The king of War นิยาย บท 1814

หยางเฉินยังคงนั่งอยู่กับที่ที่นั่งอยู่ ตาที่ให้มองยังไม่มองติงเหวินจัวเลย ยกแก้วชาขึ้น จิบดื่มน้ำชาอย่างเฉยเมย

บรรดาผู้แข็งแกร่งในห้องโถงจัดเลี้ยง ต่างมีสีหน้าตื่นผวา เหมือนคิดไม่ถึง หยางเฉินจะกล้าไม่เห็นติงเหวินจัวอยู่ในสายตา ต้องรู้ติงเหวินจัวนั้นมาจากหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่ตอนเหนือ เป็นถึงผู้สืบทอดของตระกูลติง

ห้าตระกูลใหญ่ตอนเหนือ เบื้องหลังของแต่ละตระกูล เห็นว่าต่างมีหนึ่งตระกูลบู๊โบราณอยู่เบื้องหลัง

ตระกูลติงก็เป็นหนึ่งในห้าตระกูลตอนเหนือ ฐานะในจิ่วโจว เทียบได้ในระดับสองราชวงศ์โบราณ

ผู้แข็งแกร่งชั้นสุดยอดของห้าตระกูลนั้น อาจจะไม่ถึงขั้นผู้แข็งแกร่งระดับยอดฝีมือของราชวงศ์โบราณ แต่ว่า เบื้องหลังของห้าตระกูลใหญ่นั้น มีตระกูลบู๊โบราณสนับสนุนอยู่ และทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลบู๊โบราณ ล้วนแล้วแต่พึ่งพาตัวเอง

หยางเฉินอาจจะไม่เคยรู้ในประเด็นนี้ ถึงแม้จะรู้ ก็คงไม่ไปเออออตามติงเหวินจัวอีกนั่นแหละ

“ไอ้บัดซบ！ใครวะทำให้แกกล้าดีขนาดนี้ บังอาจไม่เห็นข้าในสายตา คิดว่าตัวเองเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูจริง ๆ หรือไง？”

ติงเหวินจัวเห็นสภาพ โกรธระเบิดขึ้นเต็มที่ ยกมือกำหมัด มุ่งตรงหัวหยางเฉินอัดใส่ลงไปอย่างดุดัน

เหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในโถงจัดงาน เห็นการลงมือของติงเหวินจัวแล้ว ต่างหน้าตื่น

ติงเหวินจัวระเบิดพลังออกมาเต็มกำลัง นี่เป็นการตั้งใจเอาชีวิตหยางเฉินในหมัดเดียวเลย！

พวกเขาต่างรู้อยู่ แดนชั้นบูโดของติงเหวินจัวนั้น ก้าวไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกชั้นต้นแล้ว ส่วนหยางเฉิน มีพลังฝีมือเพียงแค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

แน่นอนว่า พลังฝีมือของหยางเฉินที่พวกเขารู้นั้น ยังคงอยู่ที่หนึ่งปีก่อน ตอนที่หยางเฉินเพิ่งได้เป็นคิงแห่งเยี่ยนตู

“ไปตายเถอะมึง！”

ติงเหวินจัวคำรามเสียงลั่น พุ่งหมัดลงไปที่หัวของหยางเฉิน

“ผัวะ！”

เห็น ๆ อยู่ว่าหมัดของเขากำลังจะกระแทกหัวของหยางเฉินแล้ว ในชั่วสะเก็ดไฟแลบจากตะบันไฟ หยางเฉินยกมือขึ้นในฉับพลัน ใช้นิ้วเพียงสองนิ้ว หนีบเอาข้อมือติงเหวินจัวอยู่

นาทีนั้นเอง ทั่วทั้งบริเวณสะท้านผวา！

ที่อยู่กันแต่ละคนต่างเซ่อกันเต็มหน้ากับฉากที่เห็น หยางเฉินใช้นิ้วเพียงสองนิ้ว ก็หนีบข้อมือของติงเหวินจัวไว้ได้

ติงเหวินจัวนั้นเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกชั้นต้น โจมตีใส่อย่างเต็มแรง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า เป็นไปได้หรือที่จะต้านรับไหว？

แต่กลับเป็นว่า หยางเฉินต้านรับอยู่ ไม่เพียงเท่านั้น ยังแค่เพียงสองนิ้วเท่านั้นที่ใช้ ก็สามารถรับการโจมตีอย่างสุดกำลังของติงเหวินจัว

ติงเหวินจัวสองตาเบิกกลมโต ตอนนี้ความรู้สึกที่ข้อมือนั้น ที่จับข้อมือไว้เป็นคีมล๊อกที่จับล๊อคตายอยู่ เขาได้พยายามที่จะสะบัดให้หลุด แต่พบว่า ไม่มีทางเลยที่จะดิ้นหลุดได้

“ใครบอกข้าได้มั่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ทำไมติงเหวินจัวโจมตีไปเต็มกำลังแล้ว ไหงหยางเฉินใช้แค่เพียงสองนิ้วก็รับไว้ได้？”

“หรือจะว่า เป็นเพราะติงเหวินจัวจู่ ๆ เก็บพลังขึ้น เพราะถึงยังไงเขาก็อยู่ในรุ่นอาวุโส ใช้อารมณ์ชั่ววูบทำรุนแรงกับเด็กรุ่นหลัง จะแปดเปื้อนทำให้ชื่อเสียงของเขาเสีย？”

“คงงั้นมั้ง！มิฉะนั้น หยางเฉินที่มีพลังฝีมืออยู่เพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า จะเป็นไปได้ยังไงที่ใช้เพียงแค่สองนิ้วก็รับการโจมตีใส่ของติงเหวินจัวได้ ต้องเป็นเพราะติงเหวินจัวออมมือให้เป็นแน่อยู่แล้ว”

……

ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในโถงเลี้ยงรับรอง ต่างวิจารณ์กันไปต่าง ๆ นานา

ติงเหวินจัวกลับมีสีหน้าแดงก่ำ เขาท่าทีฮึดฮัดจะอัดกลับใส่หยางเฉิน แต่ผลสุดท้ายที่เขาใช้แรงอย่างสุดฤทธิ์ ตั้งใจเต็มที่จะเข่นฆ่าหยางเฉิน แต่ไม่คิดว่า ตัวเองที่ทุ่มแรงโจมตีไปสุดฤทธิ์นั้น กลับถูกหยางเฉินใช้แค่สองนิ้วคีบไว้