The king of War นิยาย บท 1658

ผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิงที่คงเหลืออยู่สองนาย ต่างมีสีหน้าแสดงออกถึงความหนักใจ

พวกเขารู้อยู่ว่าเหล่าจิ่วกับหยางเฉินมีพลังฝีมือสูงมาก แต่ก็ไม่คิดว่า ทั้งสองจะเก่งกาจถึงขนาดนี้ เหล่าจิ่วเก่งกาจถึงขนาดนี้ก็ว่าใช่ แต่หยางเฉินนี่ กลับเก่งกาจได้ถึงขนาดนี้ ด้วยพลังฝีมือระดับกลางของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด กลับทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับก่อนเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ไม่สามารถโต้ตอบกลับได้เลย ถึงขนาดโดนซัดแพ้ไปในชั่วพริบตา

ผู้แข็งแกร่งสิบห้านาย เวลานี้เหลืออยู่เพียงสองนาย

เจียงเฉิงจื่อ ที่อยู่บนเรือเล็กอีกลำหนึ่ง ไม่ได้เข้าร่วมวงด้วย วางท่าทางเหมือนคนว่างสบาย ๆ คว้าเอาคันเบ็ดตกปลามา นั่งลงกับพื้นเรือ เริ่มหย่อนเบ็ดลงตกปลา

เจียงเฉิงจื่อ หัวเราะเสียงหุ ๆ พูดว่า “สาวน้อย เธอมาคอยช่วยข้าช้อนปลาหน่อย！”

หวยหลัน อึ้งไปนิดหนึ่ง แล้วตั้งสติกลับมา เจียงเฉิงจื่อ จงใจหาเหตุเพื่อให้หล่อนอยู่บนเรือเล็กนี่ต่อไป

หวยหลัน รีบตอบรับไป “ได้คะ！”

สองผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ที่เหลืออยู่ นายหนึ่งระดับสุดยอดเหนือมนุษย์ขั้นแปด อีกนายหนึ่งระดับแรกเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ไม่ว่าจะคนไหน ล้วนแต่ไม่ใช่มดตัวน้อย ๆ แค่สุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอย่างหล่อนจะเข้าไปสอดแทรกได้

อยู่เฉย ๆ ข้างเจียงเฉิงจื่อ กลับจะปลอดภัยกว่า

“ฆ่ามัน！”

ผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดที่ยืนประจันหน้ากับเหล่าจิ่วนายนั้น ตวาดลั่นขึ้นมาในบัดดล พุ่งตรงใส่เข้ามายังเหล่าจิ่ว

สีหน้าของเหล่าจิ่วก็แสดงอยู่ถึงความหนักใจ ถึงแม้พลังฝีมือของเขากับคู่ต่อสู้จะทัดเทียมกัน แต่ก็ต้องให้เข้าใจ เป็นถึงผู้แข็งแกร่งของเมืองหวยเฉิง ย่อมต้องไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งชั้นธรรมดาทั่วไปเป็นแน่ จะเอาชนะฝ่ายตรงข้ามนี้ได้หรือไม่ ยังไม่รู้ได้

ความฮึกเหิมในการศึกเต็มพร้อมบนตัวเขา พาร่างพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้

แทบจะเป็นเวลาเดียวกัน หยางเฉินก็ขยับตัว พุ่งเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งระดับแรกเริ่มแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดนายนั้น

“ปึง！”

วินาทีต่อมานั้น หยางเฉินกับอีกฝ่ายหนึ่งพันตูเข้าด้วยกัน ทั้งสองลงมือพร้อมกัน พลังอานุภาพดังพายุโหมกระหน่ำ ทำเอาเรือลำน้อยเหวี่ยงสะบัดปัดตีลังกาอย่างบ้าคลั่ง

ดีว่าผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงรู้ดีอยู่ ถ้าไม่สนใจผลสุดท้ายของการต่อสู้ แล้วยอมปล่อยให้เรือลำน้อยนี้ต้องมีอันถูกกระแทกทำลายพัง พวกเขาต่างคนต่างก็ไม่ต้องคิดหวังหลุดพ้นออกจากแม่น้ำหวยเหอนี้ไปได้

บนเรือลำน้อยทั้งสอง ระเบิดศึกอันน่าสะพรึงกลัวของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ อีกทั้งเป็นศึกการต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ถึงขั้นแปด ทั่วทั้งบริเวณแม่น้ำหวยเหอ ถูกบรรยากาศที่น่าสะพรึงกลัวของพลังบูโดครอบคลุมทั่ว

ที่ทำให้หวยหลัน อัศจรรย์ใจเป็นอย่างมากคือ เรือลำน้อย ๆ ของเจียงเฉิงจื่อ กลับปลอดภัยจอดลอยนิ่งสบายอยู่กลางแม่น้ำ ไม่ได้รับการกระทบให้สะเทือนจากด้านที่เหล่าจิ่วกับหยางเฉินกำลังทำศึกกันอยู่แม้แต่น้อย

“เก็บปลาด้วย！”

เจียงเฉิงจื่อ จู่ ๆ ตวัดคันเบ็ดตกปลาขึ้นมา ปลาไนตัวใหญ่ติดขึ้นมากับเบ็ด

หวยหลันจึงรู้สึกตัวขึ้นมา รีบจัดการจับปลาตัวนั้น ใส่ลงไปในข้องใส่ปลา

เห็นเจียงเฉิงจื่อ สะบัดสายเบ็ดลงไปในน้ำอย่างคล่องแคล่ว เริ่มต้นการตกปลาต่อ ปากก็ฮัมเพลงพื้นเมืองไป สบาย ๆ ไม่รู้สึกอะไรกับว่าจะมีอะไรรบกวนจากรอบข้าง

