The king of War นิยาย บท 1660

ในขณะนั้น ไม่เพียงเจ้าเมืองหวยเฉิงที่ตื่นตะลึง แม้ผู้ที่ดูสงบนิ่งที่สุดอย่างเจียงเฉิงจื่อ ยังปรากฏความรู้สึกอัศจรรย์ใจในสีหน้า พึมพำกับตัวเองว่า “มันมีอัจฉริยะในการฝึกบูโดแบบนี้ด้วยจริง ๆ”

ด้วยประสบการณ์ของพวกเขาที่ผ่านมา ยังไม่เคยเห็นผู้แข็งแกร่งแค่เพียงระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ สามารถฝึกได้บรรลุพลังแห่งธาตุ ได้

ตามหลักการทั่วไปที่เป็นมา มีแต่ผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าของวงการบูโดเท่านั้น ที่จะสามารถฝึกบรรลุพลังแห่งธาตุ ได้

นี่ก็ยังไม่ใช่กฎเกณฑ์ตายตัว มีหลายผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าของวงการบูโด อยู่ไปทั้งชีวิต ก็ยังไม่แน่ว่าจะฝึกบรรลุพลังแห่งธาตุ ได้ แม้นไม่มีผู้ฝึกพลังแห่งธาตุ จนบรรลุได้ ก็คงยังไม่มีการก้าวข้ามแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระดับสุดยอด

แต่ทว่าตอนนี้ หยางเฉินกลับฝึกบรรลุพลังแห่งธาตุน้ำได้ ไม่ต้องคิดก็รู้ได้ว่า เจ้าเมืองหวยเฉินจะตื่นตระหนกขนาดไหน

พูดได้ว่า พลังแห่งธาตุ เป็นเรื่องในอนาคต เป็นก้อนอิฐที่ใช้เคาะเปิดประตูเพื่อก้าวข้ามแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระดับสุดยอดของวงการบูโด แต่หยางเฉินกลับใช้เพียงแค่พลังฝีมือระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ก็บรรลุแล้ว

“เจ้าสมควรตาย！”

หยางเฉินแทบจะกัดฟันคำรามเสียงโกรธเกรี้ยวนี้ออกมา

“ปึง ปึง ปึง！”

ได้เห็นผิวน้ำรอบบริเวณ เหมือนจะเดือดพล่านขึ้นมา เกิดเป็นฟองน้ำปุดขึ้นมาส่งเสียงขลุกขลักขลุกขลักไม่ขาดสาย ทันใดนั้นเกิดเสียงระเบิดดังลั่น น้ำพุ่งขึ้นเป็นดาวกระจาย

อานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวของพลังบูโด แผ่กระจายออกมาจากตัวของหยางเฉินไม่ขาดสาย

เจ้าเมืองหวยเฉิงขมวดคิ้วขึ้นมา คนมีพลังฝีมือระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าอย่าเขานี่ กลับรู้สึกมีความกดดันอย่างหนัก จากผู้แข็งแกร่งแค่ระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดผู้นี้

เจ้าเมืองหวยเฉิงพูดเสียงเยือก “ต่อให้แกฝึกบรรลุถึงพลังแห่งธาตุน้ำ แล้วจะมีอะไร？ในแวดวงบูโดนั้นเจ้ายังห่างออกไปจากข้าอีกไกล เจ้าถึงยังไงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า”

ขาดคำเสียงพูด เท้าของเขาได้ขยับ เดินตรงลงไปบนน้ำ มุ่งหน้าลุยเข้าหาหยางเฉิน

“ปึง!”

หยางเฉินกระทืบเท้าลงไปในทันใด บนผิวน้ำแม่น้ำหวยเหอ เกิดเป็นคลื่นโหมม้วนกระหน่ำขึ้นมา แม่น้ำหวยเหอ ดูเหมือนมีชีวิตขึ้นมา สายลำน้ำกลายเป็นงูยักษ์ พุ่งตรงเข้าหาเจ้าเมืองหวยเฉิง

“ครืน！”

งูสายน้ำซัดใส่ร่างเจ้าเมืองหวยเฉิง

เจ้าเมืองหวยเฉิงผู้มีพลังธาตุไฟอยู่ พอได้ถูกงูสายน้ำซัดเข้า พลังธาตุไฟบนตัวถูกสยบ

