The king of War นิยาย บท 1931

มารแดงมีใจฮึกเหิมสู้เต็มที่ ด้วยเพราะเขตแดนวิถีมาร ทำให้เขารู้สึกว่ามีพลังที่ทะลักหนุนเสริมเข้ามาไม่ได้ขาด ทำให้เขามีความสามารถในการต่อสู้ได้อย่างต่อเนื่องอย่างไม่ต้องหยุด

ความคิดมุ่งฆ่าของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงเข้มข้นถึงที่สุด แต่ในใจก็คิดบวกลบคูณหารอยู่ ถ้าเขาฆ่ามารแดงทิ้ง แล้วจัดการฆ่าผู้แข็งแกร่งลึกลับสำนักมาร ตัวเองจะออกพ้นไปจากสำนักมารได้อย่างปลอดภัยหรือไม่

ระหว่างสำนักมารกับสำนักกามิ กาโสะ แต่ไหนมาก็เป็นกลุ่มอิทธิพลคู่อริกันอยู่แล้ว ถ้ากองกำลังของสำนักมารยิ่งแข็งแกร่งมาก แรงกดดันต่อสำนักกามิ กาโสะก็ยิ่งใหญ่มากขึ้น

แต่ทว่า ภายใต้เขตแดนวิถีมาร พลังฝีมือของมารแดงขยายเพิ่มขึ้นเอามาก ถึงขนาดพอฟัดพอเหวี่ยงเอาเป็นเอาตายกับเขาได้ นอกจากตนเองจะต้องทุ่มสุดกำลัง ไม่งั้นคงไม่มีทางสังหารฆ่ามารแดงอย่างง่ายดายได้

เขาคงไม่สามารถฆ่ามารแดงได้ในเวลาอันสั้น ทว่า ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญของผู้แข็งแกร่งลึกลับสำนักมารคนนั้น ถ้าเขาลงมือมา ก็น่าจะมีผลกระทบแว้งกลับไปอย่างสาหัสได้？

คิดมาถึงประเด็นนี้ อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็มีแผนขึ้นมาในใจ

เขามองไปที่มารแดง พูดเสียงเหยียดไปว่า “เจ้ามารแดง แกมันก็แค่ไอ้ทึ่มตัวหนึ่ง คิดหรือว่าข้าไม่กล้าฆ่าแก？ลงถ้าข้าลงมือจะฆ่าแก มันง่ายแค่ยกมือ

มารแดงถูกกระตุ้นให้โกรธขึ้นมาพลัน ตวาดขึ้นมาเสียงลั่น พุ่งตรงเข้าใส่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิง

นิสัยมารแดงเป็นประเภทสุดขั้วอย่างมาก จึงถูกอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงกระทุ้งจุดเดือดเข้าอย่างง่ายดาย

“ปึง ปึง ปึง！”

การจู่โจมของมารแดงกระหน่ำใส่ลงไป อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็ต้านรับไว้ได้อย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ พลังฝีมือของมารแดงระเบิดเพิ่มขึ้นไปอีกมาก แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิง

ระดับแดนของทั้งสองดูเหมือนว่าเท่ากัน แต่โดยข้อเท็จจริง ช่วงต่างยังห่างกันอีกมาก

ระดับแดนขั้นบูโด เป็นการจัดโดยเฉลี่ยค่าต่างของผู้แข็งแกร่งทั่วไปเท่านั้น ระหว่างผู้แข็งแกร่งในขั้นแดนเดียวกันนั้น ก็มีความแตกต่างกันอยู่ เพียงแต่ค่าแตกต่างในแต่ละผู้แข็งแกร่งบ้างก็ห่างมาก บ้างก็ห่างกันเล็กน้อย

เช่นผู้แข็งแกร่งระดับพิเศษอย่างอิงเทียนสิงอิงเทียนสิง ทั้งภูเขามาร ก็มีแค่เพียงห้านาย

ในภูเขามารยังมีผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นจำนวนไม่มากส่วนหนึ่ง พวกเขาจัดอยู่ในแดนขั้นเดียวกับทั้งห้านายนั้น แต่พลังฝีมือยังห่างกันไปอีกไกล

จากการโจมตีอย่างบ้าคลั่งของมารแดง อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงพ่ายถอยอยู่อย่างต่อเนื่อง เพียงแต่ว่า เขายังไม่ได้จังหวะทุ่มสุดฝีมือ และเอาแต่คอยปัดป้อง

“ผาง！”

ทันใดนั้น อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงควงฝ่ามือเข้าไปข้างหน้าอย่างดุเดือด จังหวะที่มารแดงเพิ่งชกหมัดออกไปและกำลังชักกลับ ในชั่วพริบตานั้นเอง ฝ่ามือของอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็ฟาดลงกลางอกของมารแดง

มารแดงเซถอยไปในทันที รู้สึกหวานขึ้นมาในส่วนลึก ๆ ของคอ เกือบกระอักเลือดออกมา

และในขณะที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงเพิ่งกระแทกมารแดงเซถอยไปในพริบตานั้น ตัวอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงก็หายไปจากจุดเดิมที่ยืนอยู่นั้น

เหล่าบรรดาผู้แข็งแกร่งสำนักมาร ต่างยืนเซ่อตาค้างมองดูไปตามทิศทางที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิงออกไป

“แย่แล้ว！เขากำลังจะไปฆ่าหยางเฉิน！”

มารแดงตั้งสติขึ้นมาได้ในฉับพลันนั้น สีหน้าเปลี่ยนอย่างรุนแรง ร้องขึ้นมาเสียงหลง แล้วพุ่งตัวไปทางที่พักของหยางเฉิน

ได้ยินที่มารแดงพูด บรรดาผู้แข็งแกร่งสำนักมารจึงต่างรีบดึงสติกลับมา

และในขณะเดียวกันนั้น ลี่เฉินที่อยู่ในหอหนังสือ ทันทีนั้นก็ขมวดย่นคิ้วขึ้นมา แววตาทอประกายฆ่าที่หนาวเหน็บ

หม่าชาวที่กำลังฝึกพลังวิชาอยู่ข้าง ๆ ตัวเขาก็ให้รู้สึกหนาวสั่นขึ้นมา

กับเหตุการณ์ต่าง ๆ ภายนอก หม่าชาวไม่ได้รับรู้เรื่องเลย ตั้งแต่ลี่เฉินนำพาเขาเข้ามาในหอหนังสือสำนักมารแล้ว เขาก็เริ่มลงมือฝึกพลัง

ที่แห่งนี้ช่างเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ของการฝึกวิชาจริง ๆ ชี่ทิพย์เข้มข้นเป็นอันมาก ๆ ทำให้หม่าชาวเกิดอารมณ์มุ่งมั่นอยากที่จะฝึกพลังต่อไปตลอด

ส่วนลี่เฉิน กับทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายนอก ล้วนแจ้งชัดเหมือนนับนิ้ว หลังจากรับรู้ถึงว่าอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงกำลังมุ่งไปยังที่พักของหยางเฉินแล้ว เขาก็รู้สึกโกรธเคืองขึ้นมา แต่ไม่ได้รู้สึกห่วงกังวลแม้แต่น้อย

บริเวณข้างนอกอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงได้บุกเข้าไปถึงที่พักของหยางเฉินแล้ว

สองผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของสำนักมาร เห็นอิงเทียนสิงอิงเทียนสิงบุกเข้ามา ต่างมีสีหน้าเปลี่ยนอย่างรุนแรง

หนึ่งในสองคนนั้น มองไปที่อิงเทียนสิงอิงเทียนสิง พูดเสียงเยือกไปว่า “ท่านเจ้าสำนักอิง ที่นี่เป็นเขตหวงห้ามของสำนักมาร ขอท่านได้โปรดออกไปจากที่นี่ทันทีด้วย！”

“ฮึ！”