The king of War นิยาย บท 2243

เป็นไปตามนี้ ได้ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมงแล้ว ผู้อาวุโสสามของสำนักเทียนไห่ยังคงไม่ออกมาจากด้านในห้อง

หน้าผากของหลิวชิ่งเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาไม่เข้าใจเห็นชัดๆว่าท่านอาจารย์ของตนเองเป็นคนรับปากจะพบหยางเฉิน ทำไมอยู่ๆถึงได้ปิดประตูเสียอย่างนั้น?

เขากลัวจริงๆว่าหยางเฉินจะอดกลั้นไม่ไหวระเบิดอารมณ์ออกมาจริงๆ

อีกทั้งเขายังชัดเจนดีว่า สำนักเทียนไห่ไม่ใช่เป้าหมายในการร่วมมือเพียงหนึ่งเดียวของหยางเฉิน ถ้าหากยั่วให้หยางเฉินโกรธแล้วละก็ หยางเฉินจะต้องยอมแพ้

ที่โลกมนุษย์ เขาเคยเห็นความน่ากลัวของหยางเฉินมากับตาตัวเอง แม้แต่ตู้อวี้ซานที่วิญญาณต้าเหนิงแห่งโบราณกาลสิงร่าง ยังถูกหยางเฉินสังหารจนดับสูญ

พรสวรรค์ด้านบูโดที่น่าหวาดกลัวเช่นนี้ เมื่อทอดสายตามองไปยังทั่วทั้งโลกบู๊โบราณกลาง ล้วนเป็นจอมคนบูโดชั้นยอด ให้เวลาหยางเฉินอีกสักสองสามปี เกรงว่าหยางเฉินจะสามารถยึดอำนาจของโลกบู๊โบราณกลางชั้นยอดได้

เป็นเพราะเขามองหยางเฉินในแง่ดีมาก ดังนั้นค่อนข้างกลัวว่าสำนักเทียนไห่จะทำให้หยางเฉินไม่พอใจ

“คุณหยาง คุณอย่าเพิ่งร้อนใจ ท่านอาจารย์ของผมจะต้องกำลังจัดการเรื่องที่สำคัญมากอยู่แน่ๆ ไม่อย่างนั้นไม่มีทางให้คุณรอนานแบบนี้”

หลิวชิ่งเกรงว่าหยางเฉินจะเข้าใจผิด รีบก้าวมาข้างหน้าอธิบาย

เพียงแต่ หยางเฉินไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว หลับตาบำเพ็ญเพียร

เมื่อเห็นว่าหยางเฉินยังคงกำลังบำเพ็ญเพียรอยู่ ภายในสายตาของหลิวชิ่งก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาเคยเห็นบูโดอัจฉริยะมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นบูโดอัจฉริยะที่ขยันขันแข็งขนาดนี้แบบหยางเฉิน

บนโลกใบนี้ไม่ขาดคนที่มีพรสวรรค์ แต่กลับมีบูโดอัจฉริยะที่ยินดีบำเพ็ญเพียรอย่างขยันขันแข็งเพียงไม่กี่คน หยางเฉินก็คือหนึ่งในนั้น คนแบบนี้ อนาคตในวันข้างหน้าไร้ขีดจำกัด

“หยางเฉิน ไสหัวออกมารับความตาย!”

ในเวลานี้เอง น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลเสียงหนึ่ง ดังลอยมาจากข้างนอกอย่างกะทันหัน

หลิวชิ่งหน้าถอดสีทันที: “แย่แล้ว เป็นเหอตงเฉิงศิษย์พี่ห้าของช่าวเหยียนมาแล้ว!”

