The king of War นิยาย บท 1618

ลั่วปิงเห็นหยางเฉินขมวดคิ้ว ชั่วขณะนั้นพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ “ประธานหลัวนี่คุณหมายความว่าอะไรกัน? ตกลงกันแล้วว่าเชิญประธานหยางมากินข้าว ทำไมยังมีคนอื่นด้วย?”

ถ้าเป็นคนอื่น ลั่วปิงคงไว้หน้า แต่ว่าศักดิ์ศรีของหลัวซื่อหง เขาไม่ยอมเคารพ และไม่อยากเคารพด้วย

หลัวซื่อหงรีบกล่าวขอโทษ “ประธานหยาง! ประธานลั่ว! ขอโทษมากนะครับ ความจริงคนที่อยากเจอประธานหยาง เป็นเจ้านายของผม คุณโยชิดะ โนะ!”

พูดแบบนี้ออกมา ลั่วปิงสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย

เขาค้นหามาแต่แรกแล้ว หลัวซื่อหงเป็นเพียงหุ่นเชิดที่ถูกสนับสนุนให้รับตำแหน่งเท่านั้น กลับนึกไม่ถึงว่า หลัวซื่อหงจะเป็นฝ่ายยอมรับเองว่าตนเองยังมีเจ้านายอีก

เพียงแค่ เจ้านายของเขาเป็นคนประเทศซัน

ในสายตาหยางเฉินมีความแหลมคมแวบผ่าน หรี่ตามองทางโยชิดะ โนะที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ

โยชิดะ โนะก็มองทางหยางเฉินแล้ว พูดจาแบบยิ้มกริ้ม “คุณหยาง เชิญนั่ง!”

หยางเฉินนั่งลงตรงข้ามกับโยชิดะ โนะ สีหน้ากลับมานิ่งสงบ มองทางโยชิดะ โนะอย่างเรียบนิ่งแล้วพูดว่า “ช่วงเวลานี้ ที่เป็นปฏิปักษ์กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมาโดยตลอด ความจริงเป็นคุณบงการอยู่เบื้องหลัง?”

โยชิดะ โนะกับหลัวซื่อหงต่างตะลึงครู่หนึ่ง เหมือนว่าคิดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ พอมาถึงก็ทำท่าทางกำลังจะเล่นงาน

โยชิดะ โนะยกแก้วชาขึ้น จิบเบาๆ อึกหนึ่ง หลังวางแก้วชาลง ยิ้มกริ่มพูดว่า “คุณหยางยังตรงไปตรงมาเสียจริง ถูกต้อง เป็นผมที่บงการหลัวซื่อหง ให้แย่งคู่ค้าของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเข้ามาทั้งหมด”

“เดิมคิดว่า อยากจะบรรลุเป้าหมายอันนี้ คงยากเอามากๆ แต่นึกไม่ถึง เพียงแค่เดือนเดียว ผมไม่ได้เสียเงินสักแดงเดียว กลับทำเงินได้หนึ่งหมื่นล้าน แทบจะทำเป้าหมายของผมให้สำเร็จได้”

ชั่วขณะหนึ่งหยางเฉินขมวดคิ้ว นี่คือโยชิดะ โนะกำลังโอ้อวดกับตนเองงั้นเหรอ?

เพียงแต่ หากว่าตามการคำนวณของลั่วปิง อย่างน้อยโยชิดะ โนะต้องใช้เงินสองแสนล้าน ถึงเป็นไปได้ที่จะทำให้คู่ค้าของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมากขนาดนั้นร่วมงานกับพวกเขาได้

แต่ว่า เมื่อสักครู่โยชิดะ โนะกลับบอกว่า เขาไม่เสียเงินสักแดงเดียว แต่ว่าทำเงินได้หนึ่งหมื่นล้าน นี่ทำให้คนตกใจอยู่บ้าง

หยางเฉินไม่พูดอะไร ลั่วปิงจึงเอ่ยปากบอกว่า “คุณโยชิดะ โนะ ที่คุณพูดมามันค่อนข้างเกินจริงไปหรือเปล่า? อยากจะชักชวนคู่ค้าของพวกเราเยี่ยนเฉินกรุ๊ปทิ้งการร่วมงานกับพวกเรา แล้วไปร่วมงานกับพวกคุณ ประเมินตัวเลขดู อย่างน้อยคุณต้องจ่ายเงินสองแสนล้าน ถึงทำให้พวกเขาร่วมงานกับพวกคุณได้”

“เมื่อสักครู่คุณกลับบอกว่า คุณไม่ได้จ่ายไปสักแดงเดียว กลับหาเงินได้หนึ่งหมื่นล้านอีก? นี่เป็นไปได้อย่างไร?”

โยชิดะ โนะหัวเราะหึๆ บอกว่า “เรื่องที่ประธานลั่วคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่จำเป็นว่าผมต้องทำไม่ได้สักหน่อย”

ลั่วปิงเพิ่งอยากพูดขึ้น หยางเฉินเอ่ยปากบอก “ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณโยชิดะ โนะ จะต้องมีที่มายิ่งใหญ่สินะ?”

“เหตุผลที่คุณไม่ได้เสียเงินสักแดงเดียว และทำให้คู่ค้าพวกนั้นยกเลิกสัญญากับพวกเรา แล้วไปร่วมงานกับพวกคุณ เป็นเพราะคุณเปิดเผยสถานะของตัวเองให้พวกเขารู้ จากนั้นจงใจแสดงความหมายอยากหาผู้ร่วมงานด้วย คู่ค้าพวกนั้น ถึงเป็นฝ่ายขอร้องร่วมงานด้วย”

“ส่วนเวลานี้ คุณโยชิดะ โนะเพียงแค่ต้องเอาสัญญาลงทุนฉบับหนึ่งออกมา ก็ทำให้คู่ค้าพวกนั้นควักกระเป๋าให้คุณกันเองอย่างง่ายดายได้”

“พูดได้ว่า ซุ่นเทียนกรุ๊ปในตอนนี้ มีหุ้นของคู่ค้าพวกนั้น ดังนั้น คุณโยชิดะ โนะไม่เสียเงินสักแดงก็ทำให้คู่ค้าพวกนั้นร่วมงานกับพวกคุณแล้ว กลับยังทำเงินได้หนึ่งหมื่นล้านอีก”

นอกจากเป็นแบบนี้แล้ว มิฉะนั้นหยางเฉินนึกไม่ถึงจริงๆ ว่าโยชิดะ โนะยังมีวิธีอะไร ถึงสามารถทำให้คู่ค้าของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นฝ่ายยกเลิกสัญญาเอง

แต่ว่าอยากจะทำแบบนี้ได้ โยชิดะ โนะจำเป็นต้องมีที่มาใหญ่โต ถึงสามารถทำให้คู่ค้าเชื่อว่า ติดตามโยชิดะ โนะต่อไป จะหาเงินได้มากกว่า

“ป้าบๆๆ!”