The king of War นิยาย บท 2160

ในเวลานี้ เทพมารอ้าปากค้างด้วยความตกใจจริงๆ ด้วยการดำรงอยู่ของเขาที่อยู่ในระดับโลกบู๊โบราณบนชั้นยอด ถึงกับไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบ

ไม่ว่าจะเป็นแดนเหนือสู่ทะลวงสู่แดนนภา หรือจากแดนนภาขั้นสามทะลวงสู่แดนนภาขั้นสี่ หรือแดนนภาขั้นหกทะลวงสู่ภัยพิบัติสวรรค์แดนนภาขั้นเจ็ด ก็ไม่เคยมีภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบเลย

ในโลกบู๊โบราณบน ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีผู้แข็งแกร่งที่บำเพ็ญวิชาลับการบำเพ็ญเซียน แต่คนเหล่านี้ ไม่เคยประสบกับความภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบ

แต่ตอนนี้ หยางเฉินกำลังจะเผชิญภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบ เป็นไปได้อย่างไร?

“เป็นไปได้ไหมว่า เจ้าหนุ่มคนนี้ต้องเผชิญกับภัยพิบัติสวรรค์สองรอบติดต่อกัน? ดังนั้น ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบนี้ เป็นภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่หนึ่งของภัยพิบัติสวรรค์รอบที่สอง?”

เทพมารพึมพำกับตัวเอง หลังจากพูดจบ เขาก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่! ในขณะที่ฝ่าฟันภัยพิบัติ ภัยพิบัติสวรรค์แต่ละครั้ง จะรุนแรงกว่าภัยพิบัติสวรรค์ก่อนหน้านี้ ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบนี้มีพลังมากกว่าภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่เก้าอย่างเห็นได้ชัด”

“แม้ว่ามันจะเป็นภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่หนึ่งของภัยพิบัติสวรรค์รอบที่สอง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทรงพลังขนาดนี้ ดังนั้นเจ้าหนุ่มคนนี้กำลังฝ่าฟันกับภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบ”

ไม่เพียงแต่เทพมารที่ตกตะลึงเท่านั้น แต่ในใจยังเต็มไปด้วยความกังวลอีกด้วย

เนื้อหนังของหยางเฉินได้เสียหายจนหมด และตอนนี้เหลือแต่กระดูกขาวที่มีรอยแตกร้าว แม้ว่าชีพจรเลือดของเขาจะทรงพลังมาก และก็กำลังฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของเขาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบนี้กำลังก่อตัวขึ้นจนใกล้สำเร็จ แต่รอยร้าวบนกระดูกขาวของหยางเฉินกลับยังฟื้นฟูได้ไม่เต็มที่ แล้วเขาจะต้านทานภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบได้อย่างไร

“บูมเปรี้ยงเปรี้ยง!”

เสียงฟ้าร้องนับไม่ถ้วน กำลังจะผ่าทั่วท้องฟ้าออกจากกัน ร้องขู่คำรามอย่างบ้าคลั่ง

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องนับไม่ถ้วน เสียงฟ้าร้องสีเงินที่เปล่งออร่าอันน่าสะพรึงกลัว เริ่มสมบูรณ์แบบอย่างต่อเนื่อง และออร่าแห่งการทำลายล้างของมันก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงฟ้าร้องนับไม่ถ้วนรวมตัวกันรอบๆเสียงฟ้าร้องสีเงินนี้ ราวกับว่ากำลังถ่ายโอนพลังงานของตัวเองไปยังสายฟ้าทรงพลังสายนี้

แม้ว่าพื้นที่โดยรอบๆหยางเฉิน ถูกเทพมารใช้ค่ายกลปิดซ่อนไว้ แต่เมื่อภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบก่อตัวขึ้น ค่ายกลที่ปิดซ่อนอยู่ก็พังทลายลง

ทันใดนั้น อำนาจฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวก็แผ่กระจายไปทุกทิศทุกทาง

ทั่วทั้งจงโจว ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยภัยพิบัติสวรรค์

ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วน เงยหน้าขึ้น และมองไปที่เสียงฟ้าร้องสีเงินด้วยความตกใจ

“นี่ ท้องฟ้ากำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆเหรอ? เหนือเขาหวังซานทำไมปรากฏฟ้าร้องอันน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้?”

“เป็นไปได้ไหมที่เซียนกำลังจะฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์?”

“บ้าไปแล้ว! ในโลกนี้จะมีเซียนได้อย่างไร? นอกจากนี้ ในโลกใหม่ปัจจุบัน ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดก็อยู่ในระดับแดนนภาขั้นสามชั้นยอดเท่านั้น เซียนที่คุณพูดถึง คงไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอดมั้ง?”

“ในตอนนั้น ฉันโชคดีที่ได้เห็นมากับตาตัวเองกับผู้แข็งแกร่งชั้นเลิศในโลกบู๊โบราณล่างชื่อถนนจินเฉิงในระดับแดนนภาขั้นสามชั้นยอด ในขณะที่ทะลวงผ่านแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้น ภัยพิบัติสวรรค์ที่เคยฝ่าฟัน แรงกดดันไม่แรงเท่าภัยพิบัติสวรรค์ครั้งนี้”

“ใช่ๆๆ ในตอนนั้นผมยังเห็นผู้มีอิทธิพลถนนจินเฉิงทะลุแดนนภาขั้นสี่ และมันไม่มีพลังกดดันที่น่าสะพรึงกลัวเหมือนเช่นนี้”

……

ชั่วขณะหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งรอบทิศในจงโจวต่างตกตะลึง

นักบู๊หลายคนที่เคยเห็นผู้แข็งแกร่งชั้นเลิศถนนจินเฉิงในโลกบู๊โบราณล่างทะลุแดน ก็รู้สึกถึงพลังของภัยพิบัติสวรรค์ในครั้งนี้ ซึ่งทรงพลังกว่าอำนาจฟ้าที่ถนนจินเฉิงดึงดูดมาในขณะที่เขาทะลุแดน

“ภัยพิบัติสวรรค์กำลังจะผ่าลงมาแล้ว!”

มีคนอุทานออกมา และในขณะที่พูด ร่างกายของเขาก็สั่นไม่หยุด

ไม่ใช่เพราะความกลัว แต่เป็นเพราะอำนาจฟ้าของภัยพิบัติครั้งนี้มันน่าสะพรึงกลัวมาก จนทำให้ผู้คนสั่นสะท้านโดยไม่ได้รู้ตัว

ภายใต้การจ้องมองที่ตกตะลึงของผู้แข็งแกร่ง ภัยพิบัติสวรรค์สีเงินครั้งที่สิบ กลายเป็นลำแสงที่เปล่งพลังที่น่าสะพรึงกลัวและการทำลายล้าง และผ่าลงมาอย่างกะทันหัน

และในขณะนี้ หยางเฉินซึ่งอยู่ในสภาพกระดูกขาว ซึ่งกำลังอ้าแขน เงยหน้าขึ้นมองภัยพิบัติสวรรค์สีเงินที่อยู่เหนือท้องฟ้าอย่างไม่เกรงกลัว

มุมปากของเทพมารกระตุกอย่างรุนแรง เขารู้สึกว่า หยางเฉินเป็นเหมือนแมลงเม่ากับเปลวไฟ

แม้แต่ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งที่สิบที่ตัวเองยังไม่เคยเห็นมาก่อน หยางเฉิน เขาจะต้านทานมันได้หรือไม่?

“เปรี้ยงๆๆ!”