แน่นอนว่าเขาเข้าใจดีว่าศิษย์พี่ห้าของช่าวเหยียนมาทำอะไร ก่อนหน้านี้หยางเฉินเพิ่งจะทำลายจุดตันเถียนของช่าวเหยียน เห็นได้ชัดว่าเหอตงเฉิงจะต้องมาแก้แค้น

เหอตงเฉิงคนนี้ถือหางพรรคพวกของตนเองเป็นอย่างยิ่ง พละกำลังแดนนภาขั้นสี่ชั้นปลาย โดยปกติก็มีความสัมพันธ์ที่ค่อนข้างดีกับช่าวเหยียน

หลิวชิ่งจ้องมองหยางเฉินที่ยังคงกำลังอยู่ในการบำเพ็ญเพียรอยู่แวบหนึ่ง จากนั้นก็สาวเท้าเดินออกไป จ้องมองนักบูโดสองสามคนที่โมโหเดือดดาลแวบหนึ่ง กล่าวเสียงดัง: “เหอตงเฉิง ที่นี่เป็นเรือนที่พักของท่านอาจารย์ของผม ไม่ควรส่งเสียงดังเอะอะโวยวาย!”

นักบูโดสิบกว่าคนกลุ่มหนึ่ง ทั้งหมดเป็นลูกศิษย์สายเดียวกันของผู้อาวุโสรอง เหอตงเฉิงเป็นผู้นำ

และที่อยู่ข้างกายของเหอตงเฉิง ยังมีนักบูโดแดนนภาขั้นสี่อยู่อีกสองสามคน ทุกคนล้วนแสดงสีหน้าดุร้าย

ช่าวเหยียนที่ถูกทำลายจุดตันเถียน ก็อยู่ที่ข้างกายของเหอตงเฉิง เมื่อเห็นหลิวชิ่งเดินออกมา ก็กล่าวด้วยใบหน้าที่ดุร้าย: “หลิวชิ่ง นึกไม่ถึงว่าแกจะปกป้องคนนอกคนหนึ่ง! ยังไม่รีบนำตัวเจ้าหมอนั่นมอบออกมา มิฉะนั้นอย่าโทษว่าฉันไม่เกรงใจแก!”

หลิวชิ่งขมวดคิ้ว กล่าวเสียงเย็นชา: “ฉันบอกแล้วว่า คุณหยางเป็นแขกคนสำคัญที่ผู้อาวุโสสามเชิญมา เป็นนายเองที่ยั่วยุครั้งแล้วครั้งเล่าฝีมือสู้เขาไม่ได้ ถึงได้ถูกทำลายจุดตันเถียน นึกไม่ถึงว่าตอนนี้ยังมีหน้าพาศิษย์พี่เฮอมาแก้แค้นอีก เกียรติของสำนักเทียนไห่ถูกนายทำพังหมดแล้ว”

“บังอาจ!”

ช่าวเหยียนตะคอกด้วยความโมโห กัดฟันกล่าว: “เห็นชัดๆว่าเจ้าหมอนั่นต่ำช้าไร้ยางอาย ลอบโจมตีฉัน ฉันถึงได้ถูกมันทำลายจุดตันเถียน ขอเพียงแค่มันกล้าสู้กับฉันอย่างบริสุทธิ์ยุติธรรมสักตั้ง ฉันจะถูกทำลายจุดตันเถียนได้ยังไง?”

“ไม่ผิด รีบให้เจ้าต่ำช้าไร้ยางนั่นไสหัวออกมารับความตาย ในอาณาเขตของสำนักเทียนไห่ของพวกเรา นึกไม่ถึงว่ายังจะกล้าใช้วิธีการต่ำช้าไร้ยางอาย ช่างกล้าหาญล้นฟ้าจริงๆ”

“ฉันก็ว่าแล้ว มดแมลงที่มาจากโลกมนุษย์ตัวหนึ่ง เป็นไปได้อย่างไรที่จะกล้าทำลายจุดตันเถียนของช่าวเหยียน ที่แท้ก็ใช้แผนชั่ว”

“กล้าแตะต้องคนของสำนักเทียนไห่ ก็คือมันกำลังรนหาที่ตาย! วันนี้จะต้องชดใช้!”

......

พวกนักบูโดที่ติดตามเหอตงเฉิงมาด้วยกัน ต่างพากันเอ่ยปากกล่าว