The king of War นิยาย บท 262

ถ้าไม่ใช่เพื่อขู่ขวัญเฉินซิงไห่แล้ว เดิมทีหยางเฉินคงจะไม่มาที่ตระกูลหยวนด้วยตนเอง ขอแค่เพียงลั่วปิงออกหน้า ทั้งเมืองโจวเฉิงก็ได้มาอย่างง่ายดาย

ก่อนหน้านี้ตระกูลหยางแห่งเมืองโจวเฉิงคือข้อเตือนใจสำหรับคนข้างหลังที่เห็นความล้มเหลวของคนก่อนหน้า

เดิมทีเขาคิดว่าตระกูลหยางจะซื่อสัตย์ กลับนึกไม่ถึงพวกเขาจะกล้าหลอกใช้ตนเอง

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ สำหรับเฉินซิงไห่แล้ว เป็นสิ่งสะเทือนใจอันใหญ่หลวง

ขณะเดียวกันก็ช่วยให้เฉินซิงไห่เข้าใจถึงความจริงเรื่องการตายของเฉินอิงจวิ้นได้กระจ่างขึ้นด้วย พอเป็นแบบนี้ เฉินซิงไห่จึงไม่เคียดแค้นหยางเฉินอีก คงมีเพียงรู้สึกซาบซึ้งในบุญคุณ

“ขอบคุณครับคุณหยาง!”

เฉินซิงไห่กล่าวขอบคุณด้วยหน้าตาจริงจัง

เขารู้ดีอย่างมากว่าหากหยางเฉินอยากกำจัดตระกูลเฉินจริง งั้นทุกอย่างที่ตระกูลหยวนพบเจอในตอนนี้ ตระกูลเฉินก็คงต้องเผชิญด้วยเช่นกัน

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย “จำคำที่ฉันเคยพูดเอาไว้ ฉันยอมให้คนอื่นมาท้าทายอย่างไรก็ได้ แต่ไม่มีทางยอมให้ใครมาหักหลัง! ไม่อย่างนั้นมีเพียงความตายทางเดียว!”

พอได้ยินอย่างนั้น เฉินซิงไห่สั่นไปทั้งตัว รีบรับประกันทันที “คุณหยางสบายใจได้เลยครับ ผมเฉินซิงไห่ขอสาบานตรงนี้ จะไม่หักหลังคุณหยางเป็นอันขาดครับ!”

เมื่อสักครู่ที่หยางเฉินเผยดีดก้อนหินทีเดียวก็ทำคนเจ็บไปนั้น สยองขวัญยิ่งกว่าอาวุธปืนและดินระเบิดใดๆ เลยทีเดียว เฉินซิงไห่กล้ามีใจคิดไม่ซื่อที่ไหนกัน?

หลังเตือนเฉินซิงไห่เรียบร้อย หยางเฉินหมุนตัวขึ้นรถโฟล์คเภาตันที่ธรรมดาคันนั้นไป ส่วนลั่วปิงขับรถไปส่งเขาด้วยตนเอง

“หยวนซื่อหวู่ ตอนนี้นายยังมีอะไรอยากพูดอีก?”

หลังมองเห็นหยางเฉินออกไปแล้ว เฉินซิงไห่หน้าตาน่าครั่นคร้ามมองทางหยวนซื่อหวู่

สาเหตุการตายของเฉินอิงจวิ้น ในที่สุดก็ประกาศให้ผู้คนได้รับรู้แล้ว ยังมีที่เจอลอบสังหารหลายครั้งก่อนหน้านี้ด้วย ต่างก็เปิดเผยความจริงออกมาทั้งหมด

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนี้ล้วนเป็นคนหนุ่มรุ่นหลังของตระกูลหยวนทำทั้งนั้น

หยวนซื่อหวู่หน้าตาเศร้าสลด ถอนหายใจยาวๆ ทีหนึ่ง ทันใดนั้นเอ่ยปากขึ้น “อยากเข้าใจเรื่องราว ก็ต้องไปหาคนต้นเรื่อง! ทุกอย่างที่หยวนมู่ทำ ไม่เกี่ยวกับตระกูลหยวน!”

