The king of War นิยาย บท 1931

มารแดงมีใจฮึกเหิมสู้เต็มที่ ด้วยเพราะเขตแดนวิถีมาร ทำให้เขารู้สึกว่ามีพลังที่ทะลักหนุนเสริมเข้ามาไม่ได้ขาด ทำให้เขามีความสามารถในการต่อสู้ได้อย่างต่อเนื่องอย่างไม่ต้องหยุด

ความคิดมุ่งฆ่าของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงเข้มข้นถึงที่สุด แต่ในใจก็คิดบวกลบคูณหารอยู่ ถ้าเขาฆ่ามารแดงทิ้ง แล้วจัดการฆ่าผู้แข็งแกร่งลึกลับสำนักมาร ตัวเองจะออกพ้นไปจากสำนักมารได้อย่างปลอดภัยหรือไม่

ระหว่างสำนักมารกับสำนักกามิ กาโสะ แต่ไหนมาก็เป็นกลุ่มอิทธิพลคู่อริกันอยู่แล้ว ถ้ากองกำลังของสำนักมารยิ่งแข็งแกร่งมาก แรงกดดันต่อสำนักกามิ กาโสะก็ยิ่งใหญ่มากขึ้น

แต่ทว่า ภายใต้เขตแดนวิถีมาร พลังฝีมือของมารแดงขยายเพิ่มขึ้นเอามาก ถึงขนาดพอฟัดพอเหวี่ยงเอาเป็นเอาตายกับเขาได้ นอกจากตนเองจะต้องทุ่มสุดกำลัง ไม่งั้นคงไม่มีทางสังหารฆ่ามารแดงอย่างง่ายดายได้

เขาคงไม่สามารถฆ่ามารแดงได้ในเวลาอันสั้น ทว่า ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของผู้แข็งแกร่งลึกลับสำนักมารคนนั้น ถ้าเขาลงมือมา ก็น่าจะมีผลกระทบแว้งกลับไปอย่างสาหัสได้？

คิดมาถึงประเด็นนี้ อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็มีแผนขึ้นมาในใจ

เขามองไปที่มารแดง พูดเสียงเหยียดไปว่า “เจ้ามารแดง แกมันก็แค่ไอ้ทึ่มตัวหนึ่ง คิดหรือว่าข้าไม่กล้าฆ่าแก？ลงถ้าข้าลงมือจะฆ่าแก มันง่ายแค่ยกมือ

มารแดงถูกกระตุ้นให้โกรธขึ้นมาพลัน ตวาดขึ้นมาเสียงลั่น พุ่งตรงเข้าใส่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิง

นิสัยมารแดงเป็นประเภทสุดขั้วอย่างมาก จึงถูกอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงกระทุ้งจุดเดือดเข้าอย่างง่ายดาย

“ปึง ปึง ปึง！”

การจู่โจมของมารแดงกระหน่ำใส่ลงไป อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็ต้านรับไว้ได้อย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ พลังฝีมือของมารแดงระเบิดเพิ่มขึ้นไปอีกมาก แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิง

ระดับแดนของทั้งสองดูเหมือนว่าเท่ากัน แต่โดยข้อเท็จจริง ช่วงต่างยังห่างกันอีกมาก

ระดับแดนขั้นบูโด เป็นการจัดโดยเฉลี่ยค่าต่างของผู้แข็งแกร่งทั่วไปเท่านั้น ระหว่างผู้แข็งแกร่งในขั้นแดนเดียวกันนั้น ก็มีความแตกต่างกันอยู่ เพียงแต่ค่าแตกต่างในแต่ละผู้แข็งแกร่งบ้างก็ห่างมาก บ้างก็ห่างกันเล็กน้อย

เช่นผู้แข็งแกร่งระดับพิเศษอย่างอิงเทียนสิงอิงเทียนสิง ทั้งภูเขามาร ก็มีแค่เพียงห้านาย

ในภูเขามารยังมีผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นจำนวนไม่มากส่วนหนึ่ง พวกเขาจัดอยู่ในแดนขั้นเดียวกับทั้งห้านายนั้น แต่พลังฝีมือยังห่างกันไปอีกไกล

จากการโจมตีอย่างบ้าคลั่งของมารแดง อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงพ่ายถอยอยู่อย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่า เขายังไม่ได้จังหวะทุ่มสุดฝีมือ และเอาแต่คอยปัดป้อง

“ผาง！”

ทันใดนั้น อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงควงฝ่ามือเข้าไปข้างหน้าอย่างดุเดือด จังหวะที่มารแดงเพิ่งชกหมัดออกไปและกำลังชักกลับ ในชั่วพริบตานั้นเอง ฝ่ามือของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็ฟาดลงกลางอกของมารแดง

มารแดงเซถอยไปในทันที รู้สึกหวานขึ้นมาในส่วนลึก ๆ ของคอ เกือบกระอักเลือดออกมา

และในขณะที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงเพิ่งกระแทกมารแดงเซถอยไปในพริบตานั้น ตัวอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็หายไปจากจุดเดิมที่ยืนอยู่นั้น

เหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งสำนักมาร ต่างยืนเซ่อตาค้างมองดูไปตามทิศทางที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงออกไป

“แย่แล้ว！เขากำลังจะไปฆ่าหยางเฉิน！”

มารแดงตั้งสติขึ้นมาได้ในฉับพลันนั้น สีหน้าเปลี่ยนอย่างรุนแรง ร้องขึ้นมาเสียงหลง แล้วพุ่งตัวไปทางที่พักของหยางเฉิน

