The king of War นิยาย บท 1852

ตู้จ้งกับติงเหวินจัวกำลังพูดกันอยู่ เสียง “ปึง” ดังเข้ามา ทั้งสองต่างก็รีบหันไปดู เห็นหยางเฉินถูกโยชิดะ โชซัดใส่เข้าให้อย่างแรง ตัวร่างกระเด็นลอยไกลออกไปหลายเมตร

พอได้เห็นภาพนี้เข้า ติงเหวินจัวที่กำลังห่วงตัวเองอยู่เมื่อครู่นี้ หัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ใบหน้าเต็มด้วยความดีใจมองหน้าตู้จ้งพูดไปว่า “ตู้จ้ง นื่ไงคนที่แกบอกว่าจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ กะอีแค่รองนายกลูกน้องของทิคาโนะ ทาเคชิยังซัดมันจนร่วงได้ ยังจะต้องให้ทิคาโนะ ทาเคชิลงมือเองอีกหรือ？”

ตู้จ้งเห็นหยางเฉินถูกโยชิดะ โชซัดใส่อย่างแรงถึงกระเด็นไป สีหน้าก็แสดงออกอย่างดูไม่ได้ คงอย่างที่ติงเหวินจัวพูด หยางเฉินจะใช่คู่ต่อสู้ของทิคาโนะ ทาเคชิหรือ？

ไม่แน่ว่า แม้ด่านของโยชิดะ โชนี้ยังจะผ่านไม่ได้ ถึงเวลาที่ว่าจะไปสู้กับทิคาโนะ ทาเคชินั้นโอกาสน่าจะไม่มีเอาเลย

ติงเหวินจัวมองตู้จ้งด้วยสีหน้ายียวนพูดว่า “ตู้จ้ง ข้าจะรับปากกับแก ถ้าหยางเฉินถล่มทิคาโนะ ทาเคชิให้แพ้ไปได้ ข้าก็จะคุกเข่ากราบขอขมาแก แต่ถ้า....”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดลงในฉับพลัน

ตู้จ้องมองติงเหวินจัวด้วยสายตาเยือกหนาว พูดเสียงเย็นเยือก “แต่ว่าอะไร？”

ติงเหวินจัวขยับรอยยิ้มไว้มุมปาก เอ่ยปากพูดว่า “ถ้าหากหยางเฉินแพ้หละ ควรจะทำยังไง？”

ตู้จ้งเลิกคิ้วขึ้นสูงทันที “แกคิดจะเอายังไง？”

ติงเหวินจัวพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ข้าก็ไม่อยากให้แกลำบากใจนะ แต่ถ้าหยางเฉินแพ้ให้กับทิคาโนะ ทาเคชิ แกก็คุกเข่าขอขมากับข้า แล้วก็ยกให้ข้าขึ้นมาเป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโด แกกล้ารับพนันไหม？”

เหล่านักบูโดจิ่วโจวที่อยู่รอบบริเวณนั้น ต่างก็ได้ยินที่ติงเหวินจัวพูด แต่ละคนทำหน้ากันอย่างดูไม่ได้

“ติงเหวินจัว แกคิดแต่อยากเป็นหัวหน้าจนบ้าขึ้นสมองแล้วหรือนี่？ถึงหยางเฉินจะต้องแพ้ไป แล้วแกจะมีคุณสมบัติอะไรมานั่งตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโด？”

“พลังฝีมือแกสูงส่งมากหรือไง？หรือแกคิดว่าบ้านตระกูลติงเบื้องหลังของแกนั้นแข็งแกร่งมาก？แข็งแกร่งถึงขนาดทำให้ทั้งสมาพันธ์บูโดต้องเทิดชูยกขึ้นมา？”

……

เหล่าบรรดานักบูโดรอบข้างติงเหวินจัว แต่ละคนพูดกันด้วยอารมณ์โกรธ

ติงเหวินจัวกลับไม่มองไม่สนใจผู้คนเหล่านั้น ในสายตาของเขา จะมีก็เพียงผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขั้นแปดไม่กี่นายนั้น ที่มีแรงกดดันสำหรับเขา ส่วนคนอื่น ๆ นั้น เขาไม่มีเห็นอยู่ในสายตาเอาเลย

เพียงให้ตู้จ้งยอมตอบรับเขา กับทั้งมีบ้านตระกูลติงหนุนให้ เขาก็จะนั่งในตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโดได้อย่างมั่นคง