คนตระกูลหยวนได้ยินคำพูดนี้ ต่างทำท่าทางปลงอนิจจัง

หยวนมู่ในฐานะรุ่นคนหนุ่มที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตระกูลหยวน ถูกหยวนซื่อหวู่เลี้ยงดูฝึกฝนให้เป็นผู้สืบทอดในอนาคตมาโดยตลอด ซึ่งความจริงพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าหยวนมู่ดีเลิศอย่างมากจริงๆ

ถ้าไม่ใช่ครั้งนี้คำนวณความสามารถและเบื้องหลังของหยางเฉินพลาดไป เกรงว่าตอนนี้คนที่พังพินาศน่าจะเป็นตระกูลเฉิน และนับแต่วันนี้เป็นต้นไป ที่เมืองโจวเฉิง ตระกูลหยวนคงเป็นเสมือนราชา

วันนี้กลับถูกหยวนซื่อหวู่ปล่อยทิ้งในที่สุด

ทว่าคนของตระกูลหยวนต่างเข้าใจกันได้ โดยเฉพาะความผิดในครั้งนี้ของหยวนมู่ยิ่งใหญ่เหลือเกิน ทั้งตระกูลหยวนถึงพังย่อยยับเพราะเขา

“แค่ให้คนรุ่นหลังของตระกูลหยวนมาแบกรับทุกอย่างคนเดียว แล้วอยากให้ฉันเลิกราด้วยดี?”

เฉินซิงไห่ตาแดงตะโกนบอก

หลายปีมานี้ ภายนอกตระกูลหยวนและตระกูลเฉินปรองดองกันไร้ปัญหา ลับหลังกลับขัดแย้งซึ่งกันและกัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงสองสามปีนี้ ตอนที่ตระกูลหยวนยิ่งใหญ่อยู่ตระกูลเดียว ยังกดทับตระกูลเฉินทุกที่ ถ้าไม่ใช่เฉินซิงไห่ ตระกูลเฉินคงถูกตระกูลหยวนกดจนพังพินาศไปตั้งนานแล้ว

เฉินซิงไห่ข่มไฟโกรธเอาไว้ ในที่สุดวันนี้ก็สามารถลืมตาอ้าปากได้แล้ว

“ตระกูลหยวนพังพินาศแล้ว นายอยากจะเอายังไงอีก?” หยวนซื่อหวู่ตะโกนด้วยความโมโห

“นอกจากหยวนมู่แล้ว ฉันยังอยากให้นายตาย!”

เฉินซิงไห่ยื่นมือชี้ไปยังหยวนซื่อหวู่ทันใด ในสายตาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ “มีแค่นายตายไป ฉันถึงวางใจได้!”

ทุกคนตระกูลหยวนทำหน้าตกตะลึงกันหมด แม้แต่หยวนซื่อหวู่ยังยากจะหนีความตายงั้นเหรอ?

“หึๆ!”

ทันใดนั้นหยวนซื่อหวู่หัวเราะอย่างเศร้ารันทด “เพราะรุ่นหลานประเมินคู่แข่งพลาด ไม่เพียงทำให้กิจการหลายรุ่นของตระกูลหยวนถูกทำลายลงในเวลาอันรวดเร็ว ยังสร้างหายนะให้ชีวิตของเขาและฉัน นี่สวรรค์อยากตัดขาดตระกูลหยวนของฉันเหรอ!”

หยวนซื่อหวู่ในเวลานี้ ในสายไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความโศกเศร้าที่เข้มข้น

ทุกคนในตระกูลหยวนต่างสีหน้าโศกเศร้าเสียใจ และไม่มีใครกล้าขอร้อง

“ตึก!”

วินาทีต่อมา ภายใต้ความตื่นตกใจของผู้คนทั้งหมด หยวนซื่อหวู่นั่งคุกเข่าสองข้างลงบนพื้นกะทันหัน

แม้แต่เจ้าตัวเฉินซิงไห่เองยังตกใจค้างสุดๆ

“ผู้นำเฉิน หยวนมู่จ้างคนฆ่าหลานชายคุณ ต้องชดใช้ด้วยชีวิต! ผมในฐานะผู้นำตระกูลหยวนย่อมต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนี้เป็นธรรมดา และสามารถตายแทนได้ แต่ผมขอร้องท่าน ปล่อยคนอื่นๆ ในตระกูลหยวนไป!”

หน้าตาหยวนซื่อหวู่วิงวอนเต็มที่ การคุกเข่านี้ เพียงเพื่อสายเลือดของตระกูลหยวน

ในใจเฉินซิงไห่เต็มไปด้วยอารมณ์ทอดถอนใจ ผู้นำตระกูลหนึ่งที่อดีตเคยร่วมสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับเขามา เวลานี้กลับคุกเข่าอยู่แทบเท้าของเขา