The king of War นิยาย บท 1695

หยางเฉินเพิ่งหยุด ผู้แข็งแกร่งของตระกูลติงก็ไล่ตามมาทันแล้ว และได้ล้อมเขาไว้ตรงกลาง

“เจ้าหนุ่ม แกวิ่งเก่งมากใช่มั้ย? วิ่งต่อสิ！”

ชายวัยกลางคนผอมแห้งคนหนึ่ง จ้องหยางเฉินอย่างเยาะเย้ยและพูด

ในสายตาของคนอื่นๆเองก็เต็มไปด้วยความดูถูกเยาะเย้ย

หยางเฉินไม่พูดไร้สาระอะไรเลยสักคำ ตำราเทพสงครามก็ได้เริ่มทำงานในร่างกายแล้ว จู่ๆพลังอำนาจที่ยิ่งใหญ่ก็ได้แผ่กระจายออกมาจากตัวเขา

เขาในตอนนี้ แดนบูโดของเขาได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นยอดแล้ว ในตอนที่ไม่ขับเคลื่อนสายเลือดคลั่ง อย่างน้อยก็สามารถระเบิดพลังได้สูงมากกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น

ผู้แข็งแกร่งทุกคนของตระกูลติงที่เมื่อกี้ในสายตายังเต็มไปด้วยความดูถูก ในเวลานี้เองก็สามารถรู้สึกได้ถึงพลังในร่างกายของหยางเฉินที่แข็งแกร่งมากขึ้นไม่หยุด รอยยิ้มบนใบหน้าของแต่ละคนค่อยๆหายไป และมีความตกตะลึงเพิ่มมากขึ้น

“เจ้าหนุ่มคนนี้แปลกประหลาด ทำไมฉันดูระดับแดนบูโดของมันไม่ออกละ?”

ชายวัยกลางคนผอมแห้งคนนั้น จู่ๆก็พูดออกมาด้วยความเคร่งเครียด

ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งข้างกายเขาเองก็สีหน้าเคร่งเครียด พูดเสียงทุ้มว่า “เพราะว่า กำลังของเขา เก่งมากกว่านาย”

ชายวัยกลางคนผอมแห้งมีสีหน้าไม่เชื่อ “เป็นไปได้ยังไงกัน? ฉันเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก เจ้าหนุ่มนี้เก่งยังไงก็คงไม่เกินกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกหรอกมั้ง?”

เห็นได้ชัดว่า ติงชางไม่ได้บอกพวกเขา ว่าพลังของหยางเฉินแข็งแกร่งมากแค่ไหน

และในเวลานี้ เนื่องจากติงชางถูกหยางเฉินใช้มีดพกอาถรรพ์ทำร้ายสาหัส จนตอนนี้จึงยังไล่ตามไม่ทัน

ผู้อาวุโสนำหน้าคนหนึ่ง พูดอย่างเคร่งเครียดว่า “เจ้าหนุ่มนี้แปลกประหลาดจริงๆ แม้แต่ฉันเอง ฉันดูไม่ออกเลย”

ผู้อาวุโสที่พูด เป็นผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งมากที่สุดในกลุ่มผู้แข็งแกร่งพวกนี้ ระดับแดนบูโดอยู่ที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นปลาย

เมื่อได้ฟังคำพูดของเขา คนอื่นๆต่างก็ตกใจ ชายวัยกลางคนผอมแห้งคนนั้นกลื่นน้ำลาย พูดอย่างไม่น่าเชื่อว่า “หรือว่า พลังของเขา ได้เกินกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นปลายแล้วงั้นหรอ?”

“ฆ่า！”

จู่ๆหยางเฉินก็ตะโกนออกมา ฝีเท้าเคลื่อนที่ พุ่งใส่คนพวกนั้นก่อน

คนพวกนี้ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งของตระกูลติง แล้วยังมุ่งเป้ามาที่เฝิงเสียวหว่านอีกด้วย หยางเฉินไม่มีทางปล่อยให้รอดไปได้แน่นอน

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งหลาย ยังไม่ทันได้ตั้งสติ หยางเฉินก็ได้พุ่งไปถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นปลายที่นำหน้าคนนั้นแล้ว

“รนหาที่ตาย！”

อีกฝ่ายตะคอกอย่างโมโหทันที เหมือนกับไม่คาดคิดว่า หยางเฉินจะกล้าเริ่มลงมือกับเขาก่อน

เห็นเพียงว่าอีกฝ่ายเหวี่ยงหมัดออกมา พุ่งเล็งตรงหัวของหยางเฉิน

เมื่อเห็นว่าหมัดของเขากำลังจะต่อยเข้าที่หัวของหยางเฉินแล้ว แต่ในช่วงวินาทีนี้เองที่หัวของหยางเฉินเอียงลงเล็กน้อย ทำให้หมัดของอีกฝ่ายเฉียดไปที่ผมของหยางเฉิน