ในทันทีนั้นหวยหลันให้รู้สึกทึ่งไปกับเจียงเฉิงจื่อ สามารถทำตัวได้ขนาดอยู่ในความแปรปรวนแต่ไม่สะดุ้งสะเทือน พลังฝีมือต้องแกร่งกล้าไม่ธรรมดา จึงจะวางตัวได้ขนาดปราศจากผลกระทบจากรอบข้างได้

“ไอ้หนู แกเป็นใครกันแน่？อายุเพียงเท่านี้ ก็มีพลังฝีมือเทียบได้ถึงระดับเริ่มต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดได้ ข้าว่าเพิ่งจะได้เคยเจอนี่แหละ”

ผู้แข็งแกร่งที่กำลังต่อสู้อยู่กับหยางเฉิน จู่ ๆ ก็ส่งพลังเสียงพูด แววตาส่วนลึก เต็มไปด้วยความรู้สึกอัศจรรย์ใจ

เขารู้ว่าหยางเฉินมีพลังฝีมือสูงมาก แต่หลังจากได้เริ่มต่อสู้กับหยางเฉินจริงแล้ว จึงให้ได้รู้สึกว่า พลังฝีมือของเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ มันพิสดารเอาการอยู่มาก

อายุน้อย ๆ แค่นี้ มีพลังฝีมือถึงขนาดนี้ ก็ยังเป็นเรื่องว่ากันไป แต่นี่มันยังไง ฝ่ายตรงข้ามนี่ใช้พลังฝีมือบูโดในระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ต่อสู้กับเขาซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดโดยไม่มีท่าทีจะแพ้

คนในวงการบูโดรู้ดีกันอยู่ว่า เมื่อพลังฝีมือของใครทะลวงเข้าไปอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแล้ว คิดจะข้ามขั้นไปสู้ศึก มันเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหยางเฉินที่ก้าวข้ามอย่างต่อเนื่องจากระดับสุดท้ายแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ข้ามระดับสุดยอด ถึงกับขึ้นมาต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นที่แปด

นี่มันเป็นการพลิกคว่ำตำนานบูโดทิ้งเลยทีเดียว

หยางเฉินหัวเราะเสียงเหยียด “ข้าเป็นใคร พวกแกก็รู้ชัดเจนกันดีแล้วไม่ใช่หรือ？”

สีหน้าของแข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิงเครียดสุด ๆ ความแรงมหาศาลของหยางเฉิน ทำเอาเขารับแทบไม่ทัน เดิมทีที่คิดว่าพอกระแทกเรือแตกแล้ว หยางเฉินคิดจะฆ่าเขา น่าจะยากขึ้น ที่ไหนใครจะไปคิดได้ พอเรือแตกพังไป ไม่เห็นได้มีผลกระทบอะไรต่อหยางเฉินเลย ตรงกันข้ามกลับทำให้การขยับตัวของตัวเขาเองลำบากยากยิ่งขึ้น

การจู่โจมใส่เข้ามาของหยางเฉินนี้ เขาแม้จะหาทางหลบยังไม่ได้ จึงต้องฝืนรับการถล่มใส่มานี้อย่างเต็ม ๆ

“ปึง！”

หยางเฉินลอยตัวเข้าไป เตะใส่แขนที่ไขว้กันไว้ของฝ่ายตรงข้าม

“ปึง ปึง ปึง！”

บนพื้นน้ำแม่น้ำหวยเหอ เหมือนก้อนหินยักษ์ตกใส่ไปหลายก้อน น้ำแตกกระเซ็นขึ้นมาเป็นสาย

ผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแห่งเมืองหวยเฉิงนายนี้ สุดท้ายก็ทานแรงถล่มใส่ของหยางเฉินไม่ได้ ตัวร่างกลายเป็นเหมือนลูกหนังถูกเตะตกลงไปในน้ำ

หยางเฉินทรงตัวอยู่บนแผ่นกระดานแผ่นเดียวนั้น หอบหายใจเข้าออกอย่างแรง การต่อสู้อย่างรุนแรงที่ผ่านมานี้ ทำเอาเขาสูญเสียพลังไปมากทีเดียว

สายตาของเขาทอดมองไปที่ด้านเหล่าจิ่ว เห็นการต่อสู้ของเหล่าจิ่วกับฝ่ายตรงข้ามยังคงดำเนินอยู่ ฝีมือแข็งแกร่งขนาดเหล่าจิ่ว กลับยังถูกฝ่ายตรงข้ามกดดันอยู่ตลอด

จิตใจของหยางเฉินจมหนักลงไปในทันที ถ้าหากเหล่าจิ่วมีพลังฝีมืออยู่เท่านี้ น่ากลัวจะต้านรับได้อีกไม่นาน คงต้องถูกฝ่ายตรงข้ามถล่มพ่ายแพ้ไปเป็นแน่

ถ้าหากเหล่าจิ่วแพ้ไป หยางเฉินก็ต้องตายลูกเดียว

และแล้วในขณะนั้นเอง ท่ามกลางความตื่นตระหนกของหยางเฉิน เงาร่างสายหนึ่ง พลิ้วลอยมาบนแม่น้ำหวยเหอ

พอเขาได้เห็นชัดถึงหน้าตาของผู้ที่มา จิตใจตกฮวบหายไป

คนที่มานั้นไม่ใช่ใครอื่น เจ้าเมืองหวยเฉินนี้นั่นเอง

เจ้าเมืองหวยเฉิงมาเอง เขายังจะมีทางรอดอีกหรือ？