The king of War นิยาย บท 318

“ผมก็เห็น เมื่อกี้ผมนึกว่าตัวเองตาลาย คิดไม่ถึงว่าเป็นนิ้วของคนไข้ที่ขยับจริงๆ นี่มันเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”

“ผู้ชำนาญอ้าย ท่านนี่เป็นสมบัติล้ำค่าของประเทศจิ่วโจวจริงๆ พรสวรรค์ด้านการแพทย์ของท่านทำเอาพวกเราอับอายจริงๆ”

“ผู้ชำนาญอ้าย ผมขอคารวะท่านเป็นอาจารย์ได้มั้ย”

ชั่วขณะนั้น ทั้งห้องผู้ป่วยอึกทึกครึกโครมกันสุดๆ ผู้ชำนาญผมขาวโพลนแต่ละคนถึงกับอยากจะคารวะอ้ายหลินเป็นอาจารย์

ภาพนี้ทำเอาหัวใจของโจวยู่ชุ่ยตะลึงงึงงันสุดๆ จนถึงนาทีนี้เธอถึงตระหนักได้ว่าผู้หญิงอายุน้อยคนนี้ เป็นผู้ชำนาญทางการแพทย์ที่เก่งกาจขนาดไหน

โรงพยาบาลประชาชนเจียงโจว เป็นโรงพยาบาลเกรดดีที่ดีที่สุดของเมืองเจียงโจว ผู้ชำนาญที่อยู่กัน ณ ที่นี้ เรียกได้ว่าเป็นผู้ชำนาญที่เก่งที่สุดของทั้งเมืองเจียงโจว

แต่ต่อให้เป็นผู้ชำนาญระดับนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าอ้ายหลินยังต้องนอบน้อมถึงเพียงนี้

ฉินซีรู้ว่าอ้ายหลินเก่งกาจมาก แต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเก่งกาจขนาดนี้

“ที่รัก ดีจังเลย ในที่สุดพ่อก็ใกล้จะฟื้นแล้ว” ฉินซีพูดอย่างตื้นตัน

หยางเฉินก็ดีใจมากเหมือนกัน เขารู้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วว่าเรื่องที่ฉินต้าหย่งฟื้นขึ้นมานั้นเป็นเพียงเรื่องของเวลา

“พี่อ้าย ต้องลำบากพี่ด้วย”

หยางเฉินเดินเข้าไป พูดอย่างขอบคุณ

อ้ายหลินพยักหน้าเล็กน้อย ตอบด้วยสีหน้าเหน็ดเหนื่อย “พี่เฉิน พรุ่งนี้หนูค่อยมาอีกทีตอนเก้าโมงเช้า”

“ได้”

หยางเฉินพยักหน้า หันไปสั่งหม่าชาวที่ยืนอยู่ข้างๆ “ห้าหกวันนี้ ฉันมอบหมายให้แกรับผิดชอบเรื่องความปลอดภัยของพี่อ้าย”

“ครับ รับรองว่าจะทำภารกิจให้ลุล่วง”

หม่าชาวดีใจสุดๆ รีบยืนตัวตรงรับคำ

ฉินซีมองแผ่นหลังของอ้ายหลินและหม่าชาวที่เดินออกไปด้วยกัน ถามขึ้นด้วยความอยากรู้ “หม่าชาวกับพี่อ้าย มีแววรึ?”

หยางเฉินพยักหน้า พูดอย่างทอดถอนใจ “ตระกูลของพี่อ้ายอยู่ที่เมืองเยนตู เป็นตระกูลใหญ่ ส่วนหม่าชาวเป็นเด็กกำพร้า ไม่มั่นใจในตัวเองมาตลอด ได้แต่แอบหลงรักลับหลังข้างเดียว ส่วนพี่อ้ายรู้สึกว่าตัวเองอายุมากกว่าหม่าชาว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงไม่มีการพัฒนาขึ้นเลย”

“หนุ่มมีใจ นารีมีเยื่อใย?” ฉินซีถาม

หยางเฉินส่ายหัว “อย่างหม่าชาวกับพี่อ้าย เต็มที่แค่รู้สึกดีต่อกันแหละ ส่วนเรื่องมีใจ ยังไม่ขนาดนั้น”

