The king of War นิยาย บท 2141

ในตอนนี้ เหอหยวนหงไม่ปิดบังความโกรธที่มีต่อหยางเฉินอีกแล้ว เขาได้ไล่หยางเฉินต่อหน้าทุกคน เหล่าแขกพิเศษของจงโจวต่างพากันทำนห้าตกใจ

ยังไงเยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็เป็นบริษัทที่ติดอยู่ในท็อปร้อยของโลก ถึงหยางเฉินจะไม่ใช่คุณชายจากตระกูลมหาเศรษฐีอะไร แต่ก็ยังเจ๋งยิ่งกว่าคุณชายขอตระกูลมหาเศรษฐีพวกนั้นเป็นไหนๆ

ต้องรู้ก่อนว่า หยางเฉินนั้นเป็นวัยรุ่นที่อายุยังไม่ถึงสามสิบด้วยซ้ำ ก็สามารถขึ้นเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว

ท่ามกลางฝูงชน เซี่ยหลินทำหน้าแตกตื่น กอดแขนของกู้ไท่ชูไว้แน่น แล้วพูดขึ้นว่า “คุณตาคะคุณตาช่วยเขาหน่อยนะคะ ไม่อย่างนั้นเขาต้องซวยแน่” 

กู้ไท่ชูสีหน้าซีดเซียว แล้วพูดด้วยความขมขื่นว่า “เสี่ยวหลิน แกคิดว่าฐานะของตา เหอหยวนหงจะยอมให้เกียรติมั้ย?” 

ถึงเขาจะรู้สึกไม่พอใจในคำพูดของหยางเฉินเมื่อคืน แต่ตอนนี้ก็รู้สึกนับถือในการกระทำที่หยางเฉินเพิ่งทำไปมาก

ทั่วทั้งจิ่วโจว อย่าว่าแต่คนรุ่นเยาว์เลย แม้แต่คนรุ่นแก่อย่างเขา มีใครบ้างที่กล้าหาเรื่อง ตระกูลบู๊โบราณเฉินต่อหน้าทุกคนแบบนี้?

การแสดงออกของหยางเฉินเมื่อกี้ถือว่าไม่ได้ไว้หน้า เฉินไห่โจวเลยสักนิด

พอได้ยินที่กู้ไท่ชูพูด เซี่ยหลินถึงตั้งสติได้ มันก็จริง ในจงโจวตระกูลกู้เป็นแค่ตระกูลระดับรองเท่านั้น แต่ที่นี่คืนบ้านตระกูลเหอเป็นเจ้าบ้านตระกูลเหอเหอหยวนหงที่ไล่หยางเฉิน แถมหยางเฉินยังไปล่วงเกินตระกูลบู๊โบราณเฉินด้วย

ถ้าตอนนี้กู้ไท่ชูกล้าก้าวออกไปจริง คงไม่ได้กลายเป็นแค่หนามยอกอกของตระกูลบู๊โบราณเฉินกับตระกูลเหอ ยังจะกลายเป็นแท่นเหยียบของพวกตระกูลมหาเศรษฐีที่ตั้งใจมาประจบตระกูลบู๊โบราณเฉินด้วย

เหล่าแขกพิเศษของจงโจว ตอนนี้ต่างมองดูหยางเฉินด้วยความสนใจ อยากรู้ว่าหยางเฉินยังจะทำตัวกวนประสาทเหมือนก่อนหน้านี้อยู่มั้ย

และทันใดนั้นเอง จู่ๆ เฉินหยางก็ได้เดินออกมา

เหอหยวนหงรีบพูดไปว่า “คุณชายเฉินใจเย็นๆ ก่อนครับ ผมจะไล่ไอ้หนูที่ไร้มารยาทนี้ออกไปทันทีครับ” 

เฉินหยางโบกมือ แล้วพูดกับหยางเฉินด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มว่า “นี่เจ้าหนู ฉันเป็นคนของตระกูลบู๊โบราณเฉินและไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผล เมื่อกี้สิ่งที่แกทำกับพ่อของฉัน มันเสียมารยาทเกินไปจริงๆ” 

หยางเฉินยิ้มอย่างขบขันออกมาที่มุมปาก หรี่ตาแล้วถามเฉินหยางไปว่า “แล้วไงต่อ?” 

