ตอน บทที่ 2267 เปิดฉากต่อสู้ จาก The king of War – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 2267 เปิดฉากต่อสู้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เงาของอู๋สงป้ากับเซี่ยโหวซาง เหมือนกับดาวตกสองดวง พริบตาเดียวก็หายไปจากที่เดิม
“ป้าง !”
วินาทีต่อมา ออร่าที่ทรงพลังก็ปะทุขึ้น
ในสายตาของผู้คนทั้งหลายที่ตื่นตระหนก ข้างบนคฤหัสถ์เจ้าเมือง คนสองคนยืนอยู่บนอากาศ
และเมื่อเซี่ยโหวซางกับอู๋สงป้าออกหมัด ก็ระเบิดเสียงดังกัมปนาทขึ้น
เห็นเพียงแค่ตัวของเซี่ยโหวซาง คล้ายกับว่าวที่สายขาด ถูกโจมตีลอยไปไกลหลายสิบเมตรถึงจะตั้งตัวได้ เมื่อกลับมาดูอู๋สงป้า ยืนอยู่บนความว่างเปล่า ไม่ถอยหลังแม้แต่น้อย
ภาพนี้ ทำให้ทุกคนต่างก็ตกตะลึง !
เซี่ยโหวซางเป็นผู้อาวุโสใหญ่ของกองกำลังอันดับหนึ่งเมืองไป๋หู่สำนักเทียนไห่ และเป็นผู้แข็งแกร่งเบอร์สองของสำนักเทียนไห่ แต่ในตอนนี้ แค่รับหมัดเดียวของอู๋สงป้าก็ยังรับไม่ได้ ลอยไกลออกไปหลายสิบเมตร
ก่อนหน้านี้ มีข่าวลือว่า พลังที่แท้จริงของเซี่ยโหวซาง ทัดเทียมกับผู้มีอิทธิพลชั้นยอดของโลกบู๊โบราณกลาง แต่ตอนนี้ เซี่ยโหวซางถูกอู๋สงป้าโจมตีครั้งเดียวจนกระเด็น จะบอกว่าพลังที่แท้จริงของอู๋สงป้านั้นแข็งแกร่งกว่าอีกเหรอ ?
“หรือว่า อู๋สงป้าจะบรรลุถึงขั้นนั้นแล้ว ?”
“เป็นไปไม่ได้ ! ถ้าแดนของเขาถึงแดนนภาขั้นเจ็ดแล้วจริง ๆ แล้วจะทนกับสำนักเทียนไห่มาหลายปีขนาดนี้ได้ยังไง ?”
“ถึงแดนบูโดของอู๋สงป้าจะยังไม่ถึงแดนนภาขั้นเจ็ด แต่ก็ใกล้แล้ว สามารถทะลวงได้ทุกเมื่อ”
“มองไปทั้งโลกบู๊โบราณกลาง เกรงว่าจะมีแค่ประมุขโลกเท่านั้นที่ปราบอู๋สงป้าได้”
......
หยางเฉินเองก็เห็นฉากที่อู๋สงป้ากับเซี่ยโหวซางเปิดฉากต่อสู้กัน ใบหน้ามีความซาบซึ้งในบุญคุณหลายส่วน
ไม่ว่ายังไง การกระทำตอนนี้ของอู๋สงป้า ก็ถือว่าเปิดศึกกับสำนักเทียนไห่แล้ว และทั้งหมดนี้ ก็เพื่อเขา
แน่นอน เขาเองก็เข้าใจดี อู๋สงป้าเปิดฉากต่อสู้กับเซี่ยโหวซาง ไม่ใช่เขาทั้งหมด
สีหน้าอู๋จื่อจิ้งเคร่งขรึมมากขึ้น จ้องมองสองคนที่อยู่บนอากาศไม่วางตา พูดเสียงเคร่งขรึม : “เซี่ยโหวซางตายแน่ ๆ !”
หยางเฉินมองอู๋จื่อจิ้งอย่างตกใจเล็กน้อย
อู๋จื่อจิ้งพูด : “บุญคุณความแค้นของคฤหัสถ์เจ้าเมืองกับสำนักเทียนไห่มีมานานมากแล้ว ถึงจุดที่จะเปิดศึกกันมานานแล้ว พูดได้แค่ว่า คุณหยางคุณเป็นคนจุดชนวนสงครามของกองกำลังใหญ่ทั้งสอง”
“ผมรู้นิสัยของพ่อผมดี ถ้าเขาลงมือ ก็หมายความว่าเขาเตรียมพร้อมที่จะเปิดศึกแล้ว ยิ่งกว่านั้นเซี่ยโหวซางเป็นผู้อาวุโสใหญ่ของสำนักเทียนไห่ ในเมื่อเปิดศึกแล้ว พ่อผมจะปล่อยเสือเข้าป่าได้ยังไงกัน ?”
หยางเฉินตระหนักได้ในทันที
ในเมื่อต้องการจะเปิดศึก เซี่ยโหวซางมาหาถึงที่เอง อู๋สงป้าไม่มีทางที่จะออมมือให้แน่นอน
หยางเฉินกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง : “ไม่ว่ายังไง บุญคุณของเจ้าเมืองอู๋ ฉันจะไม่มีวันลืม !”
