บทที่ 1863 ใครจะยอมให้ – ตอนที่ต้องอ่านของ The king of War
ตอนนี้ของ The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1863 ใครจะยอมให้ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ใจของไป๋หลี่จิงหวินดิ้นรนอยู่กับความขัดแย้งที่เต็มอยู่ในใจ คนประเภทแบบหยางเฉินนี้ ไม่ควรเด็ดขาดที่จะไปเป็นอริกับเขา แต่ว่าตอนนี้บ้านตระกูลไป๋หลี่ กับหยางเฉิน มีความแค้นกันลึกมาก ก็คือไป๋หลี่ฉางคง ได้ถูกหยางเฉินฆ่า
พูดได้ว่า ระหว่างหยางเฉินกับบ้านตระกูลไป๋หลี่ เป็นแค้นต้องล้างด้วยเลือด จะรอมชอมกัน แทบมองไม่เห็นความหวัง
หยางเฉินได้ฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิไปได้เมื่อครู่นี้ ไม่ใช่ว่าเขามีความเก่งกาจพอในการถล่มฆ่าทิคาโนะ ทาเคชิได้ แต่เป็นเพราะทิคาโนะ ทาเคชิประมาทในตัวหยางเฉิน ไม่ได้ไปคิดถึงอะไรเลย กับหยางเฉินที่ดิ้นรนอยู่ในสภาวะใกล้ตาย จู่ ๆ กลับจะมีแรงขึ้นมาเป็นพลังสู้อีกครั้ง
ไม่เพียงเท่านั้น ยังรับรู้แล้วถึงพลังธาตุน้ำ ทั้งยังจัดการใช้งานธาตุพลังน้ำได้เป็นอย่างดีเป็นที่สุดอีกด้วย
แค่รับรู้ธาตุพลังน้ำยังพอว่า กลับทั้งยังมีกริชอาถรรพ์อีกเล่มหนึ่ง ทิคาโนะ ทาเคชิถูกมีดพลังเลือดน้ำแทงจนตาบอดไปแล้ว ถูกหยางเฉินตามแทงด้วยกริชอาถรรพ์ จึงไม่ใช่เรื่องเหนือความคาดคิด
ไป๋หลี่ชิงหวินตอนนี้ถ้าจะฆ่าหยางเฉิน ง่ายเพียงยกมือ แต่ถ้าฆ่าหยางเฉินไปแล้ว ก็จะต้องไปกระทบกระทั่งอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังหยางเฉินอย่างถึงตาย
โดยกำลังที่มีอยู่ของบ้านตระกูลไป๋หลี่ในปัจจุบัน จะต้านรับพลังอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังหยางเฉินนั้นไหวไหม?
ไป๋หลี่ชิงหวินมีความเชื่อมั่นอย่างแน่นอน กับการมีอยู่ของอิทธิพลที่แกร่งกล้าเบื้องหลังหยางเฉิง
“คุณหยาง!”
ในขณะนั้นเอง เสียงร้องอย่างตกใจกลัวดังขึ้นในทันใด
เห็นตู้จ้งนำพานักบูโดจิ่วโจวหลายนายพุ่งเข้าไปหาหยางเฉิน ส่วนหยางเฉินได้ล้มลงกับพื้น เป็นตายร้ายดีไม่รู้ได้
“ช่างมันดีกว่า!”
