The king of War นิยาย บท 1619

ท่าทีของหยางเฉินแข็งกร้าวอย่างยิ่ง พูดแบบนี้ออกมา ความรู้สึกจอมปลอมบนหน้าโยชิดะ โนะแข็งทื่อในชั่วขณะนั้น

หลัวซื่อหงก็ทำหน้าตกใจเช่นกัน รีบพูดทันที “ประธานหยาง คุณอย่าเพิ่งโกรธครับ คุณโยชิดะอยากจะร่วมงานกับคุณจริงๆ อีกอย่างหนึ่ง เขายินยอมซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปโดยเพิ่มราคาสามสิบเปอร์เซ็นต์ นี่เป็นความจริงใจมากๆ แล้วครับ”

หยางเฉินขมวดคิ้ว “ฟังคำพูดของฉันไม่เข้าใจเหรอ?”

แรงกดดันอันทรงพลังส่วนหนึ่ง มาเยือนบนตัวของหลัวซื่อหงในชั่วพริบตา สีหน้าหลัวซื่อหงเปลี่ยนไปมาก รู้สึกแค่ว่าร่างกายของตนเอง ต้องแบกรับของหนักหลายร้อยกิโลกรัม

ส่วนโยชิดะ โนะ เผชิญหน้าแรงกดดันวิถีบู๊ของหยางเฉิน คาดไม่ถึงสีหน้าไม่เปลี่ยน บนตัวแอบมีลักษณะพลังวิถีบู๊กระจายออกมาด้วย

หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้นมานิดหนึ่ง มองทางโยชิดะ โนะแล้วพูดว่า “ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เหรอ?”

โยชิดะ โนะพูดด้วยท่าทางหยิ่งยโสว่า “ก่อนหน้านี้ไม่นาน แดนวิถีบู๊ของผม เพิ่งทะลวงผ่านแดนเหนือมนุษย์ ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ คุณหยางคงเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งมั้ง?”

ดูแล้ว โยชิดะ โนะคนนี้คงไม่ได้ทำความเข้าใจหยางเฉินมากเท่าไร มิฉะนั้นจะคิดได้อย่างไรว่า ความสามารถของหยางเฉิน มีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งล่ะ?

หยางเฉินหัวเราะเยาะ ยังเป็นคนหนุ่มที่จองหองเสียจริง แม้แต่เส้นสนกลในของเขาล้วนไม่เข้าใจให้กระจ่าง ดันกล้ามาโอ้อวดกำลัง คาดไม่ถึงยังอยากซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปด้วย

“จำคำพูดของฉันเอาไว้ ให้เวลาพวกนายแค่สามวัน หลังจากสามวัน ถ้าพวกนายยังไม่ไสหัวออกจากจิ่วโจว ฉันจะส่งพวกนายกลับไปด้วยตัวเอง!”

หยางเฉินพูดด้วยท่าทางน่าหวาดหวั่น จากนั้นมองทางหลัวซื่อหง หรี่ตาพูดว่า “ที่ฉันบอกว่าพวกนาย รวมถึงคนทรยศประเทศอย่างนายด้วย เข้าใจไหม?”

สีหน้าหลัวซื่อหงแดงขึ้น กัดฟันแน่นพูดว่า “หยางเฉิน นายอย่าพูดดีๆ ไม่ฟังต้องให้บังคับนะ! คุณโยชิดะมาจากตระกูลโยชิดะหนึ่งในสามของกลุ่มนายทุนใหญ่แห่งประเทศซัน สิ่งที่มีก็คือเงิน โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของตระกูลโยชิดะก็มีไม่น้อย ดีที่สุดฉันแนะนำให้นายประนีประนอม ให้คุณโยชิดะซื้อเยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้อย่างราบรื่น ไม่อย่างนั้นผลสุดท้ายมันร้ายแรงมาก”

“ไสหัวไป!”

หยางเฉินตะโกนออกมาทีหนึ่ง ราวกับการโจมตีแท้จริง ตกลงบนตัวของหลัวซื่อหงอย่างหนักอึ้ง หลัวซื่อหงรู้สึกว่าหน้าอกของตนเอง เหมือนโดนค้อนเหล็กทุบแล้ว หายใจลำบากอยู่บ้าง

โยชิดะ โนะหรี่ตาจ้องหยางเฉินเอาไว้พูดขึ้นว่า “ในเมื่อคุณหยางไม่ให้ความร่วมมือ งั้นผมคงได้แค่ใช้วิธีการของตัวเอง มาบังคับคุณหยางให้ความร่วมมือแล้ว พวกเราไปกัน!”

โยชิดะ โนะพาหลัวซื่อหงออกไปด้วยกัน ชั่วขณะหนึ่งในห้องอาหารเหลือเพียงหยางเฉินและลั่วปิง

ลั่วปิงพูดแบบสีหน้าดูแย่ “ท่านประธาน ขอโทษครับ! ผมนึกไม่ถึงเหมือนกันว่าคนเบื้องหลังของหลัวซื่อหง คาดไม่ถึงมาจากตระกูลโยชิดะของประเทศซัน”

หยางเฉินส่ายหน้าเล็กน้อย “ไม่มีอะไรต้องขอโทษหรอก! สำหรับคนประเทศซัน ฉันไม่ชอบมาแต่ไหนแต่ไร ในเมื่อพวกเขาอยากวอนหาที่ตาย งั้นฉันจะทำให้สมหวังเอง! ช่วงสามวันนี้ ไม่ว่าซุ่นเทียนกรุ๊ปทำอะไร ไม่ต้องสนใจทั้งนั้น”

“เพราะต่อให้เขาทำอะไรมากกว่าเดิม ล้วนเปล่าประโยชน์ อีกสามวัน พวกเราไปเก็บผลประโยชน์ของซุ่นเทียนกรุ๊ปทำไว้ก็พอ”

ลั่วปิงพูดอย่างกังวลพอสมควร “ท่านประธานครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตระกูลโยชิดะเป็นหนึ่งในสามของกลุ่มนายทุนใหญ่ของประเทศซัน โยชิดะ โนะเป็นตัวแทนตระกูลโยชิดะมาที่เมืองเยี่ยนตู ถ้าพวกเราเก็บผลประโยชน์ของซุ่นเทียนกรุ๊ปมาจริง จะกระตุ้นความโกรธของตระกูลโยชิดะหรือเปล่าครับ?”

หยางเฉินพูดเยาะเย้ย “ความโกรธของตระกูลโยชิดะ? ในแผ่นดินจิ่วโจวของผม คนประเทศซันก็กล้าอวดดี?”

ลั่วปิงรีบพูดทันที “ท่านประธานครับ ขอโทษครับ! เป็นผมไม่ระวังเอง”

หยางเฉินตอบว่า “วางใจก็พอแล้ว ทุกอย่างมีผมอยู่!”