The king of War นิยาย บท 1628

ทันทีที่ชายชุดเทาพูดจบ ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงก็ถูกส่งมาจากบาดแผลของหยางเฉินทันที

ใบหน้าของหยางเฉินซีดเผือด เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า เหมือนมีมดอยู่นับพันล้านตัวในร่างกายของเขาที่กำลังกัดกินเลือดเนื้อของเขาอย่างบ้าคลั่ง

“หยางเฉิน ตอนนี้นายเจ็บปวดมากใช่ไหม? รู้สึกว่ามีมดจำนวนนับไม่ถ้วนกัดกินอวัยวะภายในของนายอยู่ใช่หรือเปล่า?”

ชายชุดเทาหัวเราะลั่นพร้อมกับกล่าวขึ้น “บอกได้เลยว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น ในอีกเจ็ดวันข้างหน้า ความเจ็บปวดทรมานที่นายได้รับจะต้องเพิ่มมากขึ้นในทุกวัน”

“พิษกู่ตัวนี้ถูกเลี้ยงมาหลายสิบปีแล้ว ถ้าจะคำนวณอย่างละเอียดจริงๆ มันมากกว่าอายุของนายมาก ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ทันทีที่ถูกพิษ จะไม่มีทางทำลายมันได้ ทำได้แค่รอความตายเท่านั้น”

หยางเฉินพยายามอดทนต่อความเจ็บปวดของพิษกู่ที่กัดกินเลือดเนื้อของเขา จ้องมองไปที่ชายชุดเทาแล้วพูดอย่างเย็นชา “ฆ่าผมเสียเลยดีกว่า มิฉะนั้นถ้าผมผ่านไปได้ จุดจบของคุณจะน่าเวทนามาก”

“เมื่อถึงตอนนั้น คุณจะต้องชดใช้ความเจ็บปวดที่ผมได้รับในตอนนี้เป็นร้อยเท่าพันเท่า!”

ชายชุดเทายิ้มเยาะ “แล้วฉันจะรอดู!”

พูดจบเขาก็หายตัวไปจากสายตาของหยางเฉิน

“พี่เฉิน คุณเป็นอะไรไป?”

ทันทีที่ชายชุดเทาจากไป เฉียนเปียวก็ลงมาถึงชั้นล่าง พอเห็นใบหน้าซีดเซียวของหยางเฉิน เขาก็ร้อนใจทันที

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ในเวลานี้ร่างกายของหยางเฉินสั่นเทิ้ม ใบหน้าซีดเผือด เม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาบนหน้าผาก เหมือนกับกำลังได้รับความเจ็บปวดอย่างมหาศาล

หยางเฉินส่ายหัวเล็กน้อยและถามว่า “เซี่ยเหอเป็นอย่างไรบ้าง?”

เฉียนเปียวส่ายหัว “ยังสลบอยู่ ยังไม่มีวี่แววว่าจะฟื้นขึ้นมาเลย ผมให้หมอตรวจเธอแล้ว ร่างกายของเธอไม่มีอะไรผิดปกติ”

หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “หาหมอวิเศษมาตรวจเธออย่างละเอียดสักคน เธอถูกพิษ หมอธรรมดาทั่วไปตรวจไม่พบ”

เหตุผลที่เซี่ยเหอโจมตีเขาก็เพราะเธอถูกยาพิษกู่ของชายชุดเทา ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ลงมือโจมตีเขาเด็ดขาด

“ครับท่าน!”

เฉียนเปียวรีบตอบทันที

จากนั้นหยางเฉินก็ลุกขึ้นและกลับไปที่ยอดเมฆาเพียงลำพัง

แต่เมื่อเขากลับมาถึงยอดเมฆา ตัวเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่ออันเย็นเฉียบ ใบหน้าซีดเผือด ริมฝีปากซีดขาว

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?”

อ้ายหลินตกใจมากที่เห็นหยางเฉินในสภาพนี้ เธอรีบเข้าไปประคองหยางเฉินไว้

เฝิงเจียหยีก็เดินออกมาด้วย พอเห็นหยางเฉิน เธอก็มองเห็นจุดที่เกิดปัญหาในทันที พลางพูดอย่างแปลกใจ “คุณถูกพิษกู่ และเป็นยาพิษกู่ไร้หัวใจที่ร้ายแรงที่สุดด้วย”

อ้ายหลินถามด้วยความประหลาดใจ “อะไรคือยาพิษกู่ไร้หัวใจ?”

แม้ว่าเธอจะเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ แต่เธอก็ไม่เคยถูกพิษกู่ เธอรู้เพียงว่าสภาพของหยางเฉินตอนนี้แย่มาก

เฝิงเจียหยีกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “ที่เรียกว่ายาพิษกู่ไร้หัวใจ ก็เพราะว่าผู้ที่ถูกพิษจะอยู่ได้เพียงเจ็ดวันเท่านั้น และในเจ็ดวันนี้จะทุกข์ทรมานจากการที่พิษกู่กัดกินหัวใจทุกวัน”

“จนถึงวันที่เจ็ด พิษกู่จะกัดกินหัวใจของผู้ถูกพิษอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นพิษกู่นี้จึงมีฉายาว่า ‘ไร้หัวใจ’”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฝิงเจียหยี อ้ายหลินก็ถึงกับหน้าถอดสี “คุณหมายความว่า หยางเฉินสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกเจ็ดวันงั้นหรือ? หลังจากครบเจ็ดวัน หากอาการของเขาไม่สามารถบรรเทาลงได้ หัวใจของเขาจะถูกพิษกู่กัดกินจนหมด?”

เฝิงเจียหยีพยักหน้า “นอกจากนี้ ยาพิษกู่ชนิดนี้ไม่มียาถอนพิษ ต่อให้เป็นคนปล่อยพิษกู่เองก็ไม่มียาถอนพิษ”