The king of War นิยาย บท 1696

ภายในสายตาที่แดงก่ำของหยางเฉิน มีความคมเข้มฉายขึ้น น้ำเสียงที่เย็นชาอย่างที่สุดดังออกมาจากปากของเขา “ตอนนี้คิดอยากจะหนี สายไปแล้วละ！”

เสียงสิ้นสุดลง เขาก็ได้พุ่งตัวออกไปแล้ว

ถ้าหากว่าติงชางไล่ตามมาถึงแล้ว เขาทำได้แค่สู้เต็มทีสักตั้ง แต่ตอนนี้ ในเมื่อติงชางยังไล่ตามมาไม่ทัน เขาจึงไม่คิดจะปล่อยคนพวกนี้ไปง่ายๆแน่นอน

“ปึก！”

เขาไล่ทันผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกชั้นต้นคนหนึ่ง กระทืบเท้าใส่แล้วอีกฝ่ายก็ตายคาที่ทันที

ในเวลานี้เอง ติงชางได้ตามมาถึงแล้ว และตะคอกว่า “เจ้าหยางเฉิน แกมันรนหาที่ตาย！”

หยางเฉินกำลังจะเลิกไล่ฆ่าแล้ว แต่ในเวลานี้เอง จู่ๆก็ได้มีผู้แข็งแกร่งชุดดำหลายคน วิ่งไล่ฆ่าตามไปทางที่คนพวกนั้นหนีไป

วินาทีต่อมา ภาพที่ทำให้หยางเฉินตกตะลึงก็ได้เกิดขึ้น เห็นเพียงแค่ว่าเมื่อผู้แข็งแกร่งชุดดำพวกนั้นไล่ตามพวกผู้แข็งแกร่งที่หนีไปแล้ว ต่างก็ใช้เพียงแค่กระบวนท่าเดียว ฆ่าผู้แข็งแกร่งพวกนั้นตายคาที่

ส่วนผู้แข็งแกร่งพวกนั้นที่ติงชางพามา นอกจากผู้แข็งแกร่งที่ถูกหยางเฉินฆ่าทิ้งแล้ว ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆ ล้วนอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้ากันทั้งนั้น

แต่ว่าตอนนี้ พวกเขากลับสู้ผู้แข็งแกร่งชุดดำพวกนั้นไม่ได้แม้แต่น้อย แทบจะเพียงแค่พริบตาเดียว ต่างก็ถูกฆ่าทิ้งจนหมด

“คุณหยางครับ！”

เมื่อผู้แข็งแกร่งชุดดำพวกนั้นไล่ฆ่าคนพวกนั้นจนหมดแล้ว ก็รวมตัวกันกลับไปที่ด้านหลังของหยางเฉิน

จนกระทั่งวินาทีนี้ หยางเฉินถึงได้รู้ว่าคนพวกนี้น่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งของจวนมู่ ที่มู่ฮว๋าบอกว่ามาเพื่อช่วยเหลือเขา

หยางเฉินเหลือบมองคนพวกนี้ก็รู้สึกตะลึง มีผู้แข็งแกร่งชุดดำทั้งหมดสิบคน พลังของทุกคนล้วนอยู่เหนือกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าทั้งหมด

โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งตัวนำคนนั้น พลังบูโดที่แผ่กระจายออกมาจากตัว ช่างน่ากลัวอย่างมาก แม้แต่หยางเฉินเอง ยังรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน

สามารถทำให้หยางเฉินรู้สึกถึงแรงกดดันได้ แดนบูโดของอีกฝ่ายจะต้องสูงกว่าหยางเฉินแน่นอน นั่นก็หมายความว่า ระดับแดนบูโดของอีกฝ่าย อย่างน้อยก็อยู่ที่ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น หรืออาจจะสูงมากกว่านั้น

ขณะนี้ ติงชางเองก็เดินใกล้เข้ามา สีหน้ามืดมนจนขีดสุด สายตาจ้องหยางเฉินเขม็ง พูดอย่างโมโหว่า “หยางเฉิน แกช่างใจกล้าจริงๆ กล้าฆ่าคนของเรามากขนาดนี้ แกต้องเสียใจแน่นอน”

สายตาเย็นชาของหยางเฉิน จับจ้องไปที่ติงชาง พูดเสียงเย็นชาว่า “นายวางใจได้ คนที่จะเสียใจภายหลัง มีเพียงแค่นายเท่านั้น！”

ติงชางยิ้มเยาะ “งั้นเราก็มารอดูกัน！”

พูดจบ เขาก็ได้หันหลังจากไป

หยางเฉินไม่ได้ตามไปไล่ฆ่า ถึงแม้ติงชางจะถูกเขาใช้มีดพกอาถรรพ์ทำร้ายสาหัส แต่ยังไงซะอีกฝ่ายก็อยู่ถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด

ผู้แข็งแกร่งชุดดำด้านหลังเขาพวกนี้ ถึงแม้ว่าจะแข็งแกร่งมากเช่นกัน แต่คนที่เก่งมากที่สุด ระดับแดนบูโดก็ไม่น่าจะเทียบถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด

ถ้าหากพวกเขาสู้กันกับติงชาง บางทีก็ไม่อาจจะเก็บติงชางได้ แต่กลับกันที่อาจจะรอจนถึงทีมช่วยเหลือของติงชางมาถึงก็ได้

แน่นอน ติงชางเองก็ไม่กล้าเข้าไปฆ่าหยางเฉินต่อหน้าผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นนี้

เพียงแต่ หยางเฉินไม่ได้สังเกตว่าในตอนที่ติงชางเพิ่งหันหลังไปนั้น มุมปากของเขาได้ยกยิ้มชั่วร้ายขึ้น เหมือนว่าไม่เสียใจต่อการที่เสียผู้แข็งแกร่งมากมายพวกนั้นเลย

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง หยางเฉินกลับถึงจวนมู่

“พี่หยางคะ！”

เพิ่งกลับถึงจวนมู่ เฝิงเสียวหว่านก็วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น

เมื่อเห็นเฝิงเสียวหว่าน บนใบหน้าของหยางเฉินก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้น “เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

เฝิงเสียวหว่านส่ายหน้า พูดด้วยตาแดงก่ำว่า “พี่หยาง ฉันดูแผลให้ก่อนเร็ว”