The king of War นิยาย บท 179

“นี่ยังเป็นครั้งแรกที่ผมมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ของบริษัท เมื่อกี้นี้พ่อจะประชุมไม่ใช่เหรอ? งั้นพอดีเลย ผมก็ไปด้วย เป็นผู้ฟังสังเกตการณ์ ถือโอกาสทำความเข้าใจกับสถานการณ์ของบริษัท”หยางเฉินเอ่ยปากอย่างกะทันหัน

ตอนที่หยางเฉินตามฉินต้าหย่งไปที่ประชุม

จ้าวหัวเป็นผู้นำ ผู้บริหารระดับสูงหกคนที่โดนไล่ออก กำลังจะแยกย้าย จ้าวหัวก็ตะโกนอย่างกะทันหัน: “เดี๋ยวก่อน!”

อีกห้าคนก็หยุดฝีเท้าลงมา และมองไปที่จ้าวหัวด้วยความโกรธ

ถ้าหากไม่ใช่จ้าวหัว พวกเขาก็ไม่โดนไล่ออก

“ฉันรู้แล้ว พวกคุณมีความเห็นต่อฉันมาก แต่คุณอย่าลืมนะ ตอนนั้นที่ฉันยังเป็นรองผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ อำนวยความสะดวกให้พวกคุณมากแค่ไหน? พวกคุณโดนไล่ออกแล้ว ฉันก็โดนไล่ออกเหมือนกันนะ!”

จ้าวหัวพูดอย่างไม่พอใจ

“จ้าวหัว คุณอยากจะพูดอะไร?”

ชายวัยกลางคนเดินออกไป และมองเขาแล้วถามอย่างเย็นชา

ในแววตาของจ้าวหัวเฉียบคมเล็กน้อย: “ฉันมีแผนการหนึ่ง แต่ต้องการความร่วมจากพวกคุณ ตราบใดที่เรื่องนี้สามารถทำได้สำเร็จ ถึงเวลาฉินต้าหย่งจะขอร้องให้พวกเรากลับไปอย่างแน่นอน!”

ผู้บริหารระดับสูงหลายคนที่ถูกไล่ออก เดิมทีหงุดหงิดกับเรื่องถูกไล่ออก ประโยคเดียวฉินต้าหย่งจะขอร้องให้พวกเขากลับไปของจ้าวหัว ทำให้พวกเขาสนใจแผนการของจ้าวหัวในทันที

“ประธานจ้าว ต้องการให้พวกเราร่วมมืออย่างไร คุณบอกมาเถอะ!”

หลายคนที่เมื่อกี้นี้ยังไม่พอใจจ้าวหัวเป็นอย่างมาก ในเวลานี้แม้แต่การเรียกจ้าวหัวก็เปลี่ยนกลับมาเป็นประธานจ้าว

มุมปากของจ้าวหัวยกขึ้นเล็กน้อย กระตุกโค้งขึ้น: “ชื่อของหลงซาน พวกคุณน่าจะเคยได้ยินมาก่อนใช่มั้ย?”

“หลงซานเหรอ? คุณหมายถึง เจ้านายของไดนาสตี้ คลับเหรอ?”

ได้ยินชื่อหลงซานนี้ คนหนึ่งถามด้วยความประหลาดใจ

จ้าวหัวเยาะเย้ย: “เขาถือว่าเป็นเจ้านายกะผีอะไร อันที่จริง เบื้องหลังของไดนาสตี้ คลับ คือตระกูลเว่ยหนึ่งในสี่พรรกแห่งเมืองเจียงโจว และหลงซานแค่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเว่ยเท่านั้น เป็นหุ่นเชิดช่วยพวกเขาจัดการดูแลไดนาสตี้ คลับ”

“ประธานจ้าว คุณมีแผนการอะไร รีบพูดออกเถอะ พวกเราก็เป็นเพราะติดตามคุณ ถึงได้โดนบริษัทไล่ออก ตอนนี้ต่อให้หางานใหม่ ก็หางานที่ดีแบบนี้อย่างบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอไม่ได้”

หลายคนต่างก็ดูวิตกกังวล

จ้าวหัวยิ้มเล็กน้อย และทันใดนั้นก็กางนิ้วออกมาห้านิ้ว: “ห้าแสน หนึ่งคนรวมเงินห้าแสน พวกเราหกคนก็เป็นสามล้าน ฉันจะเอาเงินก้อนนี้ ไปหาหลงซาน ให้เขาพาคนไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ ขัดขวางการขนส่ง ถึงเวลาหลงซานให้ฉันออกหน้า ถึงจะยอมพาคนออกไป”

“ต่อให้ฉินต้าหย่งจะมีเด็กคนนั้นที่เป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอยู่เบื้องหลังจริงๆ แล้วยังไง? หลงซานเป็นคนของตระกูลเว่ย หรือว่าเด็กคนนั้นยังกล้าที่จะต่อสู้กับคนของตระกูลเว่ยจนสำเร็จเหรอ?”

“ถึงเวลาพวกเขาทำได้เพียงขอให้ฉันออกหน้า และฉันในเวลานี้ก็สามารถที่จะเสนอเงื่อนไข ให้ฉันเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ รอฉันได้เป็นผู้จัดการใหญ่ พวกคุณก็สามารถกลับมาที่บริษัทใหม่”

เดิมทีหลายคนยังสนใจแผนการของจ้าวหัวเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าทุกคนจะต้องออกเงินห้าแสน สีหน้าก็ดูไม่ดีเป็นอย่างมาก

“ประธานจ้าว คุณล้อเล่นอะไร? พวกเราทำงานอยู่ที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอเมาเป็นเวลาหนึ่งปี ก็ได้เงินมาไม่ถึงห้าแสน ตอนนี้คุณกลับจะให้พวกเราเอาเงินห้าแสนออกมาในคราวเดียว นี่ก็บังคับใจคนอื่นให้ทำในสิ่งที่ทำไม่ได้ไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ห้าแสนไม่ใช่เงินก้อนน้อยๆ!”

“มากเกินไป ผมเอาออกมาไม่ได้!”

……

ห้าคนทยอยพูดออกมาอย่างไม่พอใจ

จ้าวหัวแสยะยิ้ม: “พวกคุณมองการณ์ตื้นเขินจริงๆ อย่าลืมนะ ตราบใดที่พวกเรากลับมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอใหม่ เงินเพียงแค่ห้าแสนก็ไม่เท่าไหร่หรอก? ภายในหนึ่งเดือน ฉันรับรองว่าจะทำให้พวกคุณได้รับเงินห้าแสน!”

“พวกคุณต้องคิดให้ดีๆ คนที่ฉันหามาคือหลงซาน ถ้าหากคนธรรมดา ฉันออกเงินแค่ไม่กี่หมื่น ก็สามารถขวางคลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอได้ แต่คนเหล่านี้มีประโยชน์มั้ย?”

“เบื้องหลังของหลงซานคือตระกูลเว่ย ต่อให้ชายหนุ่มที่อยู่เบื้องหลังของฉินต้าหย่งมีภูมิหลังที่แข็งแกร่ง จะเอาชนะตระกูลเว่ยได้อย่างไร?”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ หลายคนก็เงียบ และทุกคนดูลังเล