เฉินหยางพูดออกมาว่า “แกเองก็เห็นแล้ว พวกเราแค่รู้สึกไม่พอใจแกแค่คนเดียว พวกระดับสูงของจงโจวทุกคนจะยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับแก เมื่อกี้ฉันได้ยินคนพูดกันว่า ในมือของแกยังมีบริษัทที่ติดท็อปร้อยของโลกอยู่ด้วยใช่มั้ย แกเชื่อมั้ยว่า แค่คำพูดคำเดียวของฉัน ก็สามารถทำให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปกลายเป็นอดีตได้เลย?” 

รอยยิ้มบนใบหน้าของหยางเฉินหายไปทันที และแสดงสายตาที่อาฆาตออกมา

เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเป็นความทรงจำเดียวที่แม่เหลือไว้ให้เขาในโลกนี้ แค่คิดก็รู้แล้วว่า เยี่ยนเฉินกรุ๊ปนั้นเป็นหนึ่งในสิ่งที่ห้ามแตะต้องสำหรับเขา

การที่เฉินหยางเอาเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมาขู่เขา มันก็เท่ากับรนหาที่ตายชัดๆ

พอเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหยางเฉินหายไป เฉินหยางก็นึกว่าถูกตัวเองขู่จนกลัว จึงได้พูดไปขำไปว่า “ตอนนี้ ฉันจะให้โอกาสแกหนึ่งครั้ง ขอแค่แกยอมคุกเข่าลง ขอโทษพ่อฉันกับการกระทำที่เสียมารยาทเมื่อกี้ แล้วฉันจะปล่อยเยี่ยนเฉินกรุ๊ปไปสักระยะ” 

ตอนนี้บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบ ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หยางเฉิน

พวกเขาไม่ได้สงสัยในคำพูดของเฉินหยาง ด้วยฐานะและตำแหน่งของเขา เพียงแค่คำเดียว ก็สามารถสร้างความเสียหายไปถึงรากฐานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้จริงๆ

เหมือนกับเมื่อกี้ เพียงเพราะหยางเฉินไปล่วงเกินเฉินไห่โจวเข้า เหล่าระดับสูงของจงโจวต่างพากันติดต่อตระกูลอย่างลับๆ ให้ยกเลิกสัญญาที่มีกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปซะ หรือคนที่ไม่มีก็รีบดึงเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเข้าไปในบัญชีดำทันทีขฌ

แค่คิดก็รู้แล้วว่า ถ้าเฉินหยางเอ่ยปาก เกรงว่าจะไม่ใช่แค่จงโจว แต่ระดับสูงของจิ่วโจวทั้งหมด ก็จะเล่นงานไปที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเหมือนกัน

ต่อให้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะติดท็อปร้อยของโลก ก็คงจะยันได้ไม่นาน

หยางเฉินหรี่ตาแล้วพูดกับเฉินหยางว่า “ก็ลองดูสิ!” 

รอยยิ้มบนใบหน้าเฉินหยางแข็งเกร็งทันที ตอนแรกเขาคิดว่าจะได้เห็นหยางเฉินลงไปคุกเข่า แต่นึกไม่ถึงว่าหยางเฉินจะกลับบอกให้เขาลองดู

เหล่าระดับสูงของจงโจวที่อยู่ที่นี่ ต่างก็ตะลึงเหมือนกัน นี่หยางเฉินโง่จริงๆ? หรือเขาไม่ได้รู้จักความน่ากลัวของตระกูลบู๊โบราณเฉินเลย?

ในโลกบู๊โบราณล่าง ตระกูลบู๊โบราณเฉินก็เป็นกองกำลังระดับสูงเหมือนกัน ว่ากันว่าตระกูลเฉินยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นสุดยอดด้วย สำหรับคนของโลกมนุษย์แล้ว ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอด เป็นเหมือนผู้แข็งแกร่งระดับเทพเลยทีเดียว!

หยางเฉิน กล้าทำแบบนั้นได้ยังไง?

เฉินหยางจ้องมองหยางเฉินอย่างไม่ชอบใจแล้วพูดไปว่า “ปากแข็งซะจริงนะ ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าแกจะแข็งได้สักแค่ไหน” 

ถ้าไม่ใช่เพราะกังวลพยักที่อยู่เบื้องหลังสมาคมผู้อาวุโส เขาคงทนไม่ไหวจนลงมือกับหยางเฉินไปนานแล้ว

“เจ้าบ้านเหอ คุณเลือกเอาเองแล้วกัน! ว่าจะให้เราไปตอนนี้? หรือจะไล่คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป? พ่อผมค่อนข้างยุ่ง มีเวลาให้คุณหนึ่งนาที”