ในตอนนี้ เหนือคฤหัสถ์เจ้าเมือง
มุมปากของเซี่ยโหวซางมีเลือดไหลออกมา เขาจดจ้องอู๋สงป้าพูด : “อู๋สงป้า นายอยากจะเปิดศึกเหรอ ?”
อู๋สงป้ายิ้มเยาะ : “เซี่ยโหวซาง ความสัมพันธ์ของคฤหัสถ์เจ้าเมืองกับสำนักเทียนไห่เป็นยังไง นายก็รู้ดี”
“นายคิดจะขุ่นฉันด้วยการเปิดศึก คิดว่าฉันจะอดทนเมื่อก่อนหน้านี้เหรอ ?”
ทันใดนั้นสีหน้าของเซี่ยโหวซางก็แข็งทื่อ จนถึงตอนนี้ เขาเพิ่งจะตระหนักได้ อู๋สงป้าต้องการที่จะเปิดศึกกับสำนักเทียนไห่จริง ๆ
และในเวลานั้นเอง จู่ ๆ อู๋สงป้าก็พูดเสียงดัง : “ฉันขอประกาศ นับแต่นี้ คฤหัสถ์เจ้าเมืองจะเปิดศึกกับสำนักเทียนไห่ !”
เมื่อพูดออกไป ก็ทำให้ทั้งเมืองไป๋หู่ตกตะลึง
เสียงของเขาราวกับสายฟ้าฟาด แผดไปทุกทิศทาง ในพริบตาสั้น ๆ คนจำนวนนับไม่ถ้วนก็ได้ยิน
“อู๋สงป้า แกบ้าไปแล้ว !”
ทันใดนั้นเซี่ยโหวซางก็พูดด้วยใบหน้าตกตะลึง : “ไม่ว่าจะคฤหัสถ์เจ้าเมือง หรือสำนักเทียนไห่ก็ดี ต่างก็เป็นกองกำลังชั้นยอดของเมืองไป๋หู่ ในเมื่อเปิดศึก ก็จะต้องเจ็บกันทั้งสองฝ่าย”
“ตอนนี้ม่านพลังระหว่างโลกบู๊โบราณกลางกับโลกมนุษย์กำลังแตกสลาย ไม่นานก็จะร่วมเป็นโลกเดียวกัน สำหรับกองกำลังในระดับของพวกเรา มันเป็นโอกาสสำคัญ”
“ในสถานการณ์แบบนี้ แกกล้าเปิดศึกได้ยังไง ? หรือว่าไม่ต้องการแย่งชิงโลกมนุษย์แล้วเหรอ ?”
ทั่วทั้งพื้นที่ราวกับจะแยกออกจากกัน
เซี่ยโหวซางรู้สึกว่าตัวเองถูกควบคุม ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้ อู๋สงป้ากำลังจะฆ่าเขาแล้ว
“หนี !”
ตอนนี้เอง ในสมองของเขาก็มีความคิดอย่างหนึ่ง ราวกับไม่ลังเลแม้แต่น้อย หนีออกไปไกลภายในพริบตา
อู๋สงป้ายิ้มเยาะ : “นายจะหนีพ้นเหรอ ?”
ในวินาทีที่พูดจบ เขาก็หายไปจากที่เดิมแล้ว
“ป้าง !”
วินาทีต่อมา เสียงดังลั่นก็ดังออกมาจากความว่าเปล่า ตามด้วย เงาคนที่ราวกับกระสุนปืนใหญ่ ตกลงมาอย่างรุนแรงที่คฤหัสถ์เจ้าเมือง
เจตนาฆ่าฉายในดวงตาของอู๋สงป้า กล่าวเย็นชา : “ดวงแข็งจริง ๆ !”
พูดจบ เขาก็พุ่งไปฆ่าเซี่ยโหวซาง
ในตอนนี้ ทั่วทั้งใบหน้าเซี่ยโหวซางอาบไปด้วยเลือดสด ตามองดูเงาของอู๋สงป้าที่เข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว เขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ในเวลาเดียวกัน ทันใดนั้นร่างร่างหนึ่งก็มาขวางอยู่ข้างหน้าเขา ยกมือขึ้นต่อย โจมตีไปยังอู๋สงป้า
“ป้าง !”
ในวินาทีต่อมา กำปั้นก็ปะทะกัน ออร่าที่ราวกับจะทำลายให้พินาศย่อยยับ กระจัดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง
“ปัง ๆ ๆ !”
สิ่งก่อสร้างใกล้ ๆ ทั้งสอง พังทลายลงตาม ๆ กันไป
“อู๋สงป้า นายบังอาจมากไปแล้ว ให้กันที่ทำให้นายกล้า กล้าที่จะเปิดศึกกับสำนักเทียนไห่ของฉัน ?”
เสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ ก้องกังวานไปทั่วทั้งเมืองไป๋หู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...