The king of War นิยาย บท 1853

ในบริเวณเหตุการณ์ เงียบสงัดเหมือนตายกันหมด！

ทุก ๆ แต่ละคน ต่างมองอย่างงง ๆ ไปที่ศพของโยชิดะ โช

ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเฉียบพลันเกินไป การตายของโยชิดะ โช ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ยังตะลึงงันอยู่

จนมีเสียงที่ไม่เหมาะในกาลเทศะใด ๆ เลยดังขึ้น “ผิดกติกา！หยางเฉินผิดกติกา！”

กระแสเสียงนี้ มาจากด้านของค่ายฝ่ายประเทศซัน เสียงของคามิชิโร กุนโตนั้นเอง

ในขณะนั้น คามิชิโร กุนโตนัยน์ตาทั้งคู่ลุกแดง จ้องเคียดใส่หยางเฉินตะคอกใส่ไปว่า “หยางเฉิน แกมันต่ำทรามไร้ยางอาย！ถึงขนาดใช้อาวุธลับสังหารโยชิดะ โช แกแพ้แล้ว！”

หยางเฉินมองคามิชิโร กุนโตด้วยสายตาเหยียดหมิ่น พูดเสียงหนาวเยือกไปว่า “อาวุธลับ？ข้าไปใช้อาวุธลับอะไรกัน？”

คามิชิโร กุนโตสะดุดอึ้ง ที่เขาเชื่อว่าหยางเฉินใช้อาวุธลับ ก็เป็นเพียงคาดเดา

ตามที่เขาเห็น ก่อนหน้านี้หยางเฉินก็เกือบจะแพ้โยชิดะ โชอยู่แล้ว จู่ ๆ ในทันใดนั้น โยชิดะ โชก็ถูกหยางเฉินเตะกระเด็นไป ตัวร่างตกกระแทกใส่โต๊ะตรงหน้าทิคาโนะ ทาเคชิ ตัวร่างยังถูกขาโต๊ะที่พังลงไปแทงถึงทะลุ

นี่ต้องมีปัญหาอยู่อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้น หยางเฉินที่กำลังจะแพ้ด้วยน้ำมือของโยชิดะ โช ยังจะไประเบิดพลังขนาดใหญ่มหาศาลนี้ออกมาได้ยังไง？

หยางเฉินหัวเราะออกเสียงในลำคอ มองเหมือนกับมองคนไม่ประสีประสาอย่างคามิชิโร กุนโต ฉับพลันนั้นก็หันมองไปที่ตัวทิคาโนะ ทาเคชิ

ฝ่ายทิคาโนะ ทาเคชิ ก็จ้องอยู่กับหยางเฉิน แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งฆ่าที่เข้มข้น

หยางเฉินเอ่ยปากพูดขึ้นในทันทีนั้น “ทิคาโนะ ทาเคชิ ข้าไม่มีเรื่องการใช้อาวุธลับ คนอื่นนั้นอาจไม่รู้ได้ แต่แกน่าจะรู้ดีอย่างชัดแจ้ง ก็แน่นอนอยู่ว่า ถ้าพวกคุณยืนยันเด็ดขาดว่าข้าใช้อาวุธลับ ก็ให้ไปเอาทีมแพทย์เฉพาะกิจเข้ามาตรวจ เพื่อจะได้ให้รู้กันได้ทั่ว ๆ ดูว่าข้านี่จะมีการใช้อาวุธลับหรือไม่"

ทิคาโนะ ทาเคชิยังคงไม่พูด คามิชิโร กุนโตคำรามลั่นขึ้นมาด้วยความสะเทือนใจ “แกจะต้องใช้อาวุธลับแน่นอน ไม่งั้นท่านรองโยชิดะจะถึงกับเสียชีวิตได้ยังไง？หยางเฉิน ให้ดีแกจะต้องรับผิดชอบ ยอมรับมาว่าใช้อาวุธลับชนิดไหน ไม่เช่นนั้นก็อย่ามาว่าพวกเรานักบูโดประเทศซันจะไม่เกรงใจ”

“ผายลม！”

ทางฝ่ายค่ายจิ่วโจว ตู้จ้งร้องตะโกนสวนมาทันที “พวกแกบักบูโดประเทศซัน แพ้กันไม่เป็นหรือไง？พวกแกคิดแต่ว่าโยชิดะ โชแพ้หยางเฉินไม่ได้ เขาก็จะต้องไม่แพ้หยางเฉินงั้นหรือ？”

“จะว่าไป ก่อนหน้านี้ที่หยางเฉินยังไม่ได้ออกมา พวกแกนักบูโดประเทศซันจงใจสร้างความกดดันระดับขั้นบูโดยังไง สร้างความเสียหายให้พวกข้านักบูโดจิ่วโจวอย่างหนักหนา แล้วยังจำที่พวกแกพูดไว้ว่ายังไงมั้ย？”

“พวกแกพูดเองว่า การนัดต่อสู้กันครั้งนี้ มีกติกาเพียงข้อเดียว นั่นก็คือผู้แข็งแกร่งฝ่ายไหนชนะเด็ดขาดในสุดท้าย ชัยชนะของวันนี้ ก็จะเป็นชัยชนะของฝ่ายนั้น พวกแกยังบอกว่า ถึงแม้นักบูโดประเทศซันจะมีการปกปิดระดับขั้นแดนบูโด นั่นก็ไม่ใช่เรื่องผิดกติกา”

“ว่ากันตามที่พวกแกพูดมา ให้แม้ว่าหยางเฉินมีการใช้อาวุธลับใส่โยชิดะ โชจนแพ้ไป นั่นก็น่าจะยังอยู่ในกติกา ยิ่งกว่านี้ คุณหยางก็ไม่ได้ใช้อาวุธลับใด ๆ ถ้าพวกแกคงยืนกรานว่าคุณหยางใช้อาวุธลับ งั้นก็เอาหลักฐานออกมา！”

“หลักฐานอะไรก็ไม่มี เอาแต่คิดจะป้ายผิดให้พวกข้านักบูโดจิ่วโจว พวกเรานักบูโดจิ่วโจวไม่เห็นด้วย！”

ตู้จ้งให้ความรู้สึกสะเทือนใจอย่างหนัก จ้องหน้าคามิชิโร กุนโตพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว

“พ่อเฒ่าตู้พูดถูกต้อง พวกแกเอาแต่จะหาเรื่องกล่าวโทษคุณหยาง พวกเรานักบูโดจิ่วโจว ไม่เอาด้วย！”

“พวกเราไม่เห็นด้วย！”

……

นักบูโดจิ่วโจว ตะโกนโห่ร้องด้วยเสียงอันดังทุกคน

เดิมทีพวกเขาต่างคิดว่า การนัดประลองยุทธในวันนี้ ฝ่ายจิ่วโจวต้องแพ้แน่นอน ถึงยังไงหยางเฉินก็ยังอ่อนวัยอยู่มาก ระดับขั้นบูโดก็ต่ำกว่าโยชิดะ โช หยางเฉินไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโยชิดะ โชแน่นอน

แต่มาเมื่อสักครู่ก่อนนี้ พวกเขาเห็นกันกับตาในภาพหยางเฉินถล่มฆ่าโยชิดะ โช ไฟศรัทธาในความมั่นใจของพวกเขาลุกโชน