The king of War นิยาย บท 1701

“เจ้าเมืองมู่！”

เมื่อติงอู่และคนอื่นๆเห็นเจ้าเมืองมู่ สีหน้าต่างก็เปลี่ยนไป เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หวยเจิ่นคิ้วขมวด มองไปทางเจ้าเมืองมู่ พูดว่า “เจ้าเมืองมู่ ผมรับคำสั่งจากพ่อของผมให้มาฆ่าหยางเฉิน ขอให้เจ้าเมืองมู่เห็นแก่เกียรติของพ่อผม แล้วส่งตัวหยางเฉินออกมาครับ”

เจ้าเมืองมู่ยิ้มเยาะ “ทำไม? คิดอยากจะใช้ชื่อเสียงของพ่อนายมากดดันฉันงั้นหรอ?”

หวยเจิ่นไม่พูดอะไร แต่ความหมายเข้าใจได้โดยไม่ต้องพูด

เห็นเขาไม่พูดอะไร เจ้าเมืองมู่พูดเสียงเย็นชาว่า “ไสหัวกลับไปบอกเจ้าเมืองหวยเฉิงซะ ว่าที่นี่คือซ่านเฉิง ไม่ใช่เมืองหวยเฉิง มือของเขา อย่าได้ยื่นออกมาไกลเกินไป”

เสียงสิ้นสุดลง พลังที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่งได้แผ่กระจายออกมาจากตัวเจ้าเมืองมู่ แล้วครอบงำไปทั่วทุกคน

วินาทีนี้ พวกเขารู้สึกเพียงแค่ว่าบนตัวเหมือนมีภูเขาลูกใหญ่กดทับอยู่ สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

แม้จะเป็นติงอู่ที่มีพลังในระดับของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ในเวลานี้ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน สีหน้าจึงซีดเซียวลง

เขารู้ว่าพลังของเจ้าเมืองมู่แข็งแกร่งมาก แต่หลังจากที่สองขาของเจ้าเมืองมู่พิการ เขาก็คิดไปเองว่าตัวเองมีสิทธิ์มากพอที่จะต่อสู้กับเจ้าเมืองมู่ได้แล้ว

แต่จนกระทั่งวันนี้ เขาถึงได้รู้ว่า ตัวเองดูถูกเจ้าเมืองมู่เกินไป

ถึงแม้สองขาของเจ้าเมืองมู่จะพิการ แต่พลังไม่ได้ลดลงมากเท่าไหร่นัก อย่างแรงกดดันแดนบูโดที่แผ่ออกมาจากตัวเขาในตอนนี้ อย่างน้อยก็เหนือกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย และอาจถึงขั้นแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดด้วยซ้ำ

จู่ๆติงอู่ก็คิดว่า หากขาของเจ้าเมืองมู่ดีขึ้นแล้ว พลังจะแข็งแกร่งมากถึงขั้นไหนกัน?

ผู้นำตระกูลเศรษฐีเมืองซ่านเฉิงคนอื่นๆ ในเวลานี้ต่างก็มีสีหน้าหวาดกลัว และเหมือนกับติงอู่ ที่คิดว่าหลังจากขาของเจ้าเมืองมู่พิการแล้ว พลังจะลดน้อยลงมาก ดังนั้นวันนี้จึงกล้าตามหวยเจิ่นมากดดันจวนมู่

แต่ว่าตอนนี้ พวกเขากลับมีความรู้สึกว่าลงหลังเสือไม่ได้

หวยเจิ่นจ้องหน้าเจ้าเมืองมู่ ถามว่า “เจ้าเมืองมู่ เพื่อหยางเฉินคนเดียว แล้วต้องมีปัญหากับเจ้าเมืองหวยเฉิง คุณคิดว่ามันคุ้มค่าหรือครับ?”

“ไปให้พ้นซะ！”

เจ้าเมืองมู่ตะคอกกลับ อำนาจบ้าคลั่งอย่างหนึ่ง ได้พุ่งตรงไปทางหวยเจิ่น

ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำห้าคน ต่างก็รีบย้ายไปข้างหน้า แล้วขวางไว้ที่ด้านหน้าหวยเจิ่น

“รนหาที่ตาย！”

เจ้าเมืองมู่โบกสะบัดมือ พลังที่แข็งแกร่งอย่างหนึ่ง โจมตีเข้าไปอย่างกับเป็นวัตถุของจริง แล้วพุ่งตรงไปที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำห้าคนนั้น

ภายใต้ความตะลึงของทุกคน ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำห้าคนนั้น ร่างกายเซถอยหลังไปหลายก้าว ส่วนเพ้าดำบนตัวของพวกเขาเองก็ได้ถูกพลังอำนาจของเจ้าเมืองมู่โจมตีจนลอยสะบัด

“นี่มันคืออะไร?”

เมื่อทุกคนเห็นโฉมหน้าของผู้แข็งแกร่งเพ้าดำทั้งห้าคนแล้ว ต่างก็มีสีหน้าตกใจ

ก่อนหน้านี้ ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำทั้งห้าคนนั้นสวมใส่หน้ากากไว้ คนอื่นมองไม่เห็นโฉมหน้าของทั้งห้าคนนี้ รู้สึกได้เพียงแค่ว่าทั้งห้าคนนี้คาดการณ์พลังไม่ได้

แต่ตอนนี้ หน้ากากของทั้งห้าคนนี้ถูกเจ้าเมืองมู่สะท้านหลุดไป ปรากฏให้เห็นโฉมหน้าของพวกเขา

ทุกๆคนล้วนมีใบหน้าครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์ทั้งหมด

หวยเจิ่นเห็นว่าโฉมหน้าของทั้งห้าคนนี้ถูกเปิดเผย สีหน้าก็แย่มากขึ้นมาทันที

สิ่งนี้ถือเป็นความลับอย่างหนึ่งของจวนเมืองหวยเฉิง คนที่รู้มีไม่มาก แต่ในตอนนี้ สัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์ห้าคนนี้ ได้ถูกเปิดเผยต่อหน้าผู้แข็งแกร่งเมืองซ่านเฉิง

เจ้าเมืองมู่หรี่ตามองดูหวยเจิ่น พูดเสียงเย็นชาว่า “ฉันก็ว่านายเอาความกล้าหาญมาจากไหน ที่แท้จวนเมืองหวยเฉิงก็มีสัตว์ประหลาดครึ่งคนครึ่งหุ่นยนต์อย่างนี้นี่เอง ดูแล้ว หลายปีมานี้ จวนเมืองหวยเฉิงหล่อเลี้ยงสัตว์ประหลาดพวกนี้ไว้ไม่น้อยเลยละสิ！”