ได้ยินที่มารแดงพูด บรรดาผู้แข็งแกร่งสำนักมารจึงต่างรีบดึงสติกลับมา

และในขณะเดียวกันนั้น ลี่เฉินที่อยู่ในหอหนังสือ ทันทีนั้นก็ขมวดย่นคิ้วขึ้นมา แววตาทอประกายฆ่าที่หนาวเหน็บ

หม่าชาวที่กำลังฝึกพลังวิชาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาก็ให้รู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา

กับเหตุการณ์ต่าง ๆ ภายนอก หม่าชาวไม่ได้รับรู้เรื่องเลย ตั้งแต่ลี่เฉินนำพาเขาเข้ามาในหอหนังสือสำนักมารแล้ว เขาก็เริ่มลงมือฝึกพลัง

ที่แห่งนี้ช่างเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของการฝึกวิชาจริง ๆ ชี่ทิพย์เข้มข้นเป็นอันมาก ๆ ทำให้หม่าชาวเกิดอารมณ์มุ่งมั่นอยากที่จะฝึกพลังต่อไปตลอด

ส่วนลี่เฉิน กับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายนอก ล้วนแจ้งชัดเหมือนนับนิ้ว หลังจากรับรู้ถึงว่าอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงกำลังมุ่งไปยังที่พักของหยางเฉินแล้ว เขาก็รู้สึกโกรธเคืองขึ้นมา แต่ไม่ได้รู้สึกห่วงกังวลแม้แต่น้อย

บริเวณข้างนอกอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงได้บุกเข้าไปถึงที่พักของหยางเฉินแล้ว

สองผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของสำนักมาร เห็นอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงบุกเข้ามา ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนอย่างรุนแรง

หนึ่งในสองคนนั้น มองไปที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิง พูดเสียงเยือกไปว่า “ท่านเจ้าสำนักอิง ที่นี่เป็นเขตหวงห้ามของสำนักมาร ขอท่านได้โปรดออกไปจากที่นี่ทันทีด้วย！”

“ฮึ！”

ผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของสำนักมารหลายคน ล้อมอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงไว้อย่างหนาแน่น แต่ละคนมองหน้าเขาอย่างโกรธเกรี้ยว

อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงตายังจ้องเขม็งอยู่ที่หยางเฉิน ย้อนถามกับผู้แข็งแกร่งสำนักมารว่า “เจ้าเด็กนี่เป็นใครกัน？ทำไมอายุยังน้อยขนาดนี้ ก็มีพลังฝีมือที่เก่งกาจถึงปานนี้？”

ผู้แข็งแกร่งขั้นยอดของสำนักมารนายหนึ่ง ตอบเสียงหนาวเยือกไปว่า “เขาจะเป็นใคร แกไม่มีฐานะพอจะรู้ แต่ข้าขอเตือนเจ้า ถ้าคิดจะลงมือกับเขา ให้ดีควรชั่งตวงวัดใจให้ดีก่อน ถ้าขืนลงมือทำอะไรเขา สำนักกามิ กาโสะ จะรับผิดชอบไหวไหม กับไฟโกรธของอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังของเขา？”

สีหน้าของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงดูไม่จืดอย่างหนักขึ้นไปในทันที

แม้นหากผู้แข็งแกร่งที่อยู่เบื้องหน้าเขานี้มีอายุไล่เรียงกับเขา เขาคงจัดการลงมือแล้วอย่างไม่มีลังเลใด ๆ

แต่ดันผ่าเป็นว่า เจ้านี่อายุยังน้อยขนาดนี้ จึงทำให้เขามีเกิดความหวาดเกรงอย่างหนัก

เวลาผ่านไปเป็นนาทีจากวินาที อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็ยังไม่กล้าตัดสินใจ

ถึงแม้เขาจะถูกผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของสำนักมารหลายคน ล้อมไว้อยู่ แต่เขามั่นใจ ระยะห่างนิดเดียวแค่นี้ เขาสังหารหยางเฉินได้

และแม้ว่าฆ่าหยางเฉินแล้ว ขอเพียงผู้พิทักษ์ที่อยู่เบื้องหลังหยางเฉินไม่ออกมา ลำพังผู้แข็งแกร่งสำนักมารพวกนี้ เขาสามารถหลบออกไปได้สบาย

แต่ เขาก็ไม่กล้าเสี่ยง เพราะถ้าพลาด เขาก็ต้องใช้ชีวิตตัวเองเสียไปเป็นเดิมพัน

ในขณะนั้นเอง อานุภาพมารในตัวหยางเฉินปะทุขึ้น พลังปราณบูโดในตัวของเขา ก็ปะทุขึ้นในขณะเดียวกัน

“บรึม！”

กระแสพลังบูโดในตัวของหยางเฉิน โถมถั่งเหมือนคว่ำทะเลเทน้ำออกมา ตลบม้วนกวาดไปทั่วทุกทิศทาง

จากเดิมที่เขาอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ทะลุทะลวงขึ้นไปในบัดดล ก้าวไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย

เหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งสำนักมาร ต่างตะลึงงงกันตาค้าง

ส่วนอิงเทียนสิงอิงเทียนสิง ยิ่งกว่าตะลึงตาค้าง ถามด้วยสีหน้าไม่คิดอยากเชื่อว่า “เขาเพิ่งจะทะลุแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายหรือ？”