สองสามีภรรยากอสซิปอยู่พักหนึ่ง อารมณ์ที่ไม่ดีของฉินซีที่มาจากทะเลาะกับโจวยู่ชุ่ยเมื่อกี้ ก็ดีขึ้นเยอะเพราะฉินต้าย่งกำลังจะฟื้น

หลายวันต่อมา อ้ายหลินจะมารักษาฉินต้าหย่งด้วยตัวเองทุกเช้าและกลางคืน ทุกครั้งที่รักษาใช้เวลานานถึงสองชั่วโมง

ผ่านไปสามวัน อาการของฉินต้าหย่งดีขึ้นเรื่อยๆ ดัชนีบ่งชี้อัตราชีวิตแต่ละอย่างเริ่มกลับสู่ระดับปกติเรื่อยๆ

เนื่องจากเหตุการณ์ไลฟ์สดของโจวยู่ชุ่ย มูลค่าของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปพุ่งกระฉูด ช่วงนี้ฉินยียุ่งมาก ส่วนซานเหอกรุ๊ปทุกอย่างกำลังมั่นคง ฉินซีจึงหยุดปีใหม่ล่วงหน้า มาเฝ้าที่โรงพยาบาลทุกวัน

ส่วนโจวยู่ชุ่ยตกอยู่ในความหวาดระแวงทุกวัน มีหยางเฉินอยู่ เธอหาโอกาสลงมือไม่ได้เลย

“เหม่ยหลิง ฉันจะทำยังไงดี”

โจวยู่ชุ่ยโทรหาเจิ้งเหม่ยหลิง เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ให้เธอฟัง

อย่างไรซะตอนแรกเจิ้งเหม่ยหลิงเป็นฝ่ายมาหา บอกให้เธอลงมือกับหยางเฉิน

“ป้า ป้าพูดเรื่องอะไรกันคะ? หนูไม่เข้าใจสักประโยค” เจิ้งเหม่ยหลิงแกล้งเฉไฉ

ถ้าฉินต้าหย่งตายยังคุยง่ายหน่อย แต่นี่เขายังมีชีวิตอยู่ เวลาแบบนี้เจิ้งเหม่ยหลิงจะลงไปคลุกตัวในน้ำโคลนได้ยังไงกัน

“เจิ้งเหม่ยหลิง แกหมายความว่ายังไง ตอนนั้นแกเป็นคนมาหาฉัน บอกให้ฉันลงมือกับหยางเฉิน พอตอนนี้เห็นว่าทุกอย่างจะถูกเปิดโปงก็ไม่ยอมรับขึ้นมาเลยรึไง” โจวยู่ชุ่ยพูดอย่างมีน้ำโห

“ป้า คิดให้ถี่ถ้วนก่อนแล้วค่อยพูดจะดีกว่านะคะ หนูบอกตอนไหนว่าจะลงมือกับหยางเฉิน? ถ้าป้ายังมาตามตื๊อหนูอยู่แบบนี้ หนูจะเปิดเผยเรื่องที่ป้าจ้างคนไปลอบฆ่าฉินต้าหย่ง”

เจิ้งเหม่ยหลิงพูดพร้อมหัวเราะเย็นๆ

โจวยู่ชุ่ยหน้าเสียสุดๆพอได้ฟัง ไม่กล้าแข็งกร้าวแบบเมื่อกี้อีก น้ำเสียงเธอนุ่มนวลขึ้นเยอะ “เหม่ยหลิง ถือว่าป้าขอร้องล่ะ ได้มั้ย? แกช่วยคิดหาทางหน่อยเถอะ ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดี?”

“ถ้าไม่หาทางแก้ไขเรื่องนี้ พอทุกอย่างถูกเปิดเผย ฉันตายแน่”

“ป้ารับประกันเลย ขอแค่แกช่วยฉันฆ่าฉินต้าหย่ง ฉันช่วยแกฆ่าหยางเฉินแน่นอน”