น้ำสยบไฟ คงเป็นกฎเกณฑ์ในประการฉะนี้เอง

หยางเฉินฝึกบรรลุได้ในพลังธาตุน้ำ ส่วนในตัวเจ้าเมืองหวยเฉิงเองฝึกได้มาในพลังธาตุไฟ ในเวลานี้อยู่บนแม่น้ำหวยเหอ เจ้าเมืองหวยเฉิงจึงไม่สามารถเข้าประชิดตัวหยางเฉินได้เลย เดิมทีที่ยังสามารถย่ำเดินบนผิวน้ำได้ แต่ในรัศมีสิบเมตรรอบบริเวณตัวของหยางเฉิน เจ้าเมืองหวยเฉินไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะให้ยืนได้บนผิวน้ำ

ภาพเห็นเขาสะกิดปลายเท้าเบา ๆ ร่างก็ดูพลิ้วเบาลอยประดุจนกเป็ดน้ำ ถอยกลับไปบนเรือลำน้อยของเจียงเฉิงจื่ออย่างรวดเร็ว

สีหน้าของเจ้าเมืองเฉิงเครียดลงสุด ๆ ในสายตาของเขา คนที่เขาเห็นเป็นแค่ตัวแสดงประกอบปลายแถวเหมือนมดปลวกตัวเล็ก ๆ ตอนนี้เขากลับไม่สามารถเข้าใกล้ตัวได้ ถึงแม้เขาอยู่ถึงระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้า ถึงแม้เขาย่ำเดินบนผิวน้ำได้ แต่พอมาเจอเข้ากับหยางเฉินที่บรรลุพลัง พลังแห่งธาตุน้ำแล้ว อยู่ในน้ำ เขาไม่มีปัญญาจะทำอะไรหยางเฉินได้เลยแม้แต่น้อย

หยางเฉินในขณะนี้ ความฮึกเหิมในการศึกเต็มพร้อมทั่วร่าง สองตาทอประกายแดงโร่ ดูเกือบจะเข้าขั้นสติแตกแล้ว เพียงแต่เขาได้พยายามอดกลั้นไว้ สองตาจ้องเขม็งไปที่เจ้าเมืองหวยเฉิง ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแค้นพูดว่า “ต้องมีสักวันหนึ่ง ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือข้าเอง！”

พูดจบ เขาก็ตรงเข้าไปอุ้มเหล่าจิ่วกับหวยหลัน ขึ้นมา หันมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่เดินออกไปจากเมืองหวยเฉิง

ในเวลานี้ เขาผู้บรรลุพลังแห่งธาตุน้ำแล้ว บนผิวน้ำ ก็เหมือนยืนอยู่บนผิวพื้นบนดิน ไม่มีความแปลกต่าง

เจ้าเมืองหวยเฉิงได้แต่มองหยางเฉินเดินออกไป ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “กล้ากดดันข้า มีแกเป็นคนแรก！”

เจียงเฉิงจื่อ ก็มองตามทิศทางที่หยางเฉินเดินไป ท่าทีครุ่นคิดอะไรอยู่

“ท่านเจ้าเมือง！”

ในขณะนั้นเอง เรือลำใหญ่หลายลำมุ่งตรงเข้ามา กลุ่มผู้แข็งแกร่งแห่งเมืองหวยเฉิง พากันส่งเสียงเข้ามา

พวกเขาได้มองเห็นมาแต่ไกลแล้วตอนหยางเฉินต่อสู้กับเจ้าเมืองหวยเฉิง แต่ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงคือ พลังฝีมือเก่งกาจอย่างเจ้าเมืองหวยเฉิง กลับไม่สามารถจัดการหยางเฉินให้อยู่หมัดได้

นอกเหนือจากนี้ ยิ่งทำให้พวกเขาต้องตื่นตาตื่นใจคือ หยางเฉินถึงขนาดเดินอยู่บนแม่น้ำหวยเหอ เหมือนเดินท่องไปกับพื้นถนน แล้วก็เดินจากไปเฉย ๆ ？

เท่าที่พวกเขารู้กัน มีแต่เพียงผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าเท่านั้น จึงสามารถเดินไปบนผิวน้ำได้ แต่พลังฝีมือของหยางเฉิน เป็นที่รู้กันชัด ๆ ว่าแค่เพียงระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ เขาทำไมถึงทำได้ขนาดเดินไปบนผิวน้ำได้？