The king of War นิยาย บท 2159

หยางเฉินนั่งขัดตะหมาดบนยอดเขา ชี่ทิพย์ที่เข้มข้น รวบรวมและเข้ามาใกล้ข้างกายของเขาอย่างบ้าคลั่ง

ในเวลานี้ เขาเป็นเหมือนใจกลางชี่ทิพย์ ดูดซับชี่ทิพย์อย่างบ้าคลั่ง

ขณะที่เขาดูดซับชี่ทิพย์มากขึ้นเรื่อยๆ แดนบูโดบนร่างกายของเขา ก็น่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ และมีความเป็นไปได้ที่จะทะลวงไปสู่แดนบูโดใหม่ได้ทุกเมื่อ

“บูม บูม บูม!”

ในขณะนี้ สายฟ้าหลายสาย ฟาดลงมาจากท้องฟ้า โจมตีเขาอย่างบ้าคลั่ง

หยางเฉินสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รู้สึกถึงพลังของสายฟ้า ยังคงนั่งขัดตะหมาดบนยอดเขาอย่างมั่นคง ปล่อยให้ภัยพิบัติสวรรค์ฟาดลงมาทีละครั้ง

จิตวิญญาณของเทพมารลอยออกไปอยู่ข้างๆ หลังจากรู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของอำนาจฟ้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม และพูดกับตัวเองว่า “ด้วยภัยพิบัติสวรรค์ดังกล่าว ในขณะที่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอดบุกทะลวงสู่แดนนภาขั้นสี่ชั้นยอด ก็ไม่ทรงพลังเท่ากับภัยพิบัติสวรรค์ครั้งนี้มั้ง?”

“ไม่เสียแรงที่คนแก่ๆเหล่านั้นสืบทอดวิชาลับในการบำเพ็ญเซียนให้กับเขา ร้ายกาจจริงๆ แม้แต่นักบูโดเก่งกาจในยุคของเทพเจ้ามันก็แค่นั้นเอง”

“ในอดีต นอกจากวิธีการลงมือแบบกระบี่โอรสสวรรค์และพลังสายเลือด ความแข็งแกร่งของเขาเองเทียบได้กับแดนนภาขั้นสองชั้นปลาย หากเขาทะลวงไปสู่แดนใหม่ แล้วจะแข็งแกร่งแค่ไหน? และถ้าใช้หลากหลายวิธีการ เป็นไปได้ที่จะต่อสู้กับแดนนภาขั้นสามชั้นยอดสักครั้ง?”

สามารถได้รับการยกย่องจากเทพมาร มันเป็นเรื่องที่หายากมากในโลกนี้

“บูมเปรี้ยงเปรี้ยง!”

ภัยพิบัติครั้งแรกหยางเฉินต้านรับได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับถูกยั่วยุ พลังภัยพิบัติสวรรค์ยิ่งทรงพลังขึ้น และเหนือท้องฟ้าเสียงฟ้าร้องศักดิ์สิทธิ์ก็คำรามอย่างบ้าคลั่ง ผ่าบนทั่วท้องฟ้าอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าต้องการที่จะฉีกท้องฟ้าเป็นชิ้นๆ

อย่างไรก็ตามภัยพิบัติสวรรค์ครั้งแรกเพิ่งผ่านพ้นไป ภัยพิบัติครั้งที่สองยังไม่ผ่าลงมา ก็มีอำนาจฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวรออยู่ ดังนั้นพลังของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สอง จะแข็งแกร่งแค่ไหน?

หยางเฉินในเวลานี้ ไม่มีความคิดกวนใจใดๆ เลือดที่ถูกสามเทพโบราณเปลี่ยนแปลงจนเดือดพล่านเต็ม และเนื้อหนังที่ถูกเปลี่ยนแปลง ก็ดูดซับชี่ทิพย์โลกสวรรค์อย่างบ้าคลั่ง เมื่อสักครู่ร่างกายที่ถูกภัยพิบัติสวรรค์ทำร้ายครั้งแรก ฟื้นตัวได้เองอัตโนมัติ

“บูม บูม บูม!”

ในขณะนี้ ในที่สุดภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สองผ่าลงมาบนร่างกายของหยางเฉิน และภูเขารอบๆตัวหยางเฉิน ก็ไหม้เกรียมเป็นสีดำ

ภูเขาทั้งลูก ดูเหมือนจะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

หยางเฉินยังคงไม่แยแส ในสภาวะร่างที่ทรงเกียรติของเขา ในใจยังคงสงบนิ่งมาก ราวกับว่าไม่มีอะไรภายนอกจะส่งผลกระทบต่อการบำเพ็ญของเขา

เพียงแต่ว่า อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขานั้น ร้ายแรงกว่าภัยพิบัติสวรรค์ที่ผ่าลงมาครั้งแรก บนเนื้อหนัง ปรากฎคราบเลือดที่น่าตกใจ เผยให้เห็นกระดูกขาวที่ส่องแสงสีทอง

เลือดไหลออกมาตามบาดแผลเรื่อยๆ และชี่ทิพย์โดยรอบหลั่งไหลเข้าไปในบาดแผลของเขาอย่างบ้าคลั่ง และเลือดที่ไหลออกมา ก็ถูกดูดซับจนหมด โดยไม่ให้สิ้นเปลือง

และรอยแผลของเขา หลังจากผ่านไปเพียงสิบวินาที ก็กลับสู่สภาพเดิม และผิวที่เรียบเนียน ไม่มีจุดตำหนิแม้แต่นิด

“บูม บูม บูม!”