ที่สุดไป๋หลี่จิงหวินก็ถอนหายใจยาวออกมา มองไปด้านที่หยางเฉินล้มลง พูดเสียงทุ้มไปว่า “ข้าไป๋หลี่ชิงหวินแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยจะทำตัวเป็นคนถ่อยที่จะฉวยโอกาสกับใคร ถ้าแกยังมีชีวิตฟื้นกลับมาได้ ข้าก็จะรอจนกว่าแกจะฟื้นพลังกลับมาเป็นปกติ แล้วจะสู้กับแกให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”
หลังจากพูดประโยคนี้จบ เขาก็ยืดหน้ามองไปที่ด้านค่ายฝ่ายประเทศซัน
คามิชิโร กุนโตและอาโอกิ ยามาโตะต่างสัมผัสได้กับแววฆ่าจากสายตาของไป๋หลี่ชิงหวิน ทั้งสองต่างก็หน้าเปลี่ยนสีไปอย่างหนัก รีบพูดออกไปว่า “ครั้งนี้ พวกเราประเทศหยางแพ้แล้ว พวกเราจะรีบออกไปให้พ้นจากจิ่วโจว เราชาตินี้จะไม่เหยียบเข้ามาบนดินแดนจิ่วโจวแม้แต่ก้าวเดียว”
ไป๋หลี่จิงหวินไม่พูดไม่จา คามิชิโร กุนโตกับอาโอกิ ยามาโตะก็พานักบูโดประเทศซัน เร่งนำศพของทิคาโนะ ทาเคชิ รีบพากันออกไปจากโรงเทพบู๊อย่างทันด่วน
ส่วนเรื่องข้อตกลงพนันขันต่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่มีใครพูดกันขึ้นมา
หยางเฉินก็ได้ล้มลง ตอนนี้จะเป็นหรือตายไม่รู้ได้ นักบูโดจิ่วโจวต่างก็กังวลอยู่แต่ตัวเขา
ไป๋หลี่จิงหวินก็หันไปทางด้านหยางเฉินมองอย่างได้อารมณ์ แล้วหันตัวกลับ ไม่มีใครได้สนใจเห็นถึงการจากไปของเขา
ภายใต้การจัดการของตู้จ้ง หยางเฉินได้ถูกนำตัวไปทำการรักษาในอาคารกองอำนวยการของสมาพันธ์บูโด
ข่าวทิคาโนะ ทาเคชิพ่ายแพ้ถึงกับตัวตาย แพร่กระจายออกไปทั่วโลกอย่างรวดเร็ว และหยางเฉินก็ชื่อดังออกไปจากการศึกในครั้งนี้ โลกทั้งโลกรู้จักกันทั่ว เด็กหนุ่มอายุเพียงยี่สิบแปดปีในจิ่วโจว ด้วยพลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น เผด็จศึกสังหารทิคาโนะ ทาเคชิ นายกสมาคมบูโดประเทศซันที่มีพลังฝีมือแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอด
เหล่าบรรดานักบูโดจิ่วโจว ต่างรู้สึกภูมิใจกับเรื่องนี้กันเป็นอันมาก
แต่ทว่า ที่ไม่มีใครรู้ก็คือ หยางเฉินในขณะนี้ ได้ตกอยู่ในสภาพโคม่าแล้ว
นับจากวันนัดประลองยุทธของจิ่วโจวกับประเทศซัน ได้ผ่านเวลาไปสามวันเต็ม ๆ และในสามวันที่ผ่านมา หยางเฉินอยู่ในสภาพสลบไสลหมดสติ
สำนักงานกลางสหพันธ์บูโดที่ตั้งอยู่ในเยี่ยนตู ในห้องคนไข้ส่วนตัว หยางเฉินนอนอยู่บนเตียง ทั้งตัวอยู่ภายใต้การควบคุมสัญญาณชีพของอุปกรณ์ทางการแพทย์
พูดได้ว่า ด้วยเพราะหยางเฉินต้องการรักษาไว้ซึ่งเกียรติของของนักบูโดจิ่วโจว ถึงต้องกลายสภาพมาแบบนี้
ถ้าหากย้อนเวลากันได้ พวกเขาพร้อมจะยอมให้นักบูโดจิ่วโจวต้องถูกหยามเกียรติ ก็จะไม่ยอมให้หยางเฉินต้องบาดเจ็บสาหัส
พวกเขาถึงแม้รับชัยชนะจากค่ายประเทศซัน แต่ถ้าหยางเฉินตายไป พวกเขาชนะแล้ว แล้วจะได้อะไร?
