The king of War นิยาย บท 1635

ในอีกด้านหนึ่ง ขณะที่หยางเฉินและหลงจิ่วกำลังจะมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์เจ้าเมืองหวยเฉิง จู่ๆ พวกเขาก็ถูกห้อมล้อมด้วยผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์สี่คน

หยางเฉินขมวดคิ้ว “พวกคุณเป็นใคร?”

ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่แต่ละคนมีพลังแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเหนือมนุษย์เปล่งปลั่งออกมา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหัวหน้าผู้แข็งแกร่ง มีพลังแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา

ส่วนผู้แข็งแกร่งอีกสามคนที่เหลือ ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก

กำลังพลเช่นนี้ เมื่อจัดวางอยู่ในกำลังพลใดๆ ก็ล้วนมีความแข็งแกร่งมหาศาล

หัวหน้าผู้แข็งแกร่งถามอย่างเยือกเย็น “คุณคือหยางเฉินใช่ไหม? คุณฆ่าคนจากหุบเขาราชายาของพวกเรางั้นหรือ?”

หยางเฉินแอบแปลกใจ เขาได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายาสองคนจริงๆ แต่เรื่องนี้มีเพียงเฝิงเสียวหว่าน อ้ายหลิน รวมถึงเฝิงเจียหยีเท่านั้นที่รู้

คนอื่นๆ ไม่มีความชัดเจนในเรื่องนี้ แต่ผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายาเหล่านี้ จะรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?

หรือว่าจะมีคนทำเรื่องนี้รั่วไหล?

แต่สองพี่น้องตระกูลซ่งก็ถูกผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงตามไล่ล่า วิถีบู๊ก็ถูกทำลายไปแล้ว ก็ไม่น่าใช่พวกเขาที่ทำเรื่องนี้รั่วไหล

ถ้าไม่ใช่สองพี่น้องตระกูลซ่ง แล้วจะมีใครอีก?

ไม่ใช่อ้ายหลินกับเฝิงเสียวหว่านแน่นอน หรือว่าจะเป็นเฝิงเจียหยี?

จู่ๆ หัวหน้าผู้แข็งแกร่งก็ออกคำสั่ง “ฆ่าเขาซะ! ล้างแค้นให้สมาชิกหุบเขาราชายาของพวกเรา!”

ทันทีที่เขาออกคำสั่ง ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ทั้งสี่ได้พุ่งเข้ามาหาหยางเฉินและหลงจิ่วพร้อมๆ กัน

หยางเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย “ไม่เจียมกะลาหัว!”

สิ้นเสียง พลังแห่งวิถีบู๊ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดก็ระเบิดออกมาจากร่างกายของเขาในทันที

“ออกไปให้พ้น!”

หยางเฉินคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วเขาก็หายตัวไปจากจุดนั้นในทันใด

“ปังๆๆๆ!”

วินาทีถัดมา ผู้แข็งแกร่งสี่คนในระดับแดนเหนือมนุษย์ก็กระเด็นออกไปอย่างต่อเนื่อง

หยางเฉินขยับเท้า เขามาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าหัวหน้าผู้แข็งแกร่ง เอาเท้าเหยียบหน้าอกของอีกฝ่ายแล้วถามอย่างเยือกเย็น “พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าผมฆ่าสมาชิกหุบเขาราชายาของพวกคุณ?”

หัวหน้าผู้แข็งแกร่งมีสีหน้าอับอาย กัดฟันพูดว่า “นี่คือความลับของพวกเราชาวหุบเขาราชายา คุณไม่มีสิทธ์รู้”

“ผมแนะนำให้คุณปล่อยผมดีกว่า มิฉะนั้นคุณจะต้องชดใช้ในสิ่งที่คุณกระทำลงไปอย่างหนัก”

หยางเฉินยิ้มเยาะ “รนหาที่ตาย!”

ทันทีที่สิ้นเสียง หัวหน้าผู้แข็งแกร่งก็รู้สึกได้ถึงพลังอันน่าพิศวงที่เปล่งออกมาจากหน้าอกของเขา ราวกับต้องการจะทำลายพื้นฐานวิถีบู๊ภายในร่างกายของเขา

หัวหน้าผู้แข็งแกร่งกัดฟันพูดว่า “ไอ้สารเลว! ปล่อยฉันนะ!”

หยางเฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย บอกผมมา พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าผมได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายา?”

ทันทีที่เขาพูดจบ พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ย่างกรายมาถึงหน้าอกของหัวหน้าผู้แข็งแกร่ง

ในเวลานี้ หัวหน้าผู้แข็งแกร่งรู้สึกเพียงว่าร่างกายแข็งทื่อ ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย นี่คือการบดขยี้ของพลังแห่งวิถีบู๊ เมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน พวกเขาไม่มีแรงจะตอบโต้กลับเลย

“พูด!”

หยางเฉินตะคอกใส่อีกครั้ง

ผู้แข็งแกร่งของหุบเขาราชายากัดฟันพูดว่า “ต่อให้ต้องตาย พวกเราก็จะไม่บอกคุณหรอก คุณฆ่าพวกเราเสียเถอะ!”

ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่ไม่มีท่าทีว่าจะถอย ทั้งหมดมีสีหน้าเคียดแค้นชิงชัง