ต่อมา ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สามก็ผ่าลงมาทันที!

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สี่ผ่าลงมา!

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่ห้าผ่าลงมา!

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่หกผ่าลงมา!

พลังภัยพิบัติสวรรค์แต่ละครั้งนั้น รุนแรงกว่าภัยพิบัติสวรรค์ก่อนหน้านี้ทุกครั้ง แต่ยังไงหยางเฉินก็ไม่มีท่าทีตอบสนอง แม้ว่าเนื้อหนังจะถูกภัยพิบัติสวรรค์ทำลายครั้งแล้วครั้งเล่า และก็ได้รับการซ่อมแซมครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็ไม่มีท่าทีตอบสนองใดๆเลย

“บูม บูม บูม!”

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เจ็ดผ่าลงมา!

จากภัยพิบัติสวรรค์หลายๆครั้งผ่าลงมา พลังที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้เนื้อหนังส่วนใหญ่ของหยางเฉินถูกทำลาย

เมื่อมองไป ไม่มีส่วนใดในร่างกายของหยางเฉินที่ยังดี ผิวหนังทุกส่วน ได้ถูกทำลายจนบาดเจ็บสาหัส มันเกือบจะเหมือนโครงกระดูก ที่ยังมีกล้ามเนื้อและเลือดหลงเหลืออยู่

ใบหน้าที่เสียหายของหยางเฉิน เต็มไปด้วยความเจ็บปวด เห็นได้ชัดว่า ในที่สุดเขาก็มีปฏิกิริยาตอบสนอง

นี่ก็หมายความว่า ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งก่อนๆผ่าลงมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ แต่เพราะได้อดทนไว้ จนกระทั่งถึงภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เจ็ด มันยากสำหรับเขาที่จะแบกรับความเจ็บปวดจากการทำลายเนื้อหนังส่วนใหญ่ได้อีกต่อไป

สายเลือดคลั่งเดือดพล่านเต็มที่ ไหลออกจากหัวใจ ไหลไปทุกส่วนของร่างกาย ไม่ว่าสายเลือดคลั่งจะไหลไปที่ใด กล้ามเนื้อและเลือดก็จะถูกจัดระเบียบใหม่อย่างรวดเร็ว

ในพริบตา เดิมทีเนื้อหนังที่เสียหายจนทนไม่ไหว ก็ฟื้นตัวขึ้นมากกว่าครึ่ง

แต่ในขณะนี้ อำนาจฟ้าเหนือท้องฟ้าก็เริ่มทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ และภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่แปดก็ก่อตัวขึ้นได้สำเร็จ และพร้อมที่จะผ่าลงมาได้ทุกเมื่อ

“เปรี้ยง!”

ทันใดนั้นเขาก็อ้าแขน เงยหน้าขึ้นไปบนฟ้าและส่งเสียงโกรธกริ้วออกมา

“ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้า มาแล้ว!”

จิตวิญญาณของมารเทพอดไม่ได้ที่ตึงจะเครียด

ภัยพิบัติสวรรค์ที่ทรงพลังที่สุด ขอเพียงหยางเฉินสามารถทนได้ แดนบูโดจะเข้าสู่แดนใหม่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และแข็งแกร่งมากกว่าเดิม

แต่เขาก็รู้ด้วยว่า พลังของภัยพิบัติสวรรค์ครั้งนี้น่ากลัวเพียงใด หากหยางเฉินต้านทานไม่ไหว มันจะกลายเป็นหายนะ

“เปรี้ยงๆๆ!”

ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้า ปะทุขึ้นด้วยพลังที่สามารถฉีกอวกาศออกจากกัน และผ่าลงสู่กระดูกขาวของหยางเฉินอย่างรุนแรง

เนื่องจากความเร็วนั้นเร็วเกินไป และก็ทรงพลังมาก เมื่อภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าผ่าลงมา พื้นที่โดยรอบจึงบิดเบี้ยวเล็กน้อย

ในวินาทีถัดมา ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าก็ผ่าลงกระดูกขาวของหยางเฉินอย่างแม่นยำ กล้ามเนื้อและเลือดที่เพิ่งฟื้นตัวเพียงเล็กน้อย ก็ถูกทำลายล้างจนหมดสิ้น

สิ่งที่ทำให้เทพมารหวาดกลัว บนกระดูกขาวของหยางเฉิน มีรอยแตกจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งอาจแตกสลายได้ทุกเมื่อ

เขาไม่ขยับ ร่างจิตวิญญาณลอยอยู่กับที่ จ้องเขม็งไปที่กระดูกขาวของหยางเฉิน เพราะกลัวว่าถ้าลมพัด จะทำให้กระดูกที่หักของหยางเฉินแตกออกจากกัน

ในขณะที่เขาคิดว่าภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าสิ้นสุดลง ทันใดนั้น อำนาจฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็ผ่าลงมาจากท้องฟ้า ปกคลุมกระดูกขาวของหยางเฉินโดยตรง

เทพมารอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว ทันใดนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองขึ้นไปบนท้องฟ้า อำนาจฟ้าที่ทรงพลังขึ้นเรื่อยๆ

จู่ๆเขาก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และอุทานว่า “ภัยพิบัติสวรรค์ยังไม่สิ้นสุด นี่คือ……”

“นี่เป็นไปได้อย่างไร?”

“เป็นไปได้ไหมว่า ในโลกนี้ ยังมีภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบ?”