The king of War นิยาย บท 1975

หลังจากที่ทั้งสามคนมองหน้ากันเหรินจิงหลุนก็พูดว่า "ทำลายภัยพิบัติสวรรค์ก่อน แล้วค่อยต่อสู้เพื่อโล่ล่องหน?"

"ดี!"

ทั้งสามหยุดทะเลาะกัน จากนั้นก็รีบไปที่ห้องสมุดด้วยกัน

ทัณฑ์สายฟ้าหลายสายกำลังสาดลงมาอย่างบ้าคลั่ง ทุกคนรู้ดีว่าหลังจากการชำระล้างด้วยทัณฑ์สายฟ้าครั้งสุดท้ายแล้ว คนที่อยู่ใต้ห้องสมุดจะฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ได้สำเร็จ

"ลงมือ!"

ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่ของตระกูลเจียงก็รีบไปในทิศทางของตู้ป๋อ

นอกจากนี้เมื่อรวมเหรินจิงหลุนและอิงเทียนสิง รวมถึงเกา ฝ่ายนี้ก็มีเจ็ดผู้แข็งแกร่งชั้นยอด ในขณะที่ตู้ป๋อ เงามารและมารแดงกลับมีเพียงแค่สามคนเท่านั้น

เป็นไปไม่ได้ที่จะหยุด ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียง!

"ฆ่า!"

ตู้ป๋อตะโกนและโบกปืนเทพบู๊ไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง

"ติ้งติ้งติ้ง!"

ของอาถรรพ์จำนวนหนึ่งชนกับปืนเทพบู๊และเกิดเสียงปะทะกันอย่างชัดเจน

เงามาร และ มารแดงก็สำแดงพลังของตนออกมาจนหมด และเข้าต่อสู้กับอีกฝ่าย

ด้วยวิธีนี้เหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิง รวมถึงเกาสง ทั้งสามคนจึงหลีกเลี่ยงการต่อสู้และมาถึงห้องสมุดได้สำเร็จ

"ฉันล่ะอยากรู้นักว่าเทพองค์ไหนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องสมุดและกำลังฝ่าภัยพิบัติสวรรค์!"

เกาสงพูดอย่างท้าทายด้วยใบหน้าที่ดุร้ายและมุ่งหน้าไปยังทิศทางของลี่เฉิน

เมื่อคำพูดนั้นจบลง เขาก็ดึงดาบอาถรรพ์ออกมาและฟาดฟันไปทางทัณฑ์สายฟ้าอย่างแรง

และเหรินจิงหลุนและ อิงเทียนสิงเองก็โจมตีไปที่ทัณฑ์สายฟ้ากันทีละคน

อยากทำลายภัยพิบัติสวรรค์ ก็ต้องตัดขาดภัยพิบัติสวรรค์

ตราบใดที่ผู้ฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ เสียโอกาสที่จะรับการชำระล้างจากภัยพิบัติสวรรค์อย่างต่อเนื่อง ภัยพิบัติสวรรค์ก็จะถูกตัดขาด ภัยพิบัติสวรรค์ที่ไม่สมบูรณ์ ก็จะทำให้ผู้ฝ่าภัยพิบัติสวรรค์พบกับภัยพิบัติสวรรค์สะท้อนกลับ และความทุกข์ยากของภัยพิบัติสวรรค์ที่ผ่านมาทั้งหมดจะสูญเปล่า

“บูม บูม บูม!”

ทัณฑ์สายฟ้าฟาดลงมาอย่างบ้าคลั่ง ของอาถรรพ์สามชิ้นตกลงบนทัณฑ์สายฟ้าพร้อมกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้ขัดจังหวะภัยพิบัติสวรรค์ เลย แต่กลับมีทัณฑ์สายฟ้าบางส่วนที่สาดลงบนตัวพวกเขาผ่านของอาถรรพ์

ทั้งสามคนต่างก็มีสีหน้าเจ็บปวด นี่ยังไม่ถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องฝ่าภัยพิบัติสวรรค์ แต่ภัยพิบัติสวรรค์ที่หยางเฉินประสบนั้นรุนแรงมากจนพวกเขาแทบจะทนไม่ไหว

โดยเฉพาะเกาสงสูญเสียโล่ล่องหน ไปแล้ว พละกำลังของเขาลดลงอย่างมาก เมื่อเขาถูกทัณฑ์สายฟ้าผ่า เขาก็ส่งเสียงคร่ำครวญและทรุดตัวลงกับพื้นตัวสั่นไปทั้งตัว

อีกทั้งแขนทั้งข้างที่ถือดาบอาถรรพ์ตอนนี้กลายเป็นสีดำไปทั้งหมด มันถูกทำลายโดยทัณฑ์สายฟ้าไปแล้ว

อิงเทียนสิง และเหรินจิงหลุนเดิมที่เป็นผู้แข็งแกร่งสูงสุดภายใต้แดนนภา พวกเขาอยู่ไม่ไกลจากภัยพิบัติสวรรค์แล้วและยังพอฝืนรับมันไหว เพียงแต่ทัณฑ์สายฟ้านี้พวกเขาไม่สามารถทนได้มากนัก

หากคิดจะทำลายภัยพิบัติสวรรค์ในเวลาไม่กี่นาทีสุดท้าย ยากมาก!

“โล่ล่องหน!”

