินเข้มขึ้น ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำพูดต่อไปว่า “ใช่แล้ว เกือบลืมบอกแกเรื่องหนึ่งไป พ่อกับแม่แท้ๆ ของแก ความจริงล้วนตายอยู่ในมือของฉันเอง”

“เหตุผลที่แม่แกอยากเอาสายเลือดคลั่งเปลี่ยนไปไว้บนตัวของแก ความจริงคือเพื่อหลบเลี่ยงการตามฆ่าของฉัน เพียงแค่ดวงของแกเหมือนจะไม่ดีเท่าไร เลยมาเจอฉันเข้าแล้ว”

“พ่อแม่แกโดนฉันฆ่าแล้ว ตอนนี้แกก็จะโดนฉันฆ่าอีกคน ยังเป็นครอบครัวที่น่าเวทนาเสียจริงนะ!”