โดยสันดานพวกคนประเทศซัน ไม่ก็ต้องสักวัน พวกเขายังไงก็ต้องหอบกำลังกลับมาอีกเป็นแน่ ถึงเวลานั้น แล้วจะมีใครมาปกป้องเกียรติภูมิของนักบูโดจิ่วโจวได้อีก?
“ท่านตู้ พวกเราจะไม่มีทางทิ้งคุณหยาง มีแต่เขา จึงมีคุณสมบัติพอในการนำพวกเรานักบูโดโลกสามัญจิ่วโจว เพื่อก้าวไปให้เป็นที่เคารพนับถือไปทั่วโลก!”
ผู้แข็งแกร่งนายหนึ่งของสมาพันธ์บูโด พูดขึ้นมาในทันใดด้วยสีหน้าแน่วแน่
ตามมาติด ๆ ก็มีนักบูโดอีกนายหนึ่งพูดขึ้นว่า “ถูกแล้ว ถึงแม้ผู้เฒ่าฮว๋างจะบอกว่าหมดทางรักษาคุณหยางแล้ว พวกเราก็จะทิ้งคุณหยางไม่ได้อย่างเด็ดขาด คุณหยางเป็นผู้นำจิตวิญญาณของพวกเราสมาพันธ์ยูโด เขาจะต้องไม่ตาย!”
“ท่านตู้ ข้าเคยได้ยินมาว่า มีหลายตระกูลบู๊โบราณ มียาเม็ดช่วยฟื้นชีวิต ถ้าพวกเราไปได้ยาเม็ดพวกนี้มา ก็จะช่วยให้คุณหยางฟื้นกลับขึ้นมาได้แน่นอน”
ได้ยินที่ฝ่ายนั้นพูดมา ตู้จ้งพลันรู้สึกตาสว่างแวบขึ้นมา พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “พวกเจ้าพูดถูก พวกเราจะไม่มีทางทิ้งคุณหยาง ที่พวกบ้านตระกูลบู๊โบราณ มียาฟื้นชีวิตประเภทนี้จริง ๆ ข้าจำได้ว่ามียาเม็ดโบราณที่เรียกว่ายาเม็ดคืนวิญญาณ เห็นว่าล้ำค่ามาก ๆ เห็นว่าขนาดนักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นสุดยอด ถึงขั้นต้องตายแล้ว พอได้ยาเม็ดยาเม็ดคืนวิญญาณเข้าไป ก็รักษาเอาชีวิตไว้ได้”
“ข้ารู้อยู่ว่าจะไปหายาเม็ดคืนวิญญาณนี้ได้จากไหน ข้าจะรีบออกเดินทางไปขอยาเดี๋ยวนี้เลย หลายวันนี้ พวกเจ้าต้องดูแลรับรองความปลอดภัยของคุณหยางอย่างสุดที่สุด”
ได้ยินที่พูด เหล่าผู้แข็งแกร่งสมาพันธ์บูโด ล้วนมีสีหน้าตื่นใจ ต่างรีบพูดกันว่า “ผู้เฒ่าตู้วางใจเถอะ พวกเราจะปกป้องดูแลความปลอดภัยของคุณหยางกันอย่างดีที่สุด ท่านวางใจรีบไปเถอะ!”
ในขณะที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นตื่นใจกัน นักบูโดนายหนึ่ง พลันพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียดว่า “ยาเม็ดคืนวิญญาณมีราคาสูงค่าเทียบทั้งเมือง ถึงแม้จะมีในบ้านตระกูลบู๊โบราณ ก็เป็นของวิเศษล้ำค่ามากสุด ๆ แล้วจะมีใครตระกูลไหน จะยอมเอายาเม็ดคืนวิญญาณนั้นมาให้กัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...