ขณะเดียวกัน หมัดของหยางเฉินได้พุ่งตรงเข้าที่หน้าอกหัวใจของอีกฝ่ายอย่างหนัก

“ปึก！”

เสียงดังสนั่น ร่างกายของผู้อาวุโสนำหน้าคนนั้นเหมือนถูกค้อนหนักทุบใส่ ดวงตาของเขาเบิกโต รู้สึกเพียงแค่ว่าหัวใจของเขา เหมือนถูกพลังบ้าคลั่งอย่างหนึ่งกำลังฉีกทิ้ง

“ผู้อาวุโสหู！”

ผู้แข็งแกร่งของตระกูลติงคนอื่นๆเมื่อได้เห็นภาพนี้แล้ว สีหน้าต่างก็เปลี่ยนไป

ผู้อาวุโสหูเป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งมากที่สุดในกลุ่มพวกเขา แต่ว่าตอนนี้ กลับแบกรับหมัดของหยางเฉินเพียงหมัดเดียวไม่ไหว ร่างกายได้กระเด็นลอยออกไปไกล ร่างเพิ่งร่วงลงพื้น ก็กระอักเลือดออกมา แล้วลมหายใจในร่างกายก็ค่อยๆหายไป

“ตายไปแล้ว！”

มีผู้แข็งแกร่งที่หันไปเห็นผู้อาวุโสหูที่นอนตายตาไม่หลับอยู่บนพื้นไกลหลายสิบเมตร ในแววตาต่างก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง

หยางเฉินไม่คิดจะให้โอกาสพวกเขา ใช้โอกาสที่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลติงยังไม่ได้สติจากความตกตะลึง เขาก็เคลื่อนตัว แล้วก็พุ่งเขาไปหาผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดอีกคนหนึ่ง

นอกจากผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นปลายคนที่ถูกเขาฆ่าเมื่อกี้นี้แล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางอีกคนหนึ่ง เป็นคนที่แข็งแกร่งมากที่สุดในกลุ่มคนที่เหลืออยู่

จะฆ่าทั้งที ก็ต้องฆ่าที่เก่งที่สุด！

“ไม่ดีละ มันจะฆ่าผู้อาวุโสเฝิง！ทุกคน ลงมือพร้อมกัน！”

“พรุ่บ！”

แต่ว่าเขาเพิ่งถอยได้เพียงก้าวเดียว ร่างกายของหยางเฉินเหมือนดั่งปีศาจโบราณ ที่มาปรากฏตัวต่อหน้าของเขา แล้วจับเข้าที่คอของเขา

วินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็ได้ถูกยกลอยขึ้น

คนอื่นๆได้ตกตะลึงจนถึงขั้นสุดไปแล้ว สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความนิ่งอึ้ง

“หาเรื่องฉัน อาจจะได้รอด！แต่หาเรื่องคนรอบกายของฉัน ตาย！”

น้ำเสียงเย็นยะเยือกเสียงหนึ่ง ดังผ่านออกมาจากลำคอของหยางเฉิน

“กร๊อบ！”

เสียงกระดูกหักที่คมชัดดังขึ้น อีกฝ่ายได้ถูกหักคอทิ้ง และร่างกายก็ได้ถูกโยนร่วงลงกับพื้น

ในตอนนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สิบสองคนที่เดิมทีมาไล่ฆ่าหยางเฉิน ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดสามคน ล้วนถูกฆ่าตายหมดแล้ว

ยังเหลือผู้แข็งแกร่งอีกเก้าคน ผู้ที่แกร่งที่สุด ระดับแดนบูโดก็อยู่เพียงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหกชั้นต้นเท่านั้น

หยางเฉินกวาดสายตามองดู ผู้แข็งแกร่งที่ถูกเขากวาดมองล้วนตัวสั่นระริกกันหมด สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“พวกแก ล้วนสมควรตายทั้งนั้น！”

หยางเฉินพูดอย่างโมโห สีเลือดในดวงตาของเขายิ่งเข้มข้นมากขึ้น

“แย่ละ มันจะฆ่าพวกเราทิ้งจนหมด หากพวกเราอยากจะมีชีวิตรอด ก็ต้องแยกย้ายกันหนี ไม่อย่างนั้นทุกคนต่างก็ต้องตายอยู่ใต้กำมือของมัน”

ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่ง พูดออกมาเสียงดัง

พูดจบ เขาก็มุ่งหน้าวิ่งออกไปที่ทิศทางหนึ่งอย่างสุดแรง

ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆเห็นเช่นนั้นแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันไปแต่ละทิศ พ่ายแพ้หนีตาย