The king of War นิยาย บท 1970

เสียงตะโกนด้วยความโกรธนี้ ดังก้องไปในท้องฟ้าและทำให้ทุกคนตกตะลึง

สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจ้าของเสียงนั้น

“ทนได้ไหม?”

ลี่เฉินยืนอยู่ต่อหน้าตู้ป๋อ มองมาที่เขาและถามเขา

ตู้ป๋อพยักหน้า สีหน้ายิ้มอย่างละอายและพูดกับลี่เฉินว่า “ขออภัย ฉันหยุดเอาไว้ไม่ได้แล้ว ในที่สุดก็ยังต้องให้นายออกโรง”

กลุ่มผู้แข็งแกร่งมองลี่เฉินและตกตะลึงตาค้าง

นั่นเพราะภัยพิบัติสวรรค์เหนือห้องสมุดยังคงดำเนินต่อไป อีกทั้งลี่เฉินที่ในใจของพวกเขาควรกำลังฝ่าภัยพิบัติสวรรค์อยู่กลับมาปรากฏตัวที่นี่ และตะโกนด้วยความโกรธ ซ้ำยังปิดกั้นการโจมตีของผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นด้วย

เจียงหยวนหลงเหล่มองลี่เฉินร่างกายของเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณการต่อสู้ ด้วยความแข็งแกร่งของเขา ตนย่อมสามารถสัมผัสได้ว่าแดนบูโดของลี่เฉินบรรลุถึงแดนนภาแล้ว

ผู้แข็งแกร่งห้าคนของตระกูลเจียงได้ล้อมลี่เฉินไว้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ด้วยคำเดียว ก็สามารถหยุดพวกเขาผู้แข็งแกร่งทั้งห้าจากการฆ่าตู้ป๋อได้ นี่สามารถคาดเดาได้ว่า พลังของลี่เฉินแข็งแกร่งเพียงใดและจะต้องอยู่ในแดนนภาแน่

เหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิง ก็ตกตะลึงเช่นกัน พวกเขามองไปที่ทิศทางของลี่เฉินและทิศทางของห้องสมุด ทันใดนั้นความคิดที่กล้าหาญก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของพวกเขา คนที่กำลังฝ่าภัยพิบัติสวรรค์นี้ไม่ใช่ลี่เฉิน แต่เป็นคนอื่น

อย่างไรก็ตาม ผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ ของสำนักมารล้วนอยู่ที่นี่ แล้วใครกันที่เป็นผู้ฝ่าภัยพิบัติสวรรค์?

เมื่อ เผยเชียนอินเห็นลี่เฉินดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและพูดว่า "คิดไม่ถึงเลยว่าคนทรยศอย่างนาย จะบรรลุไปถึงแดนนภาแล้ว แต่ต่อให้เป็นแดนนภาแล้วยังไง? ยังก็ยังจะฆ่านายอยู่!"

เมื่อพูดจบ เผยเชียนอินก็เล่นของอาถรรพ์กู่ฉินอีกครั้ง

"เจิ้ง~"

เมื่อเสียงกู่ฉินดังขึ้น ตัวโน้ตก็ระเบิดขึ้นทันทีและมุ่งหน้าโจมตีไปยังลี่เฉิน

อย่างไรก็ตาม ลี่เฉินยังคงยืนมือไพล่หลังอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ตัวโน้ตระเบิดใส่ตัวเขา และไม่ว่าการโจมตีของ เผยเชียนอินจะรุนแรงแค่ไหนก็ไม่สามารถทำร้ายลี่เฉินได้

เผยเชียนอินมีสีหน้าไม่ยอมแก่ เธอเร่งจังหวะการเล่นทันทีจนใบหน้าเริ่มซีดขาว

"พอแล้ว!"

ทันใดนั้น ลี่เฉินก็โบกมือใหญ่ของเขา จากนั้นกลิ่นอายอันแรงกล้าก็ห่อหุ้ม เผยเชียนอินเหมือนกับมือใหญ่ที่มองไม่เห็นและหยุดกู่ฉินเอาไว้ เผยเชียนอินเองก็ไม่สามารถกระตุ้นกู่ฉินได้อีกต่อไป

“ลี่เฉิน จำเอาไว้ วันหนึ่งฉันจะฆ่านายกับมือ!”

เผยเชียนอินตะโกนใส่ลี่เฉินอย่างโกรธแค้น จากนั้นก็หันหลังกลับและจากไปทั้งอย่างนั้น

ลี่เฉินมองไปที่แผ่นหลังของ เผยเชียนอินที่จากไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความซับซ้อน

จนกระทั่ง เผยเชียนอินจากไปลี่เฉินจึงมองไปที่ เจียงหยวนหลงและพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “คุณเป็นผู้แข็งแกร่งดนนภา มาที่สำนักมารของเรา คงจะไม่เหมาะเท่าไหร่?”

“ฮึ่ม!”

เจียงหยวนหลงพูดอย่างเย็นชาว่า "ก็แค่โลกฆราวาส ฉัน เจียงหยวนหลงอยากมาก็มาได้ อยากไปก็ไปได้ทุกเมื่อ เป็นนายต่างหากที่เก็บงำฝีมือเอาไว้ล้ำลึก บรรลุแดนนภาในโลกฆราวาสแถมพันธมิตรพิทักษ์ก็ยังไม่ค้นพบ เกรงว่ามีสมบัติที่ซ่อนภัยพิบัติสวรรค์ได้อยู่สินะ?”

จนถึงขณะนี้ กลุ่มผู้แข็งแกร่งขอ สำนักมาร รวมทั้งเหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิง ในที่สุดก็มั่นใจได้ว่าลี่เฉินได้บรรลุแดนนภาแล้วจริงๆ

อิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนมาตอนนี้ค่อยตระหนักว่าพวกเขาโง่แค่ไหนที่คิดว่าต้องการจะหยุดภัยพิบัติสวรรค์ หากลี่เฉินปรากฏตัวก่อนหน้านี้ พวกเขาอาจกลายเป็นศพไปแล้วก็ได้

เกาสงหน้าซีดขาวอย่างมาก เขาคิดว่าคนที่กำลังข้ามฝ่าภัยพิบัติสวรรค์คือลี่เฉินอีกทั้งยังมีอิงเทียนสิงและเหรินจิงหลุนและผู้แข็งแกร่งที่สุดเช่น เผยเชียนอินอยู่ หากคิดจะทำลายภัยพิบัติสวรรค์ของลี่เฉินต้องทำได้สำเร็จแน่ แต่เขาไม่เคยคิดว่าคนที่กำลังฝ่าภัยพิบัติสวรรค์จะไม่ใช่ลี่เฉิน แถมลี่เฉินก็ได้บรรลุสู่แดนนภาไปนานแล้วเพียงแต่ไม่มีใครรู้