ตู้จ้งวางสีหน้าอึมครึม หรี่ตาจ้องติงเหวินจัวพูดว่า “แกนี่ช่างไร้ยางอายจริง ๆ ตอนนี้เป็นเวลาที่นักบูโดทั้งจิ่วโจวร่วมแรงร่วมใจกันรับมือกับพวกนักบูโดประเทศซัน แต่แกกลับยังจ้องแต่ตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์”

ติงเหวินจัวหัวเราะเสียงเย้ยหยัน “ตู้จ้ง คำพูดไร้สาระพวกนี้เลิกพูดได้แล้ว คนเราไม่ทำเพื่อตัวเองนั่นแหละฟ้าจะแช่งสาปให้ตายดับ！สมาพันธ์บูโดนี้ก็ข้านี่แหละเป็นตัวตั้งตัวเริ่มสร้างขึ้นมา เป็นแต่พวกแกนี่แหละที่จะแย่งชิงผลสำเร็จนี้ไป แท้จริงต้องให้ข้าเป็นหัวหน้าจึงเป็นเรื่องที่ถูกต้องในครรลองธรรม！”

“แกก็ว่ามาเถอะ ตกลงกล้ารับท้าพนันของข้าหรือไม่？ถ้าไม่กล้า ก็ไม่ต้องมาพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ ถ้ากล้าจริง ก็รับคำท้าของข้าต่อหน้านักบูโดจิ่วโจวนี้เลย”

นักบูโดจิ่วโจวที่อยู่โดยรอบ ต่างพากันพูดเตือน “ผู้เฒ่าตู้ ท่านอย่าได้ไปรับปากไอ้บัดซบนี่เด็ดขาดนะ ถ้าหากให้ไอ้หมอนี่เป็นหัวหน้า ข้าก็จะไม่ขอสมัครอยู่ในสมาพันธ์บูโดนี้”

“ใช่เลย ไอ้บัดซบคนนี้เป็นพวกสถุลที่คอยเบียดเบียนคนที่ตกลำบาก ภัยพิบัติของชาติกำลังเกิด มันกลับจ้องจะเอาแต่ประโยชน์เข้าตัว ช่างเป็นเรื่องน่าละอายของนักบูโดจิ่วโจวโดยแท้ ท่านอย่าได้ไปตกหลุมพรางของมัน”

“ผู้เฒ่าตู้ อย่าไปตกลงกับมัน！”

……

นักบูโดจิ่วโจว ต่างพากันเอ่ยปากเตือน

พฤติกรรมและคำพูดของติงเหวินจัว ได้ทำอารมณ์โกรธร่วมของนักบูโดจิ่วโจวเกิดขึ้นมาแล้ว

ต่อหน้าอารมณ์โกรธของคนโดยรวม ติงเหวินจัวมีแต่ท่าทีไม่ใยดี แค่นเสียงหัวเราะเยือก “ตู้จ้ง บอกแกตามตรงนะ ข้าได้ติดต่อประสานไปทางบ้านตระกูลของข้าแล้ว คนในตระกูลข้าจัดเตรียมผู้แข็งแกร่งไว้แล้ว ตอนนี้กำลังเร่งเดินทางมาเยี่ยนตูกันอยู่”

“แกน่าจะรู้ดีนะ พวกเราตระกูลติงมีนักบู๊โบราณตระกูลไป๋หลี่หนุนเป็นเบื้องหลังอยู่”

“ถ้าตอนนี้แกตอบรับท้าพนันกับข้า ข้าก็ยังจะเล่นพนันกับแกอย่างแฟร์ ๆ สักเกม แต่ถ้าแกไม่กล้า รอจนกองกำลังผู้แข็งแกร่งตระกูลติงมาถึง แล้วแกจะมาขอพนันกับข้า ข้าก็จะไม่รับแล้ว”

ได้ยินที่พูด คนทั้งหมดยิ่งโกรธอย่างหนัก

สีหน้าตู้จ้งอึมครึมลงไปอย่างที่สุด สองตาเขม็งจ้องไปที่ติงเหวินจัวพูดว่า “ติงเหวินจัว แกจะต้องชดใช้กรรมอย่างสาสม！ได้ ในเมื่อแกอยากพนัน ข้าจะใช้ความเชื่อมั่นในตัวคุณหยาง พนันกับแก！”