The king of War นิยาย บท 1855

ทิคาโนะ ทาเคชิมีสีหน้าท่าทีจริงจังอย่างที่สุด ไม่คงเหลือความเหยียดแคลนที่มีอยู่ก่อนหน้านี้ เขารู้ว่า หยางเฉินอยู่ในฐานะที่ต่อสู้กับเขาได้แน่นอนเด็ดขาด

“ปัง！”

ทันใดนั้น เกิดเสียงดังขึ้นมาลั่น พื้นตรงที่หยางเฉินยืนอยู่แตกกระจุย วินาทีนั้น ตัวร่างของหยางเฉินหายไปจากที่เดิม

แทบจะเพียงพริบตา เขาก็โถมเข้าไปถึงข้างหน้าทิคาโนะ ทาเคชิ

ในเมื่อทิคาโนะ ทาเคชิให้โอกาสเขาลงมือก่อน เขาย่อมไม่ปล่อยโอกาสให้เสียไปเปล่า ๆ

“ปึง！”

ในนาทีนั้น หมัดของหยางเฉินอัดเข้าไปอย่างหนัก เร็วเท่าช่วงสะเก็ดไฟกระเด็น ทิคาโนะ ทาเคชิเพียงแค่ยื่นมือออกไป หมัดของหยางเฉิน ก็ชกใส่เข้าไปบนฝ่ามือของทิคาโนะ ทาเคชิเต็มแรง

ท่ามกลางการตกตะลึงของทุกคน ทิคาโนะ ทาเคชิถึงกับเซถอยไปสามก้าว

ถึงแม้เพียงแค่สามก้าว แต่ก็แจงให้เห็นชัดในปัญหา ไม่น่าเชื่อว่าพลังหมัดของหยางเฉินจะหนักหน่วงขนาดนี้ หมัดเดียวทำเอาทิคาโนะ ทาเคชิที่อยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายอย่างทิคาโนะ ทาเคชิเซถอยไปได้

ถึงแม้ทิคาโนะ ทาเคชิก็ไม่ได้ตอบโต้ อยู่แต่ในท่าตั้งรับ แต่หมัดของหยางเฉินนี้ บ่งชี้ได้ถึงความเก่งกาจของเขา

นักบูโดเป็นจำนวนมากที่อยู่ในบริเวณ ต่างลุกยืนขึ้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

“หยางเฉิน ถึงขนาดใช้หมัดเดียวซัดทิคาโนะ ทาเคชิเซไปเลยหรือ？นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน？”

“หรือจะว่า หยางเฉินปกปิดระดับแดนบูโดไว้？ความจริงพลังฝีมือจริงของเขา ก็อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายแล้ว？”

“พูดเป็นผายลมไปแล้ว！แกไม่เห็นว่าเขายังหนุ่มละอ่อนอยู่หรือ？น่ากลัวสามสิบยังไม่ถึงเลยมั้ง หนุ่มวัยอ่อนขนาดนี้ จะเข้าไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายของระดับขั้นบูโดยังไงได้？”

“ถ้าไม่มีทางเป็นไปได้แบบนี้ แกช่วยบอกข้าที เขาทำยังไงถึงใช้หมัดเดียวชกเอาทิคาโนะ ทาเคชิที่อยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเซถอยไปได้？”

……

นักบูโดที่อยู่ในพื้นที่ แต่ละคนรู้สึกแต่ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ทิคาโนะ ทาเคชิอยู่ในประเทศซัน จัดว่าเป็นผู้แข็งแกร่งบูโดชั้นสุดยอด ตอนนี้มาโดนเด็กหนุ่มนักบูโดวัยไม่ถึงสามสิบของจิ่วโจวชกจนเซถอย ถึงแม้แค่เพียงสามก้าว แต่ก็ทำเอาผู้คนรู้สึกเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก

“เยี่ยม！”

ตู้จ้งร้องตะโกนลั่นขึ้นมาอย่างตื่นเต้น นักบูโดที่อยู่รอบข้าง ต่างก็แย่งกันโห่ร้องด้วยความดีใจ ความเก่งกาจของหยางเฉิน ทำให้พวกเขามองเห็นชัยชนะนั้นมีความหวังกันแล้ว

การต่อสู้ที่ตามต่อกันมา หยางเฉินยังคงรุกจู่โจมอย่างบ้าคลั่ง ส่วนทิคาโนะ ทาเคชิคงยังไม่มีการตอบโต้ เฝ้าแต่ป้องรับ

“ปึง！”

อีกครั้งที่มีการอัดลงไปอย่างหนักหน่วง ทิคาโนะ ทาเคชิถูกชัดจนเซถอยไปอีกครั้ง

มาคราวนี้ หยางเฉินหยุดการรุกโจมตี สีหน้าดูยิ่งเคร่งเครียด

แม้เขาจะได้กระตุ้นสายเลือดคลั่งภายในตัวของเขาขึ้นมาแล้ว แต่ในการต่อสู้ที่ผ่านมานี้ ได้แต่ทำให้ทิคาโนะ ทาเคชิแค่เซถอยไปสิบกว่าก้าว ยังไม่สามารถจะทำอะไรให้ถึงกับบาดเจ็บแก่ทิคาโนะ ทาเคชิได้เลยแม้แต่น้อย

หรือจะพูดว่า ถ้าเป็นไปตามสภาพที่เห็นอยู่นี้ในการจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ ความหวังคงริบหรี่เหลือเกิน

ทั้งนี้ทั้งนั้น ตั้งแต่เริ่มต้นต่อสู้กันมา การโจมตีกลับของทิคาโนะ ทาเคชิก็ไม่ได้มีเลยแม้แต่ครั้งเดียว ได้แต่ป้องรับ

ถ้าถึงทีที่ทิคาโนะ ทาเคชิตั้งใจเอาจริงขึ้นมา หยางเฉินจะมีแรงเหลือจะต้านรับไหวไหม？

ทิคาโนะ ทาเคชิจ้องหยางเฉินด้วยสายตาหนาวเยือกพูดว่า “ถ้าแกมีพลังฝีมืออยู่เพียงแค่นี้ ข้าก็จะขอเตือนแกไว้ก่อน แกควรจะยอมแพ้ซะ ไม่งั้น แกก็ต้องตาย！”

หยางเฉินก็รู้ ทิคาโนะ ทาเคชิไม่ได้คุยเกิน เรื่องจริงมันเป็นอย่างนั้น

ระดับชั้นบูโดของทั้งสองคนต่างกันถึงสองชั้น ตัวทิคาโนะ ทาเคชิเองนั้นยังเป็นนายกสมาคมนักบูโดของประเทศซัน ในแดนเดียวกันนั้น ย่อมต้องเป็นประเภทมีพลังฝีมือการต่อสู้ชั้นสุดยอด

ระดับขั้นที่ต่างกันมโหฬารขนาดนี้ หยางเฉินคิดจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ แทบจะพูดได้เลยว่าไม่มีประตู

แต่ทว่า นักบูโดที่อยู่ในบริเวณไม่เข้าใจถึงจุดนี้ นักบูโดจิ่วโจวก็ยังคงโห่ร้องกันอย่างบ้าคลั่ง ส่งเชียร์ให้หยางเฉิน