ในขณะนี้ จู่ๆโล่ล่องหนก็ลอยอยู่เหนือห้องสมุด ใบหน้าของอิงเทียนสิงก็เปลี่ยนไปในทันใด

โล่ล่องหนค่อยๆ ตกลงไปที่ห้องสมุดพร้อมกับภัยพิบัติสวรรค์

"อีกฝ่ายต้องการคว้าโล่ล่องหน!"

อิงเทียนสิงหน้าซีดด้วยความตกใจ

ใบหน้าของเหรินจิงหลุนก็เปลี่ยนไปมากเช่นกัน เขาขี้เกียจเกินกว่าจะพูดเรื่องไร้สาระ จากนั้นก็พุ่งตรงไปที่โล่ล่องหน

หากโล่ล่องหนถูกคนที่ฝ่าภัยพิบัติสวรรค์อยู่ชั้นใต้ดินยึดครองไป ก็เป็นเรื่องยากมากสำหรับพวกเขาที่จะได้มันมาอีกครั้ง

อิงเทียนสิงเห็นว่าเหรินจิงหลุนรีบวิ่งไปที่โล่ล่องหน เขารีบร้อนขึ้นมาทันที และไม่สนใจทำลายภัยพิบัติสวรรค์อีก เขารีบวิ่งไปที่โล่ล่องหนแล้วตะโกนว่า: "โล่ล่องหนเป็นของฉัน! ไม่มีใครเอามันไปจากฉันได้!"

“บูม บูม บูม!”

ในเมื่อได้สร้างศัตรูแล้ว อีกฝ่ายไม่ยอมทำงานให้ตระกูลเจียง ดังนั้นก็ได้แต่ฆ่าทิ้ง

ภัยพิบัติสวรรค์กำลังจะสลายแล้ว เนื่องจากลูกน้องของเขาไม่สามารถทำลายมันได้ ดังนั้นเขาจึงต้องทำเอง

ลี่เฉินมีหน้าไร้ความเกรงกลัว เขาจ้องไปที่ เจียงหยวนหลงอย่างเย็นชาและกล่าวว่า "ในฐานะผู้แข็งแกร่งในโลกบู๊โบราณ นายคิดจะทำอะไรในโลกฆราวาสก็ได้งั้นหรือ? คิดว่าพันธมิตรพิทักษ์ทำอะไรนายไม่ได้จริงๆ หรือไง?”

ประโยคนี้ ก็เป็นการเอ่ยกับพันธมิตรพิทักษ์เช่นกัน

ตั้งแต่ เจียงหยวนหลงนำผู้คนมาที่สำนักมาร ลี่เฉินรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวหลายสาย คนเหล่านี้จะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์และซ่อนอยู่ในความมืดตลอดเวลา หากไม่ถึงช่วงเวลาวิกฤติ เกรงว่าพวกเขาจะไม่ปรากฏตัวแน่

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาไม่เข้าใจก็คือ เจียงหยวนหลงได้เริ่มลงมือไปแล้ว แต่ทำไมผู้แข็งแกร่งของพันธมิตรพิทักษ์ยังไม่ปรากฏตัว?

เจียงหยวนหลงมองไปที่ลี่เฉินเขายิ้มอย่างดูถูกและพูดอย่างเย็นชาว่า "ฉันจะเตือนนายเป็นครั้งสุดท้าย ไสหัวไปจากสายตาของฉันซะ แล้วฉันจะคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น มิฉะนั้น ตาย!"

การคุกคามของ เจียงหยวนหลงทำให้ลี่เฉินรู้สึกถึงพลังความกดดันที่ยิ่งใหญ่

ท้ายที่สุดลี่เฉินเพิ่งได้เข้าแดนนภาได้ไม่นาน และ เจียงหยวนหลงก็แข็งแกร่งกว่ามาก

ถ้าเขาต่อสู้ด้วยนานๆ เขาจะต้องแพ้แน่นอน

เพียงแต่ มันคุ้มไหมที่จะเสี่ยงครั้งใหญ่ให้กับชายหนุ่มที่ไม่ใช่สำนักมาร?

ลี่เฉินถามตัวเองในใจ

ถ้าเขาถอย ภัยพิบัติสวรรค์ก็จะถูกทำลายลงแน่ และหยางเฉินจะต้องทนทุกข์จากภัยพิบัติสวรรค์สะท้อนกลับ

แต่เพียง การมองดูอย่างไม่ช่วยอะไร ลูกหลานอัจฉริยะทางโลกฆราวาสคนหนึ่งกลับต้องมาถูกทำลายภัยพิบัติสวรรค์ลง เขาจะยอมได้หรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มรุ่นเยาว์ผู้มี ยังเป็นพี่น้องที่ดีกับลูกศิษย์ของตนอีกด้วย

ถ้าเขายอมแพ้ หม่าชาวจะเกลียดตัวเองแน่ใช่ไหม?

เมื่อฉันคิดถึงเรื่องนี้ จิตวิญญาณการต่อสู้อันรุนแรงก็แผ่มาจากร่างกายของลี่เฉิน

เขาหัวเราะอย่างสะใจและตะโกนใส่เจียงหยวนหลง "ในเมื่อนายถึงกับเพิกเฉยต่อกฎของพันธมิตรพิทักษ์ หากอยากสู้ ฉันก็จะตามสู้กับนายไปจนจบ!"