The king of War นิยาย บท 1663

หยางเฉินอาศัยพลังแห่งธาตุน้ำเข้าต่อสู้ การประกอบรวมชุดแบบนี้ ทำเอาหวยหลันที่ยืนดูอยู่ไม่ไกลนัก ถึงกับอึ้ง

สวีฮว๋าเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด อีกทั้งเป็นศิษย์เอกของราชายา ซึ่งมีความสามารถขนาดต่อสู้ข้ามขั้นยังได้ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนก็แล้วแต่ เรียกได้ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอด แต่กลับมาถูกพลังฝีมือระดับกลางแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดอย่างหยางเฉินถล่มแพ้ไปได้

หยางเฉินก็ให้รู้สึกตื่นเต้นมาก ก่อนหน้านี้เพียงแต่ได้แปรสภาพน้ำบนแม่น้ำรอบบริเวณที่เจ้าเมืองหวยเฉิงยืนอยู่ ทำให้เจ้าเมืองหวยเฉินไม่สามารถเดินเข้ามาหาเขาได้ ก็ได้รับรู้ถึงประโยชน์ของพลังแห่งธาตุน้ำที่ตนจะได้แล้ว

เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาในการต่อสู้กับสวีฮว๋า หยางเฉินได้ใช้หยดน้ำแปรรูปเป็นเข็ม และใช้น้ำคลองสร้างเป็นโล่ ถึงกับถล่มจนสวีฮว๋าแพ้ไป

“สวีฮว๋า！”

อีกสองผู้แข็งแกร่งแห่งหุบเขาราชายาที่กำลังต่อสู้อยู่กับเหล่าจิ่ว เห็นสวีฮว๋าถูกหยางเฉินซัดจนกระเด็นลอยออกไป ต่างก็ส่งเสียงตะคอกมา

เหล่าจิ่วรู้สึกอึ้งทึ่งอยู่ในใจ คิดไม่ถึงเลยว่าในเวลาสั้นนิดเดียวนี้ สวีฮว๋าจะแพ้ด้วยน้ำมือของหยางเฉิงได้

“คู่ต่อสู้ของพวกแกคือข้า！”

เหล่าจิ่วพูดจบ กระแสพลังบูโดในตัวขยายตัวขึ้นมาอีก โถมจู่โจมเข้าใส่ผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาทั้งสอง

ผู้แข็งแกร่งจากหุบเขาราชายาทั้งสองแม้ใจคิดจะเข้าไปช่วยสวีฮว๋า แต่ขนาดเขาทั้งสองร่วมมือกัน ยังไม่สามารถทำอะไรกับเหล่าจิ่วได้ หากเขาคนใดคนหนึ่งแยกตัวออกไป ที่เหลืออีกคนต้องแพ้ได้ในเวลาอันสั้น

หลังจากถล่มสวีฮว๋าแพ้ไปแล้ว ความกดดันที่หยางเฉินมีอยู่ก็คลายลง เขามองสวีฮว๋า นอนอยู่กับพื้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด แววตาของเขาเกิดประกายฆ่าที่ร้อนเร่า

หยางเฉินพูดเสียงหนาวเยือก “ในเมื่อแกมุ่งมาเอาชีวิตข้า งั้นข้าก็ไม่จำเป็นต้องเก็บชีวิตแกไว้！”

สวีฮว๋ากัดฟันเครียด “ข้าเป็นศิษย์เอกของราชายา ว่าที่เจ้าสำนักหุบเขาราชายา แกขืนกล้าทำอะไรข้า ราชายาจะต้องตามล่าแกเพื่อแก้แค้นให้ข้าอย่างแน่นอน！”

หยางเฉินหัวเราะเสียงเหยียด “แกไม่รู้สึกว่าที่แกพูดนั้น มันน่าหัวเราะไหม？ราชายาก็จัดคนมาเอาชีวิตข้า ถึงยังไงก็ไม่มีการละเว้นข้าอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ข้ายังจะต้องไปห่วงกลัวราชายาจะมาฆ่าข้า เลยไม่กล้าฆ่าเจ้าอย่างนั้นหรือ？”

เสียงพูดจบลง กระแสพลังอันบ้าคลั่ง แผ่กระจายออกจากตัวของเขา

สวีฮว๋ารับบาดเจ็บสาหัสอยู่แล้ว ถึงแม้เขาจะเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับต้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด การที่หยางเฉินจะฆ่าเขาตอนนี้ มันเป็นเรื่องแสนจะง่าย

รับรู้ถึงการตั้งใจฆ่าของหยางเฉินแล้ว สวีฮว๋าผวาจนลนลาน รีบร้องออกไปว่า “แกฆ่าข้าไม่ได้นะ ข้าเป็นศิษย์เอกของราชายา ว่าที่เจ้าสำนักหุบเขาราชายา แกจะฆ่าข้าได้ยังไง？”

หยางเฉินไม่ใส่ใจกับคำพูดที่สติแตกแล้วของฝ่ายตรงข้าม จิตวิญญาณเทพสงครามเวียนว่ายอยู่ในร่าง กระแสพลังบูโดที่แข็งกร้าว แผ่กระจายคละคลุ้งออกมาจากภายใน

“พี่หยาง！”

ขณะนั้นเอง หวยหลันวิ่งเข้ามา พูดด้วยสีหน้ากังวลว่า “พี่หยาง เขาเป็นศิษย์เอกของราชายา ราชายาให้ความสำคัญในตัวเขามาก ถ้าพี่ฆ่าเขาทิ้งในตอนนี้ ราชายาจะต้องหาทุกวิถีทางที่จะตามฆ่าพี่”

ได้ยินหวยหลันพูด สวีฮว๋ารีบต่อ “ใช่ ใช่ ใช่ แกฆ่าข้าไม่ได้นะ ไม่งั้นราชายาจะตามล่าแกสุดหล้าฟ้าเขียว และจะฆ่าทุกคนที่เกี่ยวข้องกับแกทั้งหมด”

หยางเฉิงเลิกคิ้วสูง มองหน้าหวยหลันพูดว่า “แล้วถ้าข้าไม่ฆ่ามัน ราชายาก็จะปล่อยข้างั้นหรือ？”

หวยหลันพูดว่า “เราอาจจะใช้ตัวสวีฮว๋าเป็นข้อแลกเปลี่ยนได้”

หวยหลันยิ้มเยือก ๆ “สวีฮว๋า แกเอาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีออกมาเสียดี ๆ เถอะ！ฉันรู้เรื่องมาอยู่ก่อนทั้งหมดแล้ว ร่างกายเจ้านี้มีปัญหาตั้งแต่เด็ก ราชายาได้ช่วยเจ้าเอาไว้ จึงได้ไปหาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีลูกนี้มา และไอ้เจ้าลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีนี้ก็จะต้องให้เจ้าพกติดตัวตลอด มิฉะนั้นแล้วจะมีปัญหาหนักกับร่างกายของเจ้า”

“ตอนนี้เจ้ากลับบอกว่า ลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีไม่ได้อยู่กับตัวเจ้า เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อเจ้างั้นหรือ？”

สีหน้าสวีฮว๋าซีดลงไปวูบ เหมือนคิดไม่ถึง เรื่องส่วนตัวของเขาเอง หวยหลันทำไมรู้ดีได้ขนาดนี้ ถึงขนาดปัญหาภายในร่างกายของเขาก็ยังรู้ดี

กระแสการฆ่าแผ่ออกมารอบตัวหยางเฉิน สองตาจ้องเขม็งใส่สวีฮว๋า “เอาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีออกมา แล้วข้าจะปล่อยทางชีวิตให้แกรอดไป！”

สวีฮว๋าไม่มีอะไรต้องปิดบังอีก แสยะหน้าสยดสยองพูดไปว่า “หวยหลันก็บอกไปแล้วว่า ร่างกายของข้ามีปัญหา ด้วยว่าท่านอาจารย์ช่วยข้าไว้จึงได้รับลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีนี้มา ข้าต้องพกติดตัวตลอด ถ้าให้พวกเจ้าไป ถึงพวกเจ้าไม่ฆ่าช้า ข้าก็ต้องมีแต่จะตายทางเดียว ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้วข้าจะเอาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีนี้ให้พวกแกไปทำไมอีกหละ？”

หวยหลันเอ่ยปากพูดว่า “ใคร ๆ ต่างก็รู้ดี ฝีมือวิชาของราชายายอดเยี่ยมมาก ถึงแม้เจ้าจะสูญเสียลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีไป เขาก็จะต้องหาทางรักษาชีวิตเจ้าไว้จนได้ แต่ถ้าเจ้าไม่ยอมให้ลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีมาในตอนนี้ เจ้าก็มีแต่ต้องตายสถานเดียว”

และเมื่อจัดการให้แกตายไปแล้ว พวกเราก็ยังค้นเอาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีได้มาจากตัวเจ้าอยู่แล้ว ตอนนี้เจ้าไม่อยู่ในสถานะที่จะต่อรองเงื่อนไขกับเราได้เลย มีแต่ทางเลือกอยู่สองทาง

“คือส่งลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีมาให้พวกข้าดี ๆ แล้วพวกเราก็จะเปิดทางให้มีชีวิตต่อไปได้ หรือไม่ก็ให้พี่หยางฆ่าเจ้าทิ้ง แล้วเดี๋ยวพวกเราก็ค่อยค้นเอาลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีจากตัวเจ้า”

หยางเฉิงดูพฤติกรรมของหวยหลัน ให้รู้สึกชื่นชมขึ้นมาในทันที ผู้หญิงคนนี้ ฉลาดหลักแหลมจริง ๆ จับจุดสันดานมนุษย์อย่างตายสนิท

เป็นไปตามนั้นจริง ๆ หลังจากหวยหลันพูดจบ สีหน้าของสวีฮว๋าซีดหนักลงไปอีก ส่อให้เห็นถึงในใจที่กำลังกระเสือกกระสน

หยางเฉินรู้สึกตื่นเต้น ถ้าได้ลูกแก้วจรัสราตรีลูกแก้วจรัสราตรีนี้มา การสูญเสียความทรงจำของหม่าชาว ก็คงกลับฟื